The paper offers a new model of politics adequate for the Anthropocene epoch. It uses the concept of 'heterotopia' to argue for the environmental potential of Arendtian political philosophy. The adopted meaning of heterotopia combines its Foucauldian (as interpreted by L. De Cauter and M. Dehaene) and medical sources. It is argued that, thus understood, the concept can be applied to the Arendtian idea of judgment. In this capacity, the concept of heterotopia is both politically foundational and environmentally relevant. It (...) helps us maintain the idea of politics as humanely construed activity, while recognising that political actors are also natural beings, whose actions draw on and affect the non-human world. (shrink)

The paper intends to initiate a discussion on the politico-liberal concept of judgment. It is argued that whilst political liberalism (PL) – presented as an account of political objectivity – already appeals to judgment, this conception is an unsatisfactory one. This critical assessment is supported by the juxtaposition of PL with an Arendtian understanding of political objectivity which offers a more robust account of judgment. In the conclusion, the possibility of applying the Arendtian solution to PL is outlined.

The paper revises the idea of speech as a fundamental political faculty in response to the challenges of the Anthropocene. First, it is argued that, rather than as a subsystem of language, speech should be conceptualised as the expression of the embodied capacity of voice (in this respect, the paper follows Adriana Cavarero’s [2005] argument). Secondly, vocality is linked to the faculty of taste (understood as in Arendt’s reading of Kant) to locate politics in the broader order of materiality (physis).

The paper offers a contribution to the political account of wonder. The rationale for addressing this problem is provided by Hannah Arendt’s observations on the paradoxical relationship between wonder and politics—wonder appears here as both essential and indispensable to politics as the realm of opinions. This quandary corresponds to two common-sense uses of the term “wonder”—as an emotion and as an act of judging. It is argued that the political interpretation of wonder should link these two poles. Drawing on Martha (...) Nussbaum’s account of wonder and its reformulation developed by Jeremy Bendik-Keymer, the paper offers such a synthesis by emphasising the environmental and aesthetic dimensions of the concept. (shrink)

Książka proponuje interpretację filozofii politycznej jednej z bardziej wpływowych współczesnych amerykańskich autorek – Marthy Craven Nussbaum. Praca skupia się na rozwijanej przez filozofkę wersji koncepcji zdolności (capability approach), która jest rozpatrywana w kontekście po- Rawlsowskiego egalitarnego liberalizmu. Biorąc pod uwagę takie zaplecze, książka ma na celu zbadanie warunków możliwości zrealizowania jego podstawowych założeń normatywnych, a więc wartości: wolności, równości i szacunku dla pluralizmu. Zgodnie z proponowaną interpretacją koncepcja Nussbaum ukazuje podstawy egalitarnego liberalizmu w nowym świetle, w tej mierze, w jakiej (...) zwraca uwagę na konieczność uzupełnienia instytucji o odpowiedni model rozumowania praktycznego. Książka wykazuje estetyczność takiej koncepcji, która przejawia się zarówno na poziomie pojęć (podobieństwa między doświadczeniem estetycznym a rozumowaniem praktycznym), jak i na poziomie przykładów (zastosowania sztuki dla kształcenia postaw obywatelskich). W ten sposób zaprezentowane ujęcie wpisuje się w ramy szeroko pojętej estetyki politycznej. Zagadnienia podejmowane w pracy obejmują między innymi następujące kwestie: dyskusja na temat tzw. waluty sprawiedliwości, liberalizm polityczny, psychologia moralna, emocje polityczne, władza sądzenia, związki między etyką a literaturą oraz kształcenie obywatelskie. Oprócz Marthy Nussbaum szczególne znaczenie dla argumentacji mają tacy autorzy, jak Amartya Sen, John Rawls, Charles Larmore, Immanuel Kant, Hannah Arendt, Crispin Sartwell. (shrink)