I address the question: ‘Are acts of the ritual slaughter of animals, of the kind recently engaged in by the Yengeni family, morally justifiable?’ Using the Yengeni incident as a springboard for my discussion, I focus on the moral question of the relative weight of two competing ethical claims. I weigh the claim that we have an obligation not to cause animals pain without good reason against the claim by cultures that traditional practices, such as the one under discussion, are (...) morally justifiable on the basis of the moral goods obtained through cultural identification and participation. I attempt to show that claims justifying practices on the basis of culture are not strong enough to outweigh the prima facie wrong of causing non-human animals unnecessary pain. (shrink)

There is general acknowledgement that both the anterior cingulate and orbitofrontal cortex are implicated in reinforcement-guided decision making, and emotion and social behaviour. Despite the interest that these areas generate in both the cognitive neuroscience laboratory and the psychiatric clinic, ideas about the distinctive contributions made by each have only recently begun to emerge. This reflects an increasing understanding of the component processes that underlie reinforcement- guided decision making, such as the representation of reinforcement expectations, the exploration, updating and representation (...) of action values, and the appreciation that choices are guided not just by the prospect of reward but also by the costs that action entails. Evidence is emerging to suggest that the anterior cingulate and orbitofrontal cortex make distinct contributions to each of these aspects of decision making. (shrink)

This article suggests evidence for and reasons why prior acquisition may either facilitate or inhibit acquisition of a new construction. It investigates acquisition of the German passive and future constructions which contain a lexical verb with either the auxiliary sein “to be” or werden “to become”, and are related through these to potential supporting constructions. We predicted that a supported construction should be acquired earlier, faster, and unusually rapidly. An inhibited construction should show an extended depressed usage. We analyzed a (...) dense corpus of a German boy between 2;0 and 5;0. He acquired the sein- before the werden-passive. The former was supported by his prior acquisition of the sein copula, whereas the werden-passive itself supported one werden copula construction. He acquired the werden-future extremely slowly due to the hindrance of a semantically identical construction. These results fit with an emergentist approach in which apparently “sudden” acquisition is still due to gradual learning mechanisms. (shrink)

One of the goals of computerized tutoring systems is to optimize the learning of facts. Over a hundred years of declarative memory research have identified two robust effects that can improve such systems: the spacing and the testing effect. By making optimal use of both and adjusting the system to the individual learner using cognitive models based on declarative memory theories, such systems consistently outperform traditional methods. This adjustment process is driven by a continuously updated estimate of the rate of (...) forgetting for each item and learner on the basis of the learner's accuracy and response time. In this study, we investigated to what extent these estimates of individual rates of forgetting are stable over time and across different materials. We demonstrate that they are stable over time but not across materials. Even though most theories of human declarative memory assume a single underlying rate of forgetting, we show that, in practice, it makes sense to assume different materials are forgotten at different rates. If a computerized, adaptive fact-learning system allowed different rates of forgetting for different materials, it could adapt to individual learners more readily. (shrink)

van Behrens, Dierk Review(s) of: Darwin, God and the meaning of life: How evolutionary theory undermines everything you thought you knew, by Steve Stewart-Williams Cambridge University Press, 2010, ISBN 9780521762786.

von Behrens, Dierk Review of: Brief encounters: Literature and beyond, by Satendra Nandan, IVY Press International Publishers LPO Box 8069, ANU, Acton, 0200, ACT, Australia, 1st Edition, 2015, pbk. pp. 257, $ 20.00.

von Behrens, Dierk Review of: How Echidna got its quills, by L and G Adams, illustrated by Barry Olive; Ali the Bold Heart, sensitively written by Jane Jolly and beautifully illustrated in watercolour by Elise Hurst.

von Behrens, Dierk Assimilation is a process by which a person or group belonging to one culture adopts the practices of another, thereby becoming a member of that culture.

von Behrens, Dierk Review(s) of: Philosophers without Gods: Meditations on Atheism and the Secular Life Edited by Louise Antony New York: OUP; 2010; 320 pp.

von Behrens, Dierk Review of: The great philosophers, by Jeremy Stangroom and James Garvey, Arcturus Publishing, 160 pgs. 9.99 pounds Hard back. 69 pictures. 2005. Index. 978-1-84837-018-02005.

von Behrens, Dierk Review of: Snakes, by Barbara Taylor, 64-pages; Novum organum scientiarum, by Francis Bacon; The origin of species, by Charles Darwin.

One of the goals of computerized tutoring systems is to optimize the learning of facts. Over a hundred years of declarative memory research have identified two robust effects that can improve such systems: the spacing and the testing effect. By making optimal use of both and adjusting the system to the individual learner using cognitive models based on declarative memory theories, such systems consistently outperform traditional methods (Van Rijn, Van Maanen, & Van Woudenberg, 2009). This adjustment process is driven by (...) a continuously updated estimate of the rate of forgetting for each item and learner on the basis of the learner's accuracy and response time. In this study, we investigated to what extent these estimates of individual rates of forgetting are stable over time and across different materials. We demonstrate that they are stable over time but not across materials. Even though most theories of human declarative memory assume a single underlying rate of forgetting, we show that, in practice, it makes sense to assume different materials are forgotten at different rates. If a computerized, adaptive fact‐learning system allowed different rates of forgetting for different materials, it could adapt to individual learners more readily. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

I give an account how the principle of ‘respect for autonomy’ dominates the field of bioethics, and how it came to triumph over its competitors, ‘respect for persons’ and ‘respect for free power of choice’. I argue that ‘respect for autonomy’ is unsatisfactory as a basic principle of bioethics because it is grounded in too individualistic a worldview, citing concerns of African theorists and other communitarians who claim that the principle fails to acknowledge the fundamental importance of understanding persons within (...) the nexus of their communal relationships. I defend the claim that ‘respect for persons’ is a more appropriate principle, as it is able to acknowledge both individual decision making and the essential relationality of persons. I acknowledge that my preference for ‘respect for persons’ is problematic because of the important debate around the definition of ‘personhood’ in bioethics discourse. Relying on Thaddeus Metz's conception of moral status, I propose a relational definition of personhood that distinguishes between persons with agency and persons without agency, arguing that we have different moral obligations to these distinct categories of persons. I claim that this conception of personhood is better able to accommodate our moral intuitions than conventional approaches, and that it is able to do so without being speciesist or question-begging. (shrink)

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

There is a pervasive presumption that African thought is inherently anthropocentric and has little to contribute to environmental ethics. Against this view, a promising African environmentalism can be be found in a belief in a fundamental interrelatedness between natural objects. What establishes moral considerability on this African view is that entities are part of the interconnected web of life. This position accords moral standing to all living things, groups of living things, as well as inanimate natural entities. This view is (...) not only plausible, but also theoretically appealing. (shrink)

Objective: The establishment of patient-centered measures capable of empirically determining meaningful cognitive change after surgery can significantly improve the medical care of epilepsy patients. Thus, this study aimed to develop reliable change indices (RCIs) and standardized regression-based (SRB) change norms for a comprehensive neuropsychological test battery in the German language. Methods: Forty-seven consecutive patients with temporal lobe epilepsy underwent neuropsychological assessments, both before and 12 months after surgery. Practice-effect-adjusted RCIs and SRB change norms for each test score were computed. To (...) assess their usefulness, the presented methods were applied to a clinical sample, and binary logistic regression analyses were conducted to model the odds of achieving improvement in quality of life (QOL) after surgery. Results: The determined RCIs at 90% confidence intervals, and the SRB equations for each test score included in the test battery are provided. Cohen’s kappa analyses revealed a moderate mean agreement between the two measures, varying from slight to almost perfect agreement across test scores. Using these measures, a negative association between improvement in QOL and decline in verbal memory functions after surgery was detected. Significance: To the best of our knowledge, this study is the first to provide RCIs and SRB change norms necessary for the objective determination of neuropsychological change in a comprehensive test battery in the German language, facilitating the individual monitoring of improvement and decline in each patients’ cognitive functioning and psychosocial situations after epilepsy surgery. The application of the described measures revealed a strong negative association between improvement in QOL and decline in verbal memory functions after surgery. (shrink)

Contrary to a pervasive presumption of anthropocentricism in African thought, I identify an emphasis on the interrelatedness or interconnectedness of everything in nature, and argue that this is best construed as a rejection of anthropocentrism, and as something similar in conception to, and yet distinct from, holist perspectives. I propose that this strand of African thought, suitably reconstructed, should be construed as providing the basis for a promising non-anthropocentric African environmentalism. I name this position 'African Relational Environmentalism', and suggest that (...) it is what distinguishes this position from holism that can most enrich environmental ethics. -/- . (shrink)

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Background Surgery for intersex infants should be delayed until individuals are able to decide for themselves, except where it is a medical necessity. In an ideal world, this single principle would suffice and such surgeries could be totally prohibited. Unfortunately, the world is not perfect, and, in some places, intersex neonates are at risk of being abandoned, mutilated or even killed. As long as intersex persons are at such high risk in some places, any ethical guidelines for intersex surgeries will (...) need to take these extreme risks of harm into account. Main text I therefore argue for five basic principles that ought to inform ethics guidelines for surgical interventions in intersex children, specifically in contexts in which such children are at risk of significant harm. What I set out to come up with is a set of principles that do not completely prohibit surgery, but only allow it where a strong case can be made for its necessity, in the best interests of the child, and where there is some kind of oversight to prevent misuse. The first principle is that interventions as drastic as these surgeries should only be performed when there is strong evidence that they are beneficial and not harmful. The second principle is that in surgeries should normally only be performed in cases of true medical necessity. Principle three is that surgeries should normally be delayed until such time as the intersex person is mature enough to assent to treatment or decide against it. Principle four is that the conventional ethical requirements regarding truth telling apply equally to intersex children as to anyone else. The final principle is that where physicians or parents think that surgery is in the best interests of the child, the burden of proof lies with them. Conclusion It is hoped that these principles might help medical teams and parents make better decisions about intersex surgeries on children, and they would make such surgeries very rare indeed, if they happen at all. (shrink)

Philosophy has much to offer psychiatry, not least regarding ethical issues, but also issues regarding the mind, identity, values, and volition. This has become only more important as we have witnessed the growth and power of the pharmaceutical industry, accompanied by developments in the neurosciences. However, too few practising psychiatrists are familiar with the literature in this area. -/- The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry offers the most comprehensive reference resource for this area ever published. It assembles challenging and (...) insightful contributions from key philosophers and others to the interactive fields of philosophy and psychiatry. Each contributions is original, stimulating, thorough, and clearly and engagingly written - with no potentially significant philosophical stone left unturned. Broad in scope, the book includes coverage of several areas of philosophy, including philosophy of mind, science, and ethics. For philosophers and psychiatrists, The Oxford Handbook of Philosophy and Psychiatry is a landmark publication in the field - one that will be of value to both students and researchers in this rapidly growing area. (shrink)

With biobank research on the increase and the history of exploitation in Africa, it has become necessary to manage the transfer of human tissues across national boundaries. There are many accepted templates of Material Transfer Agreements that currently exist internationally. However, these templates do not address the specific concerns of South Africa and even of Africa as a continent. This article will examine three significantly important ethico-legal concepts that were deliberated and carefully adapted by a South African Institution to suit (...) the transfer of Human Biological Materials and associated data for biobank research, namely: informed consent; benefit sharing arrangements; and ownership together with intellectual property rights in human tissues. The discussion includes an analysis of current practice; the ethico-legal challenges in the South African/African context; the decisions made with regard to how the related ethico-legal challenges were addressed in the MTA; and justifications for implementing these decisions. The processes considered could be of benefit to other developing world countries who consider it necessary to manage the transfer of HBMs across national boundaries. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

The autonomy thesis is the claim that one cannot get a normative statement from purely descriptive statements. But despite its intuitive appeal a precise formulation of the thesis has remained elusive. In a recent paper, Maguire makes the promising suggestion that the thesis should be understood in terms of ground. But Maguire’s formulation, I argue, is based on controversial taxonomic assumptions that make the autonomy thesis into a non-substantive claim. I develop an alternative ground-based formulation of the autonomy thesis that (...) appeals to the notion of normative relevance, which is in turn understood using the tools of truthmaker semantics. This formulation of the autonomy thesis avoids well-known counterexamples to other formulations and has significant advantages over Maguire’s formulation. (shrink)

Moral error theory has been criticized on formal grounds for lacking a coherent semantics of moral sentences. In this paper, I provide a truthmaker-based semantics of moral sentences that is compatible with moral error theory. The hyperintensional account draws attention to the exact truth- and falsemakers of moral propositions. Error theorists must assume that propositions that have only moral truthmakers have at least one non-moral falsemaker. A central consequence of the discussion is that moral error theory is compatible with a (...) classical logic of moral notions. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Given the importance of being able to account for moral obligations towards future generations, especially in the light of the problem of global climate change, I argue that there are under-appreciated notions in African thought that are able to significantly contribute to the on-going discourse with respect to inter-generational moral obligations. I identify two related African notions, both springing from the prominent belief that ancestors who have died ? but continue to have a presence ? are entitled to respect, which (...) upon secular refinement are promising in terms of grounding a claim that we do have moral obligations to future generations. These conceptions are that the environment is a communal resource, shared across generations, and that the present generation should express gratitude to its predecessors for preserving the environment on its behalf, by emulating its predecessors and preserving the environment for future generations. I argue that these two conceptions present plausible grounds for thinking that we have moral obligations to posterity, partly because they go some way towards overcoming some of the theoretical concerns generally associated with the notion of moral obligations towards unidentifiable, contingent future persons. (shrink)