Abstract

Celem artykułu jest pokazanie, że Husserlowska diagnoza kryzysu, szczególnie kryzysu nauki wiąże się z konsekwencjami prowadzącymi do kryzysu europejskiego człowieczeństwa. Kryzys człowieczeństwa jest stałym motywem Husserlowskiej filozofii i polega zapoznaniu kwintesencji podmiotowości, jaką jest jej transcendentalny charakter. W związku z ideą kryzysu człowieczeństwa Husserl ukazuje, że nauki trwają w zaślepieniu, skutkującym utratą ich odniesieniu do życia, co powoduje ogólny kryzys. Możliwość przezwyciężenia kryzysu oznacza zwalczenie przesądów oraz wymaga przeprowadzenia autentycznej analizy świadomości jako zadania, któremu ma sprostać fenomenologiczna filozofia. Problem kryzysu człowieczeństwa zostanie rozpatrzony w niniejszym artykule w postaci dwóch wątków: pierwszy dotyczy trudności związanych z ujęciem korelacji między podmiotowością i światem; drugi poświęcony jest koncepcji Lebenswelt która wiąże się z możliwością przezwyciężenia naturalistycznego sposobu myślenia.