Mamluks reigned in Egypt a long time is an era of Kipchak Turks that have influence management, and Kipchak Turks has been influential in a period in the administration there. During this period, that Turkish rulers do not know Arabic language well, Turkish language is spoken in the palace and also idea of being closer to Turkish manager screated an interest in learning. One of the famous scholars realizing that interest is Abū Ḥayyān al-Andalusī. Abū Ḥayyān by learning Turkish language (...) especially from Fakhr al-dīn Divrigi and analysing written previously works, wrote Kitāb al-Idrāk li-lisān al-Atrāk. This book has consisted of introduction, vocabulary and grammar section. We also aimed in our study to examine Kitāb al-Idrāk in terms of content and than in terms of lexicography of the linguistic branch. -/- SUMMARY Mamluks reigned in Egypt a long time and in its reign Kipchak Turks had influence in management. Because of the Turkish rulers who have military background did not know Arabic language well, Turkish language was spoken in the palace and also idea of being closer of scholars and notable people to Turkish rulers got brought an interest in learning Turkish. One of the famous scholars realizing that interest is Abū Ḥayyān al-Andalusī (d. 745/ 1344). The true name of Abū Ḥayyān is Muḥammed b. Yūsuf b. Ali b. Ḥayyān al-Tawḥīdī and he is an Andalusian linguist and exegete. Abū Ḥayyān who came from a Berber family born in the Matahsharesh village of Granada in 654/1256 and died in Cairo in 28th time 745 (11 July 1344). There is not much information about his family in the sources, but it is mentioned that he has a daughter whose name is Nada, a son named Hayyân in his name, and some grandchildren which are named Muḥammad and Ummu Ḥayyān. Abū Ḥayyān became a famous as Ethīr al-dīn and at the same time, he is also known as Naḥvī, Ghirnātī (Granadian), Ceyyānī, and Nafzī. He took lessons in Granada from great scholars such as Abd al-ḥaķ b. Ali al-Anṣarī, Abū Ḥasan al-Ubbezī, Abū Cafer Aḥmed b. Ibrahīm b. Zubair, Ibn Abū al-Ahvas and became a proficient scholar and teacher in matters such as morphology, syntax, language, commentary, hadith, methodology of Fiqh and Kalām. He wrote about 18 works in different sciences and if we mention some of that are al-Baḥr al-muhīt, al-Nahr al-mād, Tuhfat al-arīb bimā fī al-Qur'ān min al-gharīb and some of his works have reached to our time and some of those did not. Abū Ḥayyān left Andalus for various reasons and visited many centers of science and eventually continued his scientific activities in Cairo. Abū Hayyān, who is a great interest in learning languages, has learned Turkish language with the other popular languages ​​such as Persian, Amharic and Himyarite language and written books about these languages. His mainly works about Turkish language are the Kitāb al-Idrāk li-lisān al-Atrāk, Zehv al-mulk fi naḥv al-Turk, al-Af'al fi lisān al-Turk and al-Durret al-mudiyye fi lughat al-Turkiyye. These works did not reach to our days except Kitāb al-Idrak. Kitāb al-Idrāk consists of three sections, namely introduction, dictionary which includes 2200 words, and grammar that is composed of morphology and syntax and this book which is known as al-Idrāk is written in the Turkish which is spoken in XIV-XVI century tongue and named as Middle Turkish Period-Mamluk Kipchak Turkish. The first chapter begins with basmala and continues with detailed his genealogy, personal record, praise to Allah and salawat and salaam to Prophet Muhammad. After this introduction, it is explained the intention of writing this work. The second chapter is a dictionary which the words are explained in alphabetical order. Although Abū Ḥayyān speaks about 23 letters in the Kipchak alphabet, he does not explain the words related to all, but examines 19 items. In this dictionary, it does not take part some letters, that is letters sā, zāl, zā (letters of lips which is written in English th); letters dâd, ayn, fa (letters of throat) which Arabs use. In the third chapter, there is a part of the tasrif (knowledge of morphology) which is generally called knowledge of morphology today. In this section, it is dealt with about the types of words namely, name of diminutive, name of belonging name, plural, agent name, passive name, exaggerated factor name, infinitive, name indicating the location, name of device, arbitrary name, and idâd (which adds are derivation of noun from name like lık, lik at the end of the word) and then it comes to the end with shadda. Section of syntax which is called by the author as consisted of compound and is prepared according to systematic of Arabic grammar begins with the sentence structure in Kipchak language. After that it continues with definite-ambiguous names, verb (orders, past, imperfect verbs), subject-predicate in nominal sentence, nevāsiḫ (additional actions helped change the meaning of the noun phrase), Arabic leyte which express by the actual wish mold and the like, such as two mef'ūl area of ​​the heart of verbs in Arabic told (I think) were deaf ( Turkmen thinks he), acts like it yet scientists (verb phrase in), acts offender (verb-subject), the abutment of the verb nefiy prepositions, prepositions, the nehiy (ban), passive verbs and naib-i fail (so-called subject); other elements of the sentence, called the act müteallakat are: cognate accusativ, direct object, time period (time complement), the envelope space (located complement), state (envelope), causative object, the exception, the specification, conflict of laws, the annexation, the oat, the dependencies: adjective, conjunction, confirm, the apposition; conditional structure. After these, he mentions to letters of meanings (huruf al-maani), and concludes this chapter with information about the date, place, and name of the author of the book. Abū Hayyān used induction method in the book. Since he gave the forms of the words in double, then the triple, quadruple, quintet and other forms. He tried to teach the pronunciation of words by explaining the etymology of word sand the changes of the voices. He examined the words which are synonyms/ contrasted, synonym voice, singular/plural, and words that are passed by foreign languages into Turkish dialects then they are turned into Turkish word structure; brought out witnesses from proverbs and poetries. As a result, in this work, which consists of dictionary and grammar sections, it can be said that it is used predominantly in linguistic information - translation method . (shrink)

Via megafoons uitgebraakte theorieën zijn zelden duidelijk en over slechts weinig strijdpunten zullen we ooit een consensus bereiken, maar geef toe: er is nooit eerder een jaar geweest als 1968. En een jaar als dat zal er waarschijnlijk nooit meer komen, want nooit eerder vond, zowat overal ter wereld, een vrijwel gelijktijdige en spontane opstand van zich verzettende geesten plaats. Dit boek bundelt een aantal kunstfilosofische en anekdotische (kort)verhalen die met elkaar in verbinding staan in een raamvertelling naar aanleiding van (...) 50 jaar mythevorming rond mei '68. Het vertrekt vanuit een eigenzinnige, niet eenduidige werkelijkheidsopvatting en versmelt vijf vaderlandse kunstenaars met de tijdsgeest. Het is geschreven voor iedereen die in de kantlijn van het schemergebied woont dat zich uitstrekt tussen een lumineus verleden en een steeds moeilijker te begrijpen nu. En voor verlichte geesten die koppig weigeren de poorten naar de feitelijkheid van het heden open te gooien. Wereldverbeteraars die, door roestigheid aangetast, niet langer in staat zijn elastisch te denken. De internationaal gerenommeerde kunstenaar Fred Eerdekens speelt er een hoofdrol in en ontwierp daarnaast, speciaal voor het boek, een kunstwerk: Les murs parlent. Een authentieke, maar hedendaagse ode aan de Parijse muurkranten en de ook hier in Vlaanderen links en rechts gekladde slogans. (shrink)

In recent years part of the literature on probabilistic causality concerned notions stemming from Reichenbach’s idea of explaining correlations between not directly causally related events by referring to their common causes. A few related notions have been introduced, e.g. that of a “common cause system” (Hofer-Szabó and Rédei in Int J Theor Phys 43(7/8):1819–1826, 2004) and “causal (N-)closedness” of probability spaces (Gyenis and Rédei in Found Phys 34(9):1284–1303, 2004; Hofer-Szabó and Rédei in Found Phys 36(5):745–756, 2006). In this paper (...) we introduce a new and natural notion similar to causal closedness and prove a number of theorems which can be seen as extensions of earlier results from the literature. Most notably we prove that a finite probability space is causally closed in our sense iff its measure is uniform. We also present a generalisation of this result to a class of non-classical probability spaces. (shrink)

De mens is in de afgelopen drie eeuwen vaak vergeleken met allerlei soorten machines. In de achttiende eeuw was de klokmetafoor tamelijk populair; psychologische termen als ‘drijfveer’, ‘van slag raken’ en ‘opgewonden zijn’ herinneren hier nog aan [Vroon and Draaisma, 1985]. In de negentiende eeuw overheerste de stoommachine-metafoor. De psychologie van Freud wordt wel als een uitgewerkte versie van deze metafoor beschouwd [Russelmann, 1983]. Ook uitdrukkingen als ‘uitlaatkleppen’, ‘stoom afblazen’ en ‘iemand opstoken’ zijn eraan te danken. De stoommachine-metafoor wordt nog (...) steeds serieus genomen. Zo pleegt men de menselijke geest in de nieuwe ‘dynamische’ school in de cognitieve wetenschappen bij voorkeur te vergelijken met James Watts centrifugale regulateur (1788), het apparaat dat ervoor zorgt dat een stoommachine op een constant snelheid werkt [van Gelder, 1995, 1998]. De laatste vijftig jaar komt men de metafoor van de seri¨ele digitale computer vaak tegen. Een PC is een voorbeeld van zo’n computer. Hij is serieel omdat de centrale processor slechts ´e´en berekening tegelijk kan uitvoeren; hij is digitaal omdat hij alleen met gehele getallen kan omgaan. Het voorbeeld bij uitstek van een seri¨ele digitale computer is de Turing-machine, waarover aanstonds meer. De seri¨ele digitale computer metafoor is op verschillende manieren op mensen toegepast. Zo beschouwen sommigen de gehele mens als een computer van dit type, terwijl anderen menen dat de afzonderlijke zenuwcellen op deze manier beschreven kunnen worden. In het onderstaande zal ik de vraag bespreken in hoeverre men de mens, of onderdelen van de mens, inderdaad als seri¨ele digitale computer mag opvatten. Ik zal laten zien dat deze vergelijking maar een beperkte waarde heeft. Het valt niet uit te sluiten dat de mens in computationeel opzicht een veel sterker of zwakker soort machine is dan de Turing-machine. (shrink)

Na een decennia lange discussie over de afzonderlijk noodzakelijke en tezamen voldoende condities voor kennis is gedurende de afgelopen jaren onder epistemologen een debat ontstaan over de waarde van kennis. Een goede theorie van wat kennis inhoudt, zo is bij velen de gedachte, zal moeten kunnen uitleggen waarom wij waarde(n) hechten aan kennis. Iets nauwkeuriger geformuleerd: een goede kennistheorie zal duidelijk moeten kunnen maken waarom wij meer epistemische waarde hechten aan kennis dan aan waar geloof. Dit probleem wordt wel het (...) Meno probleem of het eerste waardeprobleem genoemd. Het zogenaamde tweede waardeprobleem is het probleem waarom kennis waardevoller is dan elke verzameling van de onderdelen waaruit kennis bestaat (waarheid, geloof, rechtvaardiging, een conditie die toeval uitsluit, etc.). Op de conferentie, georganiseerd door René van Woudenberg en Jeroen de Ridder, werd ondermeer aan deze twee problemen aandacht besteed. (shrink)

Jonge mensen afschermen door hun een ruime dosis ‘ klassieken’ toe te dienen is niet voldoende om ervoor te zorgen dat ze een zelfstandig, kritisch oordeelsvermogen opbouwen, of om ze weerbaar te maken tegen krachten die aan dat vermogen afbreuk kunnen doen. Wat zijn de meest veelbelovende educatieve praktijken om dit vermogen te steunen? Het is hoogst onwaarschijnlijk dat hiertoe ooit een bevredigende ‘canon’ voor kennis en kunde zal worden opgesteld. Maar universiteiten kunnen in hun dagelijkse praktijk het oordeelsvermogen wel (...) stimuleren met ‘eenvoudige’ ingrepen als het verhogen van de dichtheid van de verticale en de horizontale communicatie, en het verruimen van de tijd waarbinnen deze communicatie zich kan ontplooien. Daarmee wordt de essentie van goed onderwijs gediend: het opdoen van ervaring en methodische oefening in de praktijk van reflectie. Simpel gezegd: alleen iemand die een educatie heeft genoten kan trachten een relevant en samenhangend antwoord te formuleren op de vragen waarmee de werkelijkheid hem confronteert, al zal zo’n antwoord lang niet altijd alle twijfel wegnemen. (shrink)

Laat me vanaf het begin duidelijk maken welke betekenis ik wel — en niet — aan de term “universalisme” zal hechten. Zoals ik de term gebruik, heeft “universalisme” betrekking op het standpunt dat alle menselijke wezens uiteindelijk gered zullen worden en bij Christus eeuwig leven zullen mogen genieten. Dit standpunt is verenigbaar met de opvatting dat God vele mensen na hun dood zal straffen. Vele universalisten nemen aan dat er van Goddelijke vergelding sprake zal zijn, hoewel enkelen daar wellicht niet (...) van uitgaan. Universalisme verplicht iemand wel om aan te nemen dat zo’n straf niet altoos zal voortduren. Universalisme is ook onverenigbaar met de verschillende opvattingen die leren dat sommige mensen uiteindelijk vernietigd zullen worden (na allereerst al dan niet straf te hebben ontvangen). Zulke opvattingen stemmen met het universalisme overeen in het opzicht dat de straf ook volgens hen niet altoosdurend is, maar ze verschillen van het universalisme in die zin, dat zij geloven dat het eeuwige leven sommige mensen zal worden onthouden. Enkele universalisten willen de verzoening ook op dieren betrekken, een enkeling op gevallen engelen of zelfs op de satan zelf, maar ik ben geneigd om aan te nemen dat hij uitsluitend op menselijke wezens van toepassing is. Kort samengevat: universalisme is het standpunt dat elk menselijk wezen, uiteindelijk althans, de feestzaal zal mogen binnengaan. (shrink)

Dit artikel is, samen met een nog volgend tweede, bedoeld als aanzet tot een bredere studie. Die studie zal, naar ik hoop, binnen twee jaar voltooid zijn. Ze maakt in zekere mate deel uit van een onderzoeksprogramma dat in uitvoering is aan de Faculteit der Wijsbegeerte van de Vrije Universiteit. Het is nu niet van belang de eigen plaats ervan binnen dat programma nauwkeuriger te omschrijven. Wel kan worden gezegd dat de studie een sterk historische inslag heeft, maar uitmondt in (...) een meer persoonlijke, systematische beschouwing. Dat artikelen met dit thema een plaats krijgen in Philosophia Reformata, behoeft waarschijnlijk weinig betoog. Een tijdschrift dat ontstaan is uit een herbezinning op reikwijdte en functie van “rede”, een herbezinning die ertoe leidde “liefde” als dieptemotief in de werkelijkheid te honoreren, —zo’n tijdschrift lijkt geen ongeschikte plek. (shrink)

Aphoristic work on Sankhya philosophy with Sanskrit commentary and Hindi translation of Sāṅkhyaśāstra, Maithili commentary by Durgādhara Jhā.

Comprehensive work with Hindi and Sanskrit commentaries on fundamentals of Sankhya philosophy.

Öz Çalışmanın konusu irfanî geleneğin on beşinci yüzyıldaki önemli temsilcilerinden ve aynı zamanda İbnü’l-Arabî’nin takipçilerinden biri olan İbn Türke’nin varlık mertebelerine dair görüşleridir. Konu, İbn Türke’nin varlık ve varlığın mertebeleri ile ilgili düşüncelerinden hareketle hazırlanmıştır. Birincil kaynakların esas alındığı bu çalışmada, İbn Türke ve Ekberî geleneğin önemli temsilcilerinin eserlerine müracaat edilmiştir. Çalışmanın amacı, felsefe ve kelâmın yanı sıra tasavvuf felsefesinin en önemli konularından biri olan varlık düşüncesi ve varlık mertebelerini İbn Türke’nin görüşleri çerçevesinde ele alarak âlemdeki varoluşun hakikatinin ne olduğu, (...) insanoğlunun özünün nereden geldiği gibi temel sorulara cevap olabilecek özgün bir çalışma ortaya koymaktır. Bu çalışmayla; varlığın bir ve tek hakikat olduğu, Hak’tan feyz ederek görünür âlemde ortaya çıkan her şeyin O’nun isim ve sıfatlarının tecellisi olduğu, her ne kadar Hak’tan ayrıymış gibi görünse de aslında Hakk’a doğru sonsuz bir dönüş içerisinde olduğu, dolayısıyla tek varlıktan kaynaklı çok sayıda varlığın esasen yokluğa mahkûm olduğu ve asıl varlığın Allah olduğu sonucuna varılmıştır. (shrink)

The notion of common cause closedness of a classical, Kolmogorovian probability space with respect to a causal independence relation between the random events is defined, and propositions are presented that characterize common cause closedness for specific probability spaces. It is proved in particular that no probability space with a finite number of random events can contain common causes of all the correlations it predicts; however, it is demonstrated that probability spaces even with a finite number of random events can be (...) common cause closed with respect to a causal independence relation that is stronger than logical independence. Furthermore it is shown that infinite, atomless probability spaces are always common cause closed in the strongest possible sense. Open problems concerning common cause closedness are formulated and the results are interpreted from the perspective of Reichenbach's Common Cause Principle. (shrink)

Collection of articles on social and culture of Vietnamese family.

La restauración borbónica en España se extendió entre el 29 de diciembre de 1874 (pronunciamiento de Martínez Campos) y el 14 de abril de 1931 (proclamación de la Segunda República española). José Ortega y Gasset nació en 1883 y vivió casi medio siglo, 48 años, en este periodo. Durante el mismo desarrolló parte de su trabajo. Sin embargo, la fragilidad del sistema político, social y económico que desembocó en la II República y más tarde en la Guerra Civil española motivó (...) una obra de Ortega que fue recibida desde unas tensiones que en gran medida la hicieron incomprensible en unos casos, enemiga en otros, pero también, al mismo tiempo, atractiva, genuina, cercana, universal y necesaria para gran parte del público. Estas líneas receptivas se agudizaron a partir de la Guerra Civil española. El presente estudio las recorre por las distintas generaciones de autores desde los marcos filosóficos, las líneas políticas, las posiciones hacia la religión y, especialmente, un sinfronismo que el propio Ortega toma gracias a la vida que magníficamente refleja Azorín en su libro Un pueblecito: Riofrío de Ávila. Ortega, filósofo in partibus infidelium, se constituyó así en una especie de figura paterna de un cuerpo frágil que, sin embargo, logró, a pesar de los grandes contratiempos, asimilar y valorar su obra hasta consolidar e influir en las nuevas generaciones de pensadores llegando a nuestros días. (shrink)

Монография представляет собой исследование философских взглядов одного из представителей второй половины XIX века, мыслителя, публициста, литературного критика, переводчика, издателя, Н. Н. Страхова.

Монография представляет собой исследование философских взглядов одного из представителей второй половины XIX века, мыслителя, публициста, литературного критика, переводчика, издателя, Н. Н. Страхова.

Kavramlar doğru anlamlandırılmadığı takdirde meselelerin anlaşılması noktasında yanlış sonuçlara varmanın kaçınılmaz olduğu bir hakikattir. Fıtrat kavramı bu manada insanın neliği bağlamında başat kavram olarak her daim farklı değerlendirmelere konu olmuştur. İnsanın, gerek kendisini var eden Allah ile olan ilişkisi gerekse hemcinsleriyle ve içerisinde yaşadığı âlemle ilişkisi çerçevesinde bu kavramın anlam alanının tespiti yine ait olduğu dünya üzerinden yapıldığı zaman konu hakkında doğru sonuçların elde edilmesine imkân tanıyacaktır. Kur’ân ve hadislerde yerini bulan fıtrat kavramının anlam alanına yönelik çalışmaların bu alanlarda derinlemesine (...) tahlili noktasında söz konusu metinleri, kendi iç bütünlükleri ve birbirleriyle olan ilişkileri bağlamında meseleyi ele alması, en sağlıklı yol olacaktır. Bu çalışmada kavramın önce sözlük anlamı, türevleri üzerinden ele alınmış daha sonra Kur’ân ve hadislerde geçtiği durumları, belirtilen usûl üzerinden değerlendirmeye tâbi tutulmuştur. Sonuç olarak luğavî anlamı da dikkate alınarak fıtrat kavramı ile Kur’ân’da insanın Allah’la ilişkisine, hadislerde ise insanın doğasındaki sâfiyete ve insanlarla olan ilişkisinde dikkat gerektiren yönüne vurgu yapıldığı ortaya konulmaya çalışılmıştır. (shrink)