İnsanlardaki nefsin yatkınlık seviyesi ve mizacın denge oranı eşit düzeyde olmadığından onların Ayüstü âlemden ulaşan haber içerikli mesajları kabullerinde farklılıklar ortaya çıkar. Akıl yetisi yetkin, sezgisi kuvvetli, taklit kabiliyeti yüksek olan insanların diğerlerine kıyasla Ayüstü âlemden feyz edileni kabulü güçlüdür. Makalede metafizik tözlerden iletileni kabul eden ve bilinmeyen olaylara ilişkin haber veren insanlar hakkındaki bilgi üç aşamalı olarak verilmiştir: (a) Platon’un şâir, kâhin, âşık arasında yaptığı ayrımın Aristoteles ve Plutarkhos felsefesindeki yeri. (b) İslam öncesi dönemde şâir ile kâhinlerin konumu (...) ve müşrikler tarafından Hz. Muhammed’e hem şâirlik hem de kâhinlik atfedilmesi, Hz. Muhammed’in ayetlerde nebî olarak tanımlanması. (c) Fârâbî’yle İbn Sînâ’nın şâir, kâhin, âşık ve nebîye yükledikleri anlam. Bu çerçevede ‘Hem Fârâbî hem de İbn Sînâ’nın şâir-kâhin hakkındaki fikirlerinin felsefî temelleri ve nebî kavramıyla ilgili görüşlerinin dinî dayanağı nedir’ sorularına cevap aranmaya çalışılmıştır. Bu sorulara yanıt bulmaya gayret gösterilirken nübüvvetin şiir ve kehânetten üstünlüğü göz önünde bulundurularak nebînin şâir, kâhin ve âşıktan farklı olduğunu belirleme hedeflenmiştir. (shrink)

While the Prophet's articulation of the message of tawhid resulted in the clustering of his followers around him, it also led to reactions from the majority of his interlocutors. At first, he was tried to be discouraged by not taking his message seriously or by humiliating him, and when it was seen that his followers increased over time, he was tried to be prevented by harsher methods. The polytheists claimed that the Prophet was a magician who spoke incantations from his (...) mouth, a liar who reported news he had learned from others as if it had been revealed to him, and a person who made statements contrary to the religion of ancestors because he had lost his sanity and needed to be treated. In this context, this article deals with the slander of the polytheists that the Prophet was a "majnun" and tries to understand what they meant by this claim. When the translations of the Qur'anic verses that remind us of the allegations of the polytheists are taken into consideration, it is seen that most of the translations give the word "majnun" the meaning of "madness". When we examine the meaning attributed to the expression by the Jahiliyyah Arabs, the word takes on a completely different meaning, and it is understood that the polytheists meant that the word revealed to the Prophet was taught to him not by Allah but by the jinn whom he had befriended. (shrink)