Zur Bestimmung des kontroversen Raumes in öffentlichen Bildungsarrangements schlägt Johannes Drerup in Auseinandersetzung mit einem verhaltensbezogenen, politischen und epistemischen Kriterium eine Kombination aus einem politischen und einem wissenschaftsbezogenen Kriterium vor. Kontrovers und im Ausgang offen sollen nur solche Kontroversen unterrichtet werden, in denen sich die widerstreitenden Positionen sowohl an den konstitutiven politischen Grundwerten und Demokratieprinzipien liberaler Demokratien als auch am Maßstab wissenschaftlicher Begründbarkeit ausrichten. An diesen Vorschlag werden zwei Anfragen gestellt. Die erste Anfrage richtet sich auf die Theoriearchitektur und problematisiert (...) die maßgeblich aus einer (deliberativen) demokratietheoretischen Position erfolgende Ableitung von Kriterien für ein pädagogisches Handlungsfeld. Pädagogische Kriterien wie Lernen, Aneignung, Bildung scheinen kaum eine Rolle zu spielen. Es geht hier zunächst um die Frage, welche Relationierungen von demokratietheoretischen Überlegungen einerseits und pädagogischen Bezügen andererseits die Handlungsvorschläge zur Behandlung von Kontroversen in Schule und Unterricht strukturieren können. Die zweite Anfrage betont die Unsicherheit der Wirkungsannahmen. Wenn nicht klar ist, ob eine relativ offene Gestaltung der Kontroverse oder eine relativ rigide Grenzziehung Wirkung in Richtung der Entwicklung einer demokratischen Argumentation wahrscheinlicher werden lässt oder wenn diese Wirkung stark vom jeweiligen Kontext abhängt, scheint eine grundsätzliche Präferenz für das politische und wissenschaftsbezogene Kriterium fragwürdig zu werden. (shrink)

In der Psychoanalyse unterliege die Sicht auf weibliche ­Sexualität, so die Autorin, immer noch Relikten einer »phallischen Logik«, die ihr ein binäres und defizitäres Muster von Kastration und Mangel aufzwinge. Dies zeige sich u. a. darin, dass die Vagina als Pendant zum Penis gilt. Anatomisch ist dies allerdings nicht korrekt, denn die Klitoris bildet das zentrale weibliche Sexualorgan. Von hier aus lasse sich eine eigenständige, unabhängige weibliche Sexualität jenseits von Heteronormativität und Reproduktion konzipieren. Nachdem der von Freud behauptete Objektwechsel in (...) der sexuellen Entwicklung des Mädchens zu Recht kritisiert wurde, stehe damit auch der Wechsel der sexuellen Leitzone in Frage. Dieser Perspektivenwechsel wirft neues Licht auf die genitale Sexualität und die Triebtheorie. Die Autorin schlägt den Begriff der »Zirklusion« als Triebmodalität vor, der die phalluszentrierte Penetration ergänzt. (shrink)

This article explores melodrama's capacity to evoke strong emotional responses with a focus on the ending of King Vidor's Stella Dallas. It suggests a consideration of the phenomenological concept of instrument-mediation as coined by Vivian Sobchack as a filmic structure that fosters melodrama's emotional appeal and the spectator's engagement with it. It suggests a self-reflexive element in highly emotional film scenes that inscribes the spectator's subject position into the film, thus enabling the film to impact the spectator's body. This reflection (...) of a spectator's perspective enables and fosters the communication of emotionality. Consequently, instrument-mediation describes one function and strategy of the melodramatic mode. (shrink)

Editorial - Religião, Arte e Patrimônio Cultural Dossiê: Religião, Arte e Patrimônio Cultural (Religion, Art and Cultural Heritage).

Atocha Aliseda gives in Abductive Reasoning (2006) a structural characterization of the forward explanatory reasoning from a theory to observational data. This paper discusses the converse problem of giving structural rules for the backward abductive reasoning from observations to explanatory theories.

Atocha Aliseda’s Abductive Reasoning (2006) gives a structural characterization of the “forward” explana-tory reasoning from a theory to observational data. This paper asks whether there are any interesting structural rules for the “backward” abductive reasoning from observations to explanatory theories. Ignoring statistical cases, a partial explication of abduction is converse deductive explanation: h is abducible from e iff h deductively explains e. This relation of abducibility trivially satisfies Converse Entailment (if h entails e, then h is abducible from e ), (...) but it does not generally satisfy Converse Consequence (if h is abducible from e and g entails h, then g is abducible from e ), since deductive explanation is not always transitive. (shrink)

Two experiments investigated subliminal semantic and form priming in a word-completion task. Visual gap-words with a dominant and a subordinate solution were preceded by form-related or by semantically related words, which were briefly presented and sandwich-masked. Priming of the subordinate solution was assessed in Experiment 1, relative to a neutral condition. Both solutions were primed in Experiment 2. In the absence of conscious prime recognition, both semantic and form primes reliably increased the probability with which the primed solution was given. (...) With our variant of fragment-completion, response priming can be ruled out as explanation. Moreover, effects were already present at first presentation, excluding an interpretation in terms of partial awareness due to massive repetition. The data demonstrate automatic activation at both form and semantic levels in the absence of conscious awareness. (shrink)

During the COVID-19 pandemic, students were facing great challenges. Learning was shifted from the classroom to the home of the students. This implied that students had to complete their tasks in a more autonomous way than during regular lessons. As students’ ability to handle such challenges might depend on certain cognitive and motivational prerequisites as well as individual learning conditions, the present study investigates students’ cognitive competencies as well as affective-motivational factors as possible predictors of coping with this new learning (...) situation at home. The study uses data of Starting Cohort 2 of the German National Educational Panel Study. Data of two measurement points are analyzed: Predictors were assessed at the earlier time point, when students mostly attended seventh grade of a secondary school. They completed competence tests in reading as well as mathematics and rated affective-motivational aspects in terms of willingness to exert effort, learning enjoyment, and intrinsic motivation. One and a half years later − during the COVID-19 pandemic and the first period of school closures − the second measurement point took place. Students’ parents rated the situation of learning at home with respect to students’ coping with the new situation and parents’ difficulties to motivate them. Regression analyses controlling for school track, students’ gender, and parents’ educational level and parental stress revealed that students’ reading competencies and their willingness to exert effort were significant predictors of their coping with the new learning situation at home. Moreover, parents reported that boys were more difficult to motivate to learn during this time as compared to girls. Other predictors turned out to be non-significant when entered simultaneously in the regression analyses. The results point to the importance of children’s prerequisites for autonomous learning situations without structuring elements by teachers within the school context. (shrink)

Allah’ın ilk insanı, ilk peygamber yapmak suretiyle, insanoğlu ile iletişim kurmayı ve ona hitap eden vahiyler göndermeyi amaçladığı anlaşılmaktadır. Söz gelimi Tevrât’ı İbranice, İncîl’i Süryanice ve Kur’ân’ı Arapça göndermek suretiyle insanlar tarafından anlaşılmak istemiştir. Bununla birlikte onun İbranice kelâmı, Süryanice sözünden ve Arapça kelâmı da diğer dillerdeki sözünden farklı bir tabiata sahiptir. Bu gerçeklikten hareketle İslâm düşünce-fikir tarihine bakıldığında ilim adamlarının ilâhî kelâmın mâhiyetini, tabiatını anlamak ve bunu anlamlandırmak konusunda bir çabanın içerisine girdikleri görülmektedir. Esasen Allah’ın nasıl bir kelâma sahip (...) olduğunu anlamak ve kavramak, cismanî/fizik âleminden gayrı cismanî/fizikötesine doğru bir bakış çabasıdır. Buna rağmen hakikatin yılmaz arayıcısı insan, bu konuda söyleyecek bir söz bulabilme çabası içindedir. “İlâhî kelâmı”, Allah’ın bir sıfatı olarak değerlendirenler olduğu gibi bunu “ilâhî bir fiil” olarak telakki edenler de bulunmaktadır. İlâhî kelâm sıfatının veya fiilinin tecellîsinin Kur’ân olduğu da ehlince müsellemdir. Kur’ân lafızlarının aidiyeti konusunda başlıca üç görüş ortaya konulmuştur. Bu görüşler içerisinde hâkim ve râcih bakış açısına göre Kur’ân metni, lafız ve mana itibariyle Allah’a aittir. Buna göre Hz. Muhammed’e nâzil olan Kur’ân vahyi hem lafız hem de manadan oluşmaktadır. Bu telakkîyi savunan müelliflere göre vahyin oluşumu ve iletimi konusunda ne Cebrâil’in ne de Hz. Muhammed’in herhangi bir müdahale veya katkısı olmuştur. Dolayısıyla peygamberin vahiy nüzûl sürecinde rolünün tamamen pasif olduğu söylenebilir. Cibrîl, Kur’ân’ı önceden yazılı olarak bulunan bir mekândan, yani levh-i mahfûzdan ezberleyerek veya Allah’tan işiterek ya da Allah’ın lafızları ona vahyetmesiyle Hz. Peygamber’e indirmiştir. İkinci yaklaşıma göre Kur’ân metninin manası Allah’a, lafızları Hz. Peygamber’e aittir. Bu yaklaşıma göre Cebrâil, sadece manaları Hz. Peygamber’e indirmiştir. Hz. Peygamber de kendisine bildirilen manaları kavramış ve onları Arapça ifade kalıplarında söylemiştir. Üçüncü yaklaşıma göre ise Kur’ân’ın manası Allah’a, lafızları Cebrâil’e ait olmaktadır. Yani Cebrâil’e yalnız mana ilkâ edildi ve o lafızları oluşturdu. Bu çalışmada İslâm düşünce tarihinde ilim adamlarının kelâmullâhın tabiatını anlamak ve bunu anlamlandırmak konusunda lafızların aidiyeti konusunda ortaya koydukları söz konusu yaklaşımlar öncelikle deskriptif (tasvîrî/betimleyici) bir üslupla incelenmektedir. Akabinde bu doğrultuda serdedilen yaklaşımlar Kur’ân’ın bütünlüğü ve klasik dönem tefsir merviyyâtı açısından analitik (tahlîlî/istidlâlî) bir bakış açısıyla irdelenmektedir. Denilebilir ki Kur’ân’ın mana yönüyle Allah’a aidiyeti konusunda ilim ehli arasında herhangi bir ihtilâf yoktur. Temel ihtilâf Kur’ân lafızlarının Allah’a mı Cebrâil’e mi yoksa Hz. Muhammed’e mi ait olduğu hususudur. Kur’ân’ın bütünlüğü ve vahyin nüzûl keyfiyetine dair klasik dönem tefsir rivayetleri dikkate alındığında hâkim görüşün diğer iki görüşe göre daha tutarlı olduğu kanaatine ulaşılmaktadır. (shrink)