What are the social dynamics behind the rise and resilience of today’s authoritarian regimes? This paper seeks to answer this question by focusing on the longest lasting elected autocracy of our era, the AKP (Justice and Development Party) regime in Turkey. Building on the authoritarian neoliberalism literature’s criticism of the scholarship on competitive authoritarianism, I point out the seeds of authoritarianism in the pro-market reforms of the 1980s–2000s. However, both literatures fail to address the popular embrace of authoritarianism. In critical (...) engagement with analyses of fascism, I develop the concept ‘democratic autocracy’: a parliamentarised, individualised, personalistic, and relatively more market-oriented, twenty-first century version of fascism. The democratic autocracy in Turkey organises and mobilises the people through parties, youth and aid associations, paramilitary organisations, and unions. However, both unresolved economic crises and democratic autocracy’s sociopolitical dynamics set limits to its resilience, as well as to the sustainability of its parliamentarism. (shrink)

Bireyleşim, varlıkları bireysel kılan ve onların diğer bireylerden ayrımını sağlayan ilkenin ne olduğunu sorun eder. Birey, güncel bir kavram olmasına rağmen orta çağ filozoflarından bu yana bireysel varlıkların bireyliği anlamında kullanılmış olup bireyleşim, özdeşlik sorunu ile iç içe tartışılmıştır. Bu makalede Aristoteles’in bireyleşim sorununa yaklaşımını incelerken öncellikle genel kabul gören madde teorisini tartışacağız. Maddenin bireyleşim ilkesi olarak savunulması, onun bölünebilirliği ya da özdeşliği ile açıklanabilir. Fakat bölünebilirliğin kendisi bireyleşimi olanaksız kılıyor ve Aristotes’in fikirleri ile çelişki gösteriyor. Maddenin özdeşliği, kendisi yeterince (...) açık olmadığı için bir içeriğe ihtiyaç duyuyor; burada Leibniz’in ayırt edilemezlerin özdeşliği ilkesini tartışmaya dahil ederek bu içeriği maddenin paylaşılamazlığı olarak belirleyeceğiz. Fakat Theseus gemisi örneği üzerinden işaret edeceğimiz oluş sorunu ile karşılaşmaktayız. Diğer taraftan Aristoteles’in bireyleşim ilkesini form olarak görmek, bireysel formları savunmak anlamına geliyor; bireysel formlardan ne kastedildiği açık olmadığı için burada ilinekler üzerinden bireyleşimi sunacağız. Fakat Leibniz ve Aristoteles bu konuda uzlaşması olanaksız görünür ve Aristoteles için ilineklerle bireyleşim kabul edilemez; töze ilişkin olmayan ilineklerle bireyleşim, şeylerin doğası itibariyle bireysel olmadığı anlamına gelir. Ardından konum ile bireyleşim fikrini Aristoteles üzerinden işaret ederek konum anlamında maddenin bireyleşim ilkesi olduğunu savunacağız. Son olarak konum ile bireyleşmenin saltık uzayı gerektirdiğini belirteceğiz ve Leibniz’in ayırt edilemezlerin özdeşliğinin mantıksal olarak geçersiz kılan Black’ın düşünce deneyine değineceğiz. (shrink)

What lies behind the amalgam of liberalism, elitism, anti-capitalism, and fascistic elements in today’s street politics? This essay analyzes this mixture in light of the shifting class locations of middle strata. Intensified business dominance has not only proletarianized some middle strata but has led to a dry life for even the privileged ones. Middle classes are now taking to the streets to reclaim their specialness. Their exact agendas might not be identical throughout the globe, but a kindred spirit of creativity (...) and aestheticized occupation unites disparate geographies of revolt. Liberal and radical analyses of the wave of revolt miss its most significant characteristics, which only a re-theorization of the new petty bourgeoisie can capture. The essay outlines a research agenda that would explore the multiple dimensions of middle-class formation, as well as the post-capitalist trajectories that might result from further politicization. (shrink)

Based on a series of interviews with blue-collar women and their husbands in Istanbul, Turkey, this article examines the negotiation of family work in households in which the wives are major providers. The relationships between provider status, women's expectations, and the actual configuration of family work are complexly mediated by cultural constructions, perception of women as providers, marital dynamics, and extended family relationships. Three different discourses characterize family work. Woman's evaluation of her husband as “responsible” or “irresponsible” informs the construction (...) of the male role in the household. Conflict is heightened when men default on both domestic and economic grounds. This study makes a contribution toward a comparative understanding of negotiation of family work by providing an analysis of how structural conditions and cultural ideology interact to construct a gendered division of family work in the household in the context of continuities and discontinuities in sociocultural patterns. (shrink)

The Islamist movement in Turkey bases its mobilization strategy on transforming everyday practices. Public challenges against the state do not form a central part of its repertoire. New Social Movement theory provides some tools for analyzing such an unconventional strategic choice. However, as Islamist mobilization also seeks to reshape the state in the long run, New Social Movement theory (with its focus on culture and society and its relative neglect of the state) needs to be complemented by more institutional analyses. (...) A hegemonic account of mobilization, which incorporates tools from theories of everyday life and identity-formation, as well as from state-centered approaches, is offered as a way to grasp the complexity of Islamism. (shrink)

Political parties do not merely reflect social divisions, they actively construct them. While this point has been alluded to in the literature, surprisingly little attempt has been made to systematically elaborate the relationship between parties and the social, which tend to be treated as separate domains contained by the disciplinary division of labor between political science and sociology. This article demonstrates the constructive role of parties in forging critical social blocs in three separate cases, India, Turkey, and the United States, (...) offering a critique of the dominant approach to party politics that tends to underplay the autonomous role of parties in explaining the preferences, social cleavages, or epochal socioeconomic transformations of a given community. Our thesis, drawing on the work of Gramsci, Althusser, and Laclau, is that parties perform crucial articulating functions in the creation and reproduction of social cleavages. Our comparative analysis of the Republican and Democratic parties in the United States, Islamic and secularist parties in Turkey, and the Bharatiya Janata Party and Congress parties in India will demonstrate how “political articulation” has naturalized class, ethnic, religious, and racial formations as a basis of social division and hegemony. Our conclusion is that the process of articulation must be brought to the center of political sociology, simultaneously encompassing the study of social movements and structural change, which have constituted the orienting poles of the discipline. (shrink)

Civilization, Modernity, and Critique provides the first comprehensive, cutting edge engagement with the work of one of the most foundational figures in civilizational analysis: Johann P. Arnason. In order to do justice to Arnason's seminal and wide-ranging contributions to sociology, social theory and history, it brings together distinguished scholars from a variety of disciplinary backgrounds and geographical contexts. Through a critical, interdisciplinary dialogue, it offers an enrichment and expansion of the methodological, theoretical, and applicative scope of civilizational analysis, by addressing (...) some of the most complex and pressing problems of contemporary global society. A unique and timely contribution to the ongoing task of advancing the project of a critical theory of society, this volume will appeal to scholars of sociology and social theory with interests in historical sociology, critical theory and civilizational analysis. (shrink)

Tasavvuf erbâbı tabîatleri gereği mâddî unsurlardan ziyâde mânevî değerleri muhafaza etmeye ve geliştirmeye çalışırlar. Fakat tasavvufî çevrelerin sosyal bir yapıya bürünmeleriyle berâber düşüncelerini ve değerlerini sembolize etmek için mâddî bir kısım edevât da kullanmışlardır. Bunların başında keşkül, teber, tahta kılıç, asâ, gül, hırka gibi unsular gelir. Bu çalışmamızda dervîşlerin kullandıkları mâddî edevâttan birisi olan tahta kılıç ve ifâde ettiği mânâlara bakacağız ve örnekler üzerinden tahlîl etmeye çalışacağız. Tasavvuf ehli tahta kılıç ile ilgili bir hadîs-i şerîfden yola çıkarak mânevî bir disiplin, (...) ahlakî bir prensip ve nefsânî bir terbiye metodu ortaya koymuşlardır. Yeri geldiğinde cihâd ve mücâhede için zāhir kılıcının yanı sıra bâtın kılıcını kullanmışlardır. Manevî kılıcı sembolize eden tahta kılıcın kullanımına dâir tespit ettiğimiz ilk örnek sahābe döneminde Muhammed b. Mesleme’ye aittir. Yaygın bir şekilde kullanımı ise 1200’lü yıllarda büyük tarîkatların kurulduğu dönemde yânî Abbâsî hilâfeti döneminde olmuştur. Memlüklü dönemi kaynaklarından okuduğumuz kadarıyla Yûsuf Selahaddîn-i Eyyûbî ve berâberindeki kalabalık dervîş gurubu bu unsuru yaygın olarak kullanmışladır. Yûsuf Selahaddîn Eyyûbî’nin hem Bağdâd’ta iken hem de Mısır’a sefer düzenlerken berâberindeki kalabalık derviş gurubuyla birlikte zikirler eşliğinde tahta kılıçla yürüdükleri kaydedilmiştir. Bektâşî Velâyetnâmelerinde Anadolu Selçukluları döneminde yaşayan Hacı Bektâş-i Velî’nin himmetleriyle Saru Saltuk’un tahta kılıç kullanarak mânevî bir savaş verdiğini görüyoruz. Velâyet-nâmelerde tahta kılıç kullanımına dâir pek çok örnek vardır. 20 yüzyılda da pek çok dergâh ve câmîde bu tür bir kılıcın sembolik olarak kullanıldığını bizzât müşâhede ettik. (shrink)

Within the agenda of historical-materialist theory and practice Sociological Marxism has delivered a compelling perspective on how to explore and link the analysis of civil society, the state, and the economy within an explicit focus on class exploitation, emancipation, and rich ethnography. This article situates a major analysis of state formation, the rise of the Justice and Development Party, and the growth of a broader Islamist movement in Turkey within the main current of Sociological Marxism. It does so in order (...) to critically examine the rather bold revision of the theory of hegemony at the heart of Cihan Tuğal’sPassive Revolution: Absorbing the Islamic Challenge to Capitalism, which posits the separate interaction of political society, civil society and the state in theorising hegemonic politics in Turkey. My contention is that the revision of hegemony that this analysis offers and its state-theoretical commitments are deeply problematic due to the reliance on what I term ‘ontological exteriority’, meaning the treatment of state, civil society and the economy as always-alreadyseparatespheres. The focus of the critique then moves toward highlighting a frustrating lack of direct engagement with Antonio Gramsci’s writings in this disquisition on hegemony and passive revolution, which has important political consequences. While praise for certain aspects of ethnographic and spatial analysis is raised, it is argued that any account of the reordering of hegemony and the restructuring of spatial-temporal contexts of capital accumulation through conditions of passive revolution also needs to draw from a more sophisticated state theory, a direct reading of Gramsci, and broader scalar analysis of spatial relations and uneven development under capitalism. (shrink)

Yusuf el-Karadâvî’nin alanında en kapsamlı çalışma olan Fıkhü’z-Zekât isimli eseri bağlamında “fî sebîlillâh” kavramının ne anlama geldiğini ele aldık. Dünya Müslümanlarından büyük kitlelerin takip ettiği Karadâvî, verdiği fetvalarda günümüz şartlarını göz önünde bulundurmuştur. Konuları ele alırken kendi tercih ettiği görüşünü söylemekten çekinmemiştir. “Fî sebîlillâh” kavramını bütün mezhepler cihad ve Allah yolunda cihad eden gaziler olarak anlamıştır. Böyle anlaşılması İslam’ın yayılış dönemindeki sosyopolitik şartlarla yakından ilgilidir. Karadâvî “fî sebîlillâh” kavramının cihad anlamına geldiğini kabul etmiştir. Cihadın anlaşılmasının kuvvetli delillerinin (...) olduğunu belirtmiştir. Ancak cihadın da askeri savaş olarak anlaşılmasının sınırlı bir anlam olduğunu, cihad kavramının kapsamının geniş olduğunu ifade etmiştir. (shrink)

This study attempts to investigate the role of movie and TV series clips in enhancing EFL learners’ pragmatic competence by utilizing an experimental design. The sample of the study was 42 students from the English language department at Cihan University-Duhok, Iraq. The experiment lasted one academic semester. The participants’ English language proficiency, as determined by an IELTS test sample, was intermediate, and then they were randomly split into two groups, namely experimental and control. Before and after the treatment, a Written (...) Discourse Completion Test served as a pre-and post-test given to the two groups to assess statistically significant differences between them. The experimental group received direct instruction on request and suggestion speech acts via the presentation of the carefully chosen movie and TV series clips. In contrast, the control group was exposed to a minimal amount of pragmatics through printed texts. The findings demonstrated that the experimental group outperformed the control group. More precisely, the findings revealed that movie and TV series clips had a significant influence on learners’ production of requests and suggestions. Considering the above findings, the researchers propose EFL teachers apply movie and TV series clips to improve their Students’ pragmatic competence in class. (shrink)

Müslümanlar 8. yüzyılın başlarından 897/1492’e kadar Endülüs’te siyasî varlıklarını devam ettirmişlerdir. İber Yarımadası’ndaki Müslümanların ilk devleti olan Endülüs Emevî Devleti'nin 422/1031’de yıkılmasından sonra, çok sayıda şehir devleti kurulmuştur. Mülûku't-tavâif denilen bu küçük şehir devletleri, 5/11. yüzyıl sonlarında Hıristiyan güçler karşısında zaman zaman yok olma tehlikesi yaşamışlardır. Bu durum karşısında Mağrib'teki Berberî asıllı Murâbıtlardan yardım istemişlerdir. Mağrib’ten gelen yardımlar sonucunda Endülüs’te 483/1090 yılından itibaren Murâbıtlar, ardından 541/1147'den sonra da Muvahhidler hâkimiyeti başlamıştır. Muvahhidlerin 7/13. yüzyıl başlarında yıkılmasıyla Endülüs’te yeniden Mülûku’t-tavâif dönemi ortaya (...) çıkmış ve kısa zaman içerisinde Benî Ahmer dışındaki devletler yok olmuştur. Bu devlet, yaklaşık iki buçuk asırlık dönem boyunca ayakta kalmayı başarmıştır. Bu dönem boyunca da diğer devletlerle farklı yönlerden temaslarda bulunmuştur. Gırnâta Sultanlığı’nın en yoğun ilişki içerisinde bulunduğu devletlerden biri de, Mağrib’te, Cebelitârık Boğazı’nın güneyinde yer alan Merînîler Devleti olmuştur. Muvahhidlerin haleflerinden olan bu devlet, kendisini Endülüs cihadı açısından da onların varisi olarak görmüştür. Endülüs’te Hıristiyan güçlere karşı devam eden mücadelede de Merînîler ve Benî Ahmer genellikle işbirliği içinde olmuşlardır. Muvahhidlerin ardılı olan bu iki devlet, din, dil, kültür, soy olarak da ortak özelliklere sahiptiler. Öncelikle savunma amaçlı askerî zeminde başlayan ilişkiler, bununla sınırlı kalmamış, farklı alanlarda etkileşimlerle devam etmiştir. Bu çalışmada Benî Ahmer ve Merînîler devleti arasındaki çeşitli ilişkiler ve etkileşimler ele alınacaktır. (shrink)

The concept of taqiyyah (التَّقِيَّة) is often associated with Shiah. It is even claimed that Shiah has been fighting politically for a long time using this concept. This paper, based on 20th century Turkish thinker Abdulbaqi Golpinarli’s findings, shows that taqiyyah emerged in the early days of Islamic history. Thus, it is undeniable that those events that resulted in taqiyyah and are recorded in the Quran occurred during the Prophet’s lifetime. Even Golpinarli considers the order to the Prophet saying “turn (...) away from disbelievers and hypocrite” as a kind of taqiyyah. According to him, although in the early days of Islam the Prophet ordered companions to endure the violence of disbelievers and asked weak companions to engage in taqiyyah, as Islam became stronger, it responded to their attacks with jihad. Moreover, the researcher, justifying that taqiyyah concept was available in the Quran and in the hadiths narrated from the Prophet Muhammad, explained the attitude towards it in Twelver Imam Shiah. It becomes clear that taqiyyah notion appeared as a means to protect the life, property and religious fellows of believers from real danger. According to Golpinarli, being a shield against danger, taqiyyah ought to be considered a permission bestowed upon believers by God. However, the conditions for using taqiyyah are essential and could change depending on the situation. Especially, it should be noted that taqiyyah is one of the means of protecting the right and achieving justice, not bowing down to oppression and oppressor, silence, and hypocrisy. (shrink)