Abstract

Το κείμενο της επιγραφής, που βρέθηκε στο Βετρέν, δημοσιεύτηκε το 1994 στο BCH και παρουσιάστηκε πάλι στο Pistiros Ι, μπορεί να χρονολογηθεί στην αρχή της βασιλείας του Κερσοβλέπτη, γιου του Κότυος του Α', που δολοφονήθηκε το 359 π.Χ. Οι έμπορίται, στους οποίους αναφέρεται, κατάγονται από τη Μαρώνεια, την Απολλωνία του Πόντου και τη Θάσο και συνδέονται με ιωνική συγγένεια. Η επιγραφή προσδιορίζει ειδικότερα ορισμένες δεσμεύσεις που ανέλαβε ο Θράκας βασιλιάς : σχετική δικαστική αυτονομία στο πλαίσιο αυτής της συγγενείας, μη παραγραφή των χρεών των Θρακών, μη απόσπαση ομήρων, μη εγκατάσταση στρατιωτικών καταυλισμών. Το πρόβλημα που τίθεται αφορά στους αμαξιτούς δρόμους και τις μεταφορές με άμαξες από τη θρακική πεδιάδα προς τη Μαρώνεια, την Απολλωνία και τη Θάσο, δηλαδή προς τον Εύξεινο Πόντο και το Αιγαίο. Για να εκτιμήσουμε καλύτερα τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από την επιγραφή, προτείνεται η επανεξέταση της αφήγησης του βιβλίου Ζ' του Ηροδότου, που μνημονεύει το δρομολόγιο του περσικού στρατού : μετά το Δορίσκο, η δεξιά πτέρυγα του Ξέρξη βάδισε κατά μήκος του Έβρου, παρέκαμψε τη Ροδόπη από βορρά και βρήκε την Πίστιρο εκεί όπου μπορούμε να την τοποθετήσουμε σήμερα και όχι στα δυτικά του δέλτα του Νέστου, όπως το υποθέταμε πριν. Τέλος οι Κυστίριοι, που μαρ- τυρούνται μια φορά σε φορολογικό κατάλογο της Αττικής (434/3), μπορούν να ταυτιστούν με τους κατοίκους της Πιστίρου, η οποία θα απολάμβανε ειδικού καθεστώτος ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ.