Özet Dini bilginin temel kaynağı olan Kur’an ve Sünnet’in Peygamberimizden bize haber yoluyla intikal ettiği hususu izahtan vârestedir. Rasûlullâh demek, Allah’tan aldığı bilgiyi insanlara ileten elçi, haberci demektir. Bu nedenle Peygamberlerden bize ulaşan dini bilgiye de haber ya da haber-i resûl denilmiştir. Rasûlullâh’tan teşrî’ ile ilgili gelen her haber, duyanlar ve tevâtür yoluyla ulaşılanlar için bila şek vela ihtilâf, kesinkes doğru ve bağlayıcıdır. Ancak bazı haberlerin Rasûlullâh’a nisbeti kesin olmadığı için ya da nisbeti kesin olsa da delâleti kesin olmadığı için (...) o haberlerin ifade ettiği bilgi de kesin değil, zannîdir. Kimi güdümlü veya meselenin mâhiyetinden bihaber bazı kişilerin; dinde zanla amel edilmez gibi temelsiz iddialarını bir tarafa bırakacak olursak, zannî bilgi, kesin bilgi mucibince bağlayıcıdır. Zannî bilginin, birden çok ihtimal barındırıp ictihad alanı olması bu durumu değiştirmez. Nitekim furû-i fıkhın çoğu zannî bilgi ifade eden haber-i vâhid ve ictihada mebnidir. İctihad, İslam hukukunun çok geniş bir alanını kapsamaktadır. Âmil durumda olduğu kıyas başta olmak üzere mesâlih-i mürsele, istihsan, sedd-i zerayi, sahâbe kavlinin delil değeri, istıshab, istıslah ve örfü de göz önüne aldığımızda karşımıza devasa bir alan çıkmaktadır. Bu kadar büyük bir alanı kapsayan ve böylesine ehemmiyetli bir konunun her türlü ilgi, alaka ve araştırmayı hak ettiğini düşünüyoruz. Sınırlı naslarla, sınırsız ihtiyaç ve sorunlara çözüm bulabilmenin yegâne yolu ictihattır. Aynı zamanda ictihat, İslam’ın kıyamete kadar her çağda ve her toplumda yaşanabilmesinin de temelidir. Dolayısıyla Zannî bilgiyi ve ictihadı reddetmek, İslam hukukunu sosyal yaşamdan çekmek demektir. Bu çalışmada, zannî bilginin tanımına, kapsamına, delil değerine, ictihadın tanımına, zanniyâtlarda ictihad edebilmenin delillerine, ictihad edebilme ehliyetine, zannî bilginin ve ictihadın reddi durumunda ortaya çıkacak sonuçlara yer verilmiştir. (shrink)

Sünnî usulcülere göre sahih olan haber-i vahid zan ifade etmekle birlikte, böyle bir haberle amel etmek naklî ve kat’î delillerin bir gereği olarak vaciptir. Şiî-Usûlî geleneğin temsilcilerinden Şerif Murtazâ ise haber-i vâhidle amel etmenin aklen caiz olduğunu, ancak bunun dinî açıdan vacip olmadığını iddia etmiştir. Ona göre Kur’an, mütevâtir haber ve masum imamın dâhil olduğu icmâ kesin bilgi kaynağı olduğundan bağlayıcıdır. Haber-i vâhid ise zann ifade etmektedir. Böyle bir haberle amel etmeyi gerektiren naklî kat’î bir delil ise bulunmamaktadır. Bu nedenle (...) haber-i vâhid amelî konularda hüccet değildir. Şerif Murtazâ, Sünnî usulcülerin haber-i vâhidin hüccet olduğuna dair naklî kat’î delillerini eleştirmiş, usulcüler ise bu eleştirilere cevap vermişlerdir. Araştırmamız Şiî-Usûlî geleneğin haber-i vâhide yaklaşım evreninden Şerif Murtazâ örneğini ele almayı ve Sünnî usulcülerin görüşleriyle mukayese etmek suretiyle değerlendirmeyi hedeflemektedir. Şerif Murtazâ’nın âhâd haber konusundaki yaklaşımı özü itibarıyla masum imam teolojisine dayanmakta-dır. Araştırmada masum imam teolojisinin ve haber-i vâhidle amel etmeyi gerektiren kat’î bir delilin bulunmadığı iddiasının nas, icmâ, tevâtür ve makul açısından vakıaya aykırı tutarsız bir görüş olduğu tespit edilmiştir. (shrink)

Fıkıh literatüründe sünnet önemli bir yere sahiptir. Çünkü fıkhın temeli Hz. Peygamber tarafından atılmış ve fıkhın gayesini en iyi bilen ve uygulayan kendisi olmuştur. Bu sebeple şer’î amelî konularda hüküm istinbatı için müctehid imamlar, Kur’an’dan sonra sünnete başvurmuşlardır. Bununla birlikte müctehid imamlar, Hz. Peygamber’den gelen rivayetlerin bazılarını kabul ve onlarla amel etmede görüş ayrılıkları yaşamışlardır. Görüş ayrılıklarının temelinde ise sünnetin ekseriyetini teşkil eden haber-i vâhid vardır. Çünkü haber-i vâhid yapısal açıdan yalan, yanlışlık ve vehm ihtimali bulundurması yanında doğruluğu zan ile (...) sabit olması sebebiyle özellikle Hanefî usûlcülerine göre bilgi ifade etmez. Bu yönüyle haberi vâhid, mütevâtir haber kadar kuvvetli ve bağlayıcı olmayıp zannî bir bilgi ifade eder. Bu doğrultuda haber-i vâhid, “bilgi gerektirmez, zan gerektirir” şeklinde ifade edilmiştir. Bu ifade bağlamında şöyle bir soru ortaya çıkmaktadır: Haber-i vâhid, bilgi ifade etmediği halde, onunla amel edilmesi mümkün müdür? Bu sorudan hareketle zan ifade eden haber-i vâhidin hücceti ve onunla amel edilmesinin mümkün olup olmadığını, mezheplerin haber-i vâhide yaklaşımlarının nasıl olduğunu ve bu durumun cenaze bahsine ilişkin hükümlere nasıl yansıdığını ortaya koymak amacıyla bu çalışma ele alınmıştır. Dolayısıyla bu çalışmanın konusu, haber-i vâhidin hücceti için mezheplerin ileri sürdüğü farklı şartlar ve bu şartların hükümlere -cenaze namazı özelinde- etkisi ile sınırlıdır. Yöntem olarak öncelikle kavramsal çerçevede haber-i vâhidi tanımlamak, bilgi değerini ortaya koymak ve mezheplerin onunla hücceti noktasında benimsedikleri şartları tespit etmek amacıyla ilgili mezheplerin usûl eserleri incelenmiştir. Daha sonra mezheplerin benimsediği bu usûlî yöntem, cenaze bahsindeki yerini belirlemek üzere ilgili mezheplerin fürû kitapları taranmıştır. Bu metottan hareketle mezheplerin usûlde benimsediği ilkenin fürû meselelerine nasıl yansıdığı, haber-î vâhidin zannî bilgi ifade etmesine rağmen onunla amel etmenin gerekçesi ve cenazeye ilişkin bazı hükümlerde mezheplerin farklı hüküm benimsemelerinin nedeni ortaya konulacaktır. (shrink)

Muhyiddin ibn Arabî, İslam'daki tartışmasız en etkili sufi teorisyendir. Kalıcı şekilde en popüler çalışması olan Fusûsül-hikem'de, Kur'an'da bir peygamber hakkında algımız ne olursa olsun, onunla ilişkilendirilen ve ondan türetilen hikmetin çok farklı olduğunu açıkça ve ısrarla göstermektedir. Bu, İbn Arabî'nin Kur'an'ın literal metnini inkar ettiği anlamına gelmez. Tam tersine, O sadece Kur'an'ı farklı algılama ve alımlama düzeylerinin olduğunu iddia eder: Kur'an'ın dış gerçekliği (zâhir) kitlesel tüketim içindir ve İbn Arabî'ye göre kişinin Kur'an'ın yüzeysel bir anlayışından elde ettiği bilgidir. Bununla birlikte, (...) Kuran'ın, ariflerin (arifûn) korumasında olan daha derin bir anlayışı vardır. İbn Arabî, dış gerçeğin ötesine geçen, ancak ona (dış gerçekliğe) ayrılmaz bir şekilde bağlı olan Kur’an’ı bu şekilde okumasıyla, Kur'an'ın tasavvufi tefsir geleneğini kendi tarzında sürdürür ve birincil amacını Fusûs’un her bölümünde uygular: Her ikisinin de meşruiyetini korurken, Kur'an'ın zâhir ve bâṭını arasındaki antitezi vurgulamak ve hatta bâṭına ancak ẓâhir yoluyla erişilebileceğini iddia edecek kadar ileri gitmek. Bu makale, bu karşılıklı bağımlı bilgi ('ilm)/hikmet (hikma) antitezinin en açık örneklerini bulduğumuz ve belirli nedenlerle seçilmiş Fusûs'un dört bölümünü detaylı şekilde incelemektedir: Adem bölümü, Fusûs'un ilk bölümü olduğu için seçilmiştir ve bu bölümde İbn Arabî'nin eserin tamamına yönelik amacı ve yaklaşımı net şekilde belirginleşir. Lût ve Hârûn bölümleri, Endülüs'ün ikili hermenötik ilkesinin en bariz örneklerini oluşturdukları için seçilmiştir. Son olarak, İbn Arabî metnin tahiriyle çelişiyor gibi görünse bile, aslında birincil zahiri modele dayanan daha gelişmiş bir yorum modelini açıkladığı için Nûh bölümü seçilmiştir. Âdem bölümünde İbn Arabi, Adem ile ilişkilendirilen en tutarlı Kur'anî betimlemenin insanlığın babası olduğu için onun insanlığının olduğunu öne sürer. Oysa onun hikmeti ilahi vasfıdır. Bunun nedeni, İlahi en katıksız ve tam ifadesini ancak insanda bulabilmesidir. Diğer taraftan, Nuh'un Kuranî sembolü ise kavminin büyük çoğunluğunun boğulduğu tufandır. Sufî’ye göre (İbn Arabî) onun hikmeti, şeyleri yüzdürmesidir- subbūḥiyya/sebūḥiyya hikmeti. İbn Arabî için boğulma bir ölüm nedeni olmaktan çok bir yaşam kaynağı olmuştur. Lut'un Kur'an'daki en kalıcı imgesi, kavminin günahını dizginlemedeki yetersizliğinden dolayı güçsüzlüğüdür. İbn Arabî, ama yine de onun hikmetinin güç olduğunu söylüyor. Son olarak, Hârûn, Kuran'da Mûsâ'ya itaat eden biri olarak tasvir edilir. Kardeşine yardım etmesi, yükünü taşımasına yardım etmesi için kendisine peygamberlik verildi. Mûsâ, Sina'ya gidip onu sorumlu bıraktığında bile, o sadece Mûsâ'nın yardımcısı rolünü yerine getirir ve ona tabidir. Oysa onun hikmeti itaatin, liderliğin antitezidir. (shrink)

Study on social consciousness in the works of Malayāḷasvāmi, 1865-1962, philosopher of Vedanta.

On life and philosophy of Nāgārjuna, 2nd century Buddhist philosopher; includes a portion on Buddhism.

Life and contributions of eminent philosophers from Andhra Pradesh, India.

Critique of Śaṅkarācārya, religious teacher and exponent of the Advaita philosophy; rationalist viewpoint.

Collection of seminar papers on concept of creation in Hindu philosophy.

Study of Dīdhitiprakāśikā of Gadhādharabhaṭṭācārya, 17th/18th cent., commentary on Pramāṇyavāda, portion of Tattvacintāmaṇi of Gaṅgeśa, dealing with the concept of authenticity of proofs).

Although touch frequently occurs in psychotherapy with children, there is little written on the ethical considerations of therapeutic touch. Because physical contact does occur, therapists must consider if, how, and when it is used, for both their clients' safety and their own. In this review, I further develop the issues suggested by Aquino and Lee (2000) in the use of nurturing touch in therapy by considering many types of touch that occur in psychotherapy with children; the possible positive role of (...) touch; clients' perception of touch in therapy; considerations related to the therapist, the child's safety, and any history of abuse in the child's and family's background; and other practical considerations. I list guidelines. (shrink)

Two Sanskrit texts focus new light on Prabhakara and Kumarila thoughts on Purva Mimamsa philosophy.

Contributed seminar papers on concept of Jiva in Vedanta philosophy.

Comprehensive work on human values and various factors developing them.

Viśiṣṭādvaita treatise against the Advaita school in Hindu philosophy.

The relation between method, concept and theory in science is complicated. I seek to shed light on that relation by considering an instance of it in systematics: The additional challenges phylogeneticists face when reconstructing phylogeny not at a single level, but simultaneously at multiple levels of the hierarchy. How does this complicate the task of phylogenetic inference, and how might it inform and shape the conceptual foundations of phylogenetics? This offers a lens through which the interplay of method, theory and (...) concepts may be understood in systematics, which, in turn, provides data for a more general account. (shrink)

The repair of chromosomal double‐strand breaks (DSBs) by homologous recombination is essential to maintain genome integrity. The key step in DSB repair is the RecA/Rad51‐mediated process to match sequences at the broken end to homologous donor sequences that can be used as a template to repair the lesion. Here, in reviewing research about DSB repair, I consider the many factors that appear to play important roles in the successful search for homology by several homologous recombination mechanisms.

L’article présente les différentes formes critiques mises en œuvre par Marx dans sa critique philosophico-économique de l’argent, des Manuscrits de 1844 jusqu’au Capital.

What are the ethics of using voices generated by artificial intelligence or “deepfake” technology in documentary film? This case study explores the controversy surrounding the use of AI to reconstruct Anthony Bourdain’s voice in the biographical film, Roadrunner.

This article is about clothing inventions, material participation, and acts of citizenship. I explore how pioneering Victorian women at the turn of the last century inventively responded via clothing to restrictions to their (physical and ideological) freedom of movement. While the bicycle is typically celebrated as a primary vehicle of women’s emancipation at that time, I argue that inventive forms of clothing, such as convertible cycling skirts, also helped women make claims to rights and privileges otherwise legally denied to their (...) sex. I ask: Do clothing inventions create possibilities to act differently? Can they be thought of as wearable technology, and in what ways do they (and their invention) enact political concerns? Might convertible cycling skirts be considered “acts of citizenship?” Throughout, I mobilize concepts of multiplicity, in-betweenness, and ambiguity to make a case for the relevance of clothing research for science and technology studies. (shrink)

Treatise on the basic tenets of Viśiṣṭādvaita school in Hindu philosophy as propounded by Ramanuja, 1017-1137, founder of sect.

© 2016 Regents of the University of California.The Review summarizes much of particle physics and cosmology. Using data from previous editions, plus 3,062 new measurements from 721 papers, we list, evaluate, and average measured properties of gauge bosons and the recently discovered Higgs boson, leptons, quarks, mesons, and baryons. We summarize searches for hypothetical particles such as supersymmetric particles, heavy bosons, axions, dark photons, etc. All the particle properties and search limits are listed in Summary Tables. We also give numerous (...) tables, figures, formulae, and reviews of topics such as Higgs Boson Physics, Supersymmetry, Grand Unified Theories, Neutrino Mixing, Dark Energy, Dark Matter, Cosmology, Particle Detectors, Colliders, Probability and Statistics. Among the 117 reviews are many that are new or heavily revised, including those on Pentaquarks and Inflation. The complete Review is published online in a journal and on the website of the Particle Data Group. The printed PDG Book contains the Summary Tables and all review articles but no longer includes the detailed tables from the Particle Listings. A Booklet with the Summary Tables and abbreviated versions of some of the review articles is also available. (shrink)

I spell out and update the individuality thesis, that species are individuals, and not classes, sets, or kinds. I offer three complementary presentations of this thesis. First, as a way of resolving an inconsistent triad about natural kinds; second, as a phylogenetic systematics theoretical perspective; and, finally, as a novel recursive account of an evolved character. These approaches do different sorts of work, serving different interests. Presenting them together produces a taxonomy of the debates over the thesis, and isolates ways (...) it has been productive. This goes to the larger point of this paper: a defense of the individuality thesis in terms of its utility, and an update of it in light of recent theoretical developments and empirical work in biology. (shrink)

Type specimens are used to designate species. What is the nature of the relation between a type specimen and the species it designates? If species names are rigid designators, and type specimens ostensively define species, then that relation is, at the very least, a close one. Levine :325–338, 2001) argues that the relationship of type specimen to a named species is one of necessity—and that this presents problems for the individuality thesis. Namely, it seems odd that a contingently selected specimen (...) should belong to a species of necessity. In considering Levine’s argument, LaPorte suggests that recognizing the distinction between de re and de dicto necessity resolves Levine’s worries. I reconsider the motivating question: does a type specimen belong of necessity to the species that it designates? In light of taxonomic cases and practice the answer is clear: definitively not. This is particularly clear in the case of re-designation of types by taxonomic decree. I explain how this helps reveal how taxonomists prioritize competing theoretical commitments, and offer a defense of the individuality thesis as applied to these particular cases. In short, I demonstrate how to misidentify a type specimen. (shrink)

Biological lineages move through time, space, and each other. As they do, they diversify, diverge, and grade away from and into one another. One result of this is genealogical discordance; i.e., the lineages of a biological entity may have different histories. We see this on numerous levels, from microbial networks, to holobionts, to population-level lineages. This paper considers how genealogical discordance impacts our study of species. More specifically, I consider this in the context of three framing questions: (1) How, if (...) at all, does genealogical discordance challenge, modify, or revise how we conceive of species? (2) How has growing appreciation of genealogical discordance impacted scientific practice? Of systematics in particular? (3) How do lineages at different levels diverge and diversify? All told, genealogical discordance enriches and complicates our taxonomic ontology, as well as the practice of reconstructing phylogenies. This presents both challenges and opportunities for the study of divergence and diversification. (shrink)

The First Conference of the International Society for the Study of Time was held at the Mathematisches Forschungsinstitut at Oberwolfach in the Black Forest, Federal Republic of Germany from Sunday, 31 August to Saturday, 6 September, 1969. The origin of this conference and the formation of the Society goes back to a proposal due to J. T. Fraser that was discussed at a conference on "Interdisciplinary Perspectives of Time" held by the New York Academy of Sciences in January, 1966. It (...) was unanimously agreed than that an international society should be formed on an interdisciplinary basis with the object of stimulating interest in all problems concerning 'time and that this object could best be attained by means of conferences held at regular intervals. J. T. Fraser was elected Secretary, S. Watanabe Treasurer, and I was elected President. It was agreed, at my suggestion, that the organization of the first conference of the newly formed Society be left to a committee of these three officers, on the understanding that they would invite authorities on the role of time in the various special sciences and humanities to form an Advisory Board to assist them. One of the main difficulties in seeking support for an interdisciplinary conference is that most foundations confine their interest exclusively either to the sciences or to the humanities. (shrink)

Ispoljavanje dobra u Hegelovim Osnovnim crtama filozofije prava nije postizanje srece ili malogradjanskog komfora, nego hrabro i odlucno, gotovo slucajno i spolja posmatrano neosnovano ispoljavanje partikularne volje. Ovakav pojam dobra je upravo suprotan pojmu dobra u smislu dobara i uzivanja koji sprecava stvaranje subjektivnosti kod onih koji su neprepoznati od datog drustvenog sistema, urusavajuci mogucnost partikularnog delanja kod ovih, i time ih podrzavajuci u mentalitetu rulje, to jest mase. Nadomestavanje nedostatka slobode komforom je pre karakteristika faze apstraktnog prava, koju faza (...) moralnosti tezi da prevazidje. U fazi apstraktnog prava, zbog slepog postovanja suvog legaliteta, ono sto je pravo u sebi i za sebe ne moze nikako biti ispoljeno u pravom smislu reci jer je izjednaceno sa ugovornom pravdom, cija je prava osnova nista drugo do pravo jaceg. (shrink)

This paper seeks to answer the following question: does it still make sense today to speak of political emancipation, in particular in the sense bequeathed to us by Marx, as emancipation from capitalism? I consider three serious objections to this possibility: the objection that reference to “capitalism” is unduly essentialist in view of the multiplicity of historical situations; the anti-utopian objection according to which the programme of emancipation from capitalism lacks any precise, practical content; and the normative objection that emancipation (...) in and of itself does not specify the norms of the putative post-capitalist society. In the final section of the paper, I attempt to respond to these three objections, and seek to outline the different levels at which something like an emancipatory project, understood as a surpassing of capitalism, can still make sense today. (shrink)

Nel suo recente libro Das Recht der Freiheit, Axel Honneth propone un'interpretazione critica del neocapitalismo - risultato di una patologica evoluzione di un fenomeno, in sé, normale e persino positivo: la predominanza dei meccanismi di mercato nella sfera del lavoro e della produzione. Per Honneth, il mercato non solo č economicamente efficiente, ma permette anche l'emergere di forme di riconoscimento originali e insostituibili. Ciononostante, queste forme possono facilmente corrompersi se la relazione fra i partner dello scambio diventa troppo squilibrata, come (...) avviene nel neocapitalismo. L'articolo propone una valutazione critica di questa interpretazione storica. (shrink)

The recombinational repair of chromosomal double‐strand breaks (DSBs) is of critical importance to all organisms, who devote considerable genetic resources to ensuring such repair is accomplished. In Saccharomyces cerevisiae, DSB‐mediated recombination can be initiated synchronously by the conditional expression of two site‐specific endonucleases, HO or I‐Scel. DNA undergoing recombination can then be extracted at intervals and analyzed. Recombination initiated by meiotic‐specific DSBs can be followed in a similar fashion. This type of ‘in vivo biochemistry’ has been used to describe several (...) discrete steps in two different homologous recombination pathways: gene conversion and single‐strand annealing. The roles of specific proteins during recombination can be established by examining DNA in strains deleted for the corresponding gene. These same approaches are now becoming available for the study of recombination in both higher plants and animals. Physical monitoring can also be used to analyze nonhomologous recombination events, whose mechanisms appear to be conserved from yeast to mammals. (shrink)

This paper examines how Charlotte Brontë's belief in phrenology influences the narration of her novel Jane Eyre. Phrenology was a nineteenth-century belief that the shape of the skull could give information about a person's temperament. Phrenologists speculated that the brain was split into separate parts, or faculties, that defined the individual's ability to feel a particular emotion. A bump on the skull implied that the faculty underneath that part of the skull was bigger, so the individual was more inclined to (...) feel that emotion. By placing Jane Eyre within the historical context of the rise of phrenology, I explore the ways in which Brontë's phrenological representation of Jane's mind informs and parallels the autodiegetic narration of Jane Eyre. My analysis focuses on moments when Jane draws attention to the fact that she is a first-person narrator telling the story of her own past experiences. I argue that these moments are comparable to those when Jane’s experiencing-self is fractured into phrenological faculties. Concomitantly, I seek to trace how Jane's narration changes as she moves between the locations of Thornfield, the Moor House, and Ferndean. I suggest that the shifts in narration draw attention to these locations as metaphors for varying degrees of restriction on Jane's faculties. Through an application of nineteenth-century psychological studies, I conclude that Brontë uses her narration style to criticize phrenologists who promote an unnaturally restrictive control of the faculties. (shrink)

Such questions that may it be essential, necessary, recommended, or free to believe in some matters will be addressed in the article. It is concluded that such an approach is possible for Māturīdis and Ash'arīs. In the study, it was thought that the following two problems should be solved first. The first problem is how can a definitive confirmation be made with speculative information (zannī). Second, if it is a contradiction that the ulema of the relevant school construct the subject (...) of belief with an āḥād report (khabar) even though they explain the true report as mutawātir in the works of Kalām? In the article, three different solutions are proposed for the first problem, and the second problem is tried to be solved with the proposition that tawātur is compulsory for the universal or essential subjects of theology. Then, by giving two examples for each decree (hukm), it was tried to determine what this idea means in practice. It has been determined that the main controversial issues between the Ahl al-sunnah and the Mu'tazila arise in the category of wājib to be believed. It has been determined that the scholars of the aforementioned sects fall into dispute among themselves in matters presented as sunnah to be believed. As a result, in terms of the principles set forth by the Ahl al-Sunnah, it has been deemed possible to implement ʾafʿālu al-mukallafīn (deeds of those obligated) to theological issues. (shrink)

İngilizler, Oryantalizm alanında önemli çalışmalar ortaya koymuşlardır. Geçmişte İngilizler ilk dönemlerinden itibaren İslamiyet hususunda bilgi birikimleri üst seviyelere ulaştığı halde, Şiîlik çalışmaları işin içine dâhil olduğunda daha geç tarihlere rast gelmiştir. İngilizlerin Şiilik alanında çalışmalarının hayata geçmesiyle ilginç hususiyetler kendini göstermiştir. Bilgi-siyaset, siyaset-bilgi denklemleri İngilizlerin Orta Doğu coğrafyasındaki etki ve icraatlarında değişmeyen hareket noktası olmuştur. Safevîler döneminden başlayarak, Dünya savaşları sürecinde saha hâkimiyetlerinin arka planında yüksek bilgi birikimi kendini göstermiştir. Ortadoğu bugün bile bu etkiden hala kurtulamamıştır. Çalışmamızın ana ekseni olan (...) İngiliz erken dönem Şiilik çalışmalarının genelinde göze çarpan hususları arz ettikten sonra bu alanda zirveye noktaya ulaşmış İngiliz Araştırmacı Thomas Herbert’i incelemeye çalıştık. Herbert, dönemin Şia düşüncesini, sokakta yaşayan hayatını ve bizzat kendi gözlemlerinden aktarması bakımından oldukça benzersizdir. Bize aktarmış olduğu bazı adetler ve davranışlar bugün mevcut olmaması bakımından tarihi belge niteliğindedir. (shrink)

Primero de todo y antes de abordar el tema para someterlo a vuestra consideración tendría que pedir disculpas. Disculpas porque todo lo que voy a exponer no puede ser sino una aproximación de lo que pudo haber sucedido y lo es por varias razones. Primera, porque actualmente los médicos no nos atrevemos a dar ningún diagnóstico sin que exista el aval de una prueba radiológica o de laboratorio que, de manera concluyente, demuestre el origen del proceso patológico. Por ejemplo, en (...) el caso de una enfermedad infecciosa precisamos de un cultivo de un líquido orgánico que certifique el agente causal de la misma o cuando estamos delante de un tumor canceroso, de una biopsia de tejido que testifique su presencia (a .. (shrink)

Bu çalışma, Türkiye’deki Şer’i yönetişim aktörlerinden olan banka içi danışma komitelerinin Şer’i yönetişimdeki yeri ve önemini keşfetmeyi amaçlamaktadır. Bu minvalde nitel araştırma desenlerinden olan durum çalışması tercih edilmiş ve 5 danışma komitesi üyesi ve 2 danışma komitesi başkanıyla yarı yapılandırılmış mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Mülakatlar neticesinde toplam 625 dakikalık ses kayıtları elde edilerek çözümlenmiş ve 85 sayfalık metin elde edilmiştir. Elde edilen metinler ve görüşme notları ATLAS.ti programı aracılığıyla analiz edilerek BİDK, Şer’i yönetişim ve Merkezi Danışma Kurulu olmak üzere 3 ana tema (...) ve bunlara bağlı 26 alt temaya ulaşılmıştır. İlgili temalar BİDK’nin Türkiye’deki Şer’i yönetişimdeki yeri ve önemini keşfetmek açısından zengin bir içerik sunmaktadır. Türkiye’deki Şer’i yönetişimi ele alan çalışmaların literatürde sınırlı olması ve bu çalışmanın hem saha çalışmasına hem de Türkiye’deki Şer’i yönetişimde yer alan, katılım bankacılığının tarihine eş bir ömre sahip BİDK’ları konu etmesi literatürde özgün bir yere sahip olacağına işaret etmektedir. Islamic finance has developed the Shariah governance mechanism to ensure compliance and control of IFIs with the principles of Islamic law. However, the levels of Shariah governance are different from each other due to the different legal affiliations of each country, the level of development of Islamic finance, and regime differences. International Islamic financial institutions such as Islamic Financial Services Board and The Accounting and Auditing Organization for Islamic Financial Institutions have published standards to define the general lines of Shariah governance and have brought Shariah governance practices to a certain point, at least in principle. After the Shariah governance standards of IFSB and AAOIFI, studies on Shariah governance have increased rapidly. By 2010, while there were only 18 publications on Shariah governance in the two most well-known indexes, this number increased to 42 in 2015 and 159 in 2020. This academic interest shows that Shariah governance issues are followed closely. In this context, there have been some remarkable developments at the regulatory and supervisory level in terms of Shariah governance in Turkey, and the TKBB Advisory Board was established in 2018, bringing one step closer to international Shariah governance practices. (shrink)

Eserlerin mukaddimeleri, müelliflerin konuya hâkimiyetini gösterdikleri ve adeta ilmî yeterliliklerini okuyucuya sundukları bölümler olmuştur. Bazı tefsir mukaddimelerinde de bunu görmek mümkündür. Kur’ân ilimleri ve tefsir metodolojisi hakkında önemli bilgiler veren ve çalışmamıza konu olan Tabersî, Âlûsî ve Sıddîk Hân da eserlerinin mukaddimelerinde Kur’ân ilimlerinin bir kısmınasathi yorumlar getirirken, bir kısmına ise teferruatlı bir şekilde yer vermektedirler. Örneğin Tabersî i’caz konusunu, Âlûsî i’câzla birlikte yedi harf meselesini detaylı bir şekilde ele alırken, Sıddîk Hân Kur’ân ilimleri konularına daha kısa bir şekilde değinmektedir. (...) Müfessirlerimiz mukaddimelerinde genel olarak metodoloji konusuna daha detaylı bir şekilde değinerek takip edecekleri yöntem hakkında bilgi vermektedirler. Tefsir metodolojisi konusunda benzer kaidelerlekonuyu ele alan müfessirlerimiz, bazen de kendilerine özgü yöntemlerikullandıkları müşahede edilmektedir. Bu bağlamda Tabersî Şîa mezhebinin görüşlerini önemsemekte, imamlardan nakledilen rivayetleri Peygamber’den nakledilen rivayetle eşit tutarak mezhebî taassupla konuya yaklaşmakta; Âlûsî tasavvuf ehli tarafından yapılan yorumları önemsemekle birlikte konuya temkinli yaklaşarak, yapılan batınî yorumun ayetin zahirine uygun olması gerektiğini söylemektedir. Diğer iki müfessirden daha fazla tefsir metodolojisine değinen Sıddîk Hân ise mezhep taassubundan uzak durulması gerektiğini söyleyerek birçok tefsir yöntemini eleştirmekte ve bu yaklaşımları tefsir olarak değerlendirmemektedir. Tefsir metodolojisinde naklin önemine değinen müfessirlerimizden Tabersî doğru bir tefsir için sahih naklin gerekli olduğuna, Sıddîk Hân ise tefsirin sadece sahih nakille bilineceğini söyleyerek, bunun dışındaki yorumları te’vil olarak değerlendirmekte böylece tefsir ve te’vil arasındaki farka değinmektedir. (shrink)

İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin Meşrutiyet’in yeniden ilanı için II. Abdülhamid’e karşı yürüttükleri muhalefete dönemin bazı ulema ve İslamcı aydınlarının da katıldığı bilinmektedir. İslamcıların bu muhalefete katılmalarının en önemli nedeni, ulema sınıfının geleneksel gücünü kaybetmesinin yarattığı endişelerden kaynaklanmış ve buna bağlı olarak da modernleşmeyle beraber devletin giderek laikleşen yapısına bir müdahale olarak düşünülmüştür. İslamcı aydınların muhalefete katılmasıyla beraber hem dindar halk kesiminin Meşrutiyet’e bakışı değişmiş, hem de Abdülhamid karşıtı muhalefet güçlenip artan bir toplumsal desteğe sahip olmuştur. Sultan Abdülhamid’in tahttan indirilmesinden sonra (...) iktidarı ele geçiren İttihatçıların devlet yönetimindeki tecrübesizlikleri ve Meşrutiyetten beklentileri gerçekleşmeyen İslamcı aydınların önceki döneme yönelik eleştirilerini yeniden gözden geçirmelerine yol açmıştır. Bu yeni değerlendirme ve özeleştiriler Abdülhamid dönemini tamamen olumlayan bir çerçevede olmamakla birlikte, hata ve yanılgıların itirafı olmaları açısından önemlidir. Osmanlı tarihinde adı İttihad-ı İslamla nerdeyse özdeşleşmiş bir padişaha İslamcıların hangi gerekçelerle muhalefet ettiği ve bunun hangi argümanlarla savunduğu, kendilerinin sınıfsal bir mirasçısı olarak görülebilecek olan ulema sınıfıyla medreselerin Abdülhamid’le sorunlu ilişkilerinin bu muhalefeti ne derece etkilediği önem arz etmektedir. Bu makalede İslamcıların; Sultan Abdülhamid’e muhalefetinin sebepleri deşilmekte, İttihat ve Terakki deneyimi ve sonraki dönemde yaşadıkları tecrübelerden yola çıkılarak uzun süreli iktidarda kalan bu padişah ile ilgili yanılgı, pişmanlık ve itirafları değerlendirilmektedir. (shrink)

Desde la actual teoría general de la acción se han levantado objeciones contra lavalidez como saber transcendental de la Crítica de la razónpráctica. Se la acusa de haber deducido la libertad del «Faktum» moral en vez de deducir la moralidad de una libertad moralmente neutray íranscendentalmente ya asentada en el desarrollo crítico teórico. Un estudio atento de la obra revela, sin embargo, que en ella no se abandona la «reflexión» crítica y es justamente por ello que la moralidad puede entenderse (...) como la doctrina transcendental de la libertad. (shrink)

Dil, düşüncelerin ifade edilmesini, bilgi aktarımını ve sosyal etkileşimi sağlayan temel bir olgudur. Dil eğitimi ise kültürler arası iletişimi kolaylaştıran ve dünya genelinde etkili iletişim kurma becerisi kazandıran bir faaliyettir. Birden fazla dil bilmek, farklı kültürlere ve bakış açılarına açık olmayı sağlar. Yaşadığı dünya düzeni içerisinde çağın gerisinde kalmak istemeyen, uygar ve etkileşimli bir toplum olma niyetini taşıyan Fransa hükümet yetkilileri dil eğitimi konusunda ciddi adımlar atmıştır. 1795 yılında Doğu dilleri üzerine uzmanlaş Inalco’yu kurarak başta Osmanlı olmak üzere İslâm dünyasının (...) konuştuğu dili öğrenen uzmanlar yetiştirmeye başlamıştır. Kuruluşundan itibaren sistemli bir şekilde dil yelpazesini genişleten Inalco, Türkçe, Arapça, Çince, Farsça, Hintçe, Japonca, Korece, Rusça, İbranice ve daha birçok Doğu dilini bünyesine katmıştır. Bu dilleri öğrenen ve konuşan kişiler sayesinde Fransa, Doğuyla olan münasebetini güçlü tutmakta ve burada bulunan devletlerle uzaktan yahut yakından temas içerisinde kalmayı sürdürmektedir. Yaklaşık dört asırlık geçmişiyle Inalco, bir dil eğitimi merkezi olmanın yanında şarkiyat kurumları içerisinde önde gelen, sayısız oryantalist yetiştirip çeşitli sahalarda eserlerin yazılmasına imkân tanıyan bir kurumdur. Kuruluş, misyonuna uygun olarak uzun süre Doğu dilleri ve medeniyetleri üzerine uzmanlaşmış öncü isimleri yetiştirip çalışmalarıyla kültürel etkileşimi teşvik etmiş ve kültürler arası anlayışı geliştirmeye yardımcı olmuştur. Kurumsal tecrübesiyle ilgi alanını hep genişleten Inalco günümüzde neredeyse tüm dünya dilleri ve medeniyetleri üzerine çalışmalarını devam ettirmektedir. Artık dil ve kültür alanındaki uzmanlığı ve köklü geçmişiyle dünya genelinde saygın bir kurum olarak kabul edilmektedir. Inalco’da yetişen dil uzmanları Fransız hükümetinin diplomatik ve ticari ilişkilerinde aktif rol alarak bu konularda yetkililere tercümanlık hizmeti sunmuşlardır. Aynı zamanda uzman oldukları dillerin yeni nesillere öğretilmesinde öğretici pozisyonlarını korumuşlar ve ilişkide oldukları kültürlerin tanınmasında da önemli roller üstlenmişlerdir. Her ne kadar yaptıkları iş şarkiyat hizmeti olsa da Doğu kültürüne ait mirasın gün yüzüne çıkartılmasında, değerlendirilmesinde ve tasnifinde yer alarak bu kültürlere ait ögelerin korunmasında yardımcı unsur olmuşlardır. Silvestre de Sacy, Louis Bazin, Régis Blachère, Louis Massignon vb. birçok Doğu bilimci burada yetişerek hem kendi ülkelerine hem de Doğu kültürüne hizmet etmişlerdir. Ancak akademik ortamda Inalco ve benzeri kurumlar üzerine yeteri kadar çalışmanın olmadığı da bir gerçektir. Dolayısıyla bu çalışmada, Inalco’nun kuruluşu, işleyiş şekli ve faaliyet alanları tanıtıldıktan sonra bir şarkiyat kurumu olarak misyonu üzerinde durulacaktır. Saha araştırması, gözlem, yetkili mercilerden alınan bilgi ve belgelerle oluşturulan çalışmanın alandaki boşluğu dolduracağı düşünülmektedir. Yaklaşık dört asırlık geçmişiyle Inalco, bir dil eğitimi merkezi olmanın yanında şarkiyat kurumları içerisinde önde gelen, sayısız oryantalist yetiştirip çeşitli sahalarda eserlerin yazılmasına imkân tanıyan bir kurumdur. Fiilen 1795 yılında Fransa’da kurulan Inalco kuruluş misyonuna uygun olarak uzun süre Doğu dilleri ve medeniyetleri üzerine uzmanlaşmış öncü isimleri yetiştirmiştir. Uzun süre şarkiyat alanına odaklanan Inalco, Doğu dilleri ve medeniyetleri üzerindeki çalışmalarıyla kültürel etkileşimi teşvik etmiş ve kültürler arası anlayışı geliştirmeye yardımcı olmuştur. Kurumsal tecrübesiyle ilgi alanını hep genişleten Inalco günümüzde neredeyse tüm dünya dilleri ve medeniyetleri üzerine çalışmalarını devam ettirmektedir. Artık dil ve kültür alanındaki uzmanlığı ve köklü geçmişiyle dünya genelinde saygın bir kurum olarak kabul edilmektedir. Ancak akademik ortamda Inalco ve benzeri kurumlar üzerine yeteri kadar çalışmanın olmadığı da bir gerçektir. Dolayısıyla bu çalışmada, Inalco’nun kuruluşu, işleyiş şekli ve faaliyet alanları tanıtıldıktan sonra bir şarkiyat kurumu olarak misyonu üzerinde durulacaktır. Saha araştırması, gözlem, yetkili mercilerden alınan bilgi ve belgelerle oluşturulan çalışmanın alandaki boşluğu dolduracağı düşünülmektedir. (shrink)