Abstract

Vijftien jaar na de publicatie van zijn opzienbarende essay ‘L’état culturel’ beziet Marc Fumaroli opnieuw de tanende invloed van de klassieken, de meesterwerken van de westerse beschaving, in de cultuur en het onderwijs van onze tijd. Hij signaleert hoe de afgelopen vijftig jaar een traditie werd afgebroken die zelfs onder de zwaarste stormen van de geschiedenis overeind was gebleven. Fumaroli bepleit onder meer dat de Republiek der Letteren eensgezind tegenwicht moet bieden aan de commerciële wereld van cultuur en communicatie en breekt een lans voor kleinschalig, kwalitatief hoogstaand onderwijs op klassieke leest, omdat het voor Europese landen onontbeerlijk blijft een intellectuele elite op te leiden.