Abstract

Amerykański filozof Richard Rorty wytrwale pracował na etykietkę intelektualnego enfant terrible. Jednym z przejawów jego oryginalności w akademickim milieu była zdecydowana obrona amerykańskiego patriotyzmu przedstawiona w Spełnianiu obietnicy naszego kraju i innych pismach. W niniejszym artykule staram się uwypuklić pewne cechy Rortiańskiego patriotyzmu oraz powiązać je z jego krytyką lewicy kulturowej. Jego zdaniem utraciła ona polityczne wpływy i uczyniła swoim fetyszem radykalne teoretyzowanie właśnie na skutek swojego antyamerykanizmu. Na koniec stawiam pytanie o to, czy wzrost znaczenia lewicy kulturowej w USA w ostatnich latach nie poddaje w wątpliwość diagnozy Rorty’ego.