Felsefe tarihinin hiç şüphesiz en önemli filozoflarından biri olan Aristoteles (M.Ö. 384-322), aynı zamanda bilim tarihinin de en önemli kişilerindendir. Yaşadığı dönemde henüz bilim ve felsefe ayrılmamıştır; bununla birlikte Aristoteles, bilimsel ve sistemli düşünmenin, örnekleme yapmanın, bilim insanının doğaya öğrenmek için yaklaşmasının ilkelerini, ilk kez bu derece düzenli şekilde ortaya koyan kişi olmuştur. Dört neden kuramı söz konusu ilkelerin temelini oluşturmaktadır. Bu çalışmada günümüz biyolojisinin en kapsamlı tartışmalarından biri olan ‘fenotipin ne olduğu ve nasıl oluştuğu’ konusunun, Aristoteles’in (...) dört neden kuramı ile ilişkisi incelenmiştir. Genotip, fenotip ve çevrenin son derece karmaşık yolları içeren etkileşim ağı, araştırılması için birden fazla nedensel sorgulamayı gerektirir ki bu sorgulama bir anlamda Aristoteles’in dört neden kuramının, maddi, formel ve fail nedenlerinin bir arada sorgulanmasına benzerdir. (shrink)

This commentary introduces fascia, our bodily connective tissue, as a contribution to thinking body as process beyond mind–body dualisms. Research in the field of Fascia Studies has shown that fascias’ core qualities are shifting and sliding in tensional responsiveness and that its both/and tissue-and-system features challenge clear-cut definitions. Acknowledging these characteristics of human physiology in novel ways, and in particular fascia as our largest sensory organ, becomes relevant to ontologies, alterities and research methodologies emphasizing experience and transdisciplinarity. Importantly, the notion (...) is never to theorize fascia as model or metaphor but as quotidian processual responsive proposition. (shrink)

die "Nikomachische Ethik" ist die bedeutendste ethische Schrift des Aristoteles. Sie gibt einen Leitfaden an die Hand, wie man ein guter Mensch wird und ein gluckliches Leben fuhrt. Im Mittelpunkt der ebenso nuchternen wie umsichtigen Analyse stehen die Begriffe Gluck, Tugend, Entscheidung, Klugheit, Unbeherrschtheit, Lust und Freundschaft. Es gilt, die Extreme des Zuviel oder Zuwenig zu vermeiden und jene "Mitte" zu finden, die allein Tugend und individuelles Gluck ermoglicht. Die aristotelischen Ausfuhrungen sind keineswegs nur von historischem Interesse, sondern uben auch (...) auf die ethische Debatte der Gegenwart entscheidenden Einfluss aus. Wer auch immer sich fur eine Theorie moralischer bzw. humaner Praxis interessiert, findet in der "Nikomachischen Ethik" eines der wenigen bis heute einschlagigen Grundmodelle. Ubersetzt von Olof Gigon. ". (shrink)

Diese fünfbändige Aristoteles-Ausgabe in griechischer Sprache ist (mit Ausnahme von Bd III) ein fotomechanischer Nachdruck der maßgeblichen Aristoteles-Ausgabe von 1831-1870. Band I und II enthält die Werke Aristoteles. In Band III wird die durch O. Gigon besorgte Bearbeitung und Ergänzung der Fragmente des Aristoteles wiedergegeben. Band IV bietet eine Auswahl der bedeutendsten Stücke aus den antiken Kommentaren zu Aristoteles, sowie eine Konkordanz mit den Commentaria in Aristotelem Graeca. In Band V ist der Index Aristotelicus von H. Bonitz nachgedruckt.

Diese fünfbändige Aristoteles-Ausgabe in griechischer Sprache ist ein fotomechanischer Nachdruck der maßgeblichen Aristoteles-Ausgabe von 1831-1870. Band I und II enthält die Werke Aristoteles. In Band III wird die durch O. Gigon besorgte Bearbeitung und Ergänzung der Fragmente des Aristoteles wiedergegeben. Band IV bietet eine Auswahl der bedeutendsten Stücke aus den antiken Kommentaren zu Aristoteles, sowie eine Konkordanz mit den Commentaria in Aristotelem Graeca. In Band V ist der Index Aristotelicus von H. Bonitz nachgedruckt.

Bd. 1. Acht Bücher Physik.--Bd. 2. Vier Bücher über das Himmelgebäude und zwei Bücher über Entstehen und Vergehen.--Bd. 3. Fünf Bücher von der Zeugung und Entwickelung der Tiere.--Bd. 4. Über die Dichtkunst. 2. Aufl.--Bd. 5. Vier Bücher über die Teile der Tiere.--Bd. 6. Politik Teil 1, Text und Übersetzung.--Bd. 7. Politik, Teil 2, Inhaltsübersicht und Anmerkungen.

This reissue of Richard Robinson's classic volume on Aristotle's Politics contains his clear and accurate translation of, and commentary on, books III and IV, brought up to date by a supplementary essay and new bibliography by David Keyt. This is the ideal companion to study these important books of a classic text in the history of political philosophy.

Die Bibliotheca Teubneriana, gegr ndet 1849, ist die weltweit lteste, traditionsreichste und umfangreichste Editionsreihe griechischer und lateinischer Literatur von der Antike bis zur Neuzeit. Pro Jahr erscheinen 4-5 neue Editionen. S mtliche Ausgaben werden durch eine lateinische Praefatio erg nzt. Die wissenschaftliche Betreuung der Reihe obliegt einem Team anerkannter Philologen: Gian Biagio Conte (Scuola Normale Superiore di Pisa) James Diggle (University of Cambridge) Donald J. Mastronarde (University of California, Berkeley) Franco Montanari (Universit di Genova) Heinz-G nther Nesselrath (Georg-August-Universit t G (...) ttingen) Dirk Obbink (University of Oxford) Oliver Primavesi (Ludwig-Maximilians Universit t M nchen) Michael D. Reeve (University of Cambridge) Richard J. Tarrant (Harvard University) Vergriffene Titel werden als Print-on-Demand-Nachdrucke wieder verf gbar gemacht. Zudem werden alle Neuerscheinungen der Bibliotheca Teubneriana parallel zur gedruckten Ausgabe auch als eBook angeboten. Die lteren B nde werden sukzessive ebenfalls als eBook bereitgestellt. Falls Sie einen vergriffenen Titel bestellen m chten, der noch nicht als Print-on-Demand angeboten wird, schreiben Sie uns an: [email protected] S mtliche in der Bibliotheca Teubneriana erschienenen Editionen lateinischer Texte sind in der Datenbank BTL Online elektronisch verf gbar. (shrink)

El que en el presente libro se confronten "lenguaje" e "historia" pretende indicar que una parte especial de los que hemos sido se hace presente como "lenguaje"; pero, además, según se analiza en sus páginas, la función del historiador tuvo, en principio, algo elemental y simple. La misma etimología de la palabra significa alguien a quien se le pide consejo sobre un hecho porque "él vio lo que pasó". Al decir lo que ve, lo que interpreta, el historiador compromete la (...) veracidad de su propio ser. Colección Clásicos - Dykinson (títulos publicados)?Serie estudios?? - Sobre la democracia ateniense. Luis Gil Fernández. - Derecho natural y dignidad humana. Ernst Bloch. - Alejo Carpentier. Poética del Mediterráneo Caribe. Inmaculada López Calahorro. - P. Szondi. Teoría del drama moderno. Ensayo sobre lo trágico. - El concepto poíesis en la filosofía griega. Emilio Lledó. - Lenguaje e historia. Emilio Lledó.?Serie textos? - Heródoto. Historia. Libro I. Ed. bilingüe de J. M. Floristán. - Sófocles. Electra. Ed. bilingüe de Luis Gil Fernández. - Platón. Fedro. Ed. bilingüe de Luis Gil Fernández. - Aristóteles. Poética. Ed. bilingüe de Paloma Ortiz García. - Horacio. Arte poética. Ed. bilingüe de Luis Gil Fernández. - Boileau. El arte poética y otras sátiras. Ed. bilingüe de Alberto Torrego Salcedo. - Lezama Lima. Escritos de Estética. Ed. de Pedro Aullón de Haro. - República poética. Textos programáticos de la literatura española (siglos XVIII y XIX). Ed. de Germán Garrido Miñambres. (shrink)

It is the aim of this paper to develop the phenomenology of phronesis through a phenomenological interpretation of Aristotle’s theory of phronesis by employing different kinds of phenomenological reductions. In section 1, I will show that phenomenological reduction is identical with a change of attitude and that we have to employ different kinds of phenomenological reductions in order to interpret Aristotle’s theory of phronesis phenomenologically. In section 2, employing different kinds of phenomenological reductions, I will attempt to develop the phenomenological (...) psychology of phronesis through a phenomenological interpretation of Aristotle’s theory of phronesis. In section 3, employing different kinds of intersubjective reductions, I will clarify intersubjective aspects of phronesis. In section 4, adopting these insights, I will try to resolve two of the many difficulties of Aristotle’s theory of phronesis. In section 5, I will conclude with two remarks concerning the future tasks of the phenomenology of phronesis. (shrink)

Excerpt from Die Ethik des Aristoteles: In Ihrer Systematischen Einheit und in Ihrer Geschichtlichen Stellung Untersucht 1. Die Tapferkeit. Keine systematische Anordnung der Tugenden Die sittliche Gesinnung als Motiv der Tapferkeit - die Tapferkeit als richtiges Masshalten. About the Publisher Forgotten Books publishes hundreds of thousands of rare and classic books. Find more at www.forgottenbooks.com This book is a reproduction of an important historical work. Forgotten Books uses state-of-the-art technology to digitally reconstruct the work, preserving the original format whilst repairing (...) imperfections present in the aged copy. In rare cases, an imperfection in the original, such as a blemish or missing page, may be replicated in our edition. We do, however, repair the vast majority of imperfections successfully; any imperfections that remain are intentionally left to preserve the state of such historical works.". (shrink)

Blick zurück auf die antike Polis. In diesem Buch wird erstmals im Zusammenhang untersucht, wie sich das politische Denken im 20. Jahrhundert im Rückgriff auf aristotelische Denkfiguren erneuert hat - von den frühen Vorlesungen Martin Heideggers über Eric Voegelin, Leo Strauss und Hannah Arendt, Hans-Georg Gadamer, Joachim Ritter und Dolf Sternberger bis zu Alasdair MacIntyre und Martha Nussbaum.

Although there are many questions to be asked about philosophy of mathematics, the fundamental questions to be asked will be questions about what the mathematical object is in view of being and what the mathematical reasoning is in view of knowledge. It is clear that other problems will develop in parallel within the framework of the answers to these questions. For this rea­ son, when we approach Aristotle's philosophy of mathematics over these two basic problems, we come up with the (...) concept of abstraction. In our work, I will try to explain the mathematical abstraction that Aristotle has developed to understand mathematical philosophy. (shrink)

There is very little information about the proving by Aristotle’s ecthesis method both in Aristotle’s and his commentators’ articles. Researches on ecthesis which were made by recent commentators are only on expository term. In our study, comments have been evaluated, points that are subject to contradiction have been determined, and opinions about ecthesis have been cited by giving proofs obtained by the ecthesis method.

Kategoriler’de, iki tür ontolojik yüklemleme ilişkisi ve karşılık gelen iki temel varlık ayrımı karşımıza çıkar. Aristoteles, bir taşıyıcı içinde olma ifadesiyle tözleri ilineklerden, bir taşıyıcı için söylenir olma ifadesiyle de tümelleri, özleri bakımından aynı olan tikellerinden ayırır. Anılan ayrımlar bize Aristoteles’in varlık görüşündeki iki temel prensibi verirler: Var olan çok anlamlıdır ve her zaman belirli bir şeydir. Bu bakımdan Kategoriler, şeylerin hem özlerini hem de ilineklerini açıklama ve böylece ilgili yüklemleme problemlerini çözme iddiasına sahiptir. Bu doğrultuda, metnin kendisinde doğrudan (...) bir atıf bulunmasa da literatürde Kategoriler’in Platoncu formlara yönelik iki temel eleştiri getirdiği sonucuna varılır: (1) Formlar teorisi var olanları tek anlamlı varsayarak şeylerin ilineksel özelliklerini açıklamakta başarısız olur; (2) formlar teorisi ilişkisel bir yüklemleme modeli kabul ettiğinden şeylerin özlerini açıklamakta başarısız olur. Bu yazı, Kategoriler ve Platoncu formlar arasındaki bu eleştirel ilişkinin Metafizik’in A kitabında yer alan bir pasajda (990b22-991a3) açıkça görülebileceği iddiasını taşır. Bilhassa Afrodisyaslı Aleksandros’un şerhi ışığında ele alındığında, pasajda formlar teorisine yöneltilen karşıt argümanların kategoriler kuramını varsaydığı ve argümanlar ile tam da literatürde konu edilen iki eleştirinin yapıldığı görülür. Bunun devamı olarak pasajdan, Kategoriler’in kaçındığı fakat formlar teorisinin yüzleşmek zorunda olduğu bazı ontolojik zorlukları çıkarsamak da mümkündür. Bu yazı ile, anılan pasaj bir kanıt olarak sunulmakta ve böylece Kategoriler’de formlar teorisinin örtük bir eleştirisi bulunduğu yönündeki literatür okumalarına katkıda bulunulması amaçlanmaktadır. Bunun için önce Aristoteles’in bu metinde ortaya koyduğu yüklemleme kuramı açıklanmakta ve ardından anılan pasaj analiz edilmektedir. (shrink)

Die Auseinandersetzung mit Aristoteles und der aristotelischen Tradition war in der frühen Neuzeit geprägt durch eine Spannung zwischen polemischer Ablehnung und impliziter Weiterführung oder gar expliziter Zustimmung. Einerseits setzten sich Bacon, Descartes, Malebranche, Hobbes, Locke und zahlreiche andere ›moderne‹ Philosophen, die von der mechanistischen Physik beeinflusst waren, ganz entschieden von aristotelischen Prinzipien und Erklärungsmodellen ab. Allerdings beschäftigten sie sich kaum mit den Werken des Aristoteles, sondern mit spätscholastischen Kompendien. Daher richtete sich ihre Kritik eher gegen spätmittelalterliche Transformationen oder Verformungen des (...) Aristotelismus als gegen Aristoteles selbst. Andererseits wurden die Schriften des Aristoteles an den Universitäten weiterhin gelesen und kommentiert, und aristotelische Autoren versuchten, Kernstücke der Metaphysik – etwa den Hylemorphismus und die Substanztheorie – gegen die zunehmende Kritik zu verteidigen. (shrink)

Aristotle, who has come to the forefront with the significant contributions to the development of logic throughout the history, has been the source of different perspectives for his subsequent studies with his philosophical system and logic. Many thinkers and logicians, including Russell, have come face to face with Aristotle and his ideas, regardless of whether they are positive or negative. The aim of this study is to explain the meaning of Aristotle's syllogism theory from Russell's point of view. In accordance (...) with this aim, firstly the effects of the theory of syllogism on the development of logic and then Aristotle's own explanations are given. The study continues by examining the formal and contextual details of syllogism inferences from Russell's consideration. In the conclusion part, it is stated how studies in logic, which grew in size with the important contributions of Aristotle, reached a different point with the tradition in which Russell was involved. In the light of all these explanations, it will be seen that Aristotle and Russell look for ways to think correctly and consistently in their work, and they want to express the validity of inferences according to formal patterns. (shrink)

Bireyleşim, varlıkları bireysel kılan ve onların diğer bireylerden ayrımını sağlayan ilkenin ne olduğunu sorun eder. Birey, güncel bir kavram olmasına rağmen orta çağ filozoflarından bu yana bireysel varlıkların bireyliği anlamında kullanılmış olup bireyleşim, özdeşlik sorunu ile iç içe tartışılmıştır. Bu makalede Aristoteles’in bireyleşim sorununa yaklaşımını incelerken öncellikle genel kabul gören madde teorisini tartışacağız. Maddenin bireyleşim ilkesi olarak savunulması, onun bölünebilirliği ya da özdeşliği ile açıklanabilir. Fakat bölünebilirliğin kendisi bireyleşimi olanaksız kılıyor ve Aristotes’in fikirleri ile çelişki gösteriyor. Maddenin özdeşliği, kendisi (...) yeterince açık olmadığı için bir içeriğe ihtiyaç duyuyor; burada Leibniz’in ayırt edilemezlerin özdeşliği ilkesini tartışmaya dahil ederek bu içeriği maddenin paylaşılamazlığı olarak belirleyeceğiz. Fakat Theseus gemisi örneği üzerinden işaret edeceğimiz oluş sorunu ile karşılaşmaktayız. Diğer taraftan Aristoteles’in bireyleşim ilkesini form olarak görmek, bireysel formları savunmak anlamına geliyor; bireysel formlardan ne kastedildiği açık olmadığı için burada ilinekler üzerinden bireyleşimi sunacağız. Fakat Leibniz ve Aristoteles bu konuda uzlaşması olanaksız görünür ve Aristoteles için ilineklerle bireyleşim kabul edilemez; töze ilişkin olmayan ilineklerle bireyleşim, şeylerin doğası itibariyle bireysel olmadığı anlamına gelir. Ardından konum ile bireyleşim fikrini Aristoteles üzerinden işaret ederek konum anlamında maddenin bireyleşim ilkesi olduğunu savunacağız. Son olarak konum ile bireyleşmenin saltık uzayı gerektirdiğini belirteceğiz ve Leibniz’in ayırt edilemezlerin özdeşliğinin mantıksal olarak geçersiz kılan Black’ın düşünce deneyine değineceğiz. (shrink)

T. 1. Wortschatz -- T. 2. Überlieferung, Textkritik, Grammatik.

Name der Zeitschrift: Nietzsche-Studien Jahrgang: 44 Heft: 1 Seiten: 490-493.

Preliminary Material -- Einleitung -- Zerlegung in Elemente, Denken in polaren Gegensätzen und das Ideal umfassender Weisheit bei Demokrit -- Die Polarisierung von Weisheit in göttlichen Dingen und Weisheit in menschlichen Dingen bei den Sokratikern -- Generalisierung, Elementarisierung, Paradigmatisierung und die Unterscheidung zwischen Theorie und Praxis bei Platon -- Die Pros-hen-Aussage und die Unterscheidung zwischen Theorie und Praxis bei Aristoteles -- Ausblick -- Literaturverzeichnis -- Stellenregister -- Namensregister -- Sachregister.

Lange war die philosophische Mediävistik über die Lehre und Person des in die universitären Verurteilungen von 1210 und 1215 verwickelten Magister David von Dinant nur äußerst schlecht unterrichtet. Spärliche Erwähnungen in mittelalterlichen Chroniken und vor allem das Zeugnis Alberts des Großen stellten den einzigen Zugang zu einer Person dar, die — wie die gesamte frühe Geschichte der Pariser Universität — weitgehend im Dunkeln lag. Die quaternuli, ein im Verurteilungsdekret von 1210 genanntes Werk des Dinanter, galten als verschollen, und Gabriel Théry (...) unterzog sich der mühevollen Arbeit, aus den Erwähnungen Alberts einen Rekonstruktionsversuch derselben vorzulegen. (shrink)