In my article I try to reconstruct what one could call "Nietzsche’s epistemology". I try to show its mythological and metaphorical aspects in affiliation with an autobiographical modus of thinking by which I understand such a way of reflection that places itself in an area of individuality (contrary to generality of a concept). So, on the basis of "Ecce homo" I try to understand Nietzsche's understanding of the phenomenon of being a reader, of beginning, of wisdom. I try to investigate (...) the role of the category of "race" in Nietzsche's thought. How does it affiliate with a conception of the differance? What are its connections with the category of language and (if so) with the writing, too? The conclusion of my article – if there is any – shows a kind of necessity and – at the same time – impossibility of being a reader of Nietzsche's writings which means: being Nietzsche's own autobiographer. (shrink)

Artykuł stara się podejmować kwestię kryzysu jako kondycji myślenia; jako okoliczności, która myśleniu tyleż zawsze towarzyszy, ile je umożliwia. Punktem wyjścia jest próba wskazania na trudność interpretacji zarówno faktu umiejscowienia u początków Bycia i czasu cytatu z Sofisty Platona, jak i treści oraz znaczenia zacytowanych słów. Wywód stara się wskazać na możliwe rozumienie filozofii Platona i Sokratesa jako poruszającej podobny obszar problemowy do tego, który stał się zagadnieniem newralgicznym dla Heideggera, sugerując, że warunkiem możliwości myślenia u każdego z trzech filozofów (...) pozostaje wspólnota, jaka jednak możliwa jest tylko w kontekście niezbywalnej perspektywiczności samego myślenia. Wobec tego także istota samej perspektywiczności staje się zagadnieniem poruszanym w tekście. (shrink)