The paper analyzes the acceleration of the history we are witnessing in our time, which is evident in a series of events and crises that mark the world we live in, especially after the start of the war in Ukraine, which have not occurred in such significant intensity and frequency since the end of the Second World War. Considering these events and crises, the paper discusses the thesis of a historian Eric Hobsbawm that the “short” 20th century that had lasted (...) as “the age of extremes” since the First World War ended with the fall of “communism” and the Berlin Wall, after which we in fact entered the 21st century. Contrary to this thesis and to the well-known thesis on the “end of history”, our paper presents the view that we are still “politically” in the 20th century, because in our time there are similar tensions between the great powers that marked the 20th century and which in general mark the modern world since Westphalian peace in the 17th century. This general thesis is explained by the observation of the most basic lines of the dialectics of modern European and world history. The paper concludes that we are not only “politically” living in the “long” 20th century, but we are still “politically” living in the “longest” classical Westphalian age, which has been lasting for three and a half centuries in the same dialectical contradictions of world politics. Ultimately, the paper also discusses the task of philosophy in the times of the so-called “acceleration of history”, such as ours, and concludes that philosophy as a discipline in these times is obligated to offer, with theoretical creativity, a fresh philosophy of history, explaining in wider perspective a series of actual international occurrences. (shrink)

Rad se bavi konstituisanjem tzv. postideoloske politike u novijoj evropskoj istoriji kao specificne politicke linije koja se suprostavlja svim ideologizacijama politike koje stupaju na snagu posle Francuske revolucije. Termin 'postideoloska politika' se objasnjava i prakticno se potkrepljuje analizom lika i dela trojice znacajnih evropskih drzavnika - Bizmarka Cercila i De Gola koji su prepoznati kao najsnaznije ispoljavanje onoga sto smo nazvali postideoloskom politikom, a koju pre svega karakterise kreativnost, fleksibilnost i izbegavanje svih rigidnih politickih formula. Koncept tzv. postideoloske politike pociva (...) na definiciji politike kao 'umetnosti moguceg' sto je zasticuje od bilo kakvog preteranog ideologizovanja. (shrink)

U radu se razmatra 'vladavina' tzv. postgradjanskog politickog centra koji korespondira sa poznatim konceptom otvorenog drustva, te se ispituju kako dobre, tako i rdjave strane te 'vladavine'. Istrazuje se pre svega stabilnost globalnog otvorenog drustva i paznja se posvecuje njegovim savremenim neprijateljima - od terorizma, preko organizovanog kriminala, sve do tzv. lokalnih legitimnosti koje se suprostavljaju univerzalnoj i globalnoj legitimnosti koju zastupaju pristalice otvorenog drustva iz prostora postgradjanskog politickog centra. Rad predstavlja polemiku sa Fukujaminom tezom o 'kraju istorije' buduci da (...) otvoreno drustvo, tj. globalni postgradjanski politicki centar, ima vidljive neprijatelje koji ne dozvoljavaju da dijalektika istorije miruje kao sto je smatrao Fukujama. Mesto Fukujaminog 'kraja istorije' rad zakljucuje da trenutnu globalnu situaciju obelezava postmoderni opozit liberalno-demokratskog postgradjanskog centra i ekstremnih antigradjanskih margina, odnosno opozit otvorenog drustva i njegovih neprijatelja, sto ce usloviti dalji hod istorije ka novim sociolosko-istorijskim oblicima. (shrink)

Rad se bavi konstituisanjem tzv. postideoloske politike u novijoj evropskoj istoriji kao specificne politicke linije koja se suprostavlja svim ideologizacijama politike koje stupaju na snagu posle Francuske revolucije. Termin 'postideoloska politika' se objasnjava i prakticno se potkrepljuje analizom lika i dela trojice znacajnih evropskih drzavnika - Bizmarka Cercila i De Gola koji su prepoznati kao najsnaznije ispoljavanje onoga sto smo nazvali postideoloskom politikom, a koju pre svega karakterise kreativnost, fleksibilnost i izbegavanje svih rigidnih politickih formula. Koncept tzv. postideoloske politike pociva (...) na definiciji politike kao 'umetnosti moguceg' sto je zasticuje od bilo kakvog preteranog ideologizovanja. (shrink)

The Essay is describing one of the most important structural changes that are brought by post modern age comparing the classical modernism. That structural change is recognised in eruption of so called post materialistic values that are obvious in the fact that in post modern age major requirement becomes the requirement for recognising and identity, what results creating new post modern identities as specific combination of traditional forms of identities and some new forms discovered in the meantime. The eruption of (...) post materialistic values is witnessed by the peace between civil (democratic) society and conventional religions after The World War II, which gives the new post modern identity to the epoch. The promotion of post materialistic values is among the social movements contributed also by research results of so called positive, related to natural sciences, and that new specific reality of science in practice will be recognised in two new modern paradigms – general relativity and quant mechanics. Finally, the Essay is coming to conclusion that in the phenomenon of post materialistic values the era of new post modern «enchantment» is visible and is opposite to the Weber’s modernistic «un enchantment» (Entzauberung) of reality. (shrink)

U radu se razmatra 'vladavina' tzv. postgradjanskog politickog centra koji korespondira sa poznatim konceptom otvorenog drustva, te se ispituju kako dobre, tako i rdjave strane te 'vladavine'. Istrazuje se pre svega stabilnost globalnog otvorenog drustva i paznja se posvecuje njegovim savremenim neprijateljima - od terorizma, preko organizovanog kriminala, sve do tzv. lokalnih legitimnosti koje se suprostavljaju univerzalnoj i globalnoj legitimnosti koju zastupaju pristalice otvorenog drustva iz prostora postgradjanskog politickog centra. Rad predstavlja polemiku sa Fukujaminom tezom o 'kraju istorije' buduci da (...) otvoreno drustvo, tj. globalni postgradjanski politicki centar, ima vidljive neprijatelje koji ne dozvoljavaju da dijalektika istorije miruje kao sto je smatrao Fukujama. Mesto Fukujaminog 'kraja istorije' rad zakljucuje da trenutnu globalnu situaciju obelezava postmoderni opozit liberalno-demokratskog postgradjanskog centra i ekstremnih antigradjanskih margina, odnosno opozit otvorenog drustva i njegovih neprijatelja, sto ce usloviti dalji hod istorije ka novim sociolosko-istorijskim oblicima. (shrink)