In the following pages I intend to bring to attention the way in which the concrete effort of comprehension (as sensitive yet lucid grasping of a state of affairs) becomes critical reflection. I am constantly referring to several of Aurel Codoban’swritings, using as a departure point his 2001 book, Sign and intepretation. A postmodern introduction in semiotics and hermeneutics, whose pages might serve as a good guide for such a discussion. I remark than that criticalreflection manifests in several ways: as (...) a reflexive philosophical exercise (when the conscience of the self is assuming her actual philosophical condition), as a careful examination of the phenomenon of communication and of our world of signs and, lastly, as hermeneutical ontology. This is a type of reflections that leaves space to critical judgement, sharp irony and free, relaxed meditation, in equal proportion. Such an effort is always laudable in a philosophical community and, consequently, worthy of appreciation. (shrink)

Introductie tot de esthetica in de westerse filosofie aan de hand van reflecties op 25 moderne kunstwerken.

Interviews met zeven Vlaamse filosofen over hun favoriete speelfilms en de filosofische thema's die daarin aan bod komen.

Bijdragen over de actuele betekenis van de filosofie, met name de Reformatorische Wijsbegeerte.

Artikelen over de professionele idealen van o.a. verpleegkundigen, artsen, maatschappelijkwerkers en leraren.

Artikelen vanuit verschillende invalshoeken over het wezen en de oorsprong van het kwaad en de omgang ermee in verschillende culturen.

Se analizan en este artículo una serie de revistas y libros, así como otro tipo de manifestaciones producidas en España en el período 1968-1976, que se refirieron a la denominada crítica de la ciencia. Este movimiento tuvo su mayor vigencia en los países occidentales en la década de los setenta del pasado siglo. El análisis muestra la presencia de esta crítica en diferentes medios, aun cuando se puede considerar que su relevancia fue relativamente minoritaria en el conjunto de la sociedad (...) española. (shrink)

Le but de cet article est une critique de la philosophie politique de M. Eric Weil. Par opposition à M. Weil, l'auteur définit la „politique" ici comme l'art du réalisable, à préciser comme : l'art d'arriver à court terme à une organisation de la société qu'on estime meilleure, et cela en employant tous les moyens permis. L'homme politique n'est pas, ainsi que l'affirme M. Weil, un „saint de Vtmiversel”, qui, en ce qui concerne l'emploi de la violence, se trouve au-dessus (...) de la loi. Ce „politicien-éducateur” est en vérité l'appui des régimes totalitaires et est d'ailleurs inconcevable en dehors de ceux-ci. En outre la théorie de M. Weil contient un certain nombre de contradictions internes et, si on la mesure à la pratique, elle se trouve être déficiente à beaucoup d'égards. Contre la conception platonicienne de M. Weil l'auteur défend la thèse que la politique n'est pas une infraction, regrettable mais inévitable, à „la morale”. C'est la tâche de l'homme politique de supprimer toutes les absurdités, inconséquences et injustices qui entachent les structures de la société. Ce qui, concrètement, est absurde, inconséquent ou injuste n'est pas déterminé par „la morale”, mais par la conscience du droit et par le sentiment moral d'une époque donnée. Les „certitudes” d'où part l'homme politique ne sont pas des Idées platoniciennes, mais des hypothèses de travail, qui dérivent leur contenu non pas de la contemplation des Idées, mais d'une notion de ce qui est juste et désirable, notion qui est déterminée par les conditions matérielles et spirituelles et qui se trouve dans un changement continuel. (shrink)

Met dit boek schreef de auteur een thematische benadering van het wijsgerig denken. Hij onderzoekt cyclische en niet-cyclische opvattingen over tijd zoals ze zich manifesteren in de verschillende onderzoeksdomeinen van de filosofie, met name de natuurwetenschappen, de theologie, de ethiek en de metafysica. De waarheidsproblematiek die filosofen al 2000 jaar bezig houdt, komt uitgebreid aan bod in een bespreking van het werk van Heidegger, Wittgenstein, Derrida. Een kritische levensbeschouwing alléén, zonder een daaraan gekoppelde levenshouding leidt uiteindelijk echter tot een deconstructie (...) van de filosofie zelf. Buber, Girard en Levinas bieden volgens de auteur een antropologisch-ethisch alternatief voor het gebrek aan zingeving dat de twintigste eeuw kenmerkt. Maar bovenal wil de auteur de lezer een instrument aanbieden voor zijn zoektocht naar een zinvolle levenshouding. (shrink)

Este artículo examina la posición de Aristóteles frente a la teoría del alma como entidad automotriz a la luz de una concepción menos negativa de la discusión de Aristóteles con sus predecesores. Para ello, exploro la hipótesis de que Aristóteles está produciendo los conceptos necesarios para su propia investigación a través de una crítica de la tesis de Platón. Muestro que, más que a una crítica, a lo que asistimos es a un proceso de apropiación conceptual en el que Aristóteles (...) filtra la opinión para hacer un mejor uso de ella. Para fundamentar mi argumento, muestro cómo funciona el dispositivo exegético de Aristóteles y cómo podría conectarse en su propio procedimiento definicional del libro II del De Anima. (shrink)