Abstract

Ovaj prilog ima tri celine. U prvoj celini autor razmatra dva teorijska okvira tumacenja povratka i revitalizacije religije u Srbiji. Prvi okvir tice se religije kao javne ustanove i podrazumeva logiku medjusobnog podupiranja religijskih i nereligijskih faktora a drugi okvir podrazumeva logiku samostalne, unutrasnje religijske obnove koja izvire iz same srzi religije i crkve kao bozje ustanove i individualne duhovne potrebe vernika za poboznoscu. U drugoj celini autor iznosi dva razlicita tumacenja podataka iz empirijske evidencije koja je poslednjih trideset godina stvorena o vezanosti ljudi za religiju i crkvu u Srbiji. U trecoj celini se uporedjuju socio-demografske karakteristike religioznih ljudi od pre dvadeset i pet godina sa karakteristikama savremenih vernika.