Abstract

‘Ik heb altijd geschreven omdat ik de behoefte had verhalen te vertellen, maar ik kan niet het precieze tijdstip aangeven waarop ik besloot schrijver te worden. Ik weet nu dat het iets te maken heeft met het lezen van het ene na het andere boek waarin mannen van mijn volk, cultuur of religieuze overtuiging neergezet worden als buitengewoon afwijkend, gewelddadig, achterlijk en vatbaar voor terroristische tendensen, terwijl vrouwen opgevoerd worden als zwijgzaam, onderdrukt, hulpeloos en wachtend op hun bevrijding door de vriendelijke vreemdeling. Ik denk dat ik genoeg had van ‘surrogaatverhalenvertellers’, om de uitdrukking van Sherman Alexie te gebruiken.’