Abstract

Autor przedstawia krytyczną analizę pewnych idei nominalistycznej teorii N. Goodmana w interpretacji R. Eberlego. Teoria ta, czyli „rachunek indywiduów", oparta jest na trzech podstawowych pojęciach, zasadzie sumowania, relacji „część-całość" i zasadzie indywidualizacji. Owe pojęcia wzięte razem charakteryzują przedmioty, które chcemy zaliczyć do indywiduów, przy czym charakterystyka ta określa raczej czym jest pewien zespół indywiduów, niż to czym jest pojedyncze indywiduum. Według Eberlego na specjalną uwagę zasługują tzw. atomistyczne uniwersa indywiduów. Definicja takich uniwersów ma stanowić właśnie określenie tego, czym są indywidua. W ogólności „atomistyczne uniwersum indywiduów" to podzbiór pola relacji „część-całość", w którym są spełnione odpowiednie warunki dotyczące sumowania i indywidualizacji przedmiotów. Pojęcie to autor wiąże z atomizmem logicznym B. Russella oraz rozważa jego możliwe zastosowania.