Abstract

Celem artykułu jest wykazanie, że przyjmowane na gruncie multimodularnej teorii umysłu rozwiązanie problemu integracji modułów jest niewystarczające. Emocje nie mogą być jedynymi czynnikami, które synchronizują i integrują pracę modułów, ponieważ nie funkcjonują stale, same wymagają synchronizacji modułów niezbędnych do ich aktywizacji i nie pozwalają na wyjaśnienie mechanizmu koordynacji modułów potrzebnej do uzyskania nowej funkcji. Wskazuje się także na dość uproszczone pojmowanie emocji przez psychologów ewolucyjnych.