Abstract

Grootsheid in kunst is doorgaans een zaak van de lange adem, maar toneelspelers beschikken slechts over onmiddellijkheid. Zodoende zijn acteurs niet slechts uitvoerende, maar ook zelf scheppende kunstenaars, stelt actrice Fiona Shaw. De taal van Sophocles, Shakespeare en de andere grote toneelschrijvers vormt de pijler, de grootsheid van het stuk. Meegevoerd door die taal, door het ritme en de betekenis is het aan de acteurs om er een moderne genialiteit aan te geven in het ogenblik van de opvoering.