The purpose of this paper is to show how a MacIntyre-inspired business school could contribute to developing practical wisdom in students through its curriculum, methods, faculty, student selection criteria, and governance. Despite MacIntyre's critiques, management can be presented, in MacIntyrean terms, as a second-order, domain-relative practice, with practical wisdom as corresponding virtue. Management education consists in developing practical wisdom. How? Primarily by initiating students and enabling them to participate in communal traditions of inquiry focused on, although not limited to, the (...) purposes and ends of business. The transmission of objective knowledge, analytical skills, and techniques is subordinated to the end goal. We consider traditions centered on shareholder value maximization, the balancing of stakeholder interests, and the fulfillment of the common good of firms. Each gives rise to a particular kind of business school. A MacIntyrean business school is one that seeks the common good of firms. (shrink)

Quantum mechanical weak values of projection operators have been used to answer which-way questions, e.g. to trace which arms in a multiple Mach–Zehnder setup a particle may have traversed from a given initial to a prescribed final state. I show that this procedure might lead to logical inconsistencies in the sense that different methods used to answer composite questions, like “Has the particle traversed the way X or the way Y?”, may result in different answers depending on which methods are (...) used to find the answer. I illustrate the problem by considering some examples: the “quantum pigeonhole” framework of Aharonov et al., the three-box problem, and Hardy’s paradox. To prepare the ground for my main conclusion on the incompatibility in certain cases of weak values and logic, I study the corresponding situation for strong/projective measurements. In this case, no logical inconsistencies occur provided one is always careful in specifying exactly to which ensemble or sample space one refers. My results cast doubts on the utility of quantum weak values in treating cases like the examples mentioned. (shrink)

High-spin states in the odd-odd N = Z nucleus Co-54 have been investigated by the fusion-evaporation reaction Si-28(S-32,1 alpha 1p1n)Co-54. Gamma-ray information gathered with the Ge detector array Gammasphere was correlated with evaporated particles detected in the charged particle detector system Microball and a 1 pi neutron detector array. A significantly extended excitation scheme of Co-54 is presented, which includes a candidate for the isospin T = 1, 6(+) state of the 1f(7/2)(-2) multiplet. The results are compared to large-scale shell-model (...) calculations in the fp shell. Effective interactions with and without isospin-breaking terms have been used to probe isospin symmetry and isospin mixing. A quest for deformed high-spin rotational cascades proved negative. This feature is discussed by means of cranking calculations. (shrink)

A so called “weak value” of an observable in quantum mechanics (QM) may be obtained in a weak measurement + post-selection procedure on the QM system under study. Applied to number operators, it has been invoked in revisiting some QM paradoxes (e.g., the so called Three-Box Paradox and Hardy’s Paradox). This requires the weak value to be interpreted as a bona fide property of the system considered, a par with entities like operator mean values and eigenvalues. I question such an (...) interpretation; it has no support in the basic axioms of quantum mechanics and it leads to unreasonable results in concrete situations. (shrink)

A decomposition model of Net Final Values, named Systemic Value Added, is proposed for decision-making purposes, based on a systemic approach introduced in Magni [Magni, C. A., Bulletin of Economic Research 55, 149–176; Magni, C. A. Economic Modelling 21, 595–617]. The model translates the notion of excess profit giving formal expression to a counterfactual alternative available to the decision maker. Relations with other decomposition models are studied, among which Stewart’s [Stewart, G.B., The Quest for Value: The EVA™ Management Guide, Harper (...) Collins, Publishers Inc]. The index here introduced differs from Stewart’s Economic Value Added in that it rests on a different interpretation of the notion of excess profit and is formally connected with the EVA model by means of a shadow project. The SVA is formally and conceptually threefold, in that it is economic, financial, accounting-flavoured. Some results are offered, providing sufficient and necessary conditions for decomposing NFV. Relations between a project’s SVA and its shadow project’s EVA are shown, all results of Pressacco and Stucchi [Pressacco, F. and Stucchi, P., Rivista di Matematica per le Scienze Economiche e Sociali 20, 165–185] are proved by making use of the systemic approach and the shadow counterparts of those results are also shown. (shrink)

We investigate the emergence of iconicity, specifically a bouba-kiki effect in miniature artificial languages under different functional constraints: when the languages are reproduced and when they are used communicatively. We ran transmission chains of participant dyads who played an interactive communicative game and individual participants who played a matched learning game. An analysis of the languages over six generations in an iterated learning experiment revealed that in the Communication condition, but not in the Reproduction condition, words for spiky shapes tend (...) to be rated by naive judges as more spiky than the words for round shapes. This suggests that iconicity may not only be the outcome of innovations introduced by individuals, but, crucially, the result of interlocutor negotiation of new communicative conventions. We interpret our results as an illustration of cultural evolution by random mutation and selection. (shrink)

Then, as soon as my column was safely submitted, hot new results on antigravity appeared. The lead article in the January 6, 1986 issue of Physical Review Letters had the unassuming title: "A Reanalysis of the Eötvös Experiment" by E. Fischbach, et al. Two days later the New York Times ran an article with the headline: "Hints of Fifth Force in Universe Challenge Galileo's Findings" describing the importance of Fischbach's work. Peculiar experimental results from terrestrial gravity measurements and from the (...) behavior of "strange" K-mesons (kaons) had been explained by a new theory proposing a "hypercharge" force, a new fifth force of nature which is gravity-like but which repels rather than attracting nearby masses. This new antigravity force is the subject of this AV column. (shrink)

About 22 years ago, the physics world was briefly rocked by claims of evidence for a new “5 th force”, based on reanalysis of data from an early 20 th century experiment. Baron Roland von Eötvös, a Hungarian nobleman, had performed extensive measurements of the correlation between inertial mass and gravitational mass and published them in 1922. The lead article in the January 6, 1986 issue of Physical Review Letters had the unassuming title: "A Reanalysis of the Eötvös Experiment" by (...) Ephriam Fischbach, et al. Two days later the New York Times ran an article with the headline: "Hints of Fifth Force in Universe Challenge Galileo's Findings" describing the possible implications of Fischbach's work. (shrink)

In “The Free-Will Intuitions Scale and the Question of Natural Compatibilism,” Deery, Davis, and Carey recommend that experimental philosophers employ a new methodology for determining the extent to which the folk are natural compatibilists about free will and moral responsibility. While I agree that the general methodology that the authors developed holds great promise for improving our understanding of folk attitudes about free will and moral responsibility, I am much less enthusiastic about some of the conclusions that they reached on (...) the basis of the particular studies they ran. Key among these are that the folk harbor some compatibilist intuitions and that the findings of both Nichols and Knobe , on the one hand, and Nahmias and Murray , on the other, are undermined by their reliance upon a particular formulation of determinism in the cases they presented to their subjects. (shrink)

It was an afternoon in the early stages of the pandemic when Lisa Richardson and I ran into each other at the hospital coffee line. Standing six feet apart and decked out in masks, scrub caps, and face shields, we were almost unrecognizable to one another and to ourselves. The pandemic was of course top of mind, but our conversation quickly turned to what was being articulated about the pandemic and why it was being heralded as a "disaster for feminism". (...) As Audre Lorde reminds us, "There is no such thing as a single-issue struggle because we do not live single issue lives," and we were beginning to see how many issues intersected in the pandemic moment. The United Nations was calling... (shrink)

The new G?ndh?r? manuscript finds from Afghanistan and Pakistan, which date from approximately the first century BCE to the third or fourth century CE, are the earliest manuscript witnesses to the literature of the Indian Buddhist nik?yas or schools. They preserve texts whose parallels are found in the various Tripi?akas, or what remains of them, preserved in other languages and belonging to various nik?yas, including sections of?gamas such as the Ekottarik?gama and Vana-sa?yutta of the Sa?yutta-nik?ya/Sa?yukt?gama and anthologies of such s?tras, (...) besides many texts that are not generally classed as "canonical", such as commentaries. These very early collections of texts raise questions concerning canon-formation, such as whether the Gandh?ran communities that produced these manuscripts had fixed?gama collections and closed canons or whether this material witnesses a stage in which collections and canons were still relatively fluid and open, and whether these manuscripts, which span several centuries, witness a shift towards fixity. This paper addresses these issues and re-examines our understanding of the formation of the canons of the early Indian nik?yas in light of the new G?ndh?r? manuscript finds. (shrink)

Ventricular Fibrillation is responsible for a majority of sudden cardiac death, but little is known about how ventricular tachycardia (VT) degenerates into ventricular fibrillation. Several clinical studies focused only on preventing VT with a class III antiarrhythmic drug resulted in many deaths. Our simulations investigate the interactions between an antiarrhythmic drug likely to suppress a VT and a Figure 8 reentry. A parameter AAR is introduced to increase the action potential duration and therefore simulate various Class III drugs. Simulations are (...) ran under several conditions (phases of the reentry, values of AAR, durations). They show that a VT can be suppressed whatever the phase of the reentry but it strongly depends on the duration of the effect. It confirms that a drug which can suppress a reentry can also worsen it. It also shows a great variety of activation patterns and thus the complexity of antiarrhythmic drugs effects. Simulations also demonstrate that suppressing VT is an increasing function of AAR. (shrink)

In the late nineteenth and early twentieth century the name of Adam Smith was popularly associated with the sort of ‘laissez faire’ policy that is expounded with all the fervour of a religious faith. Smith, so the story ran, in his eagerness to combat the excessive mercantilist government intervention of his day, had resorted to supra-natural claims in his general onslaught against central control and planning by governments. Such intervention was ‘unnatural’ and conflicted with Deistic Design. Only through private actions (...) could mankind reach satisfying and ‘natural’ fulfillment. Action through private self-interest was twice blessed; it. blessed him who profited and his fellows who were ‘profited from’. True there was a kind of central planning that was of supreme importance; but it had a divine origin and it worked not through governments but through individual free trade. Private actions in fact were directed by an Invisible Hand which brought society into a grand and spontaneous Natural Harmony. (shrink)

As far as I know, Kaibel is the only champion of the soundness of our text in this passage. In his edition of the Electra he has the following note : ‘Zu τòν xs22EFxs025Bxs22EF πατρóς ist, wie Haupt gezeigt hat , der Nominal-begriff aus dem Verbum zu ergäanzen, genau wie in μxs22EFανδικxs22EFζxs025Bιν, διττxs22EFν παxs1FD6σαι u. a. statt des Adjektivs steht das durch den Artikel gestützte Adverbium, vgl. Arist. Ran. 191 νxs025Bναυμxs22EFχηκxs025B τxs22EFν πxs025Bρxs22EF τxs22EFν κρxs025Bxs22EFν und das sprüchwörtliche τòν πxs025Bρxs22EF ψυχ࿆ς (...) τpεXειv. So ist auch der Komikervers ganz in Ordnung εγω Tov αλλov, αvδρεs, εTεθvηkη πáλaι aπavθ', ôv εζηv, wo zu εζηv und also auch zu ετεθvηkη sich ein Nominal-begriff wie βιóv oder χρóvov von selbst ergánzt; denn auf ein bestimmtes Nomen kommt nichts an, da kein Grieche thatsáchlich ein Nomen ergánzte, sondern den Begriff aus dem Verbum heraushörte.’ He concludes: ‘So unzweifelhaft richtig Haupts Erklärung ist, so pflegt man sie neuerdings doch wieder zu ignoriren oder zu verwerfen und die allerungläublichsten “Emendationen” zu bevorzugen.’ With the latter part of his assertion I fully agree, and am prepared to throw all emendations that have been so far suggested overboard. But with due diffidence I beg to try my hand once more at emending this passage, as I firmly believe that Sophocles has not written it as handed down to us. τóv aεì…στεváχovσ' is intolerably weak. It is far more likely that we have here a case of the wrong division of words. In uncials we should have read: HAEKTPATON, which ought to have been transcribed ΉHλεkτρ’. (shrink)

Duygular; insanın epistemik, etik ve estetik yönleriyle doğrudan ilişkili varoluşsal özniteliklerdir. İnsan anlam-lı, değerli ve güzel bir hayat kurarken akılla birlikte duygulardan motivasyon almaktadır. Duygular, çok fonk-siyonlu yapısıyla insanın niyet, tutum, tavır ve eylemlerini belirleme, harekete geçirme, yönlendirme, etkile-me, dönüştürme, frenleme ve bazen de manipüle etme araçlarıdır. Bu nedenle ahlak başta olmak üzere insan eylemlerini problem edinen her araştırma, duyguları ele almak durumun¬dadır. İnsanı tam anlamıyla tanıma-nın yolu, pratik yaşantısı içerisinde ortaya çıkan duygusallığını anlamaktan geçer. Dolayısıyla teorik olanın durağanlığı ile (...) hayatın akışkanlığı arasındaki uçurumda duygular, felsefi bir soruşturmanın konusu olmakta-dır. Duygunun dinamik yapısını ve sınır çizilemeyen doğasını dilin sınırları içerisinde ifade etmek kolay değildir. Bu-nunla birlikte insan için duygular, kendini, evreni, doğayı, maddeyi, bireyleri, toplumları, iyiyi, kötüyü, değerli olanı ve olmayanı anladığı, olgu ve olaylarla başa çıktığı, pratik hayatını yönettiği, karar verme süreçlerinde, niyetlerinde, yönelimlerinde ve seçimlerinde etkin, tüm bu süreçlere içkin, dinamik, fonksiyonel ve bilişsel öznitelikler olarak öne çıkmaktadır. İnsan, günlük yaşamı içinde çok çeşitli duygu durumlarını tecrübe etmek-tedir. Böylece o, tecrübe ettiği bu duygu durumları ile sürekli değişen ruh hallerine sahip olmaktadır. Bu tec-rübeler, dış etkenlere bağlı olabildiği gibi insanın içsel dinamiklerinin etkisiyle de ortaya çıkabil¬mektedir. Sosyal yaşantısı itibariyle insan, duygusal tepkiler veren ve duygusal etkiler alan dinamik bir ahlak yaşantısı-na sahiptir. Bu bağlamda duygular, insanın kendi benliği ile yaşadığı toplumun benliği arasında denge kurma-sını sağlamakta ve insanın temel yönelimlerini belirlemektedir. Duygular, insana eylem motivasyonu kazan-dıran, onun tasavvurlarına, geçmiş, şimdi ve gelecekle ilgili değerlendirmelerine yön veren, harekete geçirici yetilerdir. Pişmanlık, bizzat benliğe yönelen ve onun ahlâkîliğini içsel olarak düzenleyip inşa eden ahlâkî bir özdenetim duygusudur. Bu duygu gerek bireysel ve gerekse sosyal yaşamda insanı etkileyen doğasıyla özel-likle ahlâkî değer dünyasında merkezi bir rol oynamaktadır. Pişmanlık, en yalın haliyle insanın geçmişteki eylemine ya da eylemsizliğine dönük olumsuz yargısını içeren acı bir his biçiminde ortaya çıkmakta ve keşke ifadesiyle dile gelmektedir. Pişmanlık duygusu insanda içsel tesirlerin etkisiyle oluşmaktadır. Çoğu ahlak duygusu gibi pişmanlık da hem fenomenolojik bir duyuş hem de bilişsel bir yargı içermektedir. Psikolojik ve kavramsal açıdan karmaşık bir duygu olan pişmanlık; üzüntü, hayal kırıklığı, özlem, nostalji ve bazen bir şey-den pişmanlık duymamanın verdiği rahatlama gibi bir dizi duyguyu ortaya çıkarmaktadır. Pişmanlık aynı zamanda güçlü, motive edici bir üzüntü ve işlerin istendiği gibi gitmediğine dair tutkulu bir şikâyet olarak da kendini gösterebilmektedir. O, bugünümüzü ve geleceğimizi şekillendiren genellikle geçmişe dönük bir acı deneyimidir. Pişmanlık, genellikle kişinin yaptığı şeyi onaylamadığını, farklı şekilde olmasını arzuladığını, üzüldüğünü, utandığını veya suçlu olduğunu ifade eden ve farkındalıkla ortaya çıkan bir duygudur. Pişmanlık, insanı geçmişteki ve şimdiki hatalarından ders çıkarmaya ve gelecekteki davranışlarını düzeltmeye teşvik eden, insanın özdenetim yeteneğinin bir parçasıdır. Bu duygu, kişinin kendi eylemleriyle ilgili içsel muhasebe-sinin bir sonucu olarak ortaya çıkan düzeltici ve iyileştirici ahlaki bir özdenetim duygusudur. Pişmanlık, insa-nın ahlaki doğasının zorunlu bir sonucudur. Bu duygu onun seçim yapabilen bir varlık olmasından, yani ahlaki özgürlüğünden kaynaklanmaktadır. Pişmanlığın oluşabilmesi için ahlaki eylemin en az iki seçenek arasından yapılacak bir seçim sonucunda gerçekleşmiş olması gerekir. Bu nedenle, pişmanlığın ön koşulu özgürlüktür. Akıl ve duygunun düşüncelerimiz ve eylemlerimiz üzerindeki karşılıklı rolleri, özellikle pişmanlık olgusunda belirgindir. Dolayısıyla ister pratik ister teorik alanda olsun pişmanlık, sadece insanın duygusal yanıyla değil, bilişsel yanıyla da ilgili bir duygudur. Pişmanlığın, geçmişte yaşanmış veya bugün etkisi devam eden bir olgu üzerinde kişinin hatasını fark etmesiyle oluşan bir üzüntü hali olması, onun bir değerlendirme duygusu oldu-ğunu gösterir. Duyguların harekete geçirici yönü pişmanlıkta geriye doğru işlevsiz olacağından, bu teşvik edici yön gelecekte pişmanlık yaratan durumun tekrarını önleme yönünde kendini göstermektedir. Böylece geç-mişte yaşanan üzücü bir durum, olumsuzdan olumluya, yıkıcıdan yapıcıya doğru ahlaki bir evrime zemin hazırlayacaktır. Bu makalede duygu etiğinin ilkeleri, kavramsal ve kuramsal çerçevesi göz önünde bulundurulmak suretiyle pişmanlık duygusunun mahiyeti, değeri ve fonksiyonelliği felsefî açıdan analiz edilip yorumlanacaktır. Emotions are human attributes that are directly related to the epistemic, ethical, and aesthetic aspects of human beings. While man builds a meaningful, valuable, and beautiful life, gets motivation from emotions along with the mind. Emotions, with their multifunctional aspect, are means for determining, activating, directing, influencing, transforming, restraining, and sometimes manipulating human intentions, attitudes, and actions. For this reason, any research that treats human actions, especially morality, has to deal with emotions. The way to know the human being is to understand his emotions in his practical life. Therefore, in the gap between the stability of the theoretical and the dynamism of life, emotions become the subject of philosophical research. It is not easy to express the dynamic aspect and unbounded nature of emotion with-in the limits of language. However, for human beings, emotions are effective in their decision-making pro-cesses, intentions, orientations, and choices, in which they understand themselves, the universe, nature, matter, individuals, societies, goodness, evil, valuable and non-valued things, cope with facts and events, manage their practical life, stands out as dynamic, functional and cognitive attributes inherent in all these processes. Man experiences a wide variety of emotional states in his daily life. Thus, he has constantly changed moods with these emotional states he experiences. These experiences can be caused by external factors as well as by the influence of the internal dynamics of the human being. In terms of his social life, man has a dynamic moral life that gives emotional reactions and receives emotional effects. In this context, emotions enable man to establish a balance between himself and the self of the society in which he lives and determine his basic orientations. Emotions are motivating faculties that motivate a man to act and guide his imaginations, and evaluations of the past, present, and future. Regret is an emotion of moral self-control that addresses the self and internally organizes and constructs its morality. This emotion plays a central role, especially in the field of moral values, with its nature that affects man both in individual and social life. Re-gret, in its simplest form, appears in the form of a bitter feeling that includes the negative judgment of man's past action or inaction and is expressed with the expression of a wish. The emotion of regret is formed by the effect of internal influences in humans. Like most moral emotions, regret includes both a phenomenological sense and a cognitive judgment. Regret which is a psychologically and conceptually com-plex emotion, reveals a series of emotions such as sadness, disappointment, longing, nostalgia, and some-times the relief of not regretting something. Regret can also manifest itself as a strong, motivating sadness and a passionate complaint that things are not going as planned. It is an experience of pain, often retrospec-tive, that shapes our present and future. Regret is an emotion that arises with awareness, usually expressing disapproval of what the person did, wishing it to be different, upset, ashamed, or guilty. Regret is part of human self-control, which encourages man to learn from past and present mistakes and to correct future behavior. This emotion is a corrective and healing sense of moral self-control that arises as a result of one's internal accounting for one's actions. Regret is a necessary consequence of man's moral nature. This emo-tion stems from the fact that he is a being that can choose, that is, his moral freedom. For regret to occur, the moral action must have taken place as a result of a choice to be made among at least two alternatives. Therefore, the prerequisite for repentance is freedom. The reciprocal roles of reason and emotion on our thoughts and actions are particularly evident in the phenomenon of regret. For that reason, regret, whether in the practical or theoretical field, is an emotion related not only to the emotional side of human but also to the cognitive side. The fact that regret is a state of sadness that occurs when a person realizes his mistake on a phenomenon that has been experienced in the past or whose effect continues today, shows that it is an emotion of evaluation. Since the activating aspect of the emotions will be backward dysfunctional in regret, this incentive aspect manifests itself in the direction of preventing the repetition of the regretful situation in the future. Thus, a sad situation in the past will pave the way for a moral evolution from negative to posi-tive, from destructive to constructive. In this article, the nature, value, and functionality of the regret will be analyzed and interpreted from a philosophical point of view, taking into account the principles of emotion ethics, and its conceptual and theoretical framework. (shrink)

Prefrontal cortex is dysregulated in women with restricting anorexia nervosa . It is not known whether appetitive non-conscious stimuli bias cognitive responses in those with RAN. Thirteen women with RAN and 20 healthy controls completed a dorsolateral PFC working memory task and an anterior cingulate cortex conflict task, while masked subliminal food, aversive and neutral images were presented. During the DLPFC task, accuracy was higher in the RAN compared to the HC group, but superior performance was compromised when subliminal food (...) stimuli were presented: errors positively correlated with self-reported trait anxiety in the RAN group. These effects were not observed in the ACC task. Appetitive activation is intact and anxiogenic in women with RAN, and non-consciously interacts with working memory processes associated with the DLPFC. This interaction mechanism may underlie cognitive inhibition of appetitive processes that are anxiety inducing, in people with AN. (shrink)

Modern dönemde iletişim ve ulaşımda teknolojinin gelişmesiyle birlikte dünya küçük bir köy haline gelmiştir. Bu dönemde Batı sistemi maneviyatı ve ahireti bırakıp maddiyat ve dünya için belli araç ve gereçleri üreterek modern medya alanına egemen olma gücünü elde etmiştir. Bu durum özellikle İslam’a saldıran söylemlerin tırmanması, dini gruplara saldırıların artması ve İslami içeriklerle savaşın büyümesiyle birlikte İslami medyayla uğraşanların hitap önceliklerini tekrar gözden geçirmelerini gerekli kılmıştır. Aslında bu meydan okumalar İslam medyasının daha önce sıkıntısını yaşadığı ve halen de devam eden (...) sorunlara dayanmaktadır. Medya alanında çalışılabilecek çok sayıda konu bulunmaktadır. Bunlar arasında en az tercih edilen konu ise makâsıd ya da evleviyyât bakış açısı ve makâsıd ictihâdı çerçevesinde medyaya bakma konusudur. Bu çalışmada bu konu araştırma konusu olarak seçilmiştir. Bu konunun seçimi, birtakım varsayımlara dayanmaktadır. En önemlisi de makâsıd ilminin ölçü olması ve evleviyyât fıkhıdır. Bu ölçü genel olarak medya ilminin öncüleri ve özel olarak da İslami medyanın öncüleri için makâsıd bakışını sunabilen bilişsel teorilerin ve yöntemsel imkânların amaçladığı önemli niteliklerden biridir. Böylece makalenin sorusu şu şekilde ifade edilebilir: Ümmetin kalkınmasını, liderliğini ve diğer milletler üzerindeki etkisini gerçekleştirmek amacıyla makasıdü’ş-şerî‘aya dayalı öncelikler fıkhının kuralları, çağdaş medya alanına nasıl uygulanabilir? Bu çalışma iki bölümde ele alınmıştır. Birinci bölümde medya alanındaki öncelikler fıkhı kavramı ve bu alandaki bu fıkhı dikkate almanın delilleri ele alınmıştır. İkinci bölümde öncelikler fıkhının kurallarını modern medya alanına tatbik etme konusu ele alınmıştır. Ayrıca makâsıd kuralları, nevazil fıkhının kuralları ve vesail kuralları olan üç kural çeşidine göre her bir mertebe için örnekler verilmiştir. Bu düşünceyi temellendirmenin birçok yönü bulunmaktadır. Fakat bu konu iki yönden ele alınmıştır. Birincisi medya yönündür. Burada öncelikleri modern medya ilminde düzenleme teorisi ele alınmıştır. İkincisi makâsıd yönüdür. Burada makâsıdü’ş-şeri‘a ilmine dayanan önceliklerin kuralları ele alınmıştır. Bu çalışmada biraz karşılaştırma yöntemi kullanmanın yanı sıra genel olarak niteleme, tahlil ve istinbât yöntemleri kullanılmıştır. Bu çalışma neticesinde makâsıd ilmini medya alanıyla ilgili ictihâdî bakışta işletmenin zaruri olduğuna ve bunun bilimsel bir lüks olmayıp zorunlu olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca modern İslami düşünce medyasının genel olarak makâsıdü’ş-şeri‘a ölçüleri ve özel olarak da hitap ve medya makâsıdının ölçüleriyle yönlendirmesi gerektiği sonucu elde edilmiştir. Medyanın yakın, orta ve uzak stratejilerini geliştirerek evleviyyât fıkhını işler hale getirmenin zorunlu olduğunu öneriyoruz. Ayrıca medya ve makâsıdü’ş-şeri‘a alanlarında araştırma yapan ve bu ilimlerle meşgul olanların medyayı makâsıd fıkhıyla çerçeveleme ve medya alanında makâsıdı çalıştırma konusunda ortak ciddi çalışmalar yapmalarını öneriyoruz. (shrink)

H actually ran the program on a number of large pieces of English text, though from my point of view, it’s the ability and the willingness to do this that is the motivation of learning Perl. H’s Perl code takes all periods ‘.’ to mark sentence breaks, and of course not all periods really do mark sentence breaks: the previous one earlier in this sentence does not, nor does the period after an abbreviation, most of the time—though the next one (...) does, e.g. The task of writing a program that can distinguish sentence-final periods from all other periods is quite an interesting and challenging one. (shrink)

Kavram mantığı üzerine bina edilen klasik mantık bilimi, daha çok ad kavramlar ve bu kavramlardan bileşen önermeler üzerinden yürütülmüştür. Bu, İslâm mantık tarihinde öncekilerin mantık geleneğinde böyle olmakla birlikte sonrakilerin mantık geleneğinde çok daha belirgindir. Mantık biliminin, bu eğilimle yürütüldüğü ve yüzyılları içeren tarihinde fiil kavramlar, hem kavram hem de yargı bağlamlarıyla kimi belirsizlikleri beraberinde sürükleye gelmiştir. Her ne kadar mantık bilimi, kurulduğu andan itibaren psiko-sosyal temelli dillerin belirleyiciliğinden mümkün oldukça kendisini yalıtıp bilimlere evrensel dil sunma iddiasında bulunmuş ve bu (...) doğrultuda onun evrensel kurallarını oluşturmaya çalışmış olsa da psiko-sosyal temelli dil yapılarının, mantık biliminin işini zaman zaman zorlaştırdığı göze çarpmaktadır. Farklı dillerde farklı yapılarda ifade edilen belirsiz adlar, belirli fiil ve belirsiz fiiller mantıkçıların işini epey güçleştirmiştir. Onlar bize göre dillerden kaynaklı bu güçlüğün üstesinden gelmek için fiiller yerine en az tartışma barındıran belirli adlar üzerinden mantık bilimini işleme yolunu tercih etmişlerdir. Fakat öyle olsa bile bu, kanaatimizce problemi çözüme kavuşturmak yerine ötelemiş, özellikle fillerin kavram ve yargı mantığı bakımından neliği sorunu büyük oranda cevapsız kalmıştır. Çalışmamız, mantık biliminin, dillerin psiko-sosyal temelli yapılarına sırtını dönmekten kaynaklı problemlerinden biri olarak belirsiz ad ve filleri soruşturmaya açmaktadır. (shrink)

Recent figures reported by KPMG confirm the growing prevalence of corporate codes of ethics globally. Svensson et al. (Bus Ethics 18:389–407, 2009 ) in surveys of the largest corporations in Australia, Canada, and Sweden found a similar trend. The increased prevalence of corporate codes of ethics has been accompanied by heightened research interest in various aspects of these documents, e.g., the contents and focus of the codes. However, there is a paucity of research examining the effectiveness of these documents (...) and the organizational infrastructure that accompany them. This study, based on a survey of Canada’s largest corporations, sought to empirically assess the determinants of the effectiveness of corporate codes of ethics by regressing managers’ perceptions of code effectiveness against various elements of ethics programs. It was found that, in a statistically significant model, eighteen independent variables explain 58.5% of the variance in the perceived effectiveness of corporate codes of ethics. (shrink)

Machery, Mallon, Nichols, and Stich [2004; forthcoming] use experimental methods to raise a spectre of doubt about reliance on intuitions in developing theories of reference which are then deployed in philosophical arguments outside the philosophy of language. Machery et al. ran a cross-cultural survey asking Western and East Asian participants about a famous case from the philosophical literature on reference (Kripke's G del example). They interpret their results as indicating that there is significant variation in participants' intuitions about semantic reference (...) for that case. We argue that this interpretation is mistaken. We detail a type of ambiguity found in Machery et al.'s probe but not yet noted in the response literature. We argue that this epistemic ambiguity could have affected their results. We do not stop there, however: Rather than rest content with a possibility claim, we ran four studies to test the impact of this ambiguity on participants' responses. We found that this accounts for much of the variation in Machery et al.'s original experiment. We conclude that in the light of our new data, their argument is no longer convincing. (shrink)

In 1958, economist A. W. Phillips published an article describing what he observed to be the inverse relationship between inflation and unemployment; subsequently, the "Phillips curve" became a central concept in macroeconomic analysis and policymaking. But today's Phillips curve is not the same as the original one from fifty years ago; the economy, our understanding of price setting behavior, the determinants of inflation, and the role of monetary policy have evolved significantly since then. In this book, some of the top (...) economists working today reexamine the theoretical and empirical validity of the Phillips curve in its more recent specifications. The contributors consider such questions as what economists have learned about price and wage setting and inflation expectations that would improve the way we use and formulate the Phillips curve, what the Phillips curve approach can teach us about inflation dynamics, and how these lessons can be applied to improving the conduct of monetary policy. ContributorsLawrence Ball, Ben Bernanke, Oliver Blanchard, V. V. Chari, William T. Dickens, Stanley Fischer, Jeff Fuhrer, Jordi Gali, Michael T. Kiley, Robert G. King, Donald L. Kohn, Yolanda K. Kodrzycki, Jane Sneddon Little, Bartisz Mackowiak, N. Gregory Mankiw, Virgiliu Midrigan, Giovanni P. Olivei, Athanasios Orphanides, Adrian R. Pagan, Christopher A. Pissarides, Lucrezia Reichlin, Paul A. Samuelson, Christopher A. Sims, Frank R. Smets, Robert M. Solow, Jürgen Stark, James H. Stock, Lars E. O. Svensson, John B. Taylor, Mark W. Watson. (shrink)

A volume dedicated to the achievements of Norwegian archaeologist Gutorm Gjessing (1906-1979). Contents: 1) Why a Circumpolar Reappraisal? An Introduction (Christer Westerdahl); 2) The Search for a Saami Past, and Some Reflections on the Gjessing Legacy (Noel D. Broadbent); 3) Shamanism and Material Culture in the Northern Circumpolar Area, brought to the fore by some newly discovered South-Saami Drums with Accessories in the Norwegian Mountains (Birgitta Berglund); 4) Northern Snow Patch Archaeology (Martin Callanan); 5) Surface Pressure Flaking in Northern Eurasia (...) at the Mesolithic-Neolithic transition-a technological virus? (Kim Darmark); 6) A Reappraisal of Circumpolar Microblade Technology (E. James Dixon); 7) Arctic Cultures and Global Theory: Historical Tracks Along the Circumpolar Road (William W. Fitzhugh); 8) Cross-cultural contacts between European whalers and Russian hunters (Louwrens Hacquebord and Ypie Aalders); 9) Interpreting bear imagery in the spirit of Gutorm Gjessing (Knut Helskog); 10) A Reapraisal of the Ainu Bear Festival (Takashi Irimoto); 11) Maritime Culture of the White Sea Littoral: Traditional Ships and Boats of Pomorye in the First Half of the 18th Century (Marek E. Jasinski & Oleg V. Ovsyannikov); 12) Major Changes in the Holocene Climate (Wibjorn Karlen); 13) On the Diffusion of the Bark Canoes, Skin Boats and Expanded Log Boats in the Eurasian North (Harri Luukkanen); 14) Early Spread of Pottery in Circumpolar Eurasia (Milton Nunez); 15) Feeding the Fire in the Circumpolar Hearths (Ulla Odgaard); 16) Archaeology as Social Anthropology (Knut Odner); 17) Potential Insights Cultural Material Conservation Can Contribute to Circumpolar Research Questions as Illustrated by Textile and Leather Artefacts Recovered from Archaeological Investigations of Two Russian Pomor Hunting Stations on Svalbard (Elizabeth E. Peacock); 18) Gutorm Gjessing and Norwegian Rock-Art (K. J. Sognnes); 19) Gjessing, Dialectics and the New Archaeology (Frans-Arne Stylegar); 20) Aesthetic Expressions in the Circumpolar North: Art Among Three Indigenous Peoples, the Ainu, the Netsilik, and the Sami (Tom G. Svensson); 21) Sea versus Land. An Arctic and Subarctic Cosmology? (Christer Westerdahl); 22) Ancient boats of the Sami in Fennoscandia. A brief survey with a focus on the inland environments, in particular those of the Forest Sami (Christer Westerdahl); 230 Visualizing Sami Waterscapes in Northern Norway from an Archaeological Perspective (Stephen Wickler); 24) A Reappraisal of Eurasian Shamanism: Continuity or Discontinuity of the Concept of Spiritual Beings (Takako Yamada); 25) Bibliography of Gutorm Gjessing. (shrink)

When Timothy Sprigge's The Vindication of Absolute Idealism appeared in 1983 it ran very much against the grain of the dominant linguistic and analytic traditions of philosophy in Britain. The very title of this work was a challenge to those who believed that Absolute Idealism fell with the critiques of Bertrand Russell and G. E. Moore at the beginning of the 20th century. Sprigge, however, saw himself as providing an underrepresented position in the philosophical spectrum rather than as advocating an (...) abandoned view. For him, idealism did not fall at any determinate point in the history of philosophy. The truth of any philosophical thesis cannot depend on what happens to be currently fashionable, but rather must stand on the soundness of philosophical argument. To this end, The Vindication of Absolute Idealism is a bold statement of his conclusions, a synthesis of panpsychism and absolute idealism, which he contends is the most satisfactory solution to the question of the nature of consciousness and the mind-body problem. Sprigge's view of consciousness remains a challenge to mainstream physicalism and a viable option that addresses pressing contemporary concerns not only in metaphysics and philosophy of mind but also in environmental ethics and animal rights. (shrink)

İslam'daki manevi hayatın ve ahlaki değerlerin ismi olan tasavvuf, İslam düşünce tarihinde önemli bir yere sahiptir. Yerel ve evrensel birçok unsuru içinde barındıran bu akım, dinin maneviyat boyutunu ön olanda tutar. İslam toplumu, ruhi ve manevi değerlerin birçoğunu tasavvufa ve onun kurumsal ifadesi olan tarikatlara borçlu olduğu görülmektedir. Tasavvufun en önemli özelliklerinde birisi, bireyin gündelik hayatının akışına müdahil olmasıdır. Dinin bireyin dünyasına nüfuzu anlamına gelen dindarlık ise bireyin günlük dünyasının duygusal yönlerinde Sufizmin etkisiyle güçlü değişiklikler meydana getirmektedir. Bununla beraber tasavvuf, (...) bireysel dinginliğin yanı sıra toplumsal alanda kendini gerçekleştiren bir maneviyat hareketi olma özelliği taşır. Bu çalışmanın amacı, kendini dindar olarak tanımlayan öğrencilerin dine tasavvufa, tarikatlara ve rabıta olgusuna bakışını sosyolojik olarak analiz etmektir. Bundan dolayı, kendini dindar olarak tanımlayan bireylerin tasavvuf, tarikat ve rabıta olgularına yaklaşımlarına odaklanılmıştır. Bu çalışmanın temel tezi hem tasavvufun bireyin hayatını değiştirdiği hem de bazı olumsuzluklarına rağmen dindar öğrencilerin tasavvufa olumlu yaklaştıklarıdır. Tasavvuf, bireyin dünyasında dinin derinleşmesine katkı sunmaktadır. Nitel verilere dayanarak yapılan, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde okuyan ve kendini dindar olarak tanımlayan öğrencilerle gerçekleştirilen mülakat verilerinin analizine dayanan bu makale, tasavvufun gündelik hayat içindeki varlığını tartışmayı amaçlamaktadır. İki ana bölümden oluşan bu makalenin ilk bölümünde toplumsal bir aktör olarak tasavvuf ile beraber gündelik hayatın sosyolojisine, ikinci bölümde de Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi dördüncü sınıfta okuyan dindar öğrencilerle yapılan mülakat verilerine odaklanılmıştır. Sonuç bölümünde ise tasavvuf, tarikat, rabıta ile beraber tasavvufi yaşamın gündelik hayata etkisi değerlendirilmiştir. Sonuç olarak yerel ve evrensel unsurları içinde barındıran tasavvuf, hem dinin etkisini artırarak bireyin dindarlaşmasına hem de ahlaklı bir toplumun oluşmasına katkı sunmaktadır. Tasavvuf kökenli dini grupların bazı ritüellerine karşı çıkmakla beraber tasavvuf olgusuna olumlu yaklaşan öğrencilere göre tasavvufun bireyin gündelik hayatında sağlamış olduğu temel katkı, dinin pratik ve ritüel boyutunu da içeren ahlak alanındadır. Bundan dolayı tasavvuf, ahlaki eylemler üzerinden toplumsal ve bireysel hayata etki etmekte ve bireyin eylem dünyasını biçimlendirmektedir. Bu bağlamda öğrencilerin nazarında tasavvuf merkezli dini grupların etkili ve meşru olmalarının sebebi, ahlakın merkezde olduğu bir dinselliği görünür kılmalarıdır. Bunun yanı sıra hem eğitim-öğretim sistemi hem de İlahiyat fakültelerindeki eğitim, sadece öğretimi esas aldığı ve pratiği dışarıda bıraktığı için eleştirilmektedir. Bu bağlamda bilgi ile eylemi harmanlayan yeni bir eğitim anlayışına olan ihtiyacın varlığı ortaya çıkmıştır. (shrink)

Lasnik’s review of the Minimalist program in syntax [1] offers cognitive scientists help in navigating some of the arcana of the current theoretical thinking in transformational generative grammar. One may observe, however, that this journey is more like a taxi ride gone bad than a free tour: it is the driver who decides on the itinerary, and questioning his choice may get you kicked out. Meanwhile, the meter in the cab of the generative theory of grammar is running, and has (...) been since the publication of Chomsky’s Syntactic Structures in 1957. The fare that it ran up is none the less daunting for the detours made in his Aspects of Theory of Syntax in 1965, Government and Binding in 1981, and now The Minimalist Program, in 1995. Paraphrasing Winston Churchill, it seems like never in the field of cognitive science was so much owed by so many of us to so few. For most of us in the cognitive sciences this situation will appear quite benign, if we realize that it is the generative linguists who should by rights be paying this bill. The reason for that is simple and is well known in the philosophy of science: putting forward a theory is like taking out a loan, to be repayed by gleaning an empirical basis for it; theories that fail to do so are declared bankrupt. In the sciences of the mind, this maxim translates into the need to demonstrate the psychological, and, eventually, the neurobiological, reality of the theoretical constructs. Many examples of this process can be found in the study of human vision, where, as in language, direct observation of the underlying mechanisms is difficult; for instance, the concept of multiple parallel spatial frequency channels, introduced in the late 1960s, was completely vindicated by purely behavioral means over the following decade; see, e.g., [2]. In linguistics, the nature of the requisite evidence is well described by Townsend and Bever: “What do we test today if we want to explore the behavioral implications of syntax?. (shrink)

Much of the literature from political psychology has focused on the negative traits that are positively associated with affective polarization—e.g., animus, arrogance, distrust, hostility, and outrage. Not as much attention has been focused on the positive traits that might be negatively associated with polarization. For instance, given that people who are intellectually humble display greater openness and less hostility towards conflicting viewpoints (Krumrei-Mancuso & Rouse, 2016; Hopkin et al., 2014; Porter & Schumann, 2018), one might reasonably expect them to be (...) less polarized. -/- We ran two studies designed to explore the relationship between various forms of humility and polarization. Our chief finding is that people who value humility are prone to what we are calling epistemic polarization—that is, judging the epistemic traits of contrapartisans negatively—which in turn plays a role in polarization more generally. Not only are contrapartisans deemed to have the wrong moral and political beliefs, they are also viewed as less humble and more arrogant, close-minded, and irrational. This makes matters even worse when it comes to the growing partisan divide. In light of our findings, we believe that the novel concept of epistemic polarization that we introduce is a promising target for further investigation. (shrink)

Bu çalışmanın amacı Martin Buber etiğinin özgünlüğünü keşfetmek ve geliştirmektir. Buber varlığı ilişki temelinde ele alarak Ben-O ve Ben-Sen ilişkisi olarak ayırmıştır. Ben-O ilişkisi insanın varlıkla sıradan tecrübesine karşılık gelirken, Ben-Sen ilişkisi insanın ötekiyle diyalog kurduğu anda ortaya çıkan daha derin bir ilişkidir. Ötekiyle ilişki; tüm etik değerlendirmeleri içinde barındıran, yaşamın dinamizmine uygun, insanlık tarihinin mitolojik ve etik dinamiklerini de içeren bir ilişkinin temellerini içermektedir. Ben-Sen ilişkisi yalnızca insanın insanlarla kurduğu bir ilişkiyi değil insanın canlı, cansız ve manevi tüm varlıklarla (...) kurduğu ilişkiyi açıklamaktadır. Ben-Sen ilişkisinin sadece insanın insanla olan ilişkiyi ele almaması etik üzerine yapılan çalışmalara yeni bir bakış sağlayacak niteliktedir. Buber’in etik anlayışı; diyalog etiği, ötekiyle ilişki etiği, durum etiği, antropolojik etik, varoluş etiği, meslek etiği, anarşist etik, postmodern etik gibi birçok etik anlayışla bağlantılıdır. Buber herhangi bir ahlaki norm ve etik koda bağlı olmayan, tarihsel, ontolojik ve ilişkiyi öncül kılan geniş çaplı içeriğe sahip bir etiğin temellerini ortaya koymaktadır. (shrink)

David Hume’un Doğal Din Üzerine Diyaloglar kitabı, başlığının da ima ettiği gibi, vahiy metinlerine başvurmadan Tanrı’nın varlığına ve niteliklerine ulaşılıp ulaşılamayacağını araştıran bir metindir. Metin boyunca, felsefe tarihinde de gördüğümüz, iki ana yaklaşımı temsil eden iki temel argüman sunulur. Bunlardan ilki, a priori yaklaşımı temsil eden kozmolojik argümandır. Diğeri ise, a posteriori yaklaşımı temsi eden zeki tasarım argümanıdır. Bu yazıda, Hume’un, diyalogdaki Philo karakteri üzerinden ortaya koyduğu, kozmolojik argümana yönelik eleştirileri ele alınıp, böyle bir argümanın neden Tanrı’nın varlığı ve nitelikleri (...) konusunda bizi bir sonuca ulaştırmayacağı ortaya konmuştur. (shrink)

Öz: Son Peygamber Muhammed ’in hayatta iken yerine hiçbir kimseyi halife tayin etmemesi sebebiyle vefatından kısa bir müddet sonra imamet meselesi Müslümanlar arasında ihtilaf konusu olmuştur. Her ne kadar ilk üç halife devrinde bu mesele sulh yoluyla halledilmişse de halifenin kim olacağı mevzuu dördüncü halife Ali zamanında Müslümanlar arasında savaşa ve parçalanmalara neden olmuştur. O dönemde Müslümanlardan bir grup, Hz. Peygamberin kendisinden sonra yerine bir idareci bırakmadığı iddiasını kabul etmemiş, imametin Ali b. Ebî Tâlib’in ve onun evlatlarının hakkı olduğunu savunmuştur. (...) “Şiatu Ali” adıyla anılan bu gruba daha sonraki yıllarda sadece “Şia” denmiştir. İmamet mevzuu, Şia’yı diğer Müslüman grup olan Ehl-i Sünnet’ten ayıran en önemli meseledir. Onlara göre İmamet “Üsulu’d-Din”den olduğu için bu konuya oldukça önem vermiş ve görüşlerini desteklemek için ayet ve hadislerden deliller getirmişlerdir. Biz bu çalışmamızda, Şia’nın Ali b. Ebî Tâlib’in İmametiyle ilgili olduğunu iddia ettikleri ayetleri ele alacak, Şia’nın ve Ehl-i Sünnet’in iki büyük müfessiri Kummî ve İbn Kesîr’in tefsirleri çerçevesinde değerlendirmeye çalışacağız. (shrink)

Many studies focused on the letter and sound co-occurrences to account for the well-documented syllable-based effects in French in visual (pseudo)word processing. Although these language-specific statistical properties are crucial, recent data suggest that studies which go all-in on phonological and orthographic regularities may be misguided in interpreting how – and why – readers locate syllable boundaries and segment clusters. Indeed, syllable-based effects could depend on more abstract, universal phonological constraints that rule and govern how letter and sound occur and co-occur, (...) and readers could be sensitive to sonority – a universal phonological element – for processing (pseudo)words. Here, we investigate whether French adult skilled readers rely on universal phonological sonority-related markedness continuum across the syllable boundaries for segmentation (e.g., from marked, illegal intervocalic clusters /zl/ to unmarked, legal intervocalic clusters /lz/). To address this question, we ran two tasks with 128 French adult skilled readers using two versions of the illusory conjunction paradigm (Task 1 without white noise; Task 2 with white noise). Our results show that syllable location and segmentation in reading is early and automatically modulated by phonological sonority-related markedness in the absence or quasi-absence of statistical information, and does not require acoustic-phonetic information. We discuss our results towards the overlooked role of phonological universals and the over-trusted role of statistical information during reading processes. (shrink)

Modern bilimin kuruluş sürecinde, Grek menşeli atomcu felsefenin bir etkisinin olup-olmadığı ya da olduysa hangi bakımlardan olduğu bir tartışma konusudur. Söz gelimi E. Burtt, A. Koyré ve T. Kuhn gibi bilim filozofları, modern bilimin kuruluşunda atomcu felsefenin, bariz bir etkisinin olmadığını ileri sürerlerken, A. Chalmers ve D.C. Lindberg gibi düşünürler ise belirli bir düzeyde etkisinin olduğunu iddia etmişlerdir. Bu çalışmanın amacı, modern bilimin oluşum sürecinde Grek menşeli atomcu öğretinin ne türden bir etki ve öneme sahip olduğunu araştırmaktır. Bu maksatla öncelikle (...) Grek menşeli atomcu öğretinin temel görüş ve tezleri, kısaca ortaya konulmuş daha sonra bu görüşlerin tarihsel süreç içerisindeki seyri betimlenmiş ve nihayetinde bu öğretinin modern dönemde özellikle de P. Gassendi, R. Boyle ve I. Newton gibi düşünürler üzerinde ne türden bir etkisinin olduğu ortaya konulmuştur. Nihayetinde modern bilimi nihai formuna ulaştıran düşünürün I. Newton olduğu kabul edildiğinde, Epikuros üzerinden alınan atomcu öğretinin, Newtoncu bilim tasarımını oldukça şekillendirdiği söylenebilir. (shrink)

Bu makalede Søren Kierkegaard felsefesinin temel kavramlarından birisi olan ve yine bu felsefeye varoluşçu karakterini kazandıran tekil birey kavramını ele alıyorum. Kierkegaard, ilk bakışta epistemolojik bir ayrımmış gibi görünen, bu kavramı öznel ile nesnel hakikat arasında yaptığı ayrım üzerine temellendirir. Kierkegaard tekil bireye giden yolun nesnel hakikatten değil, öznel hakikatten geçtiğini ileri sürer. Tekil birey, Kierkegaard’ya göre, kendi yaşamının sorumluluğunu alabilen, kendi yaşamını şekillendiren değerleri seçebilen ve bu değerlerle nasıl ilişki kuracağını belirleyebilen bir bireydir. Ne var ki, Kierkegaard’ya göre, tekil (...) birey olmak o kadar da kolay bir iş değildir. Tekil birey olabilmek için insanın nesnel hakikatin güvenilir alanını terk edip, varoluşunu öznel hakikatin belirsizliğine teslim etmesi gerekir. Bu belirsizliği göze almadığında, insanın kendine ait bir yaşam sürmesi ve kendisi olarak varolmasının olanağı yoktur. (shrink)

In this paper I shall focus attention on a principle which lies at the heart of Locke's distinction between primary and secondary qualities. It is to be found explicitly or implicitly stated at many places in the Essay , but its clearest expression is at E.II.viii.11, where Locke writes that ' Impulse [is] the only way which we can conceive Bodies operate in'. Let us call it 'the impulse principle'. The first task is to describe what exactly the term impulse (...) means here and to what the principle amounts. Next, I shall consider the kind of role the principle plays in the Essay and whether Locke changed his mind about it in the fourth edition. Then, in the main part of the paper, I shall try to show how the impulse principle helps make possible Locke's distinction between primary and secondary qualities. In the course of my discussion I shall refer to some of Locke's pre- Essay writings: the Epitome, the Abr g , his review of Newton's Principia and Draft C.1 It is a subsidiary aim of the paper to show how these writings - particularly the Abr g which ran to over ninety pages of the Biblioth que universelle and was published in 1688 - can be of help in disentangling the main line of argument in Locke's Essay. (shrink)

How are we to understand and analyse the constitutional tension in Turkey between the judiciary and the political sphere? In this article the issue is mirrored in the political crisis which started in April 2007 with the nomination of Abdullah G l as presidential candidate by the moderate Islamist Justice and Development Party (AKP). The more detailed empirical background consists primarily of the dress code problematics including the matter of party closure. Theoretically, the “hegemonic preservation” thesis elaborated by Ran Hirschl (...) turned out to be a useful instrument when it comes to explaining this political crisis as well as the origin of the so-called new constitutionalism. This is illustrated by the judicial activism in the headscarf affair as well as by the eagerness of the Republican People's Party (CHP), as the political representative of the secular establishment, to play the 'Atat rk card' and to submit the protection of their interest to an independent judiciary and not to the uncertainties of the mechanisms of majoritarian democracy. However, with regard to the current Turkish case my analysis also shows that Hirschl's thesis is too static and should be complemented with a more dynamic perspective of constitutional politics as a repeated game. One example of this is that even if the Turkish Constitutional Court (TCC) had declared the constitutional amendment on the headscarf invalid and voted for economic sanctions against the AKP, it did not close the party down. (shrink)

The issue of the emergence of languages in Islamic thought occupied a large part of study and discussion, and the largest share in these discussions was for the legal theoreticians and scholars of theology. Muslims came up with two theories about the emergence of languages. The first theory asserts that language is a God-given or a God-inspired gift that descended on mankind who were taught the names of things. This theory is very old and had similarly been advocated by Greek (...) philosophers. The second theory was formulated by the Mu’tazilites who drew on rational logic, interpreted scriptural references accordingly, and stated that language arose from the agreement of individuals in society. There have also been attempts of reconciling these two theories and according to one of which it was stated God has endowed man with mechanisms that enabled him with the ability to establish linguistic conventions and terminologies. But, this reconcilitation attempt adds, the first and the initial language was the result of God’s teaching and what came after it was the result of agreeing by individuals within a given society. Qāḍī ‘Abd al-Jabbār advocates a different theory and asserts from the outset that the first language must be borne out of muwāḍa‘a, for, according to him, muwāḍa‘a temporally precedes tawqīf. His argument proceedes from the reasoning that in order for God to address the mankind, the latter must already have the faculty of speech/language so that they can receive God’s address. Qaḍī’s formulation is about the first language and, due to lack of conclusive evidence, he seems undecided about the languages that came into being later; they can either be tawqīfī or they can similarly be the outcome of muwāḍa‘a. Qāḍī then continues to talk about the prerequisites for the muwāḍa‘a by virtue of which God directed His speech towards mankind, and stipulates that the first prerequisite is the determination of meaning. There cannot be a given name for a given named without intending and establishing the meaning of the given name. Modern studies have also been examining the development and beginning of languages and there have been attempts of putting forth other theories. Towards the end of the 18th century, scholars have come up with the innateness theory according to which human beings are endowed with a special instinctual faculty with which they can articulate meanings in speech. Another one of the most famous of these theories is the onomatopoeic or mimetic theory which asserts that the first speech developed out of imitating sounds that human beings heard in their natural environment and invented nouns for the sources and roots of these sounds. The following study comprises of a foreword that studies the significance of the topic and the questions that revolve around it. We then present a brief biographical account of Qāḍī ‘Abd al-Jabbār, follow it with a section that presents the forerunning theories about the beginning and the development of languages according to Muslim and Western scholars along with their supporting arguments. We finalize with Qāḍī’s views and arguments and conclude our study with our findings and suggestions. شغلت مسألة نشأة اللغات في الفكر الإسلامي حيزاً كبيراً من الدرس والمناقشة، كان النصيب الأكبر في هذه المناقشات للأصوليين وعلماء الكلام، وابتدع المسلمون نظريتين في نشأة اللغات، النظرية الأولى تقول: بتوقيفية اللغة، ترى هذه النظرية أن اللغة توقيف من الله تعالى، أو هي إلهام هبط على الإنسان فَعُلِمَ أسماء الأشياء، وهذه النظرية قديمة جداً، فقد نادى بها الفلاسفة اليونانيون، أما النظرية الثانية فتقول: بالمواضعة ويرى أصحاب هذه النظرية أن اللغة نشأت من اتفاق الأفراد في المجتمع، وكان معظم القائلين بهذه النظرية من المعتزلة الذين استمدوا أدلتهم من المنطق العقلي، وفسروا ما ورد من نصوص ليلائم اتجاههم و ينسجم مع منطقهم، وحاول بعض العلماء التوفيق بين هاتين النظريتين، فقال: إن الله عز وجل وهب الإنسان القدرة على الاصطلاح وكرمه بالآليات المناسبة لذلك، ولكن اللغة الأولى لم تكن اصطلاحية بل توقيفية بمعنى أن اللغة الأولى كانت بتعليم الله تعالى، وما كان بعدها من اللغات هو باصطلاح الإنسان ومواضعته، يقرر القاضي نظرية مختلفة فبداية يقرر أن اللغة الأولى لا بد أن تكون مواضعةً فالمواضعة عنده أسبق زماناً من التوقيف، ذلك لأن الله تعالى لا يمكن أن يخاطبنا دون أن تكون لنا لغة يمكن أن يخاطبنا بها كي نفهم مراده تعالى، إن ما تقدم من الكلام هو بالنسبة للغة الأولى، أما اللغات التي أتت بعد ذلك فإن القاضي لا يقطع فيها بشيء، فيصح أن تكون تلك اللغات قد وضعت بالتوقيف من الله تعالى، كما يصحُّ أن تكون وضعت بالتواضع والاصطلاح بين البشر، ولا دليل يرجح أيًّا من هذين الاحتمالين، ثم يتحدث القاضي عن كيفية المواضعة التي اشترطها، والتي من خلالها نستطيع فهم مراد الله تعالى، ومن الشروط التي وضعها القاضي حتى تتم المواضعة القصد للمواضعة، فلا يمكن لاسم ما أن يكون عَلَمَاً على مسمى معين إلا إن توفر شرط القصد على وضع هذا الاسم لذلك الاسم المعين، كما أن نشأت اللغة أخذت حيزاً كبيراً في كتب علم اللغة الحديث، وحاول علماء اللغة ابداع نظريات أخرى غير النظريتين السابقتين، فقرروا في نهايات القرن الثامن عشر النظرية الفطرية التي تقرر أن الفضل في نشأة اللغة الأولى يرجع إلى غريزة خاصة لدى أفراد النوع الإنساني، هذه الغريزة تحمل كل فرد منهم على التعبير عن كل مدرك حسي أو معنوي بكلمة خاصة، ومن أشهر النظريات في كتب علم اللغة الحديث نظرية المحاكاة التي تقول: إن النشأة الأولى للألفاظ كانت عن طريق تقليد الإنسان للأصوات الطبيعية التي سمعها الإنسان، واتخذ منها أسماء لمصدر هذه الأصوات، وجاء البحث مؤلفاً من مقدمة تضمنت أهمية البحث وأهم الأسئلة التي سيجيب عنها، ومن تمهيد عن حياة القاضي عبد الجبار، ثم بدأ البحث بعرض أهم النظريات التي ذكرت في نشأة اللغات سواء عند العلماء المسلمين أو عند الغربيين، ثم عرض نظرية القاضي الخاصة في هذا الموضوع ودلائله العقلية التي استدعته إلى القول بهذا الأمر، وانتهى البحث بخاتمة تضمنت أهم النتائج والتوصيات. İslam düşüncesinde dillerin ortaya çıkışı konusu, dilbilimsel çalışma ve tartışmaların büyük bir bölümünü oluşturmuştur. Bu tartışmalarda en büyük pay usul ve kelâm âlimlerine aittir. Müslümanlar, dillerin ortaya çıkmasıyla ilgili iki teori öne sürmüşlerdir: Birincisi, tevkîf teorisidir. Buna göre dil ilahi bir mevhibe olup insana Allah tarafından öğretilmiştir. Çok kadim olan bu teori Yunan filozofları tarafından da savunulmuştur. İkinci teori ise tevfîk teorisidir. Bu teorinin sahipleri dilin toplumsal uzlaşı ile doğduğunu öngörürler. Bu teoriyi savunanların çoğu, delillerini aklî temele dayandıran Muʻtezile’ye mensup olup metinleri kendi görüşlerine uygun bir şekilde yorumlamışlardır. Bazı âlimler ise bu iki teoriyi uzlaştırmaya çalışmışlardır. Buna göre Cenâb-ı Hak, insana kavram üretme yeteneği vermiş ve bunun için uygun mekanizmalar bahşetmiştir. Fakat yine de dilin ilk kökeninin tevkîfî olması gerekir ki sonradan insan dili gelişim gösterebilsin. Kādî Abdülcebbâr bu konuda farklı bir görüş ortaya atar. Ona göre ilk dil tevkîfî olamaz tam aksine Allah'ın hitabını anlamamız için tevfîkî olması gerekir. Allah'ın insana anladığı bir dille hitap etmesi gerektiği deliline istinaden, Kādî Abdülcebbâr bu teoriyi savunmuştur. Yukarıdaki tartışma dilin ilk kökeni ile ilgilidir. İlk dilden sonra gelen dillere gelince, Kādî Abdülcebbâr onların çıkışı hakkında kesin bir şey söylemez. Yani hem tevkîfî olabilir hem de tevfîkî olma ihtimali mevcuttur. Bu iki ihtimalin hiçbirini destekleyecek bir delil yoktur. Kādî Abdülcebbâr, Allah'ın iradesini anlamak için öngördüğü bu durumun nasıl olması gerektiğini bir örnekle açıklıyor. O, öncelikle bir kelimenin bir lafzı ifade-işaret etmesi gerektiğini ve bunun da mutlaka belli bir maksat için konulmuş olması gerektiğini savunur. İsim, konulduğu şeye niyete bir gayeye uygun olarak işaret etmelidir. Modern dilbilimde ise, yukarıdaki iki teori haricinde birkaç teori daha ortaya atılmıştır. Modern dilbilim kitaplarında büyük yer tutan ve on sekizinci yüzyılın sonunda ortaya çıkan ilk dilin kökeni teorisi; dilin insan türünün özel bir içgüdüsünden kaynaklandığını belirten ve onun doğuştan geldiğini savunan teoridir. Yani insanda, her duyusal ve ahlaki algısını bir kelime ile ifade etmesini sağlayan bir fıtratı vardır. Modern teorilerden biri de, kelimelerin ilk oluşumunun insanın duyduğu doğal sesleri taklit etmesiyle ortaya çıktığını ve bu seslerin kaynağının onlardan isimler türetmeye yönelttiğini savunan taklit teorisidir. Bu çalışmada Kādî Abdülcebbâr’ın dilin kökenine dair özgün teorisi ve teorisini desteklemek için ortaya koyduğu akli deliller ele alınmaktadır. (shrink)

Numerous studies have focused on the understanding of rapid automatized naming, which can be applied to predict reading abilities and developmental dyslexia in children. Eye tracking technique, characterizing the essential ocular activities, might have the feasibility to reveal the visual and cognitive features of RAN. However, traditional measures of eye movements ignore many dynamical details about the visual and cognitive processing of RAN, and are usually associated with the duration of time spent on some particular areas of interest, fixation counts, (...) revisited fixation counts, saccadic velocities, or saccadic amplitudes. To cope with this drawback, we suggested an entropy-based method to measure eye movements for the first time, which first mapped eye movements during RAN in a time-series and then analyzed the time-series by a proper definition of entropy from the perspective of information theory. Our findings showed that the entropy was more sensitive to reflect small perturbation of eye movements, and thus gained better performance than traditional measures. We also verified that the entropy of eye movements significantly deceased with the age and the task complexity of RAN, and significantly correlated with traditional eye-movement measures [e.g., total time of naming ] and the RAN-related skills [e.g., selective attention, cognitive speed, and visual-motor integration]. Our findings may bring some new insights into the understanding of both RAN and eye tracking technique itself. (shrink)

Sinoptik Problem, XVIII. yüzyıldan bu yana bilim insanlarının çözmeye çalıştıkları bir sorun ve entelektüel bir tartışmadır. Bu tartışma, Kilise’nin geleneksel İncillerinden ilk üçünü, yani Sinoptik İnciller tabir edilen Matta, Markos ve Luka’yı bahis konusu etmesi dolayısıyla dinsel bir arka plan barındırmaktadır. Tartışma, en temel bağlamda, içerik, dil ve düzen bakımlarından büyük oranda benzeşen, ama bazen de farklı noktalar barındıran söz konusu bu İnciller arasında ne gibi ilişkiler bulunduğu ya da kurulabileceği noktasında yoğunlaşmaktadır. Tartışmanın teorisi, Yuhanna İncili’ni Sinoptik İncillerden ayırmakta ve (...) onu İsa’nın tarihi için temel bir kaynak olarak görmemektedir. Tartışmanın yöntemi, Sinoptik İncil metinlerinin kuşbakışı olarak birlikte görülmek suretiyle ve karşılaştırmalı şekilde okunması esasına dayanmaktadır. Tartışmanın amacı, Sinoptik İnciller arasındaki muhtemel ilişkiler ağını bunların kaynakları üzerinden çözümlemek suretiyle İsa ve Hıristiyanlığın doğuşu konularında özgün tarihsel bilgilere ulaşmaktır. Sinoptik Problem’in çözümüne yönelik birçok hipotez ileri sürülmektedir. Ancak Problem kapsamındaki bütün modern çalışmalar Batılı araştırmacılar tarafından yapılmaktadır. Bir başka deyişle, Sinoptik Problem Türk akademisine yabancı bir konudur. Bu yüzden de burada, giriş mahiyetinde bir değerlendirme üzerinden, Sinoptik Problem’in varlığına ve çerçevesine Türk akademisinin dikkatini çekmek amaçlanmaktadır. Ayrıca bu bağlamda ulaşılabilecek bazı sonuçlar redaksiyon kritiği yönteminden yardım alınmak suretiyle örneklendirilecektir. Özet : Geleneksel dört İncil Antikçağ’dan bu yana tartışılan metinlerdir. Bu tartışmaların birçok boyutu olmuştur, ama İncillerin çelişkili bilgiler içerip içermedikleri konusu da ön planda yer almıştır. Celsus ya da Porphyrios gibi pagan yazarlar, İncillere bu bakımdan birçok eleştiri yöneltmişlerdir. İncillerin henüz kanon niteliği taşımadığı II. yüzyılda, Markion veya Tatianus gibi Hıristiyan yazarlar ise İncillerin Yahudi kutsal yazılarıyla uyumsuz oldukları veya kendi aralarında çelişkiler barındırdıkları gibi düşüncelerden hareketle birtakım tasarruflarda bulunmuşlardır. Markion, kendi Yeni Ahit kanonuna Luka İncili ile yakın ilişkisi bulunan tek bir İncil dâhil etmiştir. Tatianus, dört İncilin karma bir varyantını hazırlayarak kullanıma sunmuştur. İncillerin çelişkileri meselesi, bir sonraki aşamada Origenes veya Augustinus gibi Hıristiyan yazarlarca da açıklanmaya çalışılmıştır. Ancak dört İncilin artık daha fazla sivrildiği veya kanon olarak kabul edildiği bu yeni dönemde, Hıristiyan yazarların yaklaşımları daha farkı bağlamlar barındırmaya başlamıştır. Origenes, İskenderiye’de Philo’dan beri bilinen alegorik yorumlama önerisiyle, çelişki yansıtan metinleri problemin kaynağı olmaktan kurtarmak ve problemi, çelişkili metnin ya da metinde geçen rivayetin alegorik gizemini kavrayamayan insan zihnine atfetmek istemiştir. Augustinus, İncillerin inançlı bir kalp gözüyle okunması önerisiyle benzer bir yaklaşımı göstermiştir. Ona göre, İncil yazarlarının Mesih’i başka yönlerden tasvir etmeleri nedeniyle İncillerin farklı karakterler yansıtmaları doğaldır. Bu metinlerdeki aşkın anlamın kavranabilmesi için ruhsal bir anlayış çerçevesinde okunmaları gerekmektedir. Sonuçta bütün bu Hıristiyan yazarlar hem pagan yazarların İnciller hakkındaki eleştirilerini yanıtlama, hem de Hıristiyan zihinlerde mevcut şüpheleri giderme amacı taşımışlardır. Origenes, İnciller hakkında süregiden tartışmaları mantıksal ve sistematik bir usulle çözümleme çabası harcayan ilk Hıristiyan düşünürdür. Augustinus ise Sinoptik Problem’in başlangıç noktasıdır. Zira İncil metinleri arasındaki bağlantılar veya bunların birbirlerini kaynak olarak kullanmış olabilecekleri fikri, ilk defa Augustinus tarafından dile getirilmiştir. Ancak modern anlamıyla Sinoptik Problem, bugünkü şekliyle Reimarus (1684-1768), Lessing (1729-1781), Griesbach (1745-1812) ve Eichhorn (1752-1827) gibi Aydınlanma düşünürlerinin açtıkları yolu izleyen entelektüeller tarafından; XVIII. yüzyılın ikinci yarısından itibaren bilimsel bir disipline dönüştürülmüştür. Çünkü artık modern araştırmacılar, Kilise ideolojilerine bağlı eski yazarlardan farklı olarak, İnciller hakkında ileri sürülen geleneksel inançları yıkmaya başlamışlardır. Böylece antik Hıristiyan düşünürlerin çok mesai harcadıkları bir mesele; İncillerin birbirleriyle uyumsuz kronolojilerini uyuşturma çabası artık bir kenara bırakılmıştır. İnciller arasında doğrudan değil de dolaylı şekilde ilişki kurulabilecek yerlerde, bu İncillerin müşterek hipotetik kaynaklarını ara(ştır)ma düşüncesi öne çıkmıştır. İncillerin tarihsel bir şahsiyet olarak İsa’yla doğrudan bağlantılı kitaplar oldukları iddiası yavaş yavaş tarihe karışmıştır. Sinoptik Problem’in esası Sinoptik İncillerin karşılaştırmalı okunmasıdır. Modern anlamıyla bu karşılaştırma ve bunun yorumlanması ilk defa olarak Griesbach (1745-1812) tarafından yapılmıştır. Griesbach, Matta, Markos ve Luka İncillerini kelimenin modern anlamını yansıtacak şekilde karşılaştırmalı olarak; yani synopsis oluşturacak tarzda ilk defa olarak analiz eden araştırmacıdır. Onun bu karşılaştırması, söz konusu İncillerin birçok pasajını veya anlatısını yan yana yerleştirerek okuma esasına dayanmaktadır. Sinoptik Problem’in çözümü konusunda birçok hipotez ileri sürülmüştür. Markos İncili’nin Önceliği teorisine dayanan İki Kaynak Hipotezi, Dört Kaynak Hipotezi veya Farrer Teorisi gibi görüşler araştırmacılar arasında açık ara popüler olanlardır. Buna göre, Matta ve Luka’yı kaleme alan yazarlar, ilk İncil olan Markos’un metnini birbirlerinden bağımsız şekilde kaynak olarak kullanmışlardır. Ayrıca İki Kaynak ve Dört Kaynak Hipotezlerine göre, Matta ile Luka’nın yazarları Markos’a ilaveten bugün Almanca Quellen (kaynak) kelimesinden hareketle Q şeklinde tanımlanan kayıp bir başka belgeyi de müşterek şekilde kaynak olarak kullanmışlardır. Böylece Matta ile Luka İncillerinin arkasında Markos İncili ile Q belgesi bulunduğu düşünülmektedir. İncil yazarlarının sözlü ve yazılı kaynaklar kullanarak ve bu kaynakları yeniden şekillendirerek kendi metinlerini oluşturdukları bilinmektedir. Bu süreci inceleyen bilimsel yöntemlerden birisi olarak redaksiyon kritiği, İncil yazarlarının bugün elde bulunan yazılı bilgi kaynaklarını düzenlemek, yeniden biçime sokmak ve elden geçirmek suretiyle, eski edebi çalışmaları nasıl şekillendirdikleri konusunu araştırmaktadır. Metodun arkasında yatan teori şudur: Bir yazarın kullandığı kaynak bilinmekteyse ve o kaynak bugün elde ise, söz konusu yazarın bu kaynağı ne şekilde kullandığı sorusunun yanıtı, onun birçok eğilimi ya da ideolojisi hakkında önemli ipuçları sunacaktır. Bu doğrultuda Markos İncili’nin önceliği teorisinin redaksiyon kritiği metoduyla bir arada işlevsel kılınması, hem İsa ve Hıristiyanlığın doğuşu konularında önemli neticelere ulaşmaya, hem de Matta ve Luka İncillerini kaleme alan meçhul yazarların teolojik ve ideolojik tabanlı düşünce yapıları hakkında fikir edinmeye olanak tanımaktadır. Zira öncelikle, Matta’nın ve Luka’nın yazarları Markos’u kaynak olarak kullanmışlardır. İkinci olarak, söz konusu üç metin de bugün eldedir. Ve nihayet, Markos’un metnini, cümlelerini veya ifadelerini nasıl ve ne yönde şekillendirdikleri, Matta ile Luka’yı kaleme alan yazarların düşünce yapıları hakkında çok şey söylemektedir. Bu yöndeki analizler, bu yazarların Markos metnine bazen interpolasyon hüviyeti taşıyan eklemeler yaptıklarını, bazen bu metindeki bazı ifadeleri sansürlemek istediklerini, bazen Markos’taki bazı ifadeleri açmaya veya açıklamaya yahut örneklendirmeye çalıştıklarını, diğer bazı zamanlarda ise Markos metnindeki açık anlamı bulanıklaştırmaya çabaladıklarını gün yüzüne çıkarmaktadır. Matta ve Luka’yı kaleme alan yazarların bu faaliyetleri sebepsiz değildir. Onlar, Markos metnini kendi teolojik düşünceleriyle uyumlu olacak şekilde redakte etmeyi dilemişlerdir. Onlar, örneğin Markos metninde İsa’nın gücünün bir sınırı olduğunu yansıtan pasajlara karşıt bir düşüncenin taraftarlarıdır. Zira Markos’un bu yöndeki bazı pasajlarını İsa’nın gücünün sınırı olmadığı intibaını yansıtacak biçimde değiştirmişlerdir. Bu ise Matta ve Luka’yı yazanların İsa’yı beşer üstü bir varlık gibi gösterebilmek için kaynaklarını yeniden düzenlediklerini kanıtlamaktadır. Bu yazarlar, örneğin, Markos metninde İsa’nın İsrail Tanrı’sına “kulluk” ve “tabiiyet” beyan ettiği satırlara, kendi şahsiyetini Tanrı karşısında düşük bir kristolojik bağlamda sunduğu pasajlara, karşıt düşünceler benimsemişlerdir. Çünkü Markos metninde yer alan ve durumun böyle olduğunu gösteren ifadelere ve pasajlara müdahale etmişlerdir. Bu sayede anlamları ve bağlamları değiştirmeye çalışmışlardır. Böylece, okuyucularına, Tanrı karşısında “kul” olan bir İsa değil, fakat daha yüksek kristolojik bağlam taşıyan bir İsa sunmak istemişlerdir. Nihayet bütün bu araştırmalar, İncil metinlerinin tarihsel açıdan hangi ölçüde güvenilir bilgiler verdikleri konusunda önemli sonuçlara ulaşmaya da olanak yaratmaktadır. (shrink)

The lack of water, which has arisen due to reasons such as climate change, excessive and misuse, has become a global problem. The reuse of wastewater is considered as an important solution to overcome this problem. With the technology developed for this purpose, wastewater is treated and used in many fields, especially in irrigation of agricultural products and parks and fire extinguishing. There is no information directly related to the methods of treating polluted water in the religious texts. In the (...) past, when today's technological possibilities were not available, fuqaha determined some treatment techniques, but these are about waters exposed to najāsat, not about wastewater that contains a large amount of najis elements. As a matter of fact, it seems impossible to clean wastewater with these methods. With the systems developed today, wastewater can be treated at different levels according to their usage areas. Accordingly, the analysis information regarding the output at each treatment level should be evaluated separately when determining the fiqh provision of treated wastewater. In this study, it is aimed to examine the purification methods discussed in fiqh books together with the relevant texts and to determine the criteria taken as basis in purification and to try to determine the fiqh provision regarding the treated wastewater outputs within these criteria. İklim değişikliği, israf ve yanlış kullanım gibi sebeplerle ortaya çıkan su yetersizliği, küresel bir problem haline gelmiştir. Atıksuların yeniden kullanımı, bu sorunun aşılması için önemli bir çözüm olarak düşünülmektedir. Bu amaçla geliştirilen teknoloji ile atıksular arıtıma tabi tutulup, zirai ürünler ile parkları sulama ve yangın söndürme başta olmak üzere birçok alanda kullanılmaktadır. Nasslarda kirli suları arıtma yöntemleri ile doğrudan ilgili bilgi yer almamaktadır. Bugünkü teknolojik imkânların bulunmadığı geçmiş dönemlerde, fukaha birtakım arıtma teknikleri belirlemiştir; ancak bunlar necâsete maruz kalan sular hakkında olup, yoğun miktarda necis unsurlar barındıran atıksularla ilgili değildir. Nitekim bu yöntemlerle atıksuların temiz hale getirilmesi imkânsız görünmektedir. Günümüzde geliştirilen sistemlerle atıksular, kullanım alanlarına göre farklı seviyelerde arıtılabilmektedir. Buna göre, işlenmiş atıksuların fıkhî hükmü belirlenirken her arıtım seviyesindeki çıktıya ilişkin analiz bilgileri ayrı değerlendirilmelidir. Bu çalışmada fıkıh kitaplarında tartışılan arıtma yöntemlerinin ilgili nasslarla birlikte incelenip, arıtmada esas alınan ölçülerin tespit edilmesi ve arıtılmış atıksu çıktılarının fıkhî hükmünün bu ölçüler dâhilinde belirlenmeye çalışılması amaçlanmaktadır. (shrink)

Bilimi ve bilimsel bilgiyi kültür, değer ve öznel yargılardan izole ederek nesnel bir şekilde ortaya koyabilmeye yönelik hararetli tartışmaların yaşandığı yirminci yüzyıl bilim anlayışının temel gayesi, deney ve gözleme tabi olabilecek fiziki dünyadaki olguları, mantıksal çözümlemeye tabi tutarak birleştirilmiş bilime ulaşmaktır. Bu amaca giden yolda olgulara dayanmayan ve sınanamayan her türlü metafizik öge yok sayılır. Bilimsel bilginin sadece deney ve gözleme tabi olana, diğer bir deyişle olgu verilerine dayandığı iddiasını taşıyan bu düşünce sistemi, özellikle Viyana Çevresi üyeleri tarafından benimsenmiştir. Bu (...) bakımdan Çevre üyelerinin bilimsellik anlayışındaki temel ölçüt olgulara dayanan önermelerin ya da yargıların doğrulanabilmesidir. Bilimsel bilginin sadece olgusal dünyanın gözlemlenmesi ve bu gözlem sonucunda ortaya konulan önermelerin ya da ifadelerin doğrulanmasıyla sağlandığını düşünen Çevre üyelerinin bu savlarındaki amacı bilimi ve onun bilgisini her türlü kültür ve değer alanından uzaklaştırarak metafiziksel unsurlardan arındırılmış nesnel bilgiye ulaşmaktır. Çevre üyelerinin birçoğu bilim alanı içerisinde tartışmaya yol açan meselelerin aslında metafiziksel içerikli ve dolayısıyla bunların görünüşte problemler olduğunu belirterek bu tartışmaların bilimsel bilginin gelişimi önünde bir engel oluşturacağı kanaatindedir (Hızır, 1965, s. 254). Söz gelimi, Carnap’a göre, metafizik ögeler olgusal içeriğe sahip olmadığı ve sınanabilir nitelikte olmadıkları için bilim alanı içerisinde değerlendirilemez. Bu nedenle, metafizik ögeler hem doğrulanması mümkün olmadığı hem de dilin mantıksal dizimine genellikle uymadığı gerekçesiyle anlamsızdır (Öztürk, 2011, s. 155). Bu bakımdan Çevre üyelerine göre, olgulara dayanmayan ve bilimde yanılsamalara yol açan metafizik söylemler bilimden ayıklanmalı ve bilimsel bilgi ancak olgu ve deneye dayanan önermeler üzerinden yürütülmelidir. Öte yandan Çevre düşünürleri mantıksal çözümleme yoluyla olgulara dayanan önermelerin metafiziksel unsurlar içeren önermelerden ayırt edilebileceğini ifade etmiştir. Bu bağlamda metafizik önermeleri, metafizik olmayan önermelerden ayırt edecek ölçütün doğrulanabilirlik olduğunu savunurlar. Çevre üyelerinin bu tutumları bir bakıma bilim ve sözde bilim arasında ayrım yapma ve metafiziği bilimin dışında tutma çabası olarak da değerlendirilebilir (Kabadayı, 2011, s. 39-40). Yirminci yüzyıl bilim anlayışında bilimsel etkinlikte gözlemin ve gözlemi yürüten bilim insanlarının dolaysız öznel duyu verileriyle ilişkili olduğu bu nedenle gözlem verilerinin psikolojizmin etkisinde olduğu fikri ortaya atılır. Başta Neurath olmak üzere dönemin bilim felsefecileri bilimsel bilginin kültür, değer ve psikoloji gibi öznel unsurlardan uzaklaştığı sürece değerli olduğu kanısında olduğu için bu fikre karşı çıkmaktadır (Gillies, 2018, s. 123). Görüldüğü üzere, Çevre üyelerinin temel amacı metafizik önermelerden arındırılmış, olgulara dayanan bir bilime ulaşmaktır. Bu amacın gerçekleşmesine olanak sağlayacak yöntem ise mantıksal çözümlemedir. Bu bağlamda Çevre üyeleri olgulara dayanan ve doğrulanabilen önermelerin, söz dizimi (sentaks) ve anlamsal (semantik) açıdan incelemeye tabi tutulması gerektiğini düşünmektedir (Yardımcı, 2018, s. 13-15). Özellikle Carnap (1935, s. 9-10) doğrulamanın ancak öne sürülen önermenin mantıksal analize tabi tutularak yapılması gerektiğini iddia etmiştir (Irzık, 1962, s. 65). Bununla birlikte, felsefenin işlevi, önermeleri mantıksal analize tabi tutarak yalın hale getirmektir. İşte felsefenin bu yönü Neurath’da bilimin birliği, Carnap’ta ise bilimin sentaksı, yani bilimin mantığı üzerine çalışma anlamına gelir (Hızır, 1965, s. 252). Bilimi, bilim olmayandan ayırma yöntemi olarak kullanılan doğrulama işlemi, teorik bir söylem ve gözlem önermesi arasında yapılan bir işlem olması bakımından mantıksal ve dilsel bir özellik taşır. Buradaki temel sorun ise teorik bir önermenin gözlem önermelerine indirgenebilir nitelikte olması ve gözlem önermelerinin, gözlem ile nasıl ilişki kurduğunu saptamaktır. İşte Viyana Çevresi üyeleri bu ilişkinin protokol önermeleri ile kurulduğu kanaatindedir (Ural, 2012, s. 105-107) çünkü onlara göre; öznelerarası bir bilimin sağlanması için yansız ve anlam karmaşasından arındırılmış bir dil gereklidir (Serin, 2015, s. 55). Bu dil de ancak protokol önermeler aracılığıyla kurulabilir. Bu bağlamda Çevre üyelerinin, metafiziksel ifadeler barındıran önermelerin anlamsızlığı ve bilimleri ortak bir paydada birleştiren fiziksel bir dil oluşturma olmak üzere iki temel hedefinin olduğu söylenebilir (Godfrey-Smith, 2003, s. 25; Salgar, 2012, s. 187). (shrink)

Bu Araştırma, esas olarak İngiltere, Fransa ve Almanya'da yetişen Avrupa'nın erken aydınlanmasının dini ve felsefi düşüncelerinin doğasının bir araştırmasını yapmayı amaçlamaktadır. 17. yüzyılın sonu ve 18. yüzyılın başlangıcında İngiltere'de başlayan deistik düşünce hareketi, Matthew Tindal örnek alınarak özel olarak incelenmiştir. Tindal tarafından yapılmış orijinal eserler ve onun hakkında ikincil yazılar olan birincil kaynaklar, Tindal'ın Şanlı Devrim sonrası siyaset kurumunun bir destekçisi ve devrim öncesi sosyal, dini ve siyasi düzenin özellikle Katolik Hıristiyanlığın eleştirmeni olduğu sonucuna varmamıza yol açabilir. O Zamanın felsefi (...) ve dini sorularının çoğu için kendi deist yorumunu yaptı. Bu, esas olarak, Yaratılış Kadar Eski Hristiyanlık: Doğal Dinin Yeniden Yayınlanmasının İncili adlı ana çalışmasında gözlemlendi; burada akıl ve doğa yasaları, Hristiyanlığın temel öğretilerini eleştirmek ve reddetmek için kendi başlarına kullanılır. Bu, genel olarak İngiliz deistlerinin ve özellikle Matthew Tindal'ın akıl ve doğal dinin veya doğa yasalarının bizi ateistlerin şüpheciliğini ve nihilizmini veya kendilerini Hristiyan deist olarak adlandıran protestanları veya İslam'ınki gibi başka bir dini örtbas etmeye yönlendirdiğini ima eder. (shrink)

continent. 1.4 (2011): 242—252. Introduction The following two works were produced by visual artist Jonas Staal and writer Vincent W.J. van Gerven Oei during a visit as artists in residence at The Bag Factory, Johannesburg, South Africa during the summer of 2010. Both works were produced in situ and comprised in both cases a public intervention conceived by Staal and a textual work conceived by Van Gerven Oei. It was their aim, in both cases, to produce complementary works that could (...) be read “through each other,” in which the movement of artistic construction would be imitated by textual deconstruction and vice versa. Both works deal with the way in which capital, apartheid, and monumentality are interwoven in South-African society. The Missing Link addresses a monument for democracy, erected on the premises of a private corporation running both an amusement park and the Apartheid Museum franchise. The textual intervention accompanying this public intervention investigates the limits of the inclusiveness of the anti-discrimination section in the South-African constitution, itself a monumental work of democracy. The Monument for the Distribution of Wealth deals with the history and eventual dissolution of a monumental square, commemorating the Soweto Uprising, in one of the poorest townships of Johannesburg. The history accompanying this public dismemberment of memory is equally fragmented, which is expressed by the many voices recounting uncertain and perhaps even irrelevant “facts” about the genius loci, the way in which the memorial space has actually entered into the memory of the inhabitants surrounding it. Next to their individual practices, Staal and Van Gerven Oei have worked together on a number of projects ever since 2007, including several art residencies. Their work involves an investigation of the different interfaces between art, politics, and public space in media ranging from theater and public interventions, to video installations and (co-authored) textual works. The Missing Link Missing Link (1) Missing Link (2) Missing Link (3) Intervention on the monument entitled The Seven Pillars of the Constitution , part of the Apartheid Museum in Johannesburg, South Africa. The Seven Pillars represent the constitutional values propagated in South Africa since the abolition of the apartheid regime. The monument and museum were built by the Gold Reef Resorts corporation, which is also responsible for the theme park and casino next to it. By placing the word “capitalism” on the wall surrounding the museum, the capitalist system and the constant social divisions that it implies are interpreted as sophistic continuations of apartheid politics. Through the capitalist system, apartheid is still operational within South African society. Whereas during the apartheid regime, the separation clearly ran along race divisions, in the current, “democratic” system, the same actual separation is sustained without it being an explicit element of the foundations of the country, i.e. the constitution. This intervention foregrounds the constant role of capitalism is both periods. At the same time the intervention acknowledges that contemporary Western artisthood is a mirror of the privileges that are offered by the capitalist system, and the type of artist that it produces. The intervention initiates a critical discourse concerning the capitalist system situated within the disaster of capitalism itself, in other words: through the desire to break with the presumption that art would be able to operate outside the capitalist system and to confirm that art—and the artist himself—is in fact modeled on this system. The public intervention by Staal was supplemented by a textual intervention by Van Gerven Oei: a proposition to alter the seventeenth amendment of the South African constitution. Even though the anti-discrimination legislation in South-Africa is one of the most stringent and inclusive in the world, one factor—wealth—remains outside its scope, thus continuing the schisms along racial lines produced during the apartheid regime: §9.3. The state may not unfairly discriminate directly or indirectly against anyone on one or more grounds, including race, gender, sex, pregnancy, marital status, ethnic or social origin, colour, sexual orientation, age, disability, religion, conscience, belief, culture, language, birth, and wealth. Monument for the Distribution of Wealth Intervention concerning the June 16 Memorial Acre in Central Western Jabavu, one of the poorest townships of Johannesburg. The monument comprises a park on which different are placed recalling an important protest the black population against the former apartheid regime. In 1976, from a school adjacent to the park, they started a massive protest against the introduction of Afrikaans in the school curriculum. The police reacted violently, and shot several hundreds of students. The construction of the June 16 Memorial Acre was started in 2005, and from the start was the paragon of corruption. Coordinated by local politicians, some family members of the protest leader from 1976 gained control of the realization of the monument, outside the regulation through external institutions. The available budget of 41 million rand (at that time well over 5 million euro) was largely embezzled. In the meantime, the monument has become fully dilapidated and defaced. The park has become overgrown with weeds and covered in a layer of dirt, and the local population is slowly plundering the square to use the material for the construction and decoration of their own houses. The Monument for the Distribution of Wealth develops the dynamics already existent around the June 16 Memorial Acre. Without obtaining official permission in advance, several local inhabitants were hired to break down the monument, sort the materials, and offer it to the neighborhood. Thus, the redistribution of wealth after the fall of the apartheid regime is finally taking place, albeit from the mere remains of the capital that was once invested in the community. The words “monument” and “for free” are spray-painted on the stacks of material, both in English and Zulu, as these are locally the most common languages. Van Gerven Oei supplemented Staal’s public intervention with an account of the history of the monument based on a series of interviews. The account clarifies how the different interests within the protest 1976 are reflected in the exceeding decay of the park, and how in the end those interests were represented by the June 16 Memorial Acre. Monument for the Distribution of Wealth 1: Removing stones Monument for the Distribution of Wealth 3: Pulling down statues Monument for the Distribution of Wealth 4: Offering the material Monument for the Distribution of Wealth 5: Offering the material Monument for the Distribution of Wealth 6 The next day A Fragmentary History of the Monument for the Distribution of Wealth, Formerly Known as the June 16 Memorial Acre in Central Western Jabavu, Soweto Vincent W.J. van Gerven Oei The following text, based on interviews and online research aims to provide parts of a history of the park in front of Morris Isaacson High School in Central Western Jabavu, Soweto. The idea for the transformation of the park into a memorial site has its source in the events of June 16, 1976: the start of the the student uprising in Soweto. The development of the park was started in the early 1980s, and the actual transformation into a memorial site, the June 16 Memorial Acre, was initiated in 2005. Over the last few years, several monumental additions have been made to the park: A marble monument with three pillars was revealed on June 16, 2006. A sculpture of a book and several billboards on June 16, 2008. A sculpture of student leader Tsietsi Mashinini on June 16, 2010. The park was transformed into the Monument for the Distribution of Wealth on August 3, 2010. According to the entry “Youth Struggle” on the website South African History Online, the Bantu Education Act was introduced in 1953 . In 1954 , Dr Verwoerd, Minister of Native Affairs, stated: “What is the use of teaching the Bantu child mathematics when it cannot use it in practice? That is quite absurd.” According to the entry “Soweto uprising” on Wikipedia, the Afrikaans Medium Decree was issued in 1974 , forcing all black schools to use Afrikaans and English in a 50-50 mix as languages of instruction. The Regional Director of Bantu Education (Northern Transvaal Region), J.G. Erasmus, told Circuit Inspectors and Principals of Schools that from January 1, 1975 , Afrikaans had to be used for mathematics, arithmetic, and social studies from standard five (7th grade). English would be the medium for general science and practical subjects. Indigenous languages would be used for religion instruction, music, and physical culture. According the entry “Soweto uprising” on Wikipedia, on April 30, 1976 , students from the Orlando West Junior School in Soweto went on strike, refusing to go to school. Their example was followed by other schools in Soweto. A student from Morris Isaacson High School, Toboho “Tsietsi” Mashinini, proposed a meeting on June 13, 1976 to discuss further action. According to Weizmann Hamilton’s article “The Soweto Uprising 1976,” which appeared in the September 1986 edition of Inqaba Ya Basebenzi (Fortress of the Revolution), on June 13, 1976 , the South African Students’ Movement called a meeting at the Donaldson Community Center in Orlando. 300-400 Students representing 55 schools decided to hold a mass demonstration on June 16. According to Brian Mokhele, member of the Joint Community Safety Forum, Dr Edelstein was the first victim of the Soweto uprising and killed the day before the march on June 15, 1976 . Edelstein was an administrator at the pass office in Jabavu and gave golf courses to the local community. Edelstein was put in a garbage bin and pierced by pickaxes. The garbage bin was left at the very spot of the murder for many years. A few years ago, a child was beheaded at the same spot, and the basketball court next to it has been abandoned since. According to Marcus Neustetter, founder of the Trinity Session, this story is untrue. According the entry “Soweto uprising” on Wikipedia, on June 16 , Tsietsi Mashinini led students from Morris Isaacson High School to join up with others who walked from Naledi High School. A crowd of between 3,000 and 10,000 eventually ended up near Orlando High School. According to Raymond Marlowe, a local photographer, Tsietsi Mashinini was heading the march. According to the entry “Hector Pieterson” on Wikipedia, Dr Edelstein died on June 16, 1976 , stoned to death by mob and left with a sign around his neck proclaiming “Beware Afrikaaners.” The first child to die that day was called Hastings Ndlovu. According to Pat Motsiri, Orlando West is claiming struggle heritage through the Hector Pieterson Museum, while Hector Pieterson was from Jabavu. According to Pat Motsiri, his generation effectively struggled between 1980 and 1991, forcing the release of Nelson Mandela and negotiations with the apartheid regime while the 1976-generation was safely in exile. Nevertheless, this has not been recognized in any monument. After the abolition of apartheid, the generation from 1976 returned from exile, occupied important government and ANC positions, creating an abundance of 1976 memorials and refusing to acknowledge that this was only possible because of the younger generation’s struggle. He calls this a generational conflict. According to Archibald Dlamini, the park officer responsible for the Memorial Acre, he started working for the municipality in 1978. In 1981/82 , Isaac Makhele from Pimville, who used to work in the cemetery business, was the first developer of the park. It used to be just a normal park until City Parks decided to develop the Memorial Acre in 2006. In 2007 the work was stopped by the community. According to Brian Mokhele, he left the country in 1989 after he participated in the riots of 1986. But when he returned in 1999 he found that nothing had changed. He says that they were promised to be protected by the Constitution, but that reality is different. The police uses fear to suppress them so that they don’t come out to talk openly. He has been arrested twice, both times harassed and tortured by the police, but in the end always released without indictment. He says that this is their way to threaten communities to back off from politics. According to Moses, who is sitting outside rolling a joint, Brian knows everything. He tells Brian to tell me everything he knows. According to Brian Mokhele, Tsietsi Mashinini was possibly murdered in 1990 during his exile in New York. Two weeks before he was supposed to return to South Africa, his papers in order, he was found dead under mysterious circumstances. His coffin was sealed when he was buried. According to Pat Motsiri, he came up with the idea for the Memorial Acre in 2003 . He submitted the documents for the proposal to the council, which sidelined him as soon as the budget came out in 2005 . According to Brian Mokhele, there was on estimation R 41,000,000 spent to redesign the park and turn it into the Memorial Acre. The millions were divided by Amos Masondo, the mayor of Soweto, the local councilor Bongani D. Zondi, and the director of the city of Johannesburg, Pat Lephunya. They were dividing the money between several contractors: Tsietsi Mashinini’s brothers were involved in the development of the park, they got the tender to do the green areas, the landscaping. Construction was done by other companies, some did the paving, the toilets, etc. EMBA, a private company appointed by the municipality was in control of the money flow, but the money was quickly gone. According to Raymond Marlowe, the contractor bought a BMW with the money. According to Archibald Dlamini, the Mashinini brothers got the tender, so the space would look more like the other places around in Soweto. It was agreed that after they were done, they would return the property to the municipality. They did whatever they could do. According to Mafaisa, a member of the Jabavu business community, he was one of the contractors for the landscaping and the pavement under Mpho Mashinini, one of the brothers. He says that I should contact Mavi for information on Mpho. According to Poi Stuurman, a local youth worker, Mafaisa is one of the guys who ran away with the money. According to Mavi, Mpho Mashinini was never a contractor. The contracts were organized by Sbu Butelezi, the former head of the Gauteng Department for Public Works. The June 16 Foundation and the Mashinini brothers will be the beneficiaries of the park when it is finished. According to Brian Mokhele, City Parks did not accept the Memorial Acre because it was not finished. The rest of the year, the unfinished park is not maintained, as should have happened. This was done deliberately so that in the end they can just clean the whole thing up and have a reason to redo the whole park. According to Brian Mokhele, the Mashinini brothers now work for the government. People that manipulate for money purposes always come from the government’s side. Because the park was left unfinished, the people from the neighborhood are taking away the stones to decorate their own homes with. According to Archibald Dlamini, because City Parks doesn’t accept responsibility of the park, he officially has nothing the guard, except for his cottage, which is municipal property. The thieves come at night and destroy the park, but he cannot do anything because he is sleeping. According to the website of the Thanda Foundation on June 16, 2006 a bronze statue of Hector Pieterson, the first child to die in the 1976 protests, made by Kobus Hattingh and Jacob Maponyane was unveiled in the Maponya Mall in Soweto. The statue is sculpted after the famous image shot by Sam Nzima of Mbuyisa Makhubo carrying the dead body of the boy. The sculpture was sponsored by the Thanda Foundation, founded by the Swedish entrepreneur Dan Olofsson and South-African entrepreneur Matthews Phosa. According to the official website of the City of Johannesburg, the Memorial Acre and Artwork were unveiled in 2006. According to a blog post on sowetouprisings.com, the Memorial Acre was still under development on July 24, 2006. According to Archibald Dlamini, City Parks only cleans up the park once a year just before the June 16 celebrations. Everybody is waiting for the Mashinini brothers to finish their job. The last time he talked with them was in 2007 . According to a sign on the school grounds of the Morris Isaacson High School, the June 16 Trail will be finished in 2008 . According to a blog post on sowetouprisings.com, the Memorial Acre contains another monument erected in Tsietsi’s honor. The monument was created as part of the Sunday Times Heritage Public Art program. Its physical form resembles a giant book which symbolizes the crisis in education experienced in 1976. On the face of the book is the map of the route taken by the students from Morris Isaacson High School in Central Western Jabavu to Phefeni Junior Secondary in Orlando West (currently the site of the Hector Pieterson Museum), while the back cover of the ‘book’ is inscribed with a tribute to Tsietsi Mashinini. The monument was revealed on June 16, 2008 . According to Marcus Neustetter, the billboards on the Memorial Acre were part of a school project realized in 2008. Following several workshops, the students from different high schools along the June 16 Trail were invited to work with artists on the billboards, while the neighborhood community was invited to watch the process during the festivities on June 15 and 16, 2008 . The billboards were supposed to be removed because of construction works on the Memorial Acre, which never ended up happening. According to Brian Mokhele, the former toilet facilities were converted into a house for the park officer. This park officer has been working for city parks for more than 12-15 years, but does nothing here, because the park, including the new toilet buildings, is not finished. The government is now moving around looking for people to take this job because they stopped it. They confronted everybody who was going in and chased them away. According to John, in 2009 , some girls, around 16 or 17 years old, were raped by four men who had been drinking in a local shebeen. When the bar quit they said that they would go home by car, but instead raped the girls on the Memorial Acre nearby. This happened in the unfinished toilets, because the doors couldn’t be closed. According to Brian Mokhele, there used to be some fences around the park because of the construction work that was eventually stopped, but these were also stolen. According to Archibald Dlamini, people from the neighborhood started about two and a half years ago, and the last piece was stolen near the end of 2009 . Sometimes he would catch someone with a roll of fence, and then use it for his own cottage. According to the official website of the City of Johannesburg, a statue of Tsietsi Mashinini by Johannes Pokhela was revealed on June 16, 2010 , “Youth Day.” According to Shirley Makutoane, deputy principal of Isaac Morrison High School, the statue of Tsietsi Mashinini, funded by the June 16 Foundation, has temporarily been placed within the school perimeter. The statue will be moved to the Memorial Acre when it will be finished, in 2011 . According to Brian Mokhele, beside the June 16 Foundation, there is also a June 16 Memorial Acre Foundation. Both foundations are quarreling about the money involved in the Memorial Acre project. Nobody knows who’s involved in them. According to Marcus Neustetter, the June 16 Foundation consists of people that were part of 1976 protest movement, local government officials, representatives of the Hector Pieterson Museum, and the council. According to students from the Isaac Morrison High School, the statue of Tsietsi Mashinini is on the school ground because on the Memorial Acre it would be vandalized by youths from White City, an adjacent neighborhood. Accorcing to Brian Mokhele, the statue of Tsietsi should eventually be mounted on the Memorial Acre. It is wrong that the statue is in the school at the moment, because it is not a public school. He wants the statues to depict the massiveness of the force that was coming into Soweto after the protests. According to Brian Mokhele, City Parks, City of Jo’burg, City Lights, and SAPS are making some sort of plan to take the plan back. They want to remove the trees from the Memorial Acre, and redesign the Memorial Acre into a relaxing park, without political content. They want to depoliticize the square. In doing so,they will have their own employment and not use local workforces. According to Brian Mokhele, the community wants to remove the monuments, amphitheater, and sculptures from the Memorial Acre because they do not resemble anything. The sculptures should be depicting the truth of what happened, because the Memorial Acre is a political heritage site. He wants to involve the people that actually participated in the struggle to make the monument so that everyone can enjoy it and get a better understanding of the struggle heritage. Therefore, he proposes collective ideology in which everyone has a say. This would prevent future vandalization of the monument. According to Pat Motsiri, the sculptures must depict the event around June 16, 1976. Like the story of Dr Edelstein, who was pierced by pickaxes, forced into a garbage bin and burned alive. According to Jonas Staal, the Memorial Acre should be destroyed, its elements stacked on pallets, thus forming the Monument for the Distribution of Wealth . According to Mafaisa, his men can do the work quickly. He has about twenty men working under him. (shrink)