This study examined the role of religion in xenophobic responses to the threat of Ebola. Religious communities often offer members strong social ties and social support, which may help members cope with psychological and physical threat, including global threats like Ebola. Our analysis of a nationally representative sample in the U.S. found that overall, the more vulnerable to Ebola people felt, the more they exhibited xenophobic responses, but this relationship was moderated by importance of religion. Those who perceived religion as (...) more important in their lives exhibited weaker xenophobic reactions than those who perceived religion as less important. Furthermore, social connectedness measured by collectivism explained the moderating role of religion, suggesting that higher collectivism associated with religion served as a psychological buffer. Religious people showed attenuated threat responses because they had a stronger social system that may offer resources for its members to cope with psychological and physical threats. The current research highlights that different cultural groups react to increased threats in divergent ways. (shrink)

Study with reference to philosophy of Joseph F. Fletcher on christian ethics.

BackgroundAttention deficit hyperactivity disorder is clinically diagnosed; however, quantitative analysis to statistically analyze the symptom severity of children with ADHD via the measurement of head movement is still in progress. Studies focusing on the cues that may influence the attention of children with ADHD in classroom settings, where children spend a considerable amount of time, are relatively scarce. Virtual reality allows real-life simulation of classroom environments and thus provides an opportunity to test a range of theories in a naturalistic and (...) controlled manner. The objective of this study was to investigate the correlation between participants’ head movements and their reports of inattention and hyperactivity, and to investigate how their head movements are affected by different social cues of different sensory modalities.MethodsThirty-seven children and adolescents with and without ADHD were recruited for this study. All participants were assessed for diagnoses, clinical symptoms, and self-reported symptoms. A virtual reality-continuous performance test was conducted under four conditions: control, no-cue, visual cue, and visual/audio cue. A quantitativecomparison of the participants’ head movements was conducted in three dimensions using a head-mounted display in a VR classroom environment. Task-irrelevant head movements were analyzed separately, considering the dimension of movement needed to perform the VR-CPT.ResultsThe magnitude of head movement, especially task-irrelevant head movement, significantly correlated with the current standard of clinical assessment in the ADHD group. Regarding the four conditions, head movement showed changes according to the complexity of social cues in both the ADHD and healthy control groups.ConclusionChildren and adolescents with ADHD showed decreasing task-irrelevant movements in the presence of social stimuli toward the intended orientation. As a proof-of-concept study, this study preliminarily identifies the potential of VR as a tool to understand and investigate the classroom behavior of children with ADHD in a controlled, systematic manner. (shrink)

T‐bet and Eomes are two related transcription factors (TFs) that regulate the differentiation of cytotoxic lymphocytes such as Natural Killer (NK) cells and CD8 T cells. Recent genome‐wide analyses suggest they have complementary roles in instructing the transcriptional program of NK cells, although their DNA binding sites appear to be very similar. In this essay, we discuss the mechanisms that could specify their action, addressing their expression profile, the cofactors they interact with, as well as their roles in the epigenetic (...) regulation of chromatin accessibility. Based on the recent literature on these TFs, we propose different models to describe how they regulate gene expression in NK cells at steady state, or in the context of activation or exhaustion. We also discuss recent findings in the field of CD8 T cell differentiation and residency, where Eomes and T‐bet appear to be major regulators, and the parallels that can be drawn between mechanisms of NK and CD8 T cell differentiation and trafficking. (shrink)

Excerpt from Poetarum Philosophorum Fragmenta Plagulis correctis indicibusque non sine taedio confectis dum respiro et laetiore animo quid praefandum sit meditor, ecce nuntius longe tris tissimus afi'ertur, georgium kaibelium nobis litterisque acerba morte ereptum esse, qui non solum studiorum societate inde a beatissimo oon tu'oernio - Bonnensi mihi erat coniunctissimus, sed in hoc quoque communi amicorum opere velut auspex et signifer, cuius auctoritatem me aequi et decebat et iuvabat. Nam singularis graecae artis cognitio, quae in illo fuit, in nullo genere (...) litterarum magis enituit quam in Comicis, unde splendidum ante biennium factum est huius Corporis initium. Iam adu lescentem prima tirocinia in Aristophane ponere memini eundemque audio supremam fuisse moribundi curam ac querelem. Inter bos vitae laboriosae et fructuosae terminos omnem graecitatem peragravit et undique messem uberrimam rettulit; at nusquam libentius et intentius versabatur quam in atticae comoediae reliquiis. Dorienses enim, quos edidit, propter illos cpinor tetigerat.' quodsi verum est cum primi illins voluminis perfectione vix unam alteramve aequalium editionem recte posse eom parari, quid prasstaturum eum fuisse credimus, si fatum concessisset, ut ipsam 'atticam comoediam nobis ex fragmentis instauraret, in qua totus habitabat et spirabat! Aut nemo mortalium aut, si quisquam, ille et natus erat et paratus ad Menandri et aequalium umbras ex inferis citandas et in vitae lucem revocandas. Adeo in intimam eorum consuetudinem inde fesso labore atque fortasse magis etiam sensus quadam cognatione se insinuaverat. Nam tota eius indoles ad atticum istum saporem facta erat. Ut scripture eius elegantia apicum prae ceteris nitebat, ut suavissima sermocinatio mirum quantum amicos tenebat, priusquam morbi ingra veseentie tormentis animi serenitas obscurari coepta est, ita tota eius ars versus graecos et exblicandi et pangendi Praxiteleo quodam perfusa erat nitore. About the Publisher Forgotten Books publishes hundreds of thousands of rare and classic books. Find more at www.forgottenbooks.com This book is a reproduction of an important historical work. Forgotten Books uses state-of-the-art technology to digitally reconstruct the work, preserving the original format whilst repairing imperfections present in the aged copy. In rare cases, an imperfection in the original, such as a blemish or missing page, may be replicated in our edition. We do, however, repair the vast majority of imperfections successfully; any imperfections that remain are intentionally left to preserve the state of such historical works. (shrink)

The appearance of the time derivative of the acceleration in the equation of motion (EOM) of an electric charge is studied. It is shown that when an electric charge is accelerated, a stress force exists in the curved electric field of the accelerated charge, and in the case of a constant linear acceleration, this force is proportional to the acceleration. This stress force acts as a reaction force which is responsible for the creation of the radiation (instead of the “radiation (...) reaction force” that actually does not exist at low velocities). Thus the initial acceleration should be supplied as an initial condition for the solution of the EOM of an electric charge. (shrink)

Temel karakteristiği Allah, nübüvvet ve meâd konuları üzerinden şekillenen kelam, bu konuları ele alış tarzında ahlâkî perspektifi temele yerleştirmektedir. Bu açıdan kelam, bir yönüyle Allah bir yönüyle insanla ilişkilidir. Bu sebeple Allah-insan ilişkisinden bahsetmeyi gerekli kılmaktadır. Kelamcılar, bu ilişkiyi hem ontik hem epistemik hem de ahlaki açıdan ele almışlardır. Çünkü söz konusu bakış açısı Allah ve insan kavramlarını ve aralarındaki ilişkinin mahiyetini belirler nitelikte olacaktır. Oluşan Tanrı tasavvurları tüm boyutların birlikte değerlendirilmesiyle anlam kazanmaktadır. İnsanlık tarihi boyunca, Tanrı hakkında çok farklı (...) tasavvurlar üretilmiştir. Tanrı’nın yarattıklarından farklı olduğu kabulüyle O’nu anlamaya çalışanlar olduğu gibi O’nu yaratılan şeylere benzer şekilde tanımlayanlar da olmuştur. Bu tasavvurlar sadece varlık alanında kalmamış, O’nun eylemleri üzerinden de işletilmiştir. Kimine göre ahlaki bir temelde eylemde bulunan Tanrı, kimilerine göre yaptığından sual olunmayan bir Tanrı makbuldür. Kelamcıların söz konusu farklı Tanrı tasavvurları ise tenzih doktrinine dayanmaktadır. Ontolojik ve ahlaki temelde farklı yaklaşımlar, söylem gruplarının ya da düşünürlerin paradigmalarına göre şekillenmektedir. Mu‘tezile’nin Allah ve insan tasavvuru, insana ve hayata dönük yönüyle önemli Kur’ânî tespitleri içermektedir. Mu‘tezilî bir âlim olan Arap dili ve edebiyatının yetkin isimlerinden Ebû’l-Kāsım Mahmûd b. Ömer b. Muhammed el-Harezmî ez-Zemahşerî’nin (ö. 538/1144) de eserlerinde, Allah-insan ilişkisine gereken ilgiyi gösterdiği bilinmektedir. Zemahşerî, takdîr gereği insanın belirli bir fıtratta yaratıldığının bu sebeple akıl ve irâde sahibi olarak yaratılan bu insanın yaptıklarından sorumlu olduğunun farkındadır. Dini pratiğinde Hanefî aidiyete sahip olan Zemahşerî, aklı ön planda tutan, aklın işlevsel yönünü vurgulayan bir din anlayışına sahiptir. Zemahşerî’de yaratmanın ilk aşamasından itibaren adaletli bir Tanrı fikri hakimdir. Onun, Allah’ın kâdir, âlim ve âdil olmasıyla ilgili yaklaşımı ve bağlantılı olarak irade konusundaki değerlendirmeleri, Allah-insan ilişkisini nasıl bir temelde ele aldığına işaret etmektedir. Bununla birlikte, Zemahşerî’nin ilâhî fiiller, insan fiilleri, akıl, bilgi, taklit, hüsun-kubuh, hidâyet-dalâlet, dâî, fâil, kötü/kabîh ve fâili, hikmet, maslahat ve tüm bunları içine alacak şekilde teklîf yaklaşımı onun Allah-insan ilişkisini ahlaki boyutta ele aldığına dair sağlam sabiteler içermektedir. Kitâbü’l-Minhâc, Zemahşerî’nin söz konusu görüşü hakkında genel çerçeveyi belirleyen bir eseridir. Keşşâf ‘an hakâik-i (gavâmizi')t-tenzîl ve ‘uyûni'l-ekâvîl fî vücûhi't-te’vîl isimli eseri ise Zemahşerî’nin görüşlerini ve derinliğini birçok açıdan anlama ve değerlendirme imkânı veren te’lîfidir. Dolayısıyla bu çalışma, Zemahşerî’nin Allah-insan ilişkisinde ortaya koyduğu ahlaki yaklaşıma dikkat çekmeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda çalışmamız Zemahşerî ile sınırlandırılırken, gereken yerlerde mukayaseli değerlendirmelere başvurulacaktır. (shrink)

ObjectiveWe aim to investigate the feasibility of using diffusion tensor imaging to evaluate changes in extraocular muscles and lacrimal gland in patients with thyroid-associated ophthalmopathy and to evaluate disease severity.Materials and MethodsA total of 74 participants, including 17 healthy controls, 22 patients with mild TAO, and 35 patients with moderate-severe TAO, underwent 3-Tesla DTI to measure fractional anisotropy and mean diffusivity of the EOMs and LG. Ophthalmological examinations, including visual acuity, exophthalmos, intraocular pressure, and fundoscopy, were performed. FA and MD (...) values were compared among patients with different disease severity. Multiple linear regression was adopted to predict the impact of clinical variables on DTI parameters of orbital soft tissue.ResultsTAO patients’ EOMs and LG showed significantly lower FA values and higher MD compared to HCs’. Moderate-severe TAO patients’ EOMs and LG had dramatically lower FA and higher MD compared with HCs. In addition, only the DTI parameters of the medial rectus were considerably different between mild and moderate-severe TAO patients. Multiple linear regression showed that disease severity had a significant impact on the DTI parameters of orbital soft tissue.ConclusionDTI is a useful tool for detecting microstructural changes in TAO patients’ orbital soft tissue. DTI findings, especially medial rectus DTI parameters, can help to indicate the disease severity in TAO patients. (shrink)

Covid-19 salgını, din felsefesinin önemli problemlerinden birisi olan kö-tülük problemini ve çeşitlerini tekrar gündeme getirmiştir. Kötülük problemi, tarihi kökeni çok eskilere dayanmakla birlikte, tartışma platformlarında gün-celliğini korumaya devam eden bir sorun olarak varlığını sürdürmektedir. Ateistlerin, Teistleri en çok eleştirdiği konuların başında kötülük problemi gelmekle birlikte, onların da bu konuda tatmin edici bir cevapları bulunma-maktadır. Filozofların farklı olmakla birlikte bu probleme dair mutlaka bir görüşü vardır. Kimine göre iyiliğin bilinmesi için gerekli, kimine göre de belli oranda var olması bu alemin estetiği (...) için zorunludur. Kimine göre de cevabı bulunması gereken temel bir problemdir. İşte bu sorular bağlamında Covid-19 ve kötülük probleminin çeşitlerini tekrar irdeliyeceğiz. Cevaplar ne olursa olsun, bir kitle tarafından bunun cevabı aranmaya devam edilecektir. Kötülük problemini canlı tutan bir diğer temel argüman ‘Tanrı sorunu’ dur. Bu argüman bağlamında Tanrı’nın olmadığını veya Tanrı’nın anlamsızlığını ifade eden eleştirilerin bulunduğunu ifade edebiliriz. Bu açıdan dinleri eleştirenler olduğu gibi dinin anlamlı olduğunu da savunanlar az değildir. Covid-19 tartışmaları ekseninde Tanrı ve Dinler tekrar eleştiri konusu yapılmaktadır. Kötülük problemi felsefeciler tarafından üç çeşit olarak sınıflandırılmakla birlikte, başka tasnifler de vardır. Bunlar: Doğal, Ahlaki ve Metafizik kötülüklerdir. Başka bir sınıflandırmaya göre ise Varoluşsal, Mantıksal ve Delilci kötülük şeklinde adlandırılmıştır. (shrink)

Geçmişte yazılan ve kütüphanelerimizde çoğu yazma hâlinde duran pek çok ilmî eserin isim, müellif ve mütercimlerinin tespiti konusunda ciddî hatalar yapıldığı görülmektedir. Bu da bir kısım önemli eserlerin gün yüzüne çıkmasını engelleyerek sahip olduğumuz hazineden gereği gibi istifade etme imkânını elimizden almaktadır. Bu minvalde bazı araştırma ve kütüphane kayıtlarında 15. yüzyıl Osmanlı âlimlerinden Mûsâ İznikī’nin (öl. 838/1434-35 [?]), Ali b. Muhammed el-Hâzin’in (öl. 741/1341) Lübâbü’t-teʾvîl fî meʿâni’t-Tenzîl adlı tefsirini tercüme ettiği bilgisi yer almıştır. Aynı şekilde yine 16. Yüzyılda yaşamış bir (...) Osmanlı âlimi ve divan şâiri olan Muslihuddin Mustafa Sürûrî’nin (öl. 969/1562) tam bir Türkçe tefsir yazdığı iddia edilmektedir. Bu iki iddia, sonuçta aynı mütercim üzerinde birleşmeleri sebebiyle ortak bir noktaya sahiptirler. Bu makalede, bahsedilen iki eserin asılları ve tercümeleri etrafında bir araştırma yapılarak bunların gerçekte kime ait oldukları ve isimlerinin ne olduğu ortaya çıkarılmaya çalışılacaktır. Bu tür araştırmaların kütüphanelerimizdeki binlerce eser için âcilen yapılmasının bir zaruret hâlini aldığı âşikârdır. Zira bazı araştırmacıların bu tür yanlış bilgiler üzerine yüksek lisans ve doktora tezleri binâ ettikleri ve çeşitli makaleler yazdıkları görülmektedir. Bu makalenin maksadı, yukarıda zikredilen ve haklarında yanlış bilgiler ile bazı kapalı noktalar bulunan iki eserle ilgili bir takım yeni tespitleri ortaya koyarak hem ilim dünyasına katkıda bulunmak hem de bu alanda yapılacak çalışmalara olan ihtiyaca dikkat çekmektir. Doküman tarama, veri toplama ve veri analizi yöntemi kullanılan bu araştırma neticesinde şu sonuçlara varılmıştır: Mûsâ el-İznikī’nin tercüme ederek Tefsîru’l-Lübâb ismini verdiği eser aslında Hâzin’in Lübâbü’t-te’vîl’i değil Necmeddîn-i Dâye’nin (öl. 654/1256) Baḥrü’l-ḥaḳāʾiḳ ve’l-meʿânî isimli tefsirinin muhtasarıdır. Bundan hareketle tespit edilen diğer bir nokta da şu olmuştur ki günümüzde et-Teʾvîlâtü’n-Necmiyye ismiyle meşhur olan eser Dâye’nin kaleme aldığı tefsirin orijinal hâli değildir. Dâye zâhiri ve işârî tefsîri cem eden mufassal bir tefsir telif etmiş, müridlerinden biri olan Şemseddin Muhammed es-Savcı da, zâhirî tefsir kısımlarını çıkarıp sadece işârî yorumları bırakmak sûretiyle bu eseri telhis etmiştir. İznikī de işte bu telhisi tercüme etmiş ve eserine Tefsîru’l-Lübâb ismini vermiştir. Sürûrî’ye nispet edilen tefsirin de onun tarafından telif edilmediği tespit edilmiştir. Yapılan mukayeseler neticesinde bu eserin Ebü’l-Leys Semerkandî’nin (öl. 373/983) Tefsîrü’l-Ḳurʾâni’l-Kerîm veya Tefsîru Ebi’l-Leys̱ es-Semerḳandî diye anılan ve bugün Baḥrü’l-ʿulûm ismiyle basılan kitabının tefsîrî bir tercümesi olduğu ortaya çıkmıştır. Bu tercüme bazı kaynaklar ile kütüphane kayıtlarında aynı anda hem Ahmed-i Dâî’ye (öl. 824/1421’den sonra), hem İbn Arabşah’a (öl. 854/1450) ve hem de İznikī’ye nispet edilmektedir. Farklı kişilere nispet edilen nüshalar karşılaştırıldığında hepsinin aynı eser olduğu görülmüştür. Bazı kadîm nüshalarda görülen ferağ kayıtları ile yazma nüshalar üzerinde yapılan incelemeler bu tercümenin de yine İznikī tarafından yapıldığını göstermektedir. İznikī bu ikinci tercümesine Enfesü’l-Cevâhir ismini vermiştir. İlim dünyasında bu isim konusunda da bir karışıklık olmuş, bazı araştırmacılar onun Hâzin tefsirinin tercümesine verildiğini zannetmişlerdir. Ancak ilk devir yazmalarında bu ismin Semerkandî tefsirinin tercümesine verildiği açıkça görülmektedir. Kütüphanelerimizde Enfesü’l-Cevâhir’in muhtasar nüshalarına da rastlanmış ancak bu ihtisar faaliyetinin kimin tarafından yapıldığı tespit edilememiştir. (shrink)