Niettegenstaande de tendens van het failliet van het multiculturalisme is multiculturele dialoog niet weg te denken in een zich globaliserende wereld. Taylor, Gadamer, Honneth en Kymlicka hebben een bijdrage geleverd op het vlak van de erkenning van identiteit, respect en waardering van verschil. Wij voeren het argument aan dat bovenstaande auteurs niet ontsnappen aan het postmodernistisch dilemma van zelfautonomie en slachtofferschap. Dit komt doordat zij in hun rationale vertrekken van het afzonderlijke subject en deze situeren in een ruimte-tijd waarin de (...) tijd slechts een historische rol heeft en de ruimte geen actieve rol speelt. Tegenover deze uitvloeisels van het postmodern denken stellen wij het eco-communau-tarisme. Vanuit de vaststelling dat het individu denkt, spreek en handelt in de context van zijn taal en cultuur en dus vanuit zijn gemeenschap, situeren wij dit subject en de gemeenschap tevens in een particulier territorium of het ecotoop. Door middel van Hacking’s sociaal constructivisme, het Leibniziaanse meerwereldenbeeld en het biologische paradigma als nieuw denkkader, structureren wij de gemeenschap volgens een cyclisch en een lineair tijdverloop. Het cyclische waarborgt de traditie van een gemeenschap, het lineaire doet de gemeenschap evolueren naar een moreel betere toekomst en heeft een transcendent statuut. Het eco-communautarisme biedt het kader voor een kwalitatieve evolutie van individuen en gemeenschappen. Het normerend aspect hiervan is de pluriforme en multiculturele dialoog. (shrink)

Grenzen van dialoog -/- De universalismegedachte van de Verlichting heeft een -postmodernistische maatschappij van slachtoffers geschapen. Het geloofsverlies in de grote verhalen en de universalisering van het individu zorgen ervoor, dat zijn schreeuw naar verontwaardiging geen toehoorders meer vindt. Zijn roep in de woestijn gaat verloren in het chaotisch geschreeuw van de anderen. Tegenover dit koude, steriele postmodernisme stellen wij het eco-communautarisme. Vanuit de vaststelling dat het individu denkt, spreekt en handelt in de context van zijn taal en cultuur, dus (...) vanuit zijn gemeenschap, voegen wij aan Kants transcendentale ideeën 'Ik', 'Wereld' en 'God', een vierde idee toe: het 'Wij' of het principe van inclusiviteit. De Kantiaanse burgermoraal is Copernicaans geïnspireerd en steunt op de Newtoniaanse ruimte-tijdstructuur. Door middel van Hackings sociaal constructivisme, het Leibniziaanse meer-werelden-beeld en het biologische paradigma als nieuw denkkader, structureren wij de -gemeenschap volgens een cyclisch en een lineair tijdsverloop. Het cyclische waarborgt de traditie van een gemeenschap, het lineaire doet de gemeenschap evolueren naar een moreel betere toekomst. Het eco-communautarisme biedt het kader voor een kwalitatieve evolutie van individuen en gemeenschappen. Het normerend aspect hiervan is de pluriforme en multi-culturele dialoog. Een dialoog met grenzen. (shrink)

Although the theory of definability had many important antecedents—such as the descriptive set theory initiated by the French semi-intuitionists in the early 1900s—the main ideas were first laid out in precise mathematical terms by Alfred Tarski beginning in 1929. We review here the basic notions of languages, explicit definability, and grammatical complexity, and emphasize common themes in the theories of definability for four important languages underlying, respectively, descriptive set theory, recursive function theory, classical pure logic, and finite-universe logic. We review (...) the history of previous studies of the similarities and differences in the theories of definability of the first three of these four languages. A seminal role leading toward unification of the theories has been played by the separation principles introduced by Nikolai Luzin in 1927. Emphasizing analogies and driving toward further unification embracing finite-universe logic we concentrate on a simple example—the first and second separation principles for existential-universal first-order sentences . Using this as a test case for the fundamental problem of how to “finitize” arguments in classical pure logic to the finite-universe case, we are led to the analogous negative solution by using the theory of certain special graphs: a graph is - special for any positive integers m , n , p , q iff it is bipartite with m red points and n blue points and for every p -tuple of red points there is a blue point to which they are all connected . As an aside we introduce for further study a natural “Ramseyesque” increasing sequence A of positive integers, where A is the least positive integer n for which an -special graph exists. (shrink)

The articles collected in this volume are concerned with the transmission and development of the Greek achievement among Syriac scholars of the Fertile Crescent during the four centuries after 500CE, particularly in the fields of rhetoric and philosophy. Cumulatively they show how many aspects of Greek culture were received and elaborated in Syriac, and contribute to understanding the ways in which that culture exercised a powerful influence on the medieval Near East and the burgeoning Islamic civilisation.