The concept of the Islamic state, which is one of the main debates of Islamism, was an important source of motivation for Islamist movements, especially during the cold war. The debates in this context mostly focus on how to establish a relationship between the secular character of the modern state and Islam. In this study, Wael B. Hallaq's book titled The Impossible State: Islam, Politics, and Modernity's Moral Predicament will be reviewed. The book keeps this discussion current and offers a (...) different perspective. Hallaq's main thesis reveals why an Islamic state is not possible within the modern paradigm. Hallaq bases his thesis on the paradigm difference between modern law and Islamic law. İslamcılığın temel tartışma konularından biri olan İslam devleti kavramı, özellikle soğuk savaş döneminde İslamcı hareketlerin önemli bir motivasyon kaynağıydı. Bu bağlamdaki tartışmalar daha çok modern devletin seküler karakteri ile İslam arasında nasıl bir ilişkinin kurulacağı üzerine odaklanılmaktadır. Bu çalışmada değerlendirilecek olan Wael B. Hallaq’ın İmkânsız Devlet çalışması bu tartışmayı hem canlı kılmakta hem de farklı bir perspektif sunmaktadır. Hallaq’ın temel tezi modern dönemde bir İslam devletinin niçin mümkün olmadığını ortaya koymaktadır. Hallaq, tezini İslam hukuku ile modern devletin dayandığı hukukun paradigmatik düzeyde birbirinden nasıl farklı olduklarını inceleyerek temellendirmektedir. (shrink)

Concepts, such as death, life and spirit cannot be known in their quintessential nature, but can be defined in accordance with their effects. In fact, those who think within the mode of pragmatism and Cartesian logic have ignored the metaphysical aspects of these terms. According to Islam, the entity that moves the body is named the soul. And the aliment of the soul is air. Cessation of breathing means leaving of the soul from the body. Those who agree on the (...) diagnosis of brain death may not able to agree unanimously on the rules that lay down such diagnosis. That is to say, there are a heap of suspicions regarding the diagnosis of brain death, and these suspicions are on the increase. In fact, Islamic jurisprudence does not put provisions, decisions on suspicious grounds. By virtue of these facts, it can be asserted that brain death is not absolute death according to Islamic sources; for in the patients diagnosed with brain death the soul still has not abandoned the body. Therefore, these patients suffer in every operation performed on them. (shrink)

The aim of this study is the examination of the effect of virtual reality based imagery (VRBI) training programs on the shot performance and imagery skills of athletes and, and to conduct a comparison with Visual Motor Behavior Rehearsal and Video Modeling (VMBR + VM). In the research, mixed research method and sequential explanatory design were used. In the quantitative dimension of the study the semi-experimental model was used, and in the qualitative dimension the case study design was adopted. The (...) research participants were selected from athletes who were involved in our target sports: curling (n= 14), bowling (n= 13), and archery (n= 7). All participants were randomly assigned to VMBR + VM (n= 11), VRBI (n= 12), and Control (n= 11) groups through the “Research Randomizer” program. The quantitative data of the study was: the weekly shot performance scores of the athletes and the data obtained from the “Movement Imagery Questionnaire-Revised.” The qualitative data was obtained from the data collected from the semi-structured interview guide, which was developed by researchers and field experts. According to the results obtained from the study, there were statistically significant differences between the groups in terms of shot performance and imagery skills. VRBI training athletes showed more improvement in the 4-week period than the athletes in the VMBR + VM group, in terms of both shot performance and imagery skills. In addition, the VRBI group adapted to the imagery training earlier than the VMBR + VM group. As a result, it was seen that they showed faster development in shot performances. From these findings, it can be said that VRBI program is more efficient in terms of shot performance and imagery skills than VMBR + VM, which is the most used imaging training model. (shrink)

Kur’ân-ı Kerîm lafızlarının eda keyfiyetleri ihtiva eden kıraatler İslâmî ilimlerin birçoğunun önemli mevzuları arasında yer almaktadır. Özellikle tefsir ilminin temel konularından olan kıraatler söz konusu ilmin sembol şahsiyetlerinden olan Zemahşerî’nin (öl. 538/1144) tefsirinde de kayda değer bir yer işgal etmektedir. el-Keşşâf tefsirinde kıraat ihtilaflarına sıkça müracaat eden Zemahşerî’nin kıraatler konusundaki yaklaşımı kendisinden sonraki müfessirleri de etkilemesi yönüyle önem arz etmektedir. O, ele aldığı kıraatlerin bazen hüccet bazen de nispet yönüne temas etmektedir. Kıraatlere daha çok lügavî açıdan yaklaşan Zemahşerî, ilgili kıraatlerin (...) özellikle dilde hüccetliği üzerinde durmaktadır. Bununla birlikte çoğu zaman bahse konu ettiği telaffuzla okuyan isimleri zikretmeyi de ihmal etmemektedir. Onun zikrettikleri arasında sahih kıraat sahibi imamlar (kıraat-i aşere imamları), şâz kıraat imamları ve seleften kıraati ile meşhur şahıslar yer almaktadır. Müfessirin bu tavrı onun meseleye vukûfiyetini de ortaya koymaktadır. el-Keşşâf’ta sahih kıraatlerin yanında birçok şâz kıraate de yer verilmektedir. Müfessir zaman zaman -sahih olsun şâz olsun- bazı telaffuzların naklî temeline de inmekte, ilgili telaffuzu tâbiîne, sahabeye hatta Hz. Peygamber’e nispet etmektedir. Ancak bu nispet esnasında bir sorun göze çarpmaktadır. O da söz konusu telaffuz şekillerinin sıhhati meselesidir. Zira bir kıraatin sahih olabilmesi için onun kıraatçiler nezdinde makbul bir senetle gelmesi, Arapça’ya ve Hz. Osman tarafından yazdırılan mushaflardan birinin imlasına uygun olması gerekmektedir. Müfessir birçok yerde sadece “Hz. Peygamber’in kıraati bu şekildedir.” gibi kesin ve net ifadeler kullanmakta, ele aldığı telaffuz şekli hakkında bir değerlendirme ya da bir kaynağa atıfta bulunma ihtiyacı hissetmemektedir. Mevzubahis tefsirde Hz. Peygamber’in okuduğu söylenen şâz kıraatler Yazma Eserler Kurumu (YEK) tarafından neşredilen Keşşâf Tefsiri mütercimlerinin de dikkatini çekmiş, konuyu değerlendirdikleri “el-Keşşâf’ta Kıraatler” başlığı altında şu cümleye yer vermişlerdir: “Bunların en ilginci herhalde Hz. Peygamber’e nispet edilen -fakat mütevatir kıraatlerde yer almayan- kıraatlerdir.” Bu tespit, el-Keşşâf’ta yer alan bu kıraatlerin derinlemesine incelenmesini gerekli kılmaktadır. Ancak önemine rağmen ilgili konuda yapılmış bir çalışmaya rastlanılmamıştır. Bu çalışmada el-Keşşâf tefsirinde Hz. Peygamber’e nispet edilen kıraatlerin tespit, teyit ve tenkidi hedeflenmektedir. Öncelikle eserde bahsedilen bu kıraatlerin sayısı, kaynak ve isnatları tespit edilmiş, daha sonra bunların kıraat imamları arasında ne şekilde karşılık bulduğu ortaya konulmuştur. Tespitlerimize göre Zemahşerî bir kıraatin Hz. Peygamber’e nispetine özel bir önem vermemekte, rivayet ve kıraatin sıhhat ve şöhretine bakmamaktadır. Onun bu yaklaşımı hadisçiler nezdinde de kıraatçiler nezdinde de kabul görmemiştir. (shrink)

Kur’an’ın kendine has birbiriyle irtibatlı kelimeler dünyası bulunmakta-dır. Doğru bir Allah tasavvuru, Allah-âlem, Allah-kul, âlem-kul ilişkisinin nasıl olması gerektiği bu kelime dünyası tarafından anlatılmaktadır. Bu nok-tada Kur’an’da herhangi bir konu anlatılırken aralarında sıkı irtibat olan kelime grupları kullanılmıştır. Örneğin Allah Kur’ân’da kendisini, Rakîb, Alîm, Basîr, Habîr, Latîf vb. lafızlarla insanın idrakine yansıtmakta ve böylece doğru bir Allah Tasavvuru oluşmasını amaçlamaktadır. Bu çalışmada, öncelikle ra-ka-be /رقب kökünün etimolojisi üzerinde durulacaktır. Zira bir kelimenin dildeki asli anlamı ve türevleriyle beraber sonradan kazandığı anlamların (...) tespiti, ilgili kelimenin anlam sahasını keşfetme ile mümkündür. Akabinde bu kökün türevlerinden “Rakîb” kelimesi ile anlam ilişkisi olan ve Yüce Allah’ın Kur’ân’da kendisine nispet ettiği sıfatlarından, Alîm, Basîr, Habîr, Şehîd kelimeler tahlil edilecektir. Bu bağlamda doğrudan olmasa da dolaylı olarak Allah’ın görmesini ve gözetlemesini ifade eden kelimelere ve ilgili âyetlere yer verilecektir. Böylece ra-ka-be kökünün Kur’an siyakındaki anlam sahası ortaya konulmuş olacaktır. (shrink)

This chapter discusses the defective paradigms of the reflexive nouns and participles in the Latvian language. In Latvian, the reflexiveness of the nouns and the verbs functions as a complex derivational and inflectional system. In this language, the reflexive verbs, participles, and nouns are formed through the fusion of verbal or noun forms with enclitic accusative form of the reflexive pronoun. Reflexive verbs have full person, tense and mood paradigms whilst reflexive nouns and participles have defective paradigms in Latvian. Although (...) the rationale behind defectiveness of the paradigms of the reflexive nouns and participles are difficult to pinpoint, there are several types of compensation for the defectiveness in the Modern Latvian. These include the use of non-standard forms, the use of corresponding non-reflexive participle and noun forms, and the use of other forms of paradigms in lieu of the missing ones. These alternative paradigms depend however on the syntactic function of the word-form. Some topics discussed herein include: derivation and semantics of reflexive nouns; paradigmatic system of reflexive nouns and participles; and functioning of the paradigms of reflexive nouns and participles. (shrink)

We show that the U.S. anti-discriminatory laws prohibiting discrimination in the workplace based on sexual orientation and gender identity identities) spur innovation, which ultimately leads to higher firm performance. We use the Human Rights Campaign’s Corporate Equality Index of 398 U.S. firms between 2011 and 2014, and find a significantly positive relationship between CEI and firm innovation. We also find that an interacting effect of CEI and firm innovation leads to higher firm performance. We use our understanding of Rawls’ Theory (...) of Justice and stakeholder theory to show that firms with workplace diversity policies are likely to be more innovative and perform better than those without such policies. Our results are robust to endogeneity, reverse causality and simultaneity issues. Our results will trigger debate in similar markets around the globe on the economic benefits of LGBT workplace diversity policies for firms. (shrink)

The Tafsīr al-Muqātil (d. 150/767) is the oldest available complete commentary text. In this respect, it has been a focus of attention. In this tafsīr, the references to the Battle of Badr in the explanation of some Makkī surahs are remarkably numerous. Badr was the first war that the Prophet made with the polytheists of Makkah, and it took place in the second year of the migration to Madīna (A. H. 2). The polytheists were far superior to the Muslims in (...) terms of both equipment and numbers. Therefore, the success achieved in this expedition meant a lot not only in terms of survival but also in terms of morale of Muslims. Details of this war are included in Surah Anfāl, and various aspects of it are referred to in other Madanī surahs. It is not difficult to understand the mention of such an important war in Madanī surahs. However, the references to the Battle of Badr -which has not yet taken place- in the commentary of the Makkī surahs, are particularly challenging. In this tafsīr, 66 verses of various Makkī surahs are explained through the Battle of Badr. This study was carried out in order to reveal the background of the Badr references of the Makkī surahs in Muqātil tafsīr. Muqātil stands out in the Hadith in terms of reliability, and in the Kalām as a widely discussed personality with his various views. Although he has been criticized from various aspects of his Tafsīr, it is generally considered a great authority. His work is easy to understand; it combines narration and insight. The similar of every possible verse has been given. The author's mastering at the Arabic language showed itself in the words of the Qur’ān. Almost no words remained unexplained. Muqātil is closely related to the Arabic language that had been in effect in the era of revelation, and he generally carried out his tafsīr activities by considering the era of revelation. In Muqātil's view of tafsīr, no verse is independent from the experiences of the period, and each verse gains meaning with its context. In his tafsīr, Muqātil draws a view of Badr without alternatives. While other tafsīrs include other achievements of Muslims in addition to Badr, such as the victory of the Battle of the Ditch and the conquest of Makkah, in the tafsīr of Muqātil the difference of Badr as the biggest blow against the polytheists of Makkah is clearly stated. It may not be very convincing to explain his insistence on Badr as random touches and sometimes anachronistic mistakes, given his skill in tafsīr and his command of the Qur’ān in terms of both content and language. Badr stands as a conscious choice, not a mistake in Muqātil. As it can be seen in examining the verses, the forward-looking statements present in the majority of the verses; this emphasis also prepared the ground for Muqātil's explanations. In any case, Muqātil sometimes did not care about falling into historical inconsistency. If we exclude these 5 verses, which can be explained with Badr although they are Makkī, the attitudes of other commentators regarding the emphasis of Badr in the Makkī verses in the remaining 61 verses are as follows: al-Ṭabarī (d.310/923) included the views pointing to Badr in only 3 of the 61 verses in his tafsīr. This shows us that the emphasis of Badr in the Makkī verses was not generally adopted by other early commentators except Muqātil. Because in al-Ṭabarī's tafsīr, the views on tafsīr from the era of Aṣ-ṣaḥābah (the Companions), Tābiʿūn (the second generation following the Companions) and Tābiʿū al-Tābʿīn (the third generation) are mentioned together with isnad (the chain of reporters), except for Muqātil and al-Kalbī. al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ (d. 311/923), who was contemporary of Ṭabarī, included Badr in only two of the 61 verses in his philological tafsīr. In other words, al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ is on a very different line from Muqātil regarding Badr. al-Māturīdī (d. 330/944) included Badr among other explanations in only 4 of the 61 verses in his tafsīr, and did not mention Muqātil's view even among the possible meanings of the other verses. al-Rāzī (d. 606/1210) included Badr in 10 of 61 verses among other explanations. In the remaining 51 verses, he did not find it necessary to mention Muqātil's view along with other possibilities. Apparently, al-Rāzī, like others, did not consider Muqātil's explanations reasonable. Nevertheless, Razi was the commentator who gave greater place to the Badr emphasis of Muqātil in his tafsīr. In this case, how can the passion for Badr, seen in the Muqātil tafsīr, be explained? We think it would be correct to seek the reasons of Muqātil's -sometimes reasonable, sometimes inappropriate, and sometimes anachronistic- explanations of Badr in the importance he gave to this expedition and in the method of relying on concrete data in the interpretation of the Qur’ānic verses. In his view of tafsīr, no verse is independent of the experiences of the period. (shrink)

Bu çalışmanın amacı İbn Kesir’in (öl. 774/1373) el-Bidâye ve’n-nihâye isimli tarih çalışmasının siyer bölümünde Sahîhayn hadislerini muhteva açısından tenkidinin araştırılması ve tahlilidir. Çalışmamızın konusu ise İbn Kesir’in mezkûr eserinde yirmi Sahihayn hadisini Kur’ân-ı Kerîm (3 hadis), akıl (1 hadis), icmâ (1 hadis), sahih hadisler (7 hadis) ve sağlam târihî bilgilere (8 hadis) uygunluk/aykırılık kıstaslarını kullanarak tenkidi ve on dört hadiste izah getiremediği yanlışların birer hata olduğunu kaydetmesidir. İbn Kesir’in incelenen hadislerin muhteva tenkidine müsait bir hâle gelmesine yol açan râvi tasarruflarına (...) dair verdiği bilgiler ayrıca kıymetlidir. Bu çalışmanın kapsamını oluşturan hadislerden yedi tanesi hem Sahîh-i Buhârî hem Sahîh-i Müslim, altı tanesi sadece Sahîh-i Buhârî, yedi tanesi de sadece Sahîh-i Müslim’de yer almaktadır. Hem Sahîh-i Buhârî hem Sahîh-i Müslim’de yer alan hadisler Hayber’de müt‘a nikahının yasaklanışı, Rasulullah’ın (s.a.v.) umre ve hacca niyeti, Hz. Peygamber’in gümüş yüzüğü atması, kıblenin değişimi haberinin Kubâ’ya ertesi sabah ulaşması, namazda konuşma yasağının zamanı, ye’cûc ve me’cûc’un seddinin delinmesi ve Hz. Peygamber’in (s.a.v.) miras bırakmaması konulu hadislerdir. Sadece Sahîh-i Buhârî’de geçen hadisler isranın vahiy gelmesinden önce vukuu, Hamrâülesed seferine katılanların sayısı, Sa‘d b. Ebî Vakkas’ın İslam’a girişi, Hz. Ali’nin Hz. Ebû Bekir’e biatı, Recî‘ vak‘asıyla ilgili bazı bilgiler ve mirac hadisinde Beyt-i Makdis’e yolculuğun zikredilmemesi konulu hadislerdir. Son olarak, sadece Sahîh-i Müslim’de yer alan hadisler ise Huneyn savaşında müslümanların sayısı ve Taif kuşatmasının müddeti, yeryüzünün yedi günde yaratılışı, Amr b. Abese’nin İslam’a girişi, Bedir için Sa‘d b. Ubâde ile istişâre, sahâbînin sıcak kumlardan şikâyeti, Ümmü Habîbe ile evlilik ve kurban bayramında öğle namazının yeri konulu hadislerdir. Araştırmamızın yöntemi kaynak taraması ve sonuçların diğer şarihlerinkiyle mukayeseli tahlilidir. Araştırmamızın sonucunda eleştirilen hadislerin büyük bir kısmında İbn Kesir’in değerlendirmelerinin İbn Hacer ve Nevevî gibi muhaddislerinkinden farklı olduğu görülmüştür. Çalışmamızın önemi İbn Kesir’in tenkitlerinin muhaddislerin senedin sıhhatinin metnin sıhhatini temin etmeyeceğine dair tespitlerinin uygulamadaki somut delillerini oluşturmasıdır. Kısaca İbn Kesir’in, eserine güçlü tenkit zihniyetini, özgün görüşlerini ve geniş ilmî birikimini başarıyla yansıttığı görülmektedir. (shrink)

Kelâm âlimleri “mûcize” kavramını iki farklı şekilde tarif etmişlerdir. Bunlardan ilkinde mûcize “Peygamber olduğunu ileri süren kimsenin elinde, onun doğruluğunu kanıtlamak için meydana gelen hârikulâde olay” şeklinde tanımlanmıştır. İkinci tarife göre ise mûcize: “Peygamberlik iddia eden bir zâtın elinde, inkârcılara meydan okuduğu bir sırada, kendisini doğrular mâhiyette, başkalarının benzerini yapamadıkları, Allah tarafından yaratılan, olağanüstü olay”lara verilen addır. Tanımlardan da anlaşılacağı üzere “mûcize” kelimesiyle genel olarak “hissî mûcize”lere işaret edilmektedir. Zaten “mûcize” teriminin kelâmî metinlerde yer almaya başladığı IV. yy. dan itibaren (...) genelde Hz. Peygamber’in (s) hissî mucizelerinin bulunup bulunmağı temelinde tartışmalar yaşanmıştır. Hatta Kur’ân’da yer verilen geçmiş peygamberlere ait hissî mucize örneklerinden hareketle mesele zaman zaman peygamberlerin hissî mucizelerinin birbiriyle yarıştırılması boyutuna kadar taşınmıştır. Tüm bu tartışma safahatında geçmişte ve günümüzde ihmal edilen, gözden kaçırılan ya da yeteri kadar değer verilmeyen -bizce en önemli ve bugün de gözle görülür, dost, düşman, insaf sahibi herkesin takdirle karşıladığı- mûcize örneği ise Hz. Peygamber’in topyekûn dinî ve siyasî alanda sergilediği insanları dönüştürme kabiliyetidir. Kaldı ki Hz. Peygamber’in bu türden sergilediği mûcize örnekleri geçmişte bir noktada yaşanmış ve misyonunu tamamlayarak tarihin dehlizlerinde kaybolmuş da değildir. Aksine bu dönüştürme ameliyesi nebevî prensiplerin ikâmesi ile asr-ı saadette ve sonrasında olduğu gibi günümüzde ve kıyamete kadar devam edecek olan zaman dilimlerinde de örnekliğini sürdürmeye ve fonksiyonunu icra etmeye devam edecektir. Hz. Peygamber’in başta Bedir Savaşı ve Hudeybiye Antlaşması olmak üzere birçok siyasî alanda yine bireysel ve toplumsal olarak içinde yaşadığı toplumun yüceltilip yükseltilmesinde olağanüstü bir başarı sağladığı yadsınamaz bir gerçektir. Elde ettiği başarıların kendisini hiçbir şekilde asıl hedefinden, tevhid merkezli yaşantısından uzaklaştırmaması, günün sonunda yine “rabbine şükreden bir kul” vasfını koruması onun şahsî kemâlinin ve vahye muhatap oluşunun en büyük göstergelerindendir. John William Draper (ö. 1882) gibi Batılı bilim insanlarına şu türden cümleleri kurduran en mühim sâik de kuşkusuz Hz. Peygamber’in sözünü ettiğimiz o eşsiz dönüştürme kabiliyetidir: “Tüm insanlar arasında, insan ırkına en fazla tesir eden kişi, Justinianus'un ölümünden dört yıl sonra Mekke’de, Arabistan'da doğan kişidir. Pek çok imparatorluğun manevî ve dinî lideri olmak, insan ırkının üçte birinin günlük hayatını yönlendirmek, belki de ‘Allah'ın Elçisi’ unvanının gerçek olduğunun delilidir.” İşte “Bir Mûcize Örneği Olarak Hz. Peygamber’in İnsanları Dönüştürme Kabiliyeti” başlığını taşıyan bu makale, müslüman toplumun kendi ekseninde yükselmesi ve yücelmesi adına hayatî önemi hâiz, günümüz insanının hayat felsefesine yön vermesi açısından da son derece kıymetli ve yol gösterici olan Son Elçi’nin bireyi, toplumu ve insanlığı dönüştürme kabiliyetini onun vahye muhatap kimliği ve tevhid eksenli hayatı çerçevesinde ortaya koymayı hedeflemektedir. (shrink)

The subject of this study is the naḳīḍa (opposing) type of poetry competitions between the Meccan poet Ḍirār b. al-Khaṭṭāb (d. 12/633) and the Muslim poet Kaʿb b. Mālik (d. 50/670) from Medina during the Battle of Badr, when the Muslims and the polytheists confronted for the first time. The problem is the questioning of the approaches reflected in the naḳīḍa poems, which were used as a means of propaganda and psychological superiority by the Muslims and polytheists during the Battle (...) of Badr. Naḳīḍa poems, the subject of the study, are important for getting to know the two opposite understandings closely and forming an opinion about the naḳīḍa poems sung during the era of the Prophet Muhammad. Although there are some recent studies on naḳīḍa poems from the era of the Prophet, these studies lacked details and only mentioned general features. The interesting approaches and fine details reflected in the verses, such as Ḍirār b. al-Khaṭṭāb's claims aiming to distract attention and discredit the Muslims of Medina in the face of the unexpected defeat of the Meccan army at Badr that the Battle of Badr was a tribal war between the Meccans and the Medinans, makes this study prominent. On the other hand, Kaʿb b. Mālik's verses reflect the approaches bearing traces of the Islamic faith and draw attention to the fact that the battle was between faith and unbelief and the Muslims of Medina were proud of their support for the Messenger of Allah. Undoubtedly, Meccan immigrants participated in the Battle of Badr along with the Muslims of Medina. Even so, Kaʿb b. Mālik does not mention Muhājirs (immigrants) in his verses. This suggests that Kaʿb b. Mālik may have concentrated on responding to the allegations made by Ḍirār b. al-Khaṭṭāb. Document analysis, one of the qualitative method techniques, was used in the study. First, a literature review was conducted to better understand the subject, and the studies related to the field were briefly mentioned. Then, summary information about the concept and background of naḳīḍa is provided. Two call-and-response poems between the Jāhiliyyah period poet Imruʾ al-Qays (d. 545) and ʿAbīd b. al-Abraṣ (d. 555) are included as an example for the first phases of naḳīḍa poems. Then, brief information about the Meccan poet Ḍirār b. al-Khaṭṭāb and the Medinan poet Kaʿb b. Mālik are presented. After the background information, two naḳīḍa poems of both poets were examined and analyzed, and the differences in the Battle of Badr were pointed out. Concepts that are common in the eulogies of the Jāhiliyyah period, such as nobility, being a master warrior, and generosity, draw attention in Ḍirār b. al-Khaṭṭāb's verses. On the other hand, in his verses Ka'b b. Mālik uses terms and expressions brought by Islam such as the Messenger of Allah, there is no Lord but Allah, unbelievers, Hell, and hellfire. In the verses of both poets, there are clues about the commonly used battle orders and war equipment of the period. The opinions are summarised in the conclusion part of the study. (shrink)