Jacek Filek criticizes the modern “nonethical” ethics. He points out its break with philosophy, lack of self-criticism, inanity, undue and fruitless formalism, and academism. His article makes a general request for the restitution of ethics as the independent and dignified scholarly discipline closely connected with world and life.

Artykuł jest próbą odtworzenia myślenia Greków o fenomenie nadziei. Stwierdzona zostaje wielopoziomowa jej ambiwalencja. Najpierw jako spodziewanie się albo czegoś dobrego, albo czegoś złego. Następnie jako nadzieja negatywna bądź pozytywna. Na koniec jako nadzieja moralnie dobra bądź zła w zależności od etycznej oceny jej przedmiotu. Stwierdzona zostaje też korelacja strachu i nadziei. Postawiony zostaje problem odniesienia nadziei do czasu. W tym kontekście są rozważane są poglądy Hezjoda, Tukidydesa, Platona, Arystotelesa i stoików.

The article attempts to show that the Italian philosophy of “dialogue” (Guido Calogero, Aldo Testa) from the 1950s and the 1960s is not a “philosophy of dialogue”, understood as “New Thinking”, as a radical abandonment of the Cartesian egological perspective. The reception of that “New Thinking” of the 1920s (mainly: Martin Buber and Franz Rosenzweig) in Italy is significantly belated and essentially consists of simplifications and overlooks that we are dealing with a radically new thinking paradigm. Italian philosophers, as they (...) themselves define it, went “their own way”. It means, however, that they have not at all opened themselves to the authentic philosophy of dialogue. (shrink)