Autorka przedstawia niezwykłą krytykę współczesnych stosunków społecznych. Krytykę tę opiera na wątkach mistycznych, filozoficznych (zwłaszcza koncepcji Antroposu) oraz literackich.

Artykuł poświęcony jest próbie określenia fenomenu geniusza. Odwołuje się do czterech jego literackich opisów, i na tej podstawie stara sie wychwycić atrybuty genialności. za najważniejszy uznaje zdolność do \"widzenia niewidzialnego\", czyli odczytywania ż rzeczywistości \"szyfrów transcendencji\".

Artykuł jest współczesnym odniesieniem do tezy Wittgensteina, iż „granice mego języka są granicami mojego świata”. Konsumpcjonizm w połączeniu z liberalizmem oraz kulturą masową prowadzą do merkantylizacji i obiektywizacji świata i człowieka, do mentalności pragmatycznej i odpowiednich form ekspresji, których głównymi wyróżnikami są: ograniczenie człowieka do funkcji ekonomicznych oraz użytkowych. Pociągają za sobą zubożenie i pospolitość słownictwa oraz są związane z ogólną tendencją do trywializacji, np. wulgaryzacji mowy i słowa pisanego, szczególnie rażących w obliczu „estetyzacji życia”. Wiedzie to do wniosku, że (...) ten estetyzm jest jedynie powierzchowny i niekonsekwentny. Jednocześnie należy przestrzec przed ignorowaniem etycznych aspektów mowy i pisma. Może ono być niebezpieczne ze względu na siłę oddziaływania języka. Stanowi nie tylko formę upodlenia i znikczemnienia, lecz także głębokiej degradacji człowieczeństwa w człowieku. (shrink)