Philosophical study of faith in God, nature, universe, etc., with special reference to Islam.

On the philosophy of religion and its effects on a society.

A formal Ethics Consultation Service (ECS) can provide significant help to patients, families and hospital staff. As with any other form of clinical consultation, documentation of the process and the advice rendered is very important. Upon review of the published consult documentation practices of other ECSs, we judged that none of them were sufficiently detailed or structured to meet the needs and purposes of a clinical ethics consultation. Thus, we decided to share our method in order to advance the practice (...) of ethics consultation. Here, we describe a method of ECS documentation practice, including use of a formal consult report template, as well as a log for maintaining a chronological record of the consultations performed. These two documents facilitate order and organisation of the ECS. They also enable the ECS to keep an account of professional time and experience, enable quick consult trend assessments (by consult theme or ward, for example) and establish a potential registry of consults for future research study. This method of documentation, we believe, not only contributes significantly to the primary purpose of the consultation—namely, the evincing and sharing of ethical opinion about a case—but also enables consultants to improve their practice and to pursue research on clinical ethics consultation. (shrink)

Haydar el-Herevî Horasan’dan Osmanlı topraklarına gelen önemli âlimlerdendir. Teftâzânî’nin şeçkin bir talebesi olan bu âlim I. Mehmed’ten büyük saygı görerek onun tarafından himaye edilmiştir. Herevî, Zemahşerî’nin el-Keşşâf’ı üzerine yazdığı şerhi büyük övgü ifadeleriyle I. Mehmed’e ithaf etmiş, ithafın yer aldığı mukaddimede hayat hikayesiyle ilgili önemli ayrıntılar vermiştir. Osmanlı topraklarında geçirdiği uzun yıllar sonra Timur’un oğlu Şahruh ile irtibat kuran Herevî, el-Keşşâf şerhi mukaddimesini tekrardan kaleme alarak aynı eseri bu sefer Şahruh’a ithaf etmiştir. Herevî’nin bu yeni patronaj ilişkisi mukaddimenin ikinci versiyonundan (...) öğrenilmektedir. İkinci versiyonda sadece ithaf kısmı değiştirilmemiş, yeni haminin kimliğiyle irtibatlı olarak muhteva da yeni- den kurgulanmıştır. İlk versiyonda bulunmayan önemli biyografik ayrıntılar ikinci versiyonda yer almaktadır. Mukaddimenin iki versiyonu Herevî biyografisinin neredeyse yegâne kaynağıdır. Bu makalede mukaddimenin ikinci versiyonu ilk defa gün yüzüne çıkarılmış ve her iki versiyonda verilen bilgiler bir araya getirilerek Herevî’nin biyografisi inşa edilmiştir. İki versiyonda herhangi bir tarih verilmemiş, sadece bazı şehirlerdeki ikamet süreleri belirtilmiştir. Biyografi inşa edilirken anlatıda oluşan boşluklar tarihi olaylardan hareketle doldurulmuş ve tarihlendirme yapılmıştır. Bahsedilen olaylar, yapılan nitelemeler ve verilen ikamet süreleri itibara alınarak Herevî’nin hayatının yaklaşık kırk yıllık bölümü tam olarak tarihlendirilmiş, Serahs’tan başlayarak sırasıyla Şîraz, Tebriz, Şirvan, Bursa, Edirne ve tekrar Horasan’a uzanan yıllara dair bütünlüklü bir tablo ortaya konulmuştur. Bu hayat hikayesi ulema-sultan ilişkileri, siyasî gelişmelerin ilim hayatına yansımaları ve hayatını ilim yolculuklarında geçiren bir âlimin zihin dünyası hakkında eşsiz bilgiler sunmaktadır. (shrink)

The return of individual research results and incidental findings from biobanking research is a much debated ethical issue globally but has extensive relevance in India where the burden of out of pocket health care expenses is high for the majority. The views of 21 ethics committee (EC) members and 22 researchers from Bengaluru, India, concerning the ethics of biobanking research were sought through in‐depth interviews using an unfolding case vignette with probes. A shared view among most was that individual research (...) results which are ‘actionable’ or have ‘clinical significance’ should be returned to the sample contributors through their treating physicians. This was seen as an ethical obligation and a moral duty on the side of the researcher to “give back” to the person who contributed to the research. The challenges foreseen were that of resources, both financial and personnel, for the time and counseling needed to accompany the disclosure of results. Perceptions of ‘ownership’ appear to influence the concept of benefit sharing. While benefit sharing in financial terms was considered ethically challenging, certain researchers and ethics committee members made a case for “two way altruism” where the researcher in return for the altruistic ‘valuable contribution’, shares with the contributor/ community, benefits of the research which could include research findings, improved patient care, and more affordable access to the new diagnostic tests or products arising from the research. This defines the emerging ethic of “giving back” which goes beyond individual rights and ensures reciprocity and distributive justice. (shrink)

In its decision in ex parte Blood the Court of Appeal relied on European Community (EC) law to hold that the Human Fertilization and Embryology Authority had acted unlawfully in taking its decision to prevent Mrs Blood from exporting sperm taken from her dying husband without his written consent. The Blood case raises the issue of the extent to which EC law may affect the regulation of human reproduction in the Member States. Responding to fears that such national regulation might (...) be ‘swept away’ by the commodifying nature of EC law, this article considers the scope of the potential application of EC law to regulation of human reproduction. The cautious conclusion is that, while there may be some increase in deregulatory pressures, the ‘vertical relationship’ of supreme EC law to national law may turn out to be less significant than ‘horizontal relationships’ between policy makers within and between the EU and its Member States. (shrink)

Starting from the presupposition that European democracy is necessary to the survival and development of the European Union, the author deals with the process which may entail a European constitution, and discusses the elements of the present legal structure of the EU which are conducive to a European Democracy. In particular, the author focuses on the incomplete, polycentric, and dynamic character of a possible EC/EU constitution, and on the duality of its legitimating principle. This claim is that these characteristics necessitate (...) some institutional modifications of democratic principles if compared with national democracy, and that Euro‐democracy is possible if we do not simply apply the standards of democracy valid for Member States, but succeed in developing criteria which are adequate to the institutional qualities of the EC/EU. Finally, the author maintains the legal character of the regulatory power of the Community, and invokes the mutual legal bonds linking the Member States and their peoples as the source of the Community. (shrink)

ABSTRACTGiven the centrality of corporations in distribution of income and wealth studies, discursive constructions of corporate taxation are essential to understanding the production of inequality. The focus of this study is an interview with Apple’s Chief Executive Tim Cook on the Irish state broadcaster, Raidió Teilifís Éireann’s flagship news programme, Morning Ireland, following the ruling by the European Commission on the corporation tax arrangements between Apple Inc. and Ireland. Drawing on a Critical Discourse Analysis approach, a frame analysis is provided. (...) The significance and extent of the EC’s ruling has potential implications for corporation taxation policy, within and beyond the European Union, which provides a timely reflection in the Brexit era and in the context of rising economic nationalism generally. Thus, the discursive construction of this ruling in the media is of importance in understanding how inequality is produced and reproduced, and journalism’s role therein. (shrink)

The European Clinical Trials Directive (EU 2001; 2001/20/EC) was introduced to improve the efficiency of commercial and academic clinical trials. Concerns have been raised by interested organizations and institutions regarding the potential for negative impact of the Directive on non-commercial European clinical research. Interested researchers within the European Group for Blood and Marrow Transplantation (EBMT) were surveyed to determine whether researcher experiences confirmed this view. Following a pilot study, an internet-based questionnaire was distributed to individuals in key research positions in (...) the European haemopoietic SCT community. Seventy-one usable questionnaires were returned from participants in different EU member states. The results indicate that the perceived impact of the European Clinical Trials Directive has been negative, at least in the research areas of interest to the EBMT. (shrink)

This article presents an overview ofregulations, guidelines and societal debates ineight member states of the EC about a)embryonic and fetal tissue transplantation(EFTT), and b) the use of human embryonic stemcells (hES cells) for research into celltherapy, including `therapeutic' cloning. Thereappears to be a broad acceptance of EFTT inthese countries. In most countries guidance hasbeen developed. There is a `strong' consensusabout some of the central conditions for `goodclinical practice' regarding EFTT.International differences concern, amongstothers, some of the informed consent issuesinvolved, and the (...) questions whether anintermediary organisation is necessary, whetherthe methods of abortion may be influenced bythe possible use of EFT, and whether EFTTshould only be used for the experimentaltreatment of rare disorders. The potential useof hES cells for research into cell therapy hasgiven a new impetus to the debate about (human)embryo research. The therapeutic prospects withregard to the retrieval and research use of hEScells appear to function as a catalyst for theintroduction of less restrictive regulationsconcerning research with spare embryos, atleast in some European countries. It remains tobe seen whether the prospect of treatingpatients suffering from serious disorders withtransplants produced by therapeutic cloningwill decrease the societal and moral resistanceto allowing the generation of embryos for`instrumental' use. (shrink)

A variety of herbicides act by inhibiting the branched chain amino‐acid biosynthetic enzyme, acetolactate synthase (EC 4.1.3.18). The initial consequences of this event are 2‐ketoacid accumulation and amino‐acid starvation. Recent studies demonstrate that 2‐ketoacid imbalances play a significant role in the action of these herbicides; such imbalances may also be important in certain inborn errors of human metabolism.

Many philosophers believe that truth is grounded: True propositions depend for their truth on the world. Some philosophers believe that truth’s grounding has implications for our ontology of time. If truth is grounded, then truth supervenes on being. But if truth supervenes on being, then presentism is false since, on presentism, e.g., that there were dinosaurs fails to supervene on the whole of being plus the instantiation pattern of properties and relations. Call this the grounding argument against presentism. Many presentists (...) claim that the grounding argument fails because, despite appearances, supervenience is compatible with presentism. In this paper, I claim that the grounding argument fails because, despite appearances, truth’s grounding gives the presentist no compelling reason to adopt the sort of supervenience principle at work in the grounding argument. I begin by giving two precisifications of the grounding principle: truthmaking and supervenience. In Sect. 2, I give the grounding argument against presentism. In Sect. 3, I argue that we should distinguish between eternalist and presentist notions of grounding; once this distinction is in hand, the grounding argument is undercut. In Sect. 4, I show how the presentist’s notion of grounding leads to presentist-friendly truthmaking and supervenience principles. In Sect. 5, I address some potential objections. (shrink)

Background Reasonable disagreement about the role awarded to gamete donors in decision-making on the use of embryos created by gamete donation for research purposes emphasises the importance of considering the implementation of participatory, adaptive, and trustworthy policies and guidelines for consent procedures. However, the perspectives of gamete donors and recipients about decision-making regarding research with EGDs are still under-researched, which precludes the development of policies and guidelines informed by evidence. This study seeks to explore the views of donors and recipients (...) about who should take part in consent processes for the use of EGDs in research. Methods From July 2017 to June 2018, 72 gamete donors and 175 recipients completed a self-report structured questionnaire at the Portuguese Public Bank of Gametes. Agreement with dual consent was defined as the belief that the use of EGDs in research should be consented by both donors and recipients. Results The majority of participants were willing to donate embryos for research. Almost half of the donors and half of the recipients considered that a dual consent procedure is desirable. This view was more frequent among employed recipients than among non-employed. Donors were less likely to believe that only recipients should be involved in giving consent for the use of EGDs in research and were more frequently favourable to the idea of exclusive donors’ consent. Conclusions Divergent views on dual consent among donors and recipients indicate the need to develop evidence-based and ethically sustainable policies and guidelines to protect well-being, autonomy and reproductive rights of both stakeholder groups. More empirical research and further theoretical normative analyses are needed to inform people-centred policy and guidelines for shared decision-making concerning the use of EGDs for research. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

The Art of War application to education is about solving problems to improve student and school success. The Art of War describes the significance of a leader and his knowledge and prudent application of the strategies. At the core of theses strategies is the non-negotiable moral purpose of the leader to be reinforced by other fine qualities as wisdom, commitment, discipline, and courage.

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Philosophy has much to offer psychiatry, not least regarding ethical issues, but also issues regarding the mind, identity, values, and volition. This has become only more important as we have witnessed the growth and power of the pharmaceutical industry, accompanied by developments in the neurosciences. However, too few practising psychiatrists are familiar with the literature in this area. -/- The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry offers the most comprehensive reference resource for this area ever published. It assembles challenging and (...) insightful contributions from key philosophers and others to the interactive fields of philosophy and psychiatry. Each contributions is original, stimulating, thorough, and clearly and engagingly written - with no potentially significant philosophical stone left unturned. Broad in scope, the book includes coverage of several areas of philosophy, including philosophy of mind, science, and ethics. For philosophers and psychiatrists, The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry is a landmark publication in the field - one that will be of value to both students and researchers in this rapidly growing area. (shrink)

Gaze cueing effect (GCE) refers to attention orienting towards the gazed-at location, characterised by faster responses to gazed-at than non-gazed-at stimuli. A previous study investigated the effects of affective priming on GCE and reported that threatening primes enhanced GCE. However, it remains unknown whether the threat or heightened arousal potentiated GCE. We investigated how highly arousing threatening and positive primes, compared to low arousing neutral primes modulate GCE. After a brief exposure to an affective prime (pictures of threat or erotica) (...) or a neutral prime, participants detected an asterisk validly or invalidly cued by the gaze direction of a neutral face. The results showed that the threatening primes diminished the magnitude of GCE. The highly arousing positive primes did not have an effect on GCE. Further analyses showed that, as compared to neutral priming, the reaction times after threatening primes were shortened on invalid trials. This finding was interpreted to suggest that the threatening primes enhanced goal-directed target detection and attenuated attention orienting by irrelevant gaze cues via improving executive control. In sum, the present findings indicate that threat priming modulates GCE, not because of heightened arousal but because of the threat. (shrink)