Mula sa iisang lahi ang Pilipinas at Malaysia sang-ayon sa pag-aaral na may kinalaman sa paksaing Austronesyo. May mahabang kasaysayan ng ugnayan ang dalawang bansang ito, di lámang sa ekonomikong aspekto, kundi lalo’t higit sa kultural na batayan, at isa na rito ang paggamit ng mga simbolo sa pagbabatik/pagtatatu na nakaugat pa sa relihiyon ng pag-aanito sa mundong Austronesyo. Bagamat naging parehong kolonya ang dalawang bansa ng mga Kanluranin na nagpalawak di lámang ng kapangyarihan kundi maging ng merkado, hindi tuluyang (...) naalis/nakalimutan ang kalinangang nakaugat sa mga bansang ito. Sa kasalukuyan, nagpapatúloy pa rin ang iláng tradisyonal na pang-araw-araw na búhay ng ilang bahagi ng mga bansang ito gaya ng pagbabatik. Nariyan pa rin ang pagpupukpok o tapping process sa pagbabatik na sa kasalukuyan ay dinarayo pa sa kabundukan ng Cordillera ng mga tagasiyudad upang makapagpatatu kay Whang Od. Gayundin, mayroon pa ring kahalintulad na ganitong paraan ng pagbabatik sa Malaysia, sa kaso halimbawa ng mga Iban, Kayan at Dayak. Hindi kataka-taka sa kasalukuyan na kahit nariyan pa rin ang tradisyonal na paraan ng pagbabatik, naghahalinhinan ang tradisyonal at modernong pagbabatik sa mga bansang ito na ang pinakanag-uugnay ay ang mga simbolismong nakaugat sa kanilang malalim na kasaysayan. (shrink)

One of the aims of this study is to lay the ground for the possibility of intermingling Marxist ideas with organizational development. The paper explains the meaning of humanism in organization setting in the light of a labor-oriented paradigm. It also proposes steps on how this alternative frame and mindset will work on actual change practices in the organization by juxtaposing Richard Beckhard's organization development strategies with the Humanistic - Marxist paradigm.

This paper questions the meaning of popular culture under the auspices of modernity. The late transition and extension of modernity is technology. This eventual process is characterized by material culture. However, it is difficult to ignore the moment of postmodernity when the effects of the transition and the products themselves have given impetus to new constellations of discursive formation. The visual culture tends to dominate the scheme of things in popular culture. It is argued in this paper that popular culture (...) operates through four rationalities; namely, dispersion, segmentation, integration, and extension. The first three are called the intention/logic of mass culture. The last element, however, speaks of the transition from modern to postmodern. From location to bilocation and virtual location—the entire route of cultural turns has made the possibility of postmodern regimented bodies through the television. (shrink)