Abstract

De drie korte verhandelingen over de positie van hooggeplaatsten moeten gezien worden als een schakel in de lange keten van de literair-filosofische traditie van de Vorstenspiegels, die met name in de Italiaanse Renaissance zeer geliefd waren. Pascal volt echter deze voorbeelden maar gedeeltelijk, omdat hij een nieuwe macht introduceert, waaraan ook de groten der aarde onderworpen zijn, nl. de macht van het geloof. Zijn bespiegelingen over macht, morele plicht en verantwoordelijkheid zijn nog steeds actueel