Abstract

Obraz jako pojęcie filozoficzne ma długą i złożoną historię, która ma swój początek już w starożytności. Uczeni chrześcijańscy włączyli je do swoich badań filozoficznych w postaci imago Dei. W niniejszej pracy autor dokonał analizy dzieł św. Tomasza z Akwinu w celu ustalenia, jakie konsekwencje antropologiczne wynikają z idei stworzenia człowieka na obraz Boży. W pierwszej kolejności ustalono, że człowiek jako istota stworzona na obraz Boga uczestniczy poprzez swój intelekt w naturze Bożej. Dodatkowo przedstawione zostały trzy etapy uczestnictwa człowieka w Bogu. Następnie autor bronił klasycznej teorii Akwinaty przeciwko współczesnym reinterpretacjom jego myśli. Argumentowano, iż Akwinata słusznie utrzymuje, że jedynie intelektualna część duszy ludzkiej jest, ściśle rzecz biorąc, stworzona na Obraz Boży, natomiast ciało ludzkie (i inne stworzenia irracjonalne) upodabnia się do Boga na podobieństwo śladu.