Cet ouvrage de L.M. trouve son origine dans une dissertation intitulée Globalizing the Sculptural Landscapes of the Sarapis and Isis Cults in Hellenistic and Roman Greece soutenue en 2016 à Duke University. Reprenant le corps de certains articles publiés depuis cette date, l’A. se propose d’explorer les concepts de groupness, self-understanding, self-fashioning et self-location afin de mieux comprendre « how Isiac communities redefined Greek ethnicity for themselves ». Le propos, qui s’inscri...

Η επιγραφή ID 2610 παραδίδει τον κατάλογο των ιερέων του Σάραπη για τα έτη 137/6-1 10/09 και δείχνει ότι στη διάρκεια της περιόδου αυτής το αξίωμα της ιερωσύνης ανακυκλωνόταν μεταξύ των δώδεκα φυλών κατά τρόπο απόλυτα αυστηρό. Με εξαίρεση το χρονικό διάστημα 109/8-106/5, φαίνεται ότι ο κανόνας αυτός εξακολούθησε να ισχύει τουλάχιστον έως το 89/8. Θεωρείται ότι μετά τη χρονολογία αυτή η ευθύνη του Σαραπείου C δεν ανατέθηκε πλέον σε ιερέα, αλλά σε έναν απλό ζάκορο. Αντίθετα, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε (...) ότι ο κανόνας της "κυλιόμενης" ιερωσύνης ίσχυε μεταξύ των ετών 167/6 και 140/39, εκτός εάν υποθέσουμε την ύπαρξη σοβαρών παρεκκλίσεων, οι οποίες θα παρέμεναν όμως αναποδεικτες και ανερμήνευτες. Ας σημειωθεί, τέλος, ότι ο ιεροφαντης Φιλοκράτης Άμαξαντεύς, ο μοναδικός γνωστός έως σήμερα θρησκευτικός λειτουργός που διετέλεσε δύο φορές ιερεύς του Σάραπη, υπηρέτησε για πρώτη φορά στα 158/7 και για δεύτερη φορά δώδεκα χρόνια αργότερα, στα 146/5. (shrink)