National <.lt> domain name disputes in Lithuania are the ones which courts must decide without having any specific legal regulation. In such cases courts shall apply analogy of law, customs and general principals of law. Last but not least, the courts must address international legal practice as regards the domain name disputes, i.e. take into account the famous ICANN Uniform Domain Name Dispute Resolution Policy adopted in 1999 and mostly applied by the panels of WIPO Arbitration and Mediation Centre while (...) dealing with disputes on generic top level domain names <.com>, <.net>, <.org>, also analyse the practice of ADR cases of Czech Arbitration Court which has the jurisdiction over <.eu> domain name disputes. This article deals with the case-law of Lithuanian courts in <.lt> domain name disputes and analysis the trends of Lithuanian internet law as regards the protection of the owners of intellectual property in Lithuania. The special attention is given to the phenomenon of cybersquatting in Lithuania and the lack of effective means to fight such unfair practices on the net. (shrink)

Studie ukazuje, jak se problm vle stval pro Heideggera v jeho zralm bytostn djinnm mylen problematickm. Heidegger se pozvolna zbavoval (od poloviny tictch let) voluntrnho pstupu ke jsoucnu, v bytostn djinnm obratu spl k ryzmu ne-chtn. Zaal se rsovat odstup od svta svvoln vdotechniky smrem k vt otevenosti vi byt. K tomu je zapoteb nachzet ryz tubyt (Da-sein) a pibliovat se k pvodnmu byt sammu (Seyn). Tehdy se me otevrat ne-voluntrn smysl uvlastovn byt, kdy se pekrauje novovka subjektivita a s (...) n tak technologick nihilismus doby; jde se spe cestou "mylen a bsnn", cestou odevzdanosti (Gelassenheit) a ne-chtn. Jen tak se me otevt zna opravdovho ivota, kdy lovka nesemele mechanismus technickhop zjednvn (Gestell) a mechnaisticky subjektivistick vle k moci a vle k vli. (shrink)

Ovoj clanak se bavi Bourdieuovom analizom naucnog polja. U prvom delu ovog teksta autorka ispituje burdijeovsko vidjenje strukture i dinamike polja nauke. Drugi deo teksta je posvecen razmatranju osnovnih epistemoloskih i metodoloskih pretpostavki jedne nauke o naucnom polju, koje Bourdieu razvija kroz dijalog sa cetiri, po njemu, relevantne tradicije u sociologiji i filozofiji nauke: strukturalno-funkcionalistickom ili mertonovskom tradicijom sociologije nauke, teorijom normalne nauke i naucnih revolucija Thomasa Kuhna, jakim programom Davida Bloora i studijama laboratorijskog zivota. Treci deo je nacrt za (...) sociolosku, vidi burdijeovsku, kritiku sholastickog uma, narocito njegovih ispoljavanja u domenu saznanja, u domenu etike i u domenu estetike. (shrink)

Ovaj rad opisuje promene naucne paradigme u demografiji do kojih je doslo u kontekstu drustveno-politickih procesa tokom zadnje dve decenije dvadesetog veka. Promena se posmatra u domenu analize reproduktivnog ponasanja gde je, kako tvrdi autorka, teorija demografske tranzicije ostala dominantan okvir analize ali je prednost dobila njena modifikovana verzija koja primat daje idejnim u odnosu na struktrualne varijable u objasnjavanju reproduktivnog ponasanja; i u domenu socijalne politike, gde je, po recima autorke, napusten koncept planiranja porodice a na njegovo mesto stupio (...) koncept populacione politike. Autorka, medjutim, tvrdi da alarmirajuca upozorenja i ostra retorika o populacionim problemima nisu doveli do formulisanja specificnih mera populacione politike te da su demografski diskursi koji su u to vreme prepravili javni prostor bili mnogo znacajniji za politiku identiteta - nacionalnog i rodnog - nego za socijalnu politiku. (shrink)

Teoriju anticke komedije Hegel neprestano razvija tokom svoje akademske karijere, od ranog spisa o prirodnom pravu, preko Fenomenologije duha do svojih berlinskih predavanja iz estetike. Hegel uvek razmatra komediju u bliskoj vezi sa svojom teorijom tragedije, te otuda u kontekstu politickih, religioznih i filozofsko-istorijskih odredjenja. Imajuci to u vidu, ovaj rad istrazuje Hegelov pojam dramskog zanra komedije u odnosu na duhovno-filozofske kategorije obicajnosti i supstancijalnosti kao kraja klasicne umetnosti i ujedno nastanka moderne subjektivnosti u njenom slobodnom samoodnosenju. Centralno pitanje je, (...) na koji nacin se razvijanje apsolutnog duha reflektuje u domenu estetskog na razvijanje objektivnog duha u sferi drzave i drustva, kao sto je, recimo, u grckoj komediji dovedena do svesti buduca propast svetsko-obicajnog statusa polisa. Samo razvijanje Hegelove filozofije umetnosti, od ranih spisa do zrelog filozofskog sistema, daje nam mogucnost da uvidimo estetsku formu komedije kao jednog vanrednog oblika umetnosti kao i da razmotrimo duhovno-filozofske linije rascepa moderne. (shrink)

Teoriju anticke komedije Hegel neprestano razvija tokom svoje akademske karijere, od ranog spisa o prirodnom pravu, preko Fenomenologije duha do svojih berlinskih predavanja iz estetike. Hegel uvek razmatra komediju u bliskoj vezi sa svojom teorijom tragedije, te otuda u kontekstu politickih, religioznih i filozofsko-istorijskih odredjenja. Imajuci to u vidu, ovaj rad istrazuje Hegelov pojam dramskog zanra komedije u odnosu na duhovno-filozofske kategorije obicajnosti i supstancijalnosti kao kraja klasicne umetnosti i ujedno nastanka moderne subjektivnosti u njenom slobodnom samoodnosenju. Centralno pitanje je, (...) na koji nacin se razvijanje apsolutnog duha reflektuje u domenu estetskog na razvijanje objektivnog duha u sferi drzave i drustva, kao sto je, recimo, u grckoj komediji dovedena do svesti buduca propast svetsko-obicajnog statusa polisa. Samo razvijanje Hegelove filozofije umetnosti, od ranih spisa do zrelog filozofskog sistema, daje nam mogucnost da uvidimo estetsku formu komedije kao jednog vanrednog oblika umetnosti kao i da razmotrimo duhovno-filozofske linije rascepa moderne. (shrink)

Úspěšná kniha MUDr. Františka Koukolíka Mocenská posedlost se vrací na knižní trh v novém vydání, od základu přepracovaná a doplněná bohatou věcnou dokumentací. Fenomén moci od prvního vydání knihy (Karolinum 2011) zdá se posílil a více prorostl mnoha, prakticky všemi oblastmi života populace na planetě Zemi. Nové zpracování problému se opírá o čísla statistik, o interpretaci každodenních událostí ve světě, o výsledky anket a psychologických experimentů, nepomíjí ani autorovu doménu – neurovědu jako zdroj poznání nejniternějších lidských podnětů i úchylek. Metodou (...) pohledu je ovšem vždy kritický rozum. Skrze něj a v širokých souvislostech podává autor obraz světa, který je stále více varující. (shrink)

U radu kritički razmatram pokušaj inkorporiranja emocija kao motiva u okvire Kantove etike. U prvom dijelu rada to činim raspravljajući o distinkciji djelovanja iz dužnosti i djelovanja prema dužnosti te o Kantovu shvaćanju pojma moralne vrijednosti. U drugom dijelu teksta analiziram poznati argument kojim se ukazuje na to da Kantova teorija ne ostavlja prostor pristranim oblicima ponašanja. Na koncu nastojim pokazati da taj prigovor ne bi trebalo olako odbaciti te sugeriram da bi prihvatljiva etička teorija trebala omogućiti integraciju emocija u (...) svoju domenu.In this paper I critically examine the attempt of incorporation of emotions as motives into the framework of Kant’s ethics. In the first part of the paper I do this by discussing the distinction of acting from duty and acting in accordance with duty as well as Kant’s understanding of the notion of moral worth. In the second part of the paper I analyze the well-known objection that there is no place for partial forms of behavior in Kant’s ethics. I try to show that this objection should not be easily dismissed and suggest that the acceptable ethical theory should integrate emotions into its domain. (shrink)

U ovom tekstu razmatra se Platonova problematizacija odnosa drzave, slobode i znanja, u njegovim analizama razlicitih aspekata uzorne drzava. Drzavu Platon razumjeva kao opste dobro, a svrha njenog uspostavljanja jeste da se, u skladu s pravicnoscu, nadomjesti nedovoljnost koja je imanentna svakom pojedincu. Pravicnost je prisutna samo ukoliko su u cjelinu polisa harmonicno povezane sve razlicite i pojedinacne sposobnosti. Platon u svojim suptilnim analizama ukazuje da je za postojanje pravicne drzave neophdno da volja covjeka, u klasi cuvara, bude u potpunosti (...) vezana za dobro, odnosno za poznavanje dobra. Ovo stavljanje u jedan uzrocni sklop znanja, volje i dobra najbolje pokazuje odsutnost saznanja da volja covjeka, uslijed njene slobode izbora zapravo ne stoji pod potpuno odredjujucim uticajem znanja i dobra. Nalazeci se neprestano u stanju slobode izbora, covjek cesto bira suprotno sopstvenom saznanju i razumjevanju dobra. U sferi teorijskog mogu se navesti dobri primjeri medjusobne uslovljenosti volje, znanja i dobra. Naime, sticanjem uverenja da je neko saznanje istinito, s?mo to uvjerenje najcesce povlaci nasu volju da stoji uz to saznanje. Platon podrazumijeva da se ova povezanost u domenu teorijskog moze prenijeti i u sferu prakse, odakle proizilazi i njegova zamisao da se zivot polisa uredi na osnovu ucestovanja u istinitom svijetu ideja. Ali, opravdano se postavlja pitanje da li se ovo iskustvo iz teorijske sfere moze u potpunosti prenijeti u polje prakticnog. (shrink)