Abstract

Het vluchtige bestaan, de overkill aan invloed van buitenaf die op ons wordt losgelaten, maakt dat ik mijn professie zie als een randvoorwaarde waarmee ik een nieuw universum creëer. Om tegengas te geven. Om de balans van harmonie enigszins te waarborgen. [...] Mijn interesse in de levens van anderemensen is het centrum van waaruit ik besta, en van waaruit ik naar mijn doel navigeer. Zo ontstaat een opnieuw gecreëerd universum, bestaand uit beeld voorzien van commentaar en persoonlijke verhalen. En daarmee heeft deze nieuw verbeelde wereld haar bestaansrecht.’