Several canonical experimental paradigms have been proposed to study the typical behavioral phenomenon and the nature of learning in sequential keypress tasks. A characteristic feature of most paradigms is that they are representative of externally-specified sequencing—motor tasks where the environment or task paradigm extrinsically provides the sequence of stimuli, i.e., the responses are stimulus-driven. Previous studies utilizing such canonical paradigms have largely overlooked the learning behaviors in a more realistic class of motor tasks that involve internally-guided sequencing—where the sequence of (...) motor actions is self-generated or internally-specified. In this work, we use the grid-navigation task as an instance of internally-guided sequencing to investigate the nature of learning in such paradigms. The participants performed Grid-Sailing Task, which required navigating a 5 × 5 grid from start to goal position while using a particular key-mapping among the three cursor-movement directions and the three keyboard buttons. The participants performed two behavioral experiments—Single-SG and Mixed-SG condition. The Single-SG condition required performing GST on a single SG position repeatedly, whereas the Mixed-SG condition involved performing GST using the same KM on two novel SG positions presented in a random, inter-mixed manner. In the Single-SG condition, we show that motor learning contributes to the sequence-specific learning in GST with the repeated execution of the same trajectories. In the Mixed-SG condition, since the participants utilize the previously learned KM, we anticipate a transfer of learning from the Single-SG condition. The acquisition and transfer of a KM-specific internal model facilitates efficient trajectory planning on novel SG conditions. The acquisition of such a KM-specific internal model amounts to trajectory-independent cognitive learning in GST. We show that cognitive learning contributes to the learning in GST by showing transfer-related performance improvements in the Mixed-SG condition. In sum, we show the role of cognitive and motor learning processes in internally-guided sequencing and further make a case for using GST-like grid-navigation paradigms in investigating internally guided skill learning. (shrink)

“Je doute qu'il y ait un dialogue de la chenille et du papillon”A. MatrauxThe most ordinary events astonish only those who think about them. What can be more natural than two people talking? They are from the same country, they speak the same language, they understand one another. They have things to say to each other and they say them. Anyone who would try to question such evident truisms would be seen as attempting to be a spinner of paradoxes. And (...) yet…First of all is it as natural as it appears that two people should stop and speak? To an impartial observer of the behavior of one's peers this would not seem to be the case. Most of the people we rub elbows with daily—in the street, in the subway, on a beach, in a hotel or even in the apartment building where we have lived for ten years—are people whom we do not accost and to whom we never speak. In order for people to speak to one another, certain circumstances must exist; there must be a ritual of introduction and a mutual consent that often occurs only after a certain resistance has been overcome. There are important differences to be observed in this respect among different peoples and, within the same nation, among people of different classes. But in every case dialogue is preceded by a preparatory phase of prudent observation, reserve and mistrust during which the partners size one another up and seek to situate themselves in relation to each other. (shrink)

It has been suggested in the literature that spatial coherence of the wave function can be dynamically suppressed by fluctuations in the spacetime geometry. These fluctuations represent the minimal uncertainty that is present when one probes spacetime geometry with a quantum probe. Two similar models have been proposed, one by Diósi and one by Karolyhazy and collaborators, based on apparently unrelated minimal spacetime bounds. The two models arrive at somewhat different expressions for the dependence of the localization coherence length on (...) the mass and size of the quantum object. In the present article we compare and contrast the two models from three aspects: comparison of the spacetime bounds, method of calculating decoherence time, comparison of noise correlation. We show that under certain conditions the minimal spacetime bounds in the two models can be derived one from the other. We argue that the methods of calculating the decoherence time are equivalent. We re-derive the two-point correlation for the fluctuation potential in the K-model, and confirm the earlier result of Diósi and Lukács that it is non-white noise, unlike in the D-model, where the corresponding correlation is white noise in time. This seems to be the origin of the different results in the two models. We derive the non-Markovian master equation for the K-model. We argue that the minimal spacetime bound cannot predict the noise correlation uniquely, and additional criteria are necessary to accurately determine the effects of gravitationally induced decoherence. (shrink)

We propose a stochastic modification of the Schrödinger–Newton equation which takes into account the effect of extrinsic spacetime fluctuations. We use this equation to demonstrate gravitationally induced decoherence of two gaussian wave-packets, and obtain a decoherence criterion similar to those obtained in the earlier literature in the context of effects of gravity on the Schrödinger equation.

This volume gathers together for the first time are all the key texts in a crucial debate in modern philosophy, centered on Leibniz's famous 1695 essay, the "New System of the Nature of Substances and their Communication," in which he introduced his strikingly original theory of metaphysics. His "system" became increasingly famous and drew him into discussion and development of these ideas, both in public and in private, with a variety of thinkers, most notably the great French philosopher Pierre Bayle. (...) Woolhouse's and Francks's new English edition gives the only full representation of this debate, and will therefore be essential reading for anyone who wishes to gain a proper understanding of Leibniz's philosophy and its intelletual context. All the texts are newly translated and extensively annotated; many appear in English for the first time. (shrink)

Boredom is a frequently experienced and unpleasant state (Bench & Lench, 2019; Danckert et al., 2018; Eastwood et al., 2012) that people are experiencing more frequently (Weybright et al., 2020). W...

Plato's dialogues frequently criticize traditional Greek myth, yet Plato also integrates myth with his writing. Daniel S. Werner confronts this paradox through an in-depth analysis of the Phaedrus, Plato's most mythical dialogue. Werner argues that the myths of the Phaedrus serve several complex functions: they bring nonphilosophers into the philosophical life; they offer a starting point for philosophical inquiry; they unify the dialogue as a literary and dramatic whole; they draw attention to the limits of language and the limits of (...) knowledge; and they allow Plato to co-opt cultural authority as a way of defining and legitimating the practice of philosophy. Platonic myth, as a species of traditional tale, is thus both distinct from philosophical dialectic and similar to it. Ultimately, the most powerful effect of Platonic myth is the way in which it leads readers to participate in Plato's dialogues and to engage in a process of self-examination. (shrink)

t. 1. Apo ton prōto skeptomeno anthrōpo mechri ton 6. aiōna M.Ch. -- t. 2. Apo ton 7. aiōna M.Ch. mechri to sēmera.

This article is the guest editors’ introduction to the special issue in Business & Society on “SMEs and CSR in Developing Countries.” The special issue includes four original research articles by Hamann, Smith, Tashman, and Marshall; Allet; Egels-Zandén; and Puppim de Oliveira and Jabbour on various aspects of the relationship of small and medium enterprises to corporate social responsibility in developing countries.

We propose a formal framework for interpretable machine learning. Combining elements from statistical learning, causal interventionism, and decision theory, we design an idealised explanation game in which players collaborate to find the best explanation for a given algorithmic prediction. Through an iterative procedure of questions and answers, the players establish a three-dimensional Pareto frontier that describes the optimal trade-offs between explanatory accuracy, simplicity, and relevance. Multiple rounds are played at different levels of abstraction, allowing the players to explore overlapping causal (...) patterns of variable granularity and scope. We characterise the conditions under which such a game is almost surely guaranteed to converge on a optimal explanation surface in polynomial time, and highlight obstacles that will tend to prevent the players from advancing beyond certain explanatory thresholds. The game serves a descriptive and a normative function, establishing a conceptual space in which to analyse and compare existing proposals, as well as design new and improved solutions. (shrink)

Since the launch of applications such as DALL-E, Midjourney, and Stable Diffusion, generative artificial intelligence has been controversial as a tool for creating artwork. While some have presented longtermist worries about these technologies as harbingers of fully automated futures to come, more pressing is the impact of generative AI on creative labour in the present. Already, business leaders have begun replacing human artistic labour with AI-generated images. In response, the artistic community has launched a protest movement, which argues that AI (...) image generation is a kind of theft. This paper analyzes, substantiates, and critiques these arguments, concluding that AI image generators involve an unethical kind of labour theft. If correct, many other AI applications also rely upon theft. (shrink)

Gayretimin bir kısmı bilim dünyasına hizmet, ama diğer çok mühim bir gayesi ise; koskoca bir İslam aleminin yitirmiş olduğu kendine hürmeti, güveni ve insanlık tarihindeki yerini hatırlatmak, kaybettiklerini inşa etmek içindir. Prof. Dr. Fuat Sezgin Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf ettiğimiz Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayımıza hoşgeldiniz. Prof. Dr. Fuat Sezgin, 24 Ekim 1924 tarihinde Bitlis’te dünyaya gelen Fuat Sezgin, il-kokulu Doğubayazıt’ta, ortaokul ve liseyi ise Erzurum’da bitirdikten sonra 1943 yılında İstanbul’a geldi. İstanbul Üniversitesi şarkiyat (Doğu bilimi) Araştırmaları (...) Enstitüsü’nde ünlü Alman şarkiyatçı Prof. Dr. Hellmut Ritter’in (1892-1971) öğrencisi olan Sezgin, Ritter’in tavsiyesi üzerine İslâm bilimlerine yöneldi. 1951’de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakülte-si’den mezun olduktan sonra Arap Dili ve Edebiyatı alanında “Buhârî’nin Kaynakları Hakkın-da Araştırmalar” başlıklı teziyle doktorasını tamamladı. Bu çalışmasıyla, hadis kaynağı olarak İslâm kültüründe önemli bir yere sahip olan Buhârî’nin sözlü kaynaklar yerine yazılı kaynaklara dayandığı tezini ortaya attı. Doçent unvanını 1954 yılında alan Sezgin, 1960 askeri darbesinin ardından üniversi-telerden uzaklaştırılan 147 akademisyen arasında kendi adının da bulunması üzerine 1961’de Türkiye’den ayrıldı ve çalışmalarına Goethe Üniversitesi’nde (Frankfurt) devam etti. Câbir bin Hayyân hakkında hazırladığı ikinci tezini 1965’te Goethe Üniversitesi Doğa Bilimleri tarihi Enstitüsü’ne sunan ve bir yıl sonra profesörlüğe yükseltilen Sezgin, aynı yıl kendisi gibi şarkiyatçı olan Ursula Sezgin ile Evlendi. Alanında şimdiye kadar yazılan en kapsamlı eser kabul edilen Geshichte des arabisc-hen Schrifttums (Arapça Yazma Eserler Literatürü Tarihi) başlıklı kapsamlı eserinin ilk cildini 1967’de yayımlayan Sezgin, 1978’de Kral Faysal İslâmi İlimler Ödülü’ne lâyık görüldü. Bu ödül nedeniyle kendisine takdim edilen maddi desteği değerlendirerek 1982’de Goethe Üniversitesi Arap-İslâm Bilimleri Tarihi Enstitrüsü’nü, ertesi yıl ise bu enstitü bünyesinde, tarih boyunca Müslüman bilim insanlarının icat ettiği 800’den fazla bilimsel alet ve düzene-ğinin modellerinin sergilendiği İslam Bilim ve teknoloji Müzesi’ni kurdu. Bu müzenin bir benzerini 2008 yılında istanbul’da kuran Sezgin, 2010 yılında Prof. Dr. Fuat Sezgin İslam Bilim Tarihi Araştırmaları Vakfı’nın kuruluşuna öncülük etti. Kahire Arap Dili Akademisi, Şam Arap Dili Akademisi, Fas Rabat Kraliyet Akademisi, Bağdat Arap Dili Akademisi, Türkiye Bilimler Akademisi şeref üyeliği de dâhil olmak üzere çok sayıda ödül ve nişana layık görülen Sezgin’e; Erciyes Üniversitesi, Atatürk Üniversitesi, Süleyman Demirel Üniversitesi ve İstanbul Üniversitesi tarafından fahri doktora unvanları verildi. Frankfurt am Main Goethe Plaketi, Almanya Üstün Hizmet Madalyası, İran İslâmi Bilimler Kitap Ödülü ve Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü ile taltif edildi. Prof. Sezgin’in öncülüğünde kurulan İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi, Kültür ve Turizm bakanlığı 2016 özel Ödülü’ne lâyık görüldü. Arapça, Süryanice, İbranice, Latince ve Almanca başta olmak üzere 27 dil bilen Prof. Dr. Fuat Sezgin, 30 Haziran 2018’de İstanbul’da vefat etti ve Gülhane Parkı’ndaki İstanbul İslâm Bilim ve teknoloji tarihi Müzesi’nin bahçesine defnedildi. Vefatının ardından, 2018/6 sayılı Cumhurbaşkanlığı genelgesi ile 2019 yılı “Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı” olarak ilân edildi. Cumhurbaşkanlığı genelgesinde "İslam kültür ve medeniyetinin daha iyi anlaşılmasını sağlamak ve onu yeni nesillere en doğru şekilde aktarmak amacıyla yapılacak söz konusu çalışmalara ilgili tüm kamu kurum ve kuruluşlarınca her türlü destek ve katkının sağlanması hususunda gereğini rica ederim." İfadelerine yer verilerek Fuat Sezgin’in ülke sathında anlatılması ve düşüncelerinin anlaşılması için çeşitli faaliyetlerin yürütülmesi istenmişti. Koordinasyon Merkezi olarak da Kırıkkale Üniversitesi seçildi Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden olan, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmaları bulunan Prof. Dr. Fuat Sezgin’i gelecek nesillere tanıtmak, fikirlerini anlatmak amacıyla Sivas Cumhuriyet Üniversitesi tarafından da birçok faaliyet yapıldı. Dünyanın önde gelen bilim tarihçilerinden Prof. Dr. Fuat Sezgin’e, İslam Bilim Tarihi alanındaki çalışmalarından dolayı Üniversitemiz tarafından “Fahri Bilim Doktoru” unvanı verildi. Prof. Dr. Sezgin’e fahri bilim doktoru unvanı verilmesi dolayısıyla Üniversitemiz Kül-tür Merkezi’nde düzenlenen tören İstiklal Marşımızın okunması ve saygı duruşuyla başladı. Programa Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız, Sivas Belediye Başkan Yardımcısı Ah-met Özaydın, Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Uzun, öğretim elemanları ve öğrenciler katıldı. Rektörümüz Prof. Dr. Alim Yıldız yaptığı açış konuşmasında, "İnsanlara İslam bilimlerinin gerçeğini tanıtmak, benlik duygularını olumsuz etkileyen yanlış yargılardan onları kurtarmak ve ferdin ehemmiyetine olan inancı kazandırmak amacıyla İslam Bilimi Tarihi araştırmalarına adanmış bir ömürdür Prof. Dr. Fuat Sezgin Hocamız. Öyle büyük bir otoritedir ki onu anmadan, onun hazırladığı eserlere bakmadan, bilim tarihiyle, İslam tarihiyle ilgili ortaya bir şeyler sunabilmek çok zordur. Bilim tarihinin en çalışkan, en birikimli bilim insanlarından biridir. İslam tarihine, İslam düşüncesine, İslami eserlere ve bilim dünyasına vermiş olduğu katkılarıyla bir medeniyet kâşifi, eşi bulunmaz bir değer ve ‘darbeler neden kötüdür’ sorusunun mücessem cevabıdır Prof. Dr. Sezgin. Bizim medeniyet ve kültürümüzde kültür, sanat ve beşerin, Yaratıcının her eserinde müşahede ettiği güzellikleri, çeşitli yol ve yöntemlerle ortaya koymasının vasıtasıdır. Bilgiyi hikmetle taçlandırıp irfana ulaştırmadıkça hiçbir şeyi yerli yerine oturtamayız." dedi. Konuşmanın ardından Rektör Yıldız, 93 yaşındaki Prof. Dr. Fuat Sezgin’e cübbe giydirdi. Daha sonra Sezgin katılımcılara ‘Arap İslam Tarihinden Bazı İzlenimler’ konulu ders verdi. Prof. Dr. Fuat Sezgin, “İnsanların bilgi tarihi ile ilgili verileri yazılı olarak kaydetme gayreti, politik tarihe olana nispetle tesadüflere ve keyfi değerlendirmelere göre çok geri zamanlarda oldu. İslam bilim tarihi yüksek ve kaliteli görüşleri yansıtır. Bunları burada sunamayacağım. Birçoğunu Arap-İslam tarihi adlı kitabımın bugüne kadar çıkmış olan 17. cildinde kaydetmeye çalıştım. Onu İstanbul’da Gülhane Parkı’nda İslam Tarihi Araştırmaları Vakfı yayınları arasında bulabilirsiniz.” dedi. Prof. Dr. Sezgin “Bilimler tarihinin verilerini değerlendirmekte, yaşanılan zamanın etüt şartını gözden kaçırılmasının esas olması gerektiğini anladım ve henüz kitabımı yazma-ya başlamadan rastladığım Fransız Coğrafya tarihçisi Joseph Toussaint Renaud (1795-1867)’un şu sözleri beni çok etkilemişti. “Tesadüf teknik ve sanatın ilerlemesinde çok büyük bir rol oynamaz. İnsanlar buluşlarında devamlı bir şekilde birden bir sıçrayışla değil, adım adım hareket eder. Her zaman aynı hızda değil, fakat devamlı olarak insan icat etmez. Olanı ilerletir.” ifadelerine yer verdi. Konuşmasının sonunda Prof. Dr. Sezgin, “Benim 65 yıldır yaymaya çalıştığım Arap İslam bilimleri tarihi hemen hemen her gün beni hayata bağladı. İslam dünyasında büyük bir hızla ilerleyen bilimler MS. 8. yüzyıldan itibaren Fransa ve İngiltere’ye diğer taraftan 10 ve 11. yüzyıldan itibaren Sicilya’ya ve İtalya’ya 9. yüzyıldan itibaren Bizans’a ulaştılar. Avrupa-lılar teknik bilimleri diğer bilimlere nazaran daha kolay anlıyor ve alabiliyorlardı. Bu anlam-da onlar 16. yüzyılda bazı yönlerde Müslümanlara ulaşmaya hatta onları geçmeye başladılar.” ifadelerini kullandı. Programın sonunda Rektörümüz ve Fatih Sultan Mehmet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Musa Duman, Prof. Dr. Fuat Sezgin’e tezhipli bir tablo hediye ettiler. 2019 Prof. Dr. Fuat Sezgin Yılı kapsamında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Merkezî Kütüphanesi’ne Prof. Dr. Fuat Sezgin’in ismi verildi. Ayrıca Üniversitemiz Rektörlüğü tarafından düzenlenen 5’inci Hazan Şiir Dinletisi Sezgin anısına ithaf edilmiştir. 2019 yılının Haziran ayı içerisinde ise Üniversitemiz Rektörlüğü öncülüğünde ve İlahiyat Fakültesi Dekanlığınca ile Sivas Merkez Ulu Cami’de merhum Prof. Dr. Sezgin için Kur’an-ı Kerim tilaveti ve Mevlid-i Şerif programı gerçekleştirilmiştir. Son olarak üniversitemiz rektörlüğü tarafından desteklenen ve Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi tarafından yayımlanan Cumhuriyet İlahiyat Dergisi’nin 23. Cilt 3. Sayısı (Felsefe ve Din Bilimleri Özel Sayısı) Prof. Dr. Fuat Sezgin anısına ithaf edilmiştir. Felsefe ve Din Bilimleri alanından birçok güncel ve ilgi çekici araştırmayı bir araya getirdiğimiz sayımızı sizlere sunmaktan heyecan ve mutluluk duyuyoruz. Bize emanet edi-len değerli çalışmaları uluslararası alana taşımak için geniş bir ekiple tüm gayretimizi gösterdiğimizi ifade etmek isteriz. Yeni sayımızda başta makale sahibi değerli bilim insanlarımıza, yayın, danışma ve hakem kurullarımıza, Rektörlüğümüz Basımevi personeline ve özellikle dergimizin yayın aşamasında yadsınmaz emekleri olan alan editörlerimiz Dr. Öğr. Üyesi Adem Çiftçi, Arş. Dr. Öğr. Üyesi Gör. Fatma Kurttekin, Arş. Gör. Maruf Çakır, Arş. Gör. Alper Ay, Arş. Gör. Esma Güneş, Gör. Bayram Ünce, Arş. Gör. Sena Kaplan, Arş. Gör. Gülistan Aktaş,Arş. Gör. Hamit Demir Arş. Gör. Merve Yetim, Arş. Gör. Rukiye Göğen, Arş. Gör. Ömer Faruk Özbek, Arş. Gör. Salime Bera Kemikli, Arş. Gör. Naim Yaman, Arş. Gör. Sema Tombul, Arş. Gör. Nurgül Akdoğan, Arş. Gör. Ayşe Mine Akar, Arş. Gör. İlknur Bahadır ile Arapça dil editörü Prof. Dr. Ömer Faruk Yavuz ve İngilizce dil kontrolü sorumluluğunu üstlenen alan editörlerimiz Dr. Miyase Yavuz Altıntaş, Uzm. Zeynep Yücedoğru, Dr. Öğr. Üyesi Zuhal Ağılkaya Şahin, Dr. Metin Güven ve Dr. Kenan Tekin’e teşekkür ederiz. Dergimizin 23. Cilt 2. ve 3. Sayı (Özel Sayı)’larından itibaren Yazı İşleri Müdürü olarak Dr. Ahmet Çelik’in görevlendirildiğini bildirir kendisine yeni görevinde başarılar dileriz. Önceki sayılarımızda dergimizin Yazı İşleri Müdürlüğünü ifa eden Doç. Dr. Ali Yılmaz’a teşekkürlerimizi sunarız. 15 Haziran 2020’de yayınlanacak bir sonraki sayımız için makale kabul tarihlerinin yayın kurulumuz tarafından 1 Ocak- 15 Mart olarak değiştirildiğini hatırlatır çalışmalarınız-da kolaylıklar dileriz. (shrink)

In Seeing Things as They Are (Searle 2015), Searle developed a direct realist’s theory of perception. According to direct realism, physical objects are directly and immediately perceived. Searle claims that Berkeley’s theory of perception goes against direct realism. For Searle, Berkeley’s theory suggests that only subjective experiences (ideas) are directly and immediately perceived, not physical objects. Contrary to Searle, G. S. Pappas claims that Berkeley’s theory of perception is consistent with the view that physical objects are immediately perceivable (Pappas 1982; (...) Pappas 1987). Given the conflicting interpretations of Berkeley’s theory of perception, this paper attempts to defend Searle’s position on Berkeley’s theory of perception. It refutes Pappas’ interpretation by arguing that he is inconsistent with Berkeley’s theses of ontological phenomenalism and heterogeneity thesis. (shrink)

Capital punishment—the legally authorized killing of a criminal offender by an agent of the state for the commission of a crime—stands in special need of moral justification. This is because execution is a particularly severe punishment. Execution is different in kind from monetary and custodial penalties in an obvious way: execution causes the death of an offender. While fines and incarceration set back some of one’s interests, death eliminates the possibility of setting and pursuing ends. While fines and incarceration narrow (...) one’s routes to happiness, death eliminates its possibility. Not surprisingly, there is much debate about the moral permissibility of capital punishment. This entry maps the terrain of this debate. The first section discusses justifications of the death penalty as they appear in major theories of punishment. The second section surveys moral objections to execution that apply to most justifications. The third addresses procedural criticisms, which do not target the morality of execution so much as the justice of its implementation. (shrink)

Many people are worried about the harmful effects of climate change but nevertheless enjoy some activities that contribute to the emission of greenhouse gas (driving, flying, eating meat, etc.), the main cause of climate change. How should such people make choices between engaging in and refraining from enjoyable greenhouse-gas-emitting activities? In this chapter, we look at the answer provided by decision theory. Some scholars think that the right answer is given by interactive decision theory, or game theory; and moreover think (...) that since private climate decisions are instances of the prisoner’s dilemma, one rationally should engage in these activities provided that one enjoys them. Others think that the right answer is given by expected utility theory, the best-known version of individual decision theory under risk and uncertainty. In this chapter, we review these different answers, with a special focus on the latter answer and the debate it has generated. (shrink)

Critics of the computational connectionism of the last decade suggest that it shares undesirable features with earlier empiricist or associationist approaches, and with behaviourist theories of learning. To assess the accuracy of this charge the works of earlier writers are examined for the presence of such features, and brief accounts of those found are given for Herbert Spencer, William James and the learning theorists Thorndike, Pavlov and Hull. The idea that cognition depends on associative connections among large networks of neurons (...) is indeed one with precedents, although the implications of this for psychological issues have been interpreted variously — not all versions of connectionism are alike. (shrink)

The practical goal of preventing premature death seems uncontroversial. But the term ‘premature death’ is vague with several, sometimes conflicting definitions. This ambiguity results in several conceptions with which not all will agree. Moreover, the normative rationale behind the goal of preventing premature deaths is masked by the operational definition of existing measures. In this article, we argue that ‘premature death’ should be recognized as a normative concept. We propose that normative theories should be used to justify measures of premature (...) death to provide them with normative validity and public legitimacy. (shrink)

By transcendental aesthetic, Kant means “the science of all principles of a priori sensibility” (A 21/B 35). These, he argues, are the laws that properly direct our judgments of taste (B 35 – 36 fn.), i.e. our aesthetic judgments as we ordinarily understand that notion in the context of contemporary art. Thus the first part of the Critique of Pure Reason, entitled the Transcendental Aesthetic, enumerates the necessary presuppositions of, among other things, our ability to make empirical judgments about particular (...) works of art. These presuppositions are sensible rather than intellectual because on Kant's view, all intellection that considers objects of any kind, whether abstract or concrete, must at base connect to actual, material objects with which we come into direct contact; and this we can do only through sensibility (A 19/B 33). Thus the following discussion explores what Kant claims must be true of us in order to make the sorts of aesthetic judgments we make, rather than any particular class or quality of aesthetic judgments itself. On Kant's view, what must be true of us in order to make aesthetic judgments is not different from what must be true of us in order to make any other kind of judgment about empirical objects. This last point is worth emphasizing, in order to correct an interpretation of Kant's account of aesthetic judgment in the Critique of Judgment that wrongly reads Kant as claiming that aesthetic judgments do not have to satisfy the same basic requirements of judgment that any other kind of judgment also must satisfy, such as the synthetic subsumption of such objects under certain necessary and hard-wired concepts of understanding, the internal coherence of such judgments with other, non-aesthetic ones of a more abstract and comprehensive character, the unified consciousness within which such judgments are intelligibly made, and the like. Of course Kant recognizes the special character of aesthetic judgments and unpacks it in the... (shrink)

Ptolemy reports three dated lunar eclipses observed by Hipparchus, and also refers to two more, without identifying them, which Hipparchus compared with two earlier counterparts (apparently, observed in Mesopotamia) to assess the validity of the Babylonian period relations of the lunar motion. Also, in Pliny the Elder’s Historia naturalis, we are told that a horizontal lunar eclipse (selenelion) at sunrise and moonset was reported (observed?) by Hipparchus. Reviewing a paper by G.J. Toomer in 1980, it is shown that the pairs (...) of the eclipses were, almost certainly, the ones occurring on “31 January 486 b.c. and 27 January 141 b.c.” and “19 November 502 b.c. and 14 November 157 b.c.”; and if Hipparchus observed from St. Stephen’s Hill in Rhodes, the most probable candidate for the selenelion at moonset was the lunar eclipse of 7 February 142 b.c., although he also had the chance to observe any of the four others, occurring on 3 July 150 b.c., 10 April 145 b.c., 26 November 139 b.c., and 15 November 138 b.c., on a sufficiently elevated mountain on the island. (shrink)

From the concrete experience of war, Michael S. Yandell constructs a phenomenology of “negative revelation” in which false or distorted claims of goodness and justice disintegrate and become meaningless, adding depth to the term moral injury.