Abstract
Is het niet vreemd om te zeggen dat een verhaal uit de achtste eeuw voor Christus ons iets kan vertellen over onze hedendaagse westerse cultuur? Hoe kan de beschrijving van een wereld die geregeerd wordt door goden, heksen, nimfen en allerlei mythische gedrochten bijdragen aan ons zelfbegrip? Dat is minder vreemd dan het lijkt. Juist omdat Homeros helemaal aan het begin van onze beschaving stond, kunnen wij in retrospectief herkennen wat de nieuwe wereld scheidde van de oude. De homerische epen vormen een eerste definitie van de westerse cultuur, zij geven de contouren aan van een manier van denken en handelen die de wereld tot op de dag van vandaag beheerst