Abstract

Wittgenstein felsefesinin merkezi temasını anlam kavramı oluşturur. Tractatus Logico-Philosophicus’ta anlamı dil dışı bir gerçeklikten hareketle tanımlayan Wittgenstein, felsefesinin geç döneminde anlamı dilin kullanımıyla tanımlar. Wittgenstein’ın, “‘anlam nedir?’ sorusunun yeryüzüne inmesi” olarak tanımladığı bu geçiş temel olarak, gramer kavramına dayanmaktadır. Dilin otonomisi, bu dönüşümün önemli bir sonucudur. Bu çalışmada, Wittgenstein’ın gramer kavramı ve bu kavramın bir sonucu olarak dilin otonomisi kavrayışı açık kılınmaya çalışılacaktır. Bunun için öncelikle gramer kavramının Wittgenstein’ın geç dönem felsefesindeki işlevi belirlenecek daha sonra buradan hareketle dilin otonomisinin ne anlama geldiği açıklanacaktır.The concept of ‘meaning’ constitutes the central theme of Wittgenstein’s philosophy. Wittgenstein, who characterizes meaning on the basis of an extra-linguistic reality in Tractatus Logico-Philosophicus, in the later period of his philosophy, characterizes meaning by use. This transition, which Wittgenstein calls “bring the question ‘what is meaning’ down to earth”, rests on his concept of grammar. Autonomy of language is an important consequence of this transition. In this paper Wittgenstein’s conception of grammar and autonomy of language which results from this conception will be explicated. To this end first the role of the concept of grammar in Wittgenstein’s philosophy will be clarified and then on the basis of this what is meant by the autonomy of language will be explained.