ABSTRACTAlthough the British Idealists did not provide a systematic account of language as a distinct philosophical phenomenon, language is nonetheless a fundamental element of Idealist social and political philosophy. This is seen mostly in the Idealist treatment of the concept of general will, which resulted in a Hegelian theory of community, constituted by shared understandings and a shared account of the common good and common interest. This article contains analysis of the relations between language and socio-political institutions in British Idealist (...) writings. The narrative focuses on Thomas Hill Green and Bernard Bosanquet – two major political thinkers representing the said philosophical tradition. The argument proceeds as follows: firstly, possible linguistic interpretations of the Idealist philosophical tradition are introduced. Then the author turns to Green’s conception of general will as the foundation of socio-political order and political sovereignty. In the third section, he... (shrink)

Understanding the relationship between experts and laypeople is crucial for understanding today’s world of post-truth and the contemporary crisis of liberal democracy. The emergence of post-truth has been linked to various phenomena such as a flawed social and mass media ecosystem, poor citizen education, and the manipulation tactics of powerful interest groups. The paper argues that the problem is, however, more profound. The underlying issue is laypeople’s inevitable epistemic dependence on experts. The latter is part and parcel of the “risk (...) society” in which people question the scientific consensus and thus are able to manipulate the facts. It is a powerful weapon in the hands of illiberal democrats, though liberal democrats can make no use of it. The latter downplay the problem of citizens’ epistemic deficits and of the epistemic asymmetries between them. The third and fourth generations of deliberative democrats are a perfect example. The paper argues that the concepts of interactional expertise and epistemic dependence explain why understanding between experts and laypeople is impossible. The said phenomena undermine liberalism’s unrealistic assumptions concerning citizens’ decision-making competence. (shrink)

This paper concerns the relations binding British idealist thought to nineteenth and twentieth century disputes in political philosophy. Two of them in particular are considered: the disputes between liberalism and conservatism, and the disputes between liberals and communitarians. The paper explores the conciliatory, individualist-communitarian character of idealist thought. The first step of the argument is the characterization of liberal-conservative/ liberal-communitarian standpoints. Then some of the fundamental elements of idealist social and political thought are analyzed: the social recognition thesis, the concepts (...) of common good and positive liberty. On this basis, the following features are considered crucial to the acceptance of the liberal- communitarian/conservative character of the idealists' theories: teleology; the metaphysical foundation of politics; contextualism; a tension between ethical relativism and universalism; the criticism of the concept of negative freedom; and individualism. (shrink)

We are facing a crisis of trust in expertise today. Fewer and fewer people trust experts, and more and more politicians openly ignore expert consensus. 'Democracy in the Post-Truth Era' asks what might happen to democracy if we reject the fundamental liberal assumption that people are capable of making informed choices. The book explores the potential impact on society if people, including politicians, never appreciate the relevance of expert opinions. What if people cannot choose between supporters and opponents of key (...) issues such as the causes of climate change, effectiveness of vaccines and ways of combating economic and social crises? Applying social epistemology to these questions, the book considers whether democracy can be defended in the post-truth era. (shrink)

Przedmiot artykułu stanowi koncepcja demokracji kontestacyjnej zaproponowana przez Philipa Pettita oraz jej miejsce we współczesnej myśli republikańskiej. Autor tekstu opisuje relacje łączące tę koncepcję z ideami demokracji radykalnej i wolności republikańskiej, jak też jej implikacje instytucjonalne i związane z nią kontrowersje. Rozważone zostają główne zarzuty krytyków Pettita: fragmentaryczności i niedemokratyczności proponowanych przez niego rozwiązań, niepożądanych konsekwencji jego postulatu deliberacyjności i odpolitycznienia życia politycznego. Autor tekstu twierdzi, że jednym z największych braków koncepcji Pettita jest próba odpolitycznienia demokracji przez upełnomocnienie nienadzorowanych demokratycznie (...) gremiów eksperckich. Prowadzi ona do pytania o kryterium stosowania instrumentów radykalno-demokratycznych i elitarystycznych, na które Pettit nie udziela zadowalającej odpowiedzi. (shrink)

Brak transparentności procesów decyzyjnych typowy dla demokracji liberalnych oraz związany z nim kryzys zaufania obywateli wobec instytucji politycznych to jedne z głównych przyczyn sukcesów odnoszonych przez stronników demokracji nieliberalnej. Zdaniem krytyków liberalizmu zbyt wiele decyzji współcześnie delegowanych jest do ciał nienadzorowanych demokratycznie. Zwolennicy koncepcji demokracji deliberacyjnej formułują różne remedia na tę sytuację. Nie czynią tego jednak stronnicy najpopularniejszej obecnie z wersji demokracji deliberacyjnej – podejścia systemowego do deliberacji. Autor artykułu twierdzi, że podejście to może legitymizować „niedemokratyczny liberalizm” – jedną z (...) przyczyn kryzysu demokracji liberalnej. Celem artykułu jest prezentacja i ocena stosunku zwolenników podejścia systemowego do roli odgrywanej w procesie politycznym przez nienadzorowane demokratycznie gremia eksperckie. (shrink)

Artykuł jest poświęcony trzem poglądom na temat demokracji, często przyjmowanym przez współczesnych decydentów, politologów i teoretyków polityki. Poglądy te, w mojej opinii, są błędne, ale błędne w sposób pouczający. Ukazują one bowiem poważne niezrozumienie natury i walorów demokracji. Jeśli uświadomimy sobie, dlaczego są one błędne, dostrzeżemy istnienie tych wymiarów demokracji, które zwykle łatwo umykają naszej uwadze. Do nazwania tych błędów używam nazwisk wybitnych myślicieli, którzy je popełnili. Pierwszy z nich określam błędem Berlina, odnajduję go bowiem w dorobku brytyjskiego myśliciela rosyjskiego (...) pochodzenia, Isaiaha Berlina. Drugi z nich określam błędem Schumpetera, nazywając go na cześć amerykańskiego bankowca, ekonomisty i myśliciela politycznego austriackiego pochodzenia, Josepha Schumpetera. Trzeci określam mianem błędu Rikera, przypisując go Williamowi Rikerowi, amerykańskiemu politologowi, znanemu ze swojego rozróżnienia między liberalizmem a populizmem. (shrink)