The SARS-CoV-2 pandemic constituted a crisis situation in which science was very far from Kitcher’s ideal of well-ordered science. I suggest that this could and should have been different. Kitcher’s ideal should play a role in assessing the allocation of research resources in future crisis situations, as it provides a way to balance highly divergent interests and incorporate the common good into decision-making processes on research.

SARS, like HIV, placed healthcare workers at risk and raised issues about the duty to treat. But philosophical accounts of the duty to treat that were developed in the context of HIV did not adequately address some of the ethical issues raised by SARS. Since the next epidemic may be more like SARS than HIV, it is important to illuminate these issues. In this paper, we sketch a general account of the duty to treat that arose in response to HIV. (...) Our purpose is not to defend or criticise this account, but to show that it needs to be developed in order to address three important issues. The first issue concerns how risks should be distributed among healthcare professionals. The second issue concerns the conflicts that arise between professional duties and family duties. The third issue concerns the forms of support that societies owe healthcare workers during epidemics. Our descriptions of these issues are drawn from our experience of the SARS epidemic in Taiwan. (shrink)

The coronavirus pandemic has necessitated extraordinary human resilience in order to preserve and prolong life and social order. Risks to health and even life are being confronted by workers in health and social care, as well as those in roles previously never defined as “frontline,” such as individuals working in community supply chain sectors. The strategy adopted by the United Kingdom government in facing the challenges of the pandemic was markedly different from other countries. The present study set out to (...) examine what variables were associated with resilience, burnout, and wellbeing in all sectors of frontline workers, and whether or not these differed between the UK and Republic of Ireland. Individuals were eligible if they were a frontline worker in the UK or RoI during the pandemic. Part of a larger, longitudinal study, the participants completed an online survey to assess various aspects of their daily and working lives, along with their attitudes toward their government’s handling of the crisis, and measurement of psychological variables associated with heroism. A total of 1,305 participants provided sufficient data for analysis. UK-based workers reported lower wellbeing than the RoI-based participants. In multivariate models, both psychological and pandemic-related variables were associated with levels of resilience, burnout, and wellbeing in these workers, but which pandemic-related variables were associated with outcomes differed depending on the country. The judgment of lower timeliness in their government’s response to the pandemic appeared to be a key driver of each outcome for the UK-based frontline workers. These findings provide initial evidence that the different strategies adopted by each country may be associated with the overall wellbeing of frontline workers, with higher detriment observed in the UK. The judgment of the relatively slow response of the UK government to instigate their pandemic measures appears to be associated with lower resilience, higher burnout, and lower wellbeing in frontline workers in the UK. (shrink)

Are restrictive measures and duties to care ethically reasonably acceptable to faith-based organizations? This study describes the perceptions of individually interviewed spiritual leaders of the disease control measures used during the recent SARS outbreak in Toronto. Four central themes were identified: the relationship between religious obligation and civic responsibilities; the role of faith-based organizations in supporting public health restrictive measures; the reciprocal obligations of public health and religious communities during restrictions; and justifiable limits to duties to care. We conclude that, (...) within certain constraints, spiritual leaders find restrictive measures ethically reasonable and that spiritual leaders can play an important role during pandemic and epidemic control planning. Public health officials should therefore include them in the early and ongoing deliberations of the criteria and logistics for implementation during public health emergencies. (shrink)

The importance of the working document is that it allows the analysis of the information and the status of cases associated with (SARS-CoV-2) COVID-19 as open data at the municipal, state and national level, with a daily record of patients, according to a age, sex, comorbidities, for the condition of (SARS-CoV-2) COVID-19 according to the following characteristics: a) Positive, b) Negative, c) Suspicious. Likewise, it presents information related to the identification of an outpatient and / or hospitalized patient, attending to (...) their medical development, identifying: a) Recovered, b) Deaths and c) Active, in Phase 3 and Phase 4, in the five main population areas speaker of indigenous language in the State of Veracruz - Mexico. The data analysis is carried out through the application of a data mining algorithm, which provides the information, fast and timely, required for the estimation of Medical Care Scenarios of (SARS-CoV-2) COVID-19, as well as for know the impact on the indigenous language speaking population in Veracruz. For this purpose, the following study zones are presented: a) Totonacapan Zone, b) Huasteco from the Tantoyuca Zone, c) Otomi from the Inxhuatlan de Madero Zone, d) Nahuatl from the Zongolica Zone, e) Nahuatl from the Chicontepec Zone, f) Nahualt from the Pajapan Zone and g) Popoluca from the Soteapan Zone. This data article presents the information as of August 1, 2020 corresponding to the Otomi of the Ixhuatlan de Madero area. (shrink)

The importance of the working document is that it allows the analysis of the information and the status of cases associated with (SARS-CoV-2) COVID-19 as open data at the municipal, state and national level, with a daily record of patients, according to a age, sex, comorbidities, for the condition of (SARS-CoV-2) COVID-19 according to the following characteristics: a) Positive, b) Negative, c) Suspicious. Likewise, it presents information related to the identification of an outpatient and / or hospitalized patient, attending to (...) their medical development, identifying: a) Recovered, b) Deaths and c) Active, in Phase 3 and Phase 4, in the five main population areas speaker of indigenous language in the State of Veracruz - Mexico. The data analysis is carried out through the application of a data mining algorithm, which provides the information, fast and timely, required for the estimation of Medical Care Scenarios of (SARS-CoV-2) COVID-19, as well as for know the impact on the indigenous language speaking population in Veracruz. For this purpose, the following study zones are presented: a) Totonacapan Zone, b) Huasteco from the Tantoyuca Zone, c) Otomi from the Inxhuatlan de Madero Zone, d) Nahuatl from the Zongolica Zone, e) Nahuatl from the Chicontepec Zone, f) Nahualt from the Pajapan Zone and g) Popoluca from the Soteapan Zone. This data article presents the information as of August 1, 2020 corresponding to the Popoluca from the Soteapan Area. (shrink)

The importance of the working document is that it allows the analysis of the information and the status of cases associated with (SARS-CoV-2) COVID-19 as open data at the municipal, state and national level, with a daily record of patients, according to a age, sex, comorbidities, for the condition of (SARS-CoV-2) COVID-19 according to the following characteristics: a) Positive, b) Negative, c) Suspicious. Likewise, it presents information related to the identification of an outpatient and / or hospitalized patient, attending to (...) their medical development, identifying: a) Recovered, b) Deaths and c) Active, in Phase 3 and Phase 4, in the five main population areas speaker of indigenous language in the State of Veracruz - Mexico. The data analysis is carried out through the application of a data mining algorithm, which provides the information, fast and timely, required for the estimation of Medical Care Scenarios of (SARS-CoV-2) COVID-19, as well as for know the impact on the indigenous language speaking population in Veracruz. For this purpose, the following study zones are presented: a) Totonacapan Zone, b) Huasteco from the Tantoyuca Zone, c) Otomi from the Inxhuatlan de Madero Zone, d) Nahuatl from the Zongolica Zone, e) Nahuatl from the Chicontepec Zone, f) Nahualt from the Pajapan Zone and g) Popoluca from the Soteapan Zone. This data article presents the information as of August 1, 2020 corresponding to the Totonacapan Area. (shrink)

Zaman, düşünce tarihini eskimeyen konusudur. Düşünce tarihi boyunca tekrar tekrar tartışılan bu konuda Batı felsefesinin başlangıcına bakmak bize birtakım olanaklar sağlayacaktır. Çalışmamızda zaman konusunda Eski Yunanlıların kullandıkları kelimelerden yola çıkarak bu konudaki yaklaşımları ele alınmıştır. Burada hem söz konusu sözcüklerin anlam bağlamları hem de söz konusu sözcüklerin Eski Yunan mitolojisiyle, tragedyasıyla ve felsefesiyle olan bağlantıları ortaya konmaya çalışılmıştır.

Bilime ve bilimsel bilgiye yönelik yaygın görüş, bilimin objektif bir faaliyet olduğudur. Bu görüş bilimsel bilginin elde edilmesinde, bilim insanlarının nesnel bir tavır sergilediğini ve onların sosyal faktörlerden etkilenmediğini varsaymaktadır. Yirminci yüzyılın ikinci çeyreğinde, Viyana Çevresi ve Karl Popper’ın düşünceleri ile bilimde sosyolojik ve psikolojik unsurların keşif bağlamı içerisinde görülebileceği, bilimsel kuramların ve araştırmaların gerekçelendirilmesine yönelik girişimlerin ise yalnızca nesnel, epistemik çalışmalardan oluştuğu ileri sürülmektedir. Keşif bağlamı ve gerekçelendirme bağlamı adı altında yapılan bu ayrıma ilişkin iddialar, Thomas Kuhn’un 1962 yılında (...) yayımlanmış olan ‘Bilimsel Devrimlerin Yapısı’ adlı kitabında vurguladığı argümanlar ile sekteye uğramaktadır. Kuhn, sosyal ve psikolojik etkenlerin her iki bağlamda da yer aldığını ifade etmekte ve bu sebeple keşif ve gerekçelendirme ayrımına karşı çıkmaktadır. Bu çerçevede makalede, Kuhn’un ulaşmış olduğu sonuçlar Güçlü Program’ın öne sürmüş olduğu argümanlar çerçevesinde desteklenerek ortaya konulmaktadır. (shrink)

The occurrence of a new strain of SARS-CoV-2 cannot be ruled out. Therefore, this study seeks to investigate the possible effects of a hypothetical imperfect anti-COVID-19 vaccine on the control of not only the first variant of SARS-CoV-2 but also the second variant of SARS-CoV-2. We further examine the rates and a, escape of quarantined infectious individuals from isolation centers. The control R c and basic reproduction numbers R 0 are computed which gives assess to obtain asymptotic stability of disease-free (...) equilibrium point globally and the existence of a unique persistent equilibrium solution. Numerical results reveal that people infected with the second strain who are vaccinated with an imperfect vaccine are under control but the prevalence of the second variant enhances the prevalence of the first variant. Thus, discovering a vaccine that is effective for the prevention of variant 2 is necessary for the control of COVID-19. Numerical results also reveal that increase in the rate at which individuals infected with the first variant escape the isolation center gives rise to the population infected with the first variant and lowers the peak of the population infected with the second variant. This is probably because individuals infected with the second variant appear to be more careful with their lives and get vaccinated more than individuals infected with the first variant. (shrink)

Bu makalede, bilim felsefecisi kimliğiyle tanınan Thomas Kuhn’un eğitim ve özellikle fen eğitimi alanındaki görüşlerine değinilmektedir. Fen eğitimi, bilim, bilimin doğası ve bilim uygulamaları hakkında düşünceler geliştirmeye odaklanarak fen öğrenimi için gerekli olan beceri ve anlayışın geliştirilmesini amaçlamaktadır. Fen eğitiminin temel amaçlarından biri bilimin gerçek doğasının tespit edilmesi ve bu doğrultuda bir eğitim modelinin belirlenmesidir. Bu çerçevede Kuhn’un bilim tarihine yönelik incelemeleri neticesinde ileri sürdüğü paradigma kavramı bilimin doğası ve fen eğitimi konusundaki görüşlerin değişimine yol açmıştır. Kuhn açısından fen eğitimi (...) yürürlükteki bilim yapma tarzının temelinde yatan paradigma ve öğretilerinin bilim insanlarına ve öğrencilere aktarılması sürecidir, bu nedenle fen eğitimi yalnızca olağan bilim döneminde mümkündür. Kuhn’un eğitim modeli, mevcut paradigmayla ilişkili olarak karşılaşılan bulmaca ya da sorunları çeşitli örneklerden hareketle tekrar tekrar çözmeye çalışan öğrenciler aracılığıyla gerçekleştirilir. Kuhn’un olağan bilimin sınırları içerisinde kalarak değerlendirdiği fen eğitimi anlayışı eleştirel düşünceyi engellediği iddiasıyla Karl Popper, John Watkins ve Richard Bailey tarafından katı, tutucu, dogmatik ve endoktrinasyonu vurgulayan bir eğitim anlayışı olarak görülmektedir. Bu çerçevede makalede, öncelikli olarak Kuhn’un bilimin doğası ve bilimin gelişim tarzına yönelik belirlemeleri doğrultusunda fen eğitimine yönelik düşünceleri ve bu düşüncelerin eğitim alanındaki yansımaları incelenmektedir. Ardından, Kuhn’un fen eğitimi üzerine görüşlerinin iddia edildiği gibi dogmatik bir yapıda olmadığı, endoktrinasyonu ya da zorla öğretimi vurgulamadığı, bu tür yorumların radikal bir yaklaşımdan öteye gidemediği ileri sürülmektedir. Son olarak makalede, Kuhn’un fen eğitimi anlayışının yalnızca bir durum tespiti ya da bir fen eğitimi tasviri olarak değerlendirilmesi gerektiği düşüncesi ön plana çıkarılmaktadır. -/- In this article, Thomas Kuhn’s impact, who is known as a philosopher of science, on science education are mentioned. Science education aims to develop the skills and understanding necessary for science learning, with a focus on developing ideas about science and the nature of science. One of the main purposes of science education is to determine the true nature of science and to determine an education model in this direction. In this context, the concept of paradigm, which Kuhn put forward as a result of his studies on the history of science, has led to a change in views on the nature of science and science education. For Kuhn, science education is the process of conveying the paradigm underlying the current way of doing science to scientists and students because science education is possible only in the normal science period. Kuhn’s educational model is carried out through students who repeatedly try to solve puzzles or problems encountered in relation to the current paradigm. Kuhn’s understanding of science education is seen by Karl Popper, John Watkins and Richard Bailey as a rigid, conservative, dogmatic and indoctrinational education approach with the claim that it prevents critical thinking. In this context, the article primarily examines Kuhn’s thoughts on science education and the reflections of these thoughts in the field of education. Then, it is argued that Kuhn’s views on science education are not dogmatic as claimed, he does not emphasize indoctrination, and that such interpretations cannot go beyond a radical approach. Finally, in the article, it is emphasized that Kuhn’s understanding of science education should be evaluated only as a description of science education. (shrink)

We investigate the epistemological consequences of a positive polymerase chain reaction SARS-CoV test for two relevant hypotheses: V is the hypothesis that an individual has been infected with SARS-CoV-2; C is the hypothesis that SARS-CoV-2 is the cause of flu-like symptoms in a given patient. We ask two fundamental epistemological questions regarding each hypothesis: First, how much confirmation does a positive test lend to each hypothesis? Second, how much evidence does a positive test provide for each hypothesis against its negation? (...) We respond to each question within a formal Bayesian framework. We construe degree of confirmation as the difference between the posterior probability of the hypothesis and its prior, and the strength of evidence for a hypothesis against its alternative in terms of their likelihood ratio. We find that test specificity—and coinfection probabilities when making inferences about C—were key determinants of confirmation and evidence. Tests with 8) for V against ¬V regardless of sensitivity. Accordingly, low specificity tests could not provide strong evidence in favor of C in all plausible scenarios modeled. We also show how a positive influenza A test disconfirms C and provides weak evidence against C in dependence on the probability that the patient is influenza A infected given that his/her symptoms are not caused by SARS-CoV-2. Our analysis points out some caveats that should be considered when attributing symptoms or death of a positively tested patient to SARS-CoV-2. (shrink)

BackgroundAs a number of commentators have noted, SARS exposed the vulnerabilities of our health care systems and governance structures. Health care professionals and hospital systems that bore the brunt of the SARS outbreak continue to struggle with the aftermath of the crisis. Indeed, HCPs – both in clinical care and in public health – were severely tested by SARS. Unprecedented demands were placed on their skills and expertise, and their personal commitment to their profession was severely tried. Many were exposed (...) to serious risk of morbidity and mortality, as evidenced by the World Health Organization figures showing that approximately 30% of reported cases were among HCPs, some of whom died from the infection. Despite this challenge, professional codes of ethics are silent on the issue of duty to care during communicable disease outbreaks, thus providing no guidance on what is expected of HCPs or how they ought to approach their duty to care in the face of risk.DiscussionIn the aftermath of SARS and with the spectre of a pandemic avian influenza, it is imperative that we consider the obligations of HCPs for patients with severe infectious diseases, particularly diseases that pose risks to those providing care. It is of pressing importance that organizations representing HCPs give clear indication of what standard of care is expected of their members in the event of a pandemic. In this paper, we address the issue of special obligations of HCPs during an infectious disease outbreak. We argue that there is a pressing need to clarify the rights and responsibilities of HCPs in the current context of pandemic flu preparedness, and that these rights and responsibilities ought to be codified in professional codes of ethics. Finally, we present a brief historical accounting of the treatment of the duty to care in professional health care codes of ethics.SummaryAn honest and critical examination of the role of HCPs during communicable disease outbreaks is needed in order to provide guidelines regarding professional rights and responsibilities, as well as ethical duties and obligations. With this paper, we hope to open the social dialogue and advance the public debate on this increasingly urgent issue. (shrink)

Background As a number of commentators have noted, SARS exposed the vulnerabilities of our health care systems and governance structures. Health care professionals (HCPs) and hospital systems that bore the brunt of the SARS outbreak continue to struggle with the aftermath of the crisis. Indeed, HCPs – both in clinical care and in public health – were severely tested by SARS. Unprecedented demands were placed on their skills and expertise, and their personal commitment to their profession was severely tried. Many (...) were exposed to serious risk of morbidity and mortality, as evidenced by the World Health Organization figures showing that approximately 30% of reported cases were among HCPs, some of whom died from the infection. Despite this challenge, professional codes of ethics are silent on the issue of duty to care during communicable disease outbreaks, thus providing no guidance on what is expected of HCPs or how they ought to approach their duty to care in the face of risk. Discussion In the aftermath of SARS and with the spectre of a pandemic avian influenza, it is imperative that we (re)consider the obligations of HCPs for patients with severe infectious diseases, particularly diseases that pose risks to those providing care. It is of pressing importance that organizations representing HCPs give clear indication of what standard of care is expected of their members in the event of a pandemic. In this paper, we address the issue of special obligations of HCPs during an infectious disease outbreak. We argue that there is a pressing need to clarify the rights and responsibilities of HCPs in the current context of pandemic flu preparedness, and that these rights and responsibilities ought to be codified in professional codes of ethics. Finally, we present a brief historical accounting of the treatment of the duty to care in professional health care codes of ethics. Summary An honest and critical examination of the role of HCPs during communicable disease outbreaks is needed in order to provide guidelines regarding professional rights and responsibilities, as well as ethical duties and obligations. With this paper, we hope to open the social dialogue and advance the public debate on this increasingly urgent issue. (shrink)

In June 2001, the American Medical Association (AMA) issued a revised and expanded version of the Principles of Medical Ethics (last published in 1980). In light of the new and more comprehensive document, the present essay is geared to consideration of a longstanding tension between physician's autonomy rights and societal obligations in the AMA Code. In particular, it will be argued that a duty to treat overrides AMA autonomy rights in social emergencies, even in cases that involve personal risk to (...) physicians (e.g., bioterrorist attack, HIV infection, SARS). The argument will be made by way of the logic and language of the AMA Code through its history, commentaries, and precedents. It also will be shown that there are substantial reasons to believe that the logic of the Code is sound in morally relevant ways. The essay will conclude with some philosophical proposals suggesting a framework for the duty to render aid and the extension of those duties to physicians facing personal risks. (shrink)

The context of Covid-19 has offered an unusual cultural landscape for examining how workers view their own position relative to others, and how individuals respond to prolonged exposure to workplace stress across different sectors and cultures. Through our recent work tracking the well-being of frontline workers in the UK and Ireland, we have uncovered additional psychological factors that have not been accounted for in previous models of occupational stress or burnout. In recent months, frontline workers have worked to protect the (...) community from the threat of SARS-CoV-2 and, simultaneously, have evaluated their perceptions of collective efforts of others as either congruent or incongruent with collective goals : we call this novel aspect solidarity appraisal. These frontline workers have been hailed as heroes, which we argue has led to the creation of an implicit psychological contract between frontline workers and the public. Here, the heroes are willing to “go above and beyond” for the greater good, with the expectation that we do our part by adhering to public health guidelines. Where frontline workers perceive incongruence between the words and actions of others in working toward collective goals this drives negative affect and subsequent burnout. In this perspective article, we evaluate the cultural context of the pandemic in the UK and Ireland and suggest important socio-cultural factors that contribute to perceptions of solidarity, and how this may relate to burnout and worker welfare during and beyond the pandemic context. (shrink)

Public health emergencies have occurred throughout history, encompassing such events as plagues and famines arising from natural causes, disease pandemics interrelated with wars, and industrial accidents such as the 1986 Chernobyl disaster, among others. Law and legal tools have played an important role in addressing such emergencies. Three prime U.S. examples are Congressional authorization of quarantine as early as 1796, legally mandated smallpox vaccination upheld in a landmark 1905 U.S. Supreme Court ruling, and the President's 2003 executive order adding SARS (...) to the federal government's list of “quarantinable communicable diseases.”The public health emergencies of the present — both actual and potential — pose equally serious threats but do so in the context of greatly magnified expectations that stem directly from the attacks of September 11, 2001, and the immediately following anthrax attacks. (shrink)

Public health emergencies have occurred throughout history, encompassing such events as plagues and famines arising from natural causes, disease pandemics interrelated with wars, and industrial accidents such as the 1986 Chernobyl disaster, among others. Law and legal tools have played an important role in addressing such emergencies. Three prime U.S. examples are Congressional authorization of quarantine as early as 1796, legally mandated smallpox vaccination upheld in a landmark 1905 U.S. Supreme Court ruling, and the President's 2003 executive order adding SARS (...) to the federal government's list of “quarantinable communicable diseases.”The public health emergencies of the present — both actual and potential — pose equally serious threats but do so in the context of greatly magnified expectations that stem directly from the attacks of September 11, 2001, and the immediately following anthrax attacks. (shrink)

In the first part of the paper, the author discusses the origin and obligation of the medical profession and argues that the duty of fidelity in the context of a patient–professional relationship (PPR) is the central obligation of medical professionals. The duty of fidelity entails seeking the patient’s best interests even at the expense of the professional’s own, and refusing to treat a risk-patient infected by SARS is a breach of fidelity because the medical professional is involved in a situation (...) of conflict of interests and places his/her own health interests ahead of the patient. The author attributes the failure to the fact that professional ethical codes are not legally enforceable, and this failure at the microethical level damages the integrity of the profession at the macroethical level. The author argues that professional autonomy must be subordinated to professional fidelity for the medical profession to survive as a social institution. In the second part of the paper, the author shows that the PPR has most of the important attributes of a fiduciary relationship, and analyzes several important court cases in some common law jurisdictions to illustrate the increasing importance of fiduciary law in adjudicating disputes between patients and medical professionals, and appeals to law courts and legislatures to apply more stringent fiduciary principles on the medical profession to ensure that the professional duty of fidelity is enforced and the goal of medicine fulfilled for the interests of members of the community who has established the medical profession in the first place. (shrink)

Este artículo investiga algunos pasajes de la _República_ de Platón para comprender algunos presupuestos y consecuencias de la argumentación del filósofo sobre el estatus de las pasiones, que culmina con la incisiva y radical afirmación, en el libro X, de que “es necesario secar las emociones” (Rep. 606d). Ello se debe a que, según Platón, ellas conducen a los hombres a actuar de forma irracional y cobarde, especialmente a aquellos ciudadanos que se acostumbran a la poesía, especialmente la dramática, que (...) incita a las pasiones. Frente a la crítica del filósofo al valor del teatro y a las expresiones de dolor (como el lamento y el llanto), propongo revalorizar el papel de la emoción en la formación del ciudadano y el fortalecimiento político de un grupo, tomando un caso contemporáneo: la ceremonia fúnebre realizada por el gobierno francés con motivo de la muerte del actor Jean-Paul Belmondo, en el contexto de la crisis pandémica de SARS-CoV-2. (shrink)

To prepare for potential human infection challenge studies involving SARS-CoV-2, we convened a multidisciplinary working group to address ethical questions regarding whether and how much SAR...

The novel coronavirus has not only brought along disruptions to daily socio-economic activities, but sickness and deaths due to its high contagion. With no widely acceptable pharmaceutical cure, the best form of prevention may be precautionary measures which will guide against infections and curb the spread of the disease. This study explored the relationship between COVID-19 knowledge, risk perception, and precautionary behavior among Nigerians. The study also sought to determine whether this relationship differed for men and women. A web-based cross-sectional (...) design approach was used to recruit 1,554 participants from all geopolitical zones in Nigeria, through social media platforms using a snowball sampling technique. Participants responded to web-based survey forms comprising demographic questions and adapted versions of the Ebola knowledge scale, SARS risk perception scale, and precautionary behavior scale. Moderated mediation analysis of the data showed that risk perception mediated the association between COVID-19 knowledge and precautionary behavior and this indirect effect was in turn moderated by gender. Results indicate that having adequate knowledge of COVID-19 was linked to higher involvement in precautionary behavior through risk perception for females but not for males. It was also noted that awareness campaigns and psychological intervention strategies on COVID-19 related activities may be particularly important for males more than females. Drawing from the health belief model, we recommend that COVID-19 awareness campaigns should target raising more awareness of the risks associated with the infection to make individuals engage more in precautionary behaviors. (shrink)

During an outbreak or pandemic involving a novel disease such as COVID-19, infected persons may need to undergo strict medical isolation and be separated from their families for public health reasons. Such a practice raises various ethical questions, the characteristics of which are heightened by uncertainties such as mode of transmission and increasingly scarce healthcare resources. For example, under what circumstances should non-infected parents be allowed to stay with their infected children in an isolation facility? This paper will examine ethical (...) issues with three modes of “family presence” or “being there or with” a separated family member during the current COVID-19 pandemic: physical, virtual, and surrogate. Physical visits, stays, or care by family members in isolation facilities are usually prohibited, discouraged, or limited to exceptional circumstances. Virtual presence for isolated patients is often recommended and used to enable communication. When visits are disallowed, frontline workers sometimes act as surrogate family for patients, such as performing bedside vigils for dying patients. Drawing on lessons from past outbreaks such as the 2002-2003 SARS epidemic and the recent Ebola epidemic in West Africa, we consider the ethical management of these modes of family presence and argue for the promotion of physical presence under some conditions. (shrink)

Becoming productive with grammatical categories is a gradual process in children's language development. Here, we investigated this transition process by focusing on Turkish causatives. Previous research examining spontaneous and elicited production of Turkish causatives with familiar verbs attested the onset and early stages of productivity at ages 2 to 3 (Aksu-Koç & Slobin, 1985; Nakipoğlu, Uzundag, & Sarıgül, 2021). So far, however, we know very little about children's understanding of causatives with novel verbs. In the present study, we asked: (a) (...) When does the generalization of causative morphology in a novel context emerge? and (b) What role does child-directed input play in this development? To answer the first question, we conducted comprehension-judgment experiments with children aged 2;6–6;11 using pseudo-verbs (Study 1 & 2). Results showed that children preferred the Turkish causative suffix -DIr over an unrelated or no suffix to denote caused events earliest at age 4;10. To answer the second question, we analyzed child-directed speech from a longitudinal corpus of Turkish language acquisition (Study 3). Results showed that when addressing children younger than age 3, caregivers used the -DIr suffix with little variation considering the overall variability of verbs they could utter. Overall, these findings suggest that productivity with morphological causatives in a novel context emerges in a later stage of acquisition. This later development might partly be accounted for by the insufficient variation of morphological causatives in the early input. (shrink)

SARS-CoV-2 vaccines are indispensable allies in the fight against COVID-19. Behavioral and cognitive scientists have argued for taking advantage of insights from their fields of investigations in shaping anti-COVID policies. B&C scientists extensively discussed the methodological and practical issues that arise in translating B&C research results into policy interventions aimed to boost vaccination, Nevertheless, the same cannot be said for the ethical aspects. In the present work, we discuss the ethics of nudging vaccination in light of the “alien control” objection, (...) a kind of control whereby an agent has the power to influence the choice of another agent, and the latter cannot control such power. We proceed as follows. We begin by presenting several cases of mandatory policies avaiable to policymakers to boost the vaccine rate. Next, we point out that insights from B&C sciences can inform mandatory policies and open up ways to enhance them. In section 3, we focus on untraditional policy tools, viz. nudges. In the second part of the article, we introduce the debate on the ethics of nudges, focusing on the “alien control” objection and its relevance for the citizens’ freedom and autonomy. We therefore discuss the original point of the paper. We argue that, referring to nudging vaccination, a somehow neglected ethical issue posed by nudges emerges. Our point is that nudges do not exert exclusively an influence over a targeted behavior. Indeed, nudges impose as well a political influence by which citizens are treated as means to succeed in achieving a peculiar, and potentially controversial, political aim. We argue that, due to what we propose to call the “political multi-justifiability" of nudges, their political influence cannot be detected by citizens. This leads to the threat of alien control. In the last section, we draw some tentative conclusions, suggest a possible solution and its practical advantages. (shrink)

Thomas Kuhn’un 1962 yılında yayımlamış olduğu “Bilimsel Devrimlerin Yapısı” adlı kitabı bilimsel gelişme, bilimin doğası ve bilimsel bilginin özerkliği gibi çeşitli bilim felsefesi konularında alanında rölativist ya da göreci bir anlayışa katkıda bulunarak bilimin sarsılmaz statüsüne zarar verip vermediğine yöneliktir. Kuhn’un rölativistlikle suçlanmasına yol açan argümanlardan ön plana çıkan ikisi; iki farklı rakip paradigmaya bağlı olan kuramların kıyaslanmasının mümkün olmadığını ileri süren metodolojik eşölçülemezlik argümanı ile kuramdan bağımsız nötr gözlem önermelerinin olamayacağını belirten gözlemlerin kuram yüklü olduğu savıdır. Kuhn bu argümanlar (...) çerçevesinde kendisine getirilen görecilik iddialarına karşı çıkar ve bilim felsefecilerinin ona yöneltmiş olduğu eleştirilere yıllar içerisinde “Bilimsel Devrimlerin Yapısı” kitabının ek bölümlerinde cevap vermektedir. Bu bağlamda, Kuhn’un bu iddialara ikna edici bir cevap verip vermediğini tespit edebilmek ve onun gerçekten bilim ve bilimsel bilginin statüsü konusunda rölativist olup olmadığını soruşturmak için ortaya konulan eleştirilerin etraflıca ele alınması gerekliliği ortaya çıkmaktadır. Diğer bir deyişle, Kuhn'un görecilik konusu ile ilgili bir neticeye varabilmek amacıyla onun bütün bilim anlayışının göz önünde bulundurulması önemlidir. Dolayısıyla Kuhn'un genel bilim tasviri bu çalışmanın odağını oluşturmaktadır. Bu bakımdan çalışmada, ilk olarak kısaca “göreciliğin” ne anlama geldiği ortaya konulacak, ardından Kuhn’un eşölçülemezlik ve kuram yüklülük tezleri ayrıntılandırılarak, bu çerçeve içerisinde neden rölativist olarak kabul edildiği serimlenecektir. Nihai olarak, Kuhn'un kendisine getirilen eleştirilere karşı ortaya koyduğu cevapların rölativist suçlamalardan sıyrılması için sağlam gerekçeleri sağlayamadığı ortaya konulacaktır. (shrink)

Epistemik açıdan birbirine denk olan ya da denk olduklarını kabul eden öznelerin aynı delillere dayanarak birbirine karşıt inançlar benimsemeleri akran anlaşmazlığı olarak adlandırılır. Böyle bir ihtilaf durumu karşısında hangi epistemik tutumun rasyonel olduğu tartışmalıdır. Uzlaşımcı yaklaşıma göre, bir akran anlaşmazlığında rasyonel olan reaksiyon öznelerin kendilerinde bir kusur olduğunu düşünmeleri ve ihtilaf konusu inançlarını askıya almalarıdır. Buna karşın Lackey, akran anlaşmazlığı durumlarında öznenin kendisinden şüphe etmesi gerektiğini ileri süren uzlaşımcı teze karşı çıkar. Ona göre yüksek düzeyde gerekçeli inançlar söz konusuysa, öznenin (...) kusuru karşısındakinde araması rasyonel bir reaksiyondur. O halde, özne başlangıçta epistemik bakımdan akranı kabul ettiği kişinin bundan böyle akranı olmadığına inanabilir. Bu nedenle, Lackey’e göre uzlaşımcı tez hatalıdır. Lackey’nin itirazına cevap olarak Christensen, yüksek düzeyde gerekçelendirilmiş inançlarla ilgili anlaşmazlıklarda Lackey’e hak vermekle birlikte, bunun uzlaşımcı yaklaşıma karşıt bir durum oluşturmadığını düşünmektedir. Ancak, Christensen’ın bu savunması bir başka soruna yol açmaktadır. Problem şu ki, bazı durumlarda öznenin, karşısındakinin akranı olmadığına inanması uzlaşımcı görüşle uyumsuz bir sonuç verir. Dolayısıyla, anlaşmazlığa rağmen hangi durumlarda benimsenen inancın korunabileceğinin netleştirilmesi gerekmektedir. Bu makalede, yüksek düzeyde gerekçeli inançların, özneler için karşısındakinin akranı olmadığına inanmayı her zaman makulleştiren bir sebep sunmadığı ileri sürülecektir. Böylece, Christensen’ın savunmasının revize edilmesi gerektiği gösterilmeye çalışılacaktır. (shrink)

Dini çoğulculuk, dini dışlayıcılık ve kapsayıcılıktan farklı olarak, her dinsel inanış taraftarlarının kendi dinleri içinde kalarak ilahi selamete erişeceğini söyler. Temelde, teolojik ve felsefi boyutları olan dini çoğulculuk tartışmasının siyasete bakan bir yönü de vardır. İslam tarihinde Meşşâî felsefenin kurucusu ve mutluluk filozofu olarak bilinen Farabi, bir taraftan hakikate nasıl ulaşılacağı diğer taraftan ise “âlem” adını verdiği kozmopolitanizm nasıl inşa edileceği ile ilgilenmektedir. Siyasal toplumun amacının, insanların uygun ölçekte, en yüce iyi için yardımlaşmalarını sağlamak olduğunu savunan Farabi’ye göre, erdemli bir (...) yaşam kurulmasına imkan sağlayan üç örgütlenme biçimi vardır: Şehir, millet ve âlem. Platon ve Aristoteles gibi Antik düşünürlerden farklı olarak erdemli bir yaşamın sadece sitede kurulacağı düşüncesine karşı çıkan Farabi, sitenin yetkin bir yaşamın ilk basamağı olduğunu savunur. Ancak, erdemli yaşamı site ile sınırlamaz. Farabi’nin teorisinde, Antik düşünceyi aşan bir kozmopolitanizm söz konusudur. Bundan dolayı Farabi, farklı dinlerin varlığını, kendi siyasal düşüncesine uygun olarak meşru kabul eder. Eğer mutluluk için yardımlaşacaklarsa, insanların dinlerinin farklı olmasında bir beis görmez. Bu dini çoğulculuğun siyasal temelidir. Diğer taraftan Farabi, dinleri hakikatle eşitleyen anlayışa karşı çıkarak, farklı dinlerin hakikatin çeşitli imajlar, örnekler ve taklitler yolu ile halka benimsetilmesi olarak görülmesi gerektiğini savunur. Diğer bir ifade ile dinler, hakikatin kendisi değil, farklı tarihsel ve kültürel bağlamlarda oluşmuş sembolik ifadesidir. Bu bakımdan bütün dinler ile hakikat arasında bir mesafe bulunmaktadır ve hiçbir din hakikatin kendisi değildir. Buradan Farabi’nin düşüncesinde dinsel çoğulculuğunun sınırı olmadığı çıkmamalıdır. Farabi’ye göre din, felsefe yolu ile bulunan hakikatin ikna etme veya hayal ettirme yoluyla ya da her ikisiyle birden halka kabul ettirilmesidir. Ancak Farabi, hakiki felsefe ile sahte felsefe arasında bir ayrım yapar ve ancak hakiki felsefeyi takip eden dinlerin bir hakikat değeri olduğunu savunur. Hakiki felsefe ise evrenin bir ilk nedeni olduğunu ve ilk nedenin de nedensiz olduğunu söyler. Bu, evrenin tek bir yaratıcısı olduğu anlamına gelir ve çok tanrıcılığı dışlar. Bu bakımdan Farabi, sadece tek tanrılı dinleri çoğulculuk kapsamına alır. Bunun nedeni, tek tanrılı dinlerin hakikatle özdeş olmaları değil, hakiki felsefeyi takip etmeleridir. Çünkü felsefe dinden öncedir. Bu, Farabi’nin düşüncesinde çoğulculuğun sınırlarına işaret etmektedir. Farabi, dinleri hakikatle özdeş görmeyerek ve aynı hakikatin sembolik ifadeleri olduğunu söyleyerek çoğulculuğun yolunu açar. Buna karşın sahte felsefeyi takip eden dinler olduğu gerekçesiyle çok tanrılı dinleri dışarıda bırakarak sınırlarını çizer. Bu çalışma, Farabi’nin düşüncesinde dini çoğulculuğun siyasal ve epistemolojik temellerini ve çoğulculuğun sınırlarını konu almaktadır. (shrink)

İslam'daki manevi hayatın ve ahlaki değerlerin ismi olan tasavvuf, İslam düşünce tarihinde önemli bir yere sahiptir. Yerel ve evrensel birçok unsuru içinde barındıran bu akım, dinin maneviyat boyutunu ön olanda tutar. İslam toplumu, ruhi ve manevi değerlerin birçoğunu tasavvufa ve onun kurumsal ifadesi olan tarikatlara borçlu olduğu görülmektedir. Tasavvufun en önemli özelliklerinde birisi, bireyin gündelik hayatının akışına müdahil olmasıdır. Dinin bireyin dünyasına nüfuzu anlamına gelen dindarlık ise bireyin günlük dünyasının duygusal yönlerinde Sufizmin etkisiyle güçlü değişiklikler meydana getirmektedir. Bununla beraber tasavvuf, (...) bireysel dinginliğin yanı sıra toplumsal alanda kendini gerçekleştiren bir maneviyat hareketi olma özelliği taşır. Bu çalışmanın amacı, kendini dindar olarak tanımlayan öğrencilerin dine tasavvufa, tarikatlara ve rabıta olgusuna bakışını sosyolojik olarak analiz etmektir. Bundan dolayı, kendini dindar olarak tanımlayan bireylerin tasavvuf, tarikat ve rabıta olgularına yaklaşımlarına odaklanılmıştır. Bu çalışmanın temel tezi hem tasavvufun bireyin hayatını değiştirdiği hem de bazı olumsuzluklarına rağmen dindar öğrencilerin tasavvufa olumlu yaklaştıklarıdır. Tasavvuf, bireyin dünyasında dinin derinleşmesine katkı sunmaktadır. Nitel verilere dayanarak yapılan, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde okuyan ve kendini dindar olarak tanımlayan öğrencilerle gerçekleştirilen mülakat verilerinin analizine dayanan bu makale, tasavvufun gündelik hayat içindeki varlığını tartışmayı amaçlamaktadır. İki ana bölümden oluşan bu makalenin ilk bölümünde toplumsal bir aktör olarak tasavvuf ile beraber gündelik hayatın sosyolojisine, ikinci bölümde de Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi dördüncü sınıfta okuyan dindar öğrencilerle yapılan mülakat verilerine odaklanılmıştır. Sonuç bölümünde ise tasavvuf, tarikat, rabıta ile beraber tasavvufi yaşamın gündelik hayata etkisi değerlendirilmiştir. Sonuç olarak yerel ve evrensel unsurları içinde barındıran tasavvuf, hem dinin etkisini artırarak bireyin dindarlaşmasına hem de ahlaklı bir toplumun oluşmasına katkı sunmaktadır. Tasavvuf kökenli dini grupların bazı ritüellerine karşı çıkmakla beraber tasavvuf olgusuna olumlu yaklaşan öğrencilere göre tasavvufun bireyin gündelik hayatında sağlamış olduğu temel katkı, dinin pratik ve ritüel boyutunu da içeren ahlak alanındadır. Bundan dolayı tasavvuf, ahlaki eylemler üzerinden toplumsal ve bireysel hayata etki etmekte ve bireyin eylem dünyasını biçimlendirmektedir. Bu bağlamda öğrencilerin nazarında tasavvuf merkezli dini grupların etkili ve meşru olmalarının sebebi, ahlakın merkezde olduğu bir dinselliği görünür kılmalarıdır. Bunun yanı sıra hem eğitim-öğretim sistemi hem de İlahiyat fakültelerindeki eğitim, sadece öğretimi esas aldığı ve pratiği dışarıda bıraktığı için eleştirilmektedir. Bu bağlamda bilgi ile eylemi harmanlayan yeni bir eğitim anlayışına olan ihtiyacın varlığı ortaya çıkmıştır. (shrink)

The DSM-III, DSM-IV, DSM-IV-TR and ICD-10 have judiciously minimized discussion of etiologies to distance clinical psychiatry from Freudian psychoanalysis. With this goal mostly achieved, discussion of etiological factors should be reintroduced into the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition. A research agenda for the DSM-V advocated the "development of a pathophysiologically based classification system". The author critically reviews the neuroevolutionary literature on stress-induced and fear circuitry disorders and related amygdala-driven, species-atypical fear behaviors of clinical severity in adult (...) humans. Over 30 empirically testable/falsifiable predictions are presented. It is noted that in DSM-IV-TR and ICD-10, the classification of stress and fear circuitry disorders is neither mode-of-acquisition-based nor brain-evolution-based. For example, snake phobia and dog phobia are clustered together. Similarly, research on blood-injection-injury-type-specific phobia clusters two fears different in their innateness: 1) an arguably ontogenetic memory-trace-overconsolidation-based fear and 2) a hardwired fear of the sight of one's blood or a sharp object penetrating one's skin. Genetic architecture-charting of fear-circuitry-related traits has been challenging. Various, non-phenotype-based architectures can serve as targets for research. In this article, the author will propose one such alternative genetic architecture. This article was inspired by the following: A) Nesse's "Smoke-Detector Principle", B) the increasing suspicion that the "smooth" rather than "lumpy" distribution of complex psychiatric phenotypes may in some cases be accounted for by oligogenic transmission, and C) insights from the initial sequence of the chimpanzee genome and comparison with the human genome by the Chimpanzee Sequencing and Analysis Consortium published in late 2005. Neuroevolutionary insights relevant to fear circuitry symptoms that primarily emerge overconsolidationally are presented. Also introduced is a human-evolution-based principle for clustering innate fear traits. The "Neuroevolutionary Time-depth Principle" of innate fears proposed in this article may be useful in the development of a neuroevolution-based taxonomic re-clustering of stress-triggered and fear-circuitry disorders in DSM-V. Four broad clusters of evolved fear circuits are proposed based on their time-depths: 1) Mesozoic circuits hardwired by wild-type alleles driven to fixation by Mesozoic selective sweeps; 2) Cenozoic circuits relevant to many specific phobias; 3) mid Paleolithic and upper Paleolithic circuits ; 4) Neolithic circuits. More importantly, the author presents evolutionary perspectives on warzone-related PTSD, Combat-Stress Reaction, Combat-related Stress, Operational-Stress, and other deployment-stress-induced symptoms. The Neuroevolutionary Time-depth Principle presented in this article may help explain the dissimilar stress-resilience levels following different types of acute threat to survival of oneself or one's progency. PTSD rates following exposure to lethal inter-group violence are usually 5-10 times higher than rates following large-scale natural disasters such as forest fires, floods, hurricanes, volcanic eruptions, and earthquakes. The author predicts that both intentionally-caused large-scale bioevent-disasters, as well as natural bioevents such as SARS and avian flu pandemics will be an exception and are likely to be followed by PTSD rates approaching those that follow warzone exposure. During bioevents, Amygdala-driven and locus-coeruleus-driven epidemic pseudosomatic symptoms may be an order of magnitude more common than infection-caused cytokine-driven symptoms. Implications for the red cross and FEMA are discussed. It is also argued that hospital phobia as well as dog phobia, bird phobia and bat phobia require re-taxonomization in DSM-V in a new "overconsolidational disorders" category anchored around PTSD. The overconsolidational spectrum category may be conceptualized as straddling the fear circuitry spectrum disorders and the affective spectrum disorders categories, and may be a category for which Pitman's secondary prevention propranolol regimen may be specifically indicated as a "morning after pill" intervention. Predictions are presented regarding obsessive-compulsive disorder and "culture-bound" acute anxiety symptoms. Also discussed are insights relevant to pseudoneurological symptoms and to the forthcoming Dissociative-Conversive disorders category in DSM-V, including what the author terms fright-triggered acute pseudo-localized symptoms. Speculations based on studies of the human abnormal-spindle-like, microcephaly-associated gene, the microcephaly primary autosomal recessive gene, and the forkhead box p2 gene are made and incorporated into what is termed "The pre-FOXP2 Hypothesis of Blood-Injection-Injury Phobia." Finally, the author argues for a non-reductionistic fusion of "distal neurobiology" with clinical "proximal neurobiology," utilizing neurological heuristics. It is noted that the value of re-clustering fear traits based on behavioral ethology, human-phylogenomics-derived endophenotypes and on ontogenomics can be confirmed or disconfirmed using epidemiological or twin studies and psychiatric genomics. (shrink)

From a scientific standpoint, the world is more prepared than ever to respond to infectious disease outbreaks; paradoxically, globalization and air travel, antimicrobial resistance, the threat of bioterrorism, and newly emerging pathogens driven by ecological, socioeconomic, and environmental factors, have increased the risk of global epidemics.1,2,3Following the 2002–2003 severe acute respiratory syndrome (SARS), global efforts to build global emergency response capabilities to contain infectious disease outbreaks were put in place.4,5,6But the recent H1N1, Ebola, and Zika global epidemics have shown unnecessary (...) delays and insufficient coordination in response efforts.7,8,9,10In a thoughtful and compelling essay,11Thana C. de Campos argues that greater clarity in the definition of pandemics would probably result in more timely effective emergency responses, and pandemic preparedness. In her view, a central problem is that the definition of pandemics is based solely on disease transmission across several countries, and not on spread and severity together, which conflates two very different situations: emergency and nonemergency disease outbreaks. A greater emphasis on severity, such that pandemics are defined as severe and rapidly spreading infectious disease outbreaks, would make them “true global health emergencies,” allowing for priority resource allocation and effective collective actions in emergency response efforts. Sympathetic to the position taken by de Campos, here I highlight some of the challenges in the definition of severity during an infectious disease outbreak. (shrink)

[CZ] V této recenzní studii se zamýšlím nad knihou Richarda Hortona a jeho tezí, že západní země v odpovědi na současnou epidemii v první polovině roku 2020 až na výjimky selhaly. V pěti sekcích článku se po úvodní modifikaci Hortonovy teze (A) zabývám marginalizačním přístupem Číny (B), mitigačním přístupem Západu (C), epidemií SARS jako klíčové události v oblasti globálního veřejného zdraví (D), příčinami selhání Západu (epistemickými, politickými, etickými, kulturními atd.) (E), a v závěru i další perspektivou (F). [EN] In this (...) review study, I reflect on Richard Horton’s book and his thesis that Western countries failed in their response to the current epidemic in the first half of 2020, with a few exceptions. In the five sections of the paper, after an initial modification of Horton’s thesis (A), I discuss briefly: the supression approach in China (B), the mitigation approach in the West (C), the SARS epidemic as the key global public health event (D), the causes of West failure (epistemic, political, ethical, cultural, etc.) (E), and final envoi (F). (shrink)

Bu çalışmanın konusu William James’in inanma iradesi argümanıdır. Clifford’ın yetersiz delile dayanarak inanmayı yanlış saymasıyla dini inançların meşruiyeti ortadan kalkar. James argümanında Clifford’ı karşısına alarak dini inançları benimseme hakkını savunur. Cliffiord’ın katı tavrı karşısında James’in önerisi dini inançların bir savunusu olarak değerli bulunurken, dini çoğulculuğa veya çelişen hakikat iddialarına izin vermesi bakımından eleştirilir. Eldeki makalede mevcut değerlendirmelerden farklı olarak argüman pragmatizmle değil radikal deneyimcilikle birlikte yeniden ele alınacak, bu bağlamda kabul ettiği monist Tanrı tasavvuru ve mistik tecrübeye dayalı doğal din (...) düşüncesi detaylandırılacaktır. Detayların belirginleşmesiyle James’in felsefi dizgesinde geleneksel dinleri dışarıda bırakan doğal bir din savunusu yaptığı ve insanlaştırılmış bir dinin inançlarını savunduğu ortaya çıkacaktır. Bu bakımdan argüman için çeşitlik bir sorun olmadığı gibi James kendi sistemi içerisinde tutarlıdır. Sonuçta inanç ahlakıyla ilgili meselede dini inançların epistemolojik değerine ilişkin tartışmalara dönülmediği sürece, doğal olmayan yani vahye dayalı müşahhas bir Tanrı’ya ve geleneksel dini inançlara inanmayı meşrulaştırma çabalarının indirgemelerle sonuçlandığı vurgulanacaktır. (shrink)

In synthetic aperture radar image segmentation field, regional algorithms have shown great potential for image segmentation. The SAR images have a multiplicity of complex texture, which are difficult to be divided as a whole. Existing algorithm may cause mixed super-pixels with different labels due to speckle noise. This study presents the technique based on organization evolution algorithm to improve ISODATA in pixels. This approach effectively filters out the useless local information and successfully introduces the effective information. To verify the accuracy (...) of OEA-ISO data algorithm, the segmentation effect of this algorithm is tested on SAR image and compared with other techniques. The results demonstrate that the OEA-ISO data algorithm is 10.16% more accurate than the WIPFCM algorithm, 23% more accurate than the K-means algorithm, and 27.14% more accurate than the fuzzy C-means algorithm in the light-colored farmland category. It can be seen that the OEA-ISO data algorithm introduces the pixel block strategy, which successfully reduces the noise interference in the image, and the effect is more obvious when the image background is complex. (shrink)

Tarih boyunca Kur’an’ı anlama ve yorumlama faaliyetinin metodolojik bir zemine oturtulmasına yönelik çabaların semeresi olarak oluşup şekillenen klasik Ulûmu’l-Kur’an bahislerinden biri olan nesh konusu Sünnî gelenekte olduğu kadar Şiî gelenekte de farklı yorumlara konu olmuştur. Şiî müfessirler çoğunlukla bu kavramın anlam ve izahı ile ilgili olarak Sünnî meslektaşlarıyla benzer tutumlar sergilemiş olsalar da belli kırılma noktalarında onların kendilerine özgü yaklaşımlara sahip olduğu da gözlemlenebilmektedir. Özellikle nesh ve bedâ kavramları arasındaki benzerlik ve karşıtlık noktaları ile neshin Kur’an dilindeki isimlerinden biri olan (...) insâ kavramı bu farklı yaklaşımların temerküz ettiği hususlar arasında sayılabilir. Bu yazı söz konusu kavramın Şiî tefsir edebiyatı içerisinde nasıl anlaşılmış olduğunu izlemenin yanı sıra bu geleneğin Sünnî gelenekten ayrıştığı noktalara titizlikle işaret edebilmek için kimi değerlendirmeler yapmayı da amaçlamaktadır. Özellikle bedâ kavramı çerçevesinde Şiî tefsir ve daha genel anlamda Şiî düşünce hakkında ağırlıklı olarak dışarıdan teşekkül etmiş algı, bu düşüncenin ilahî bilgide değişiklik ya da eksiklik gibi illetleri mümkün gördüğü şeklindedir. Ne var ki doğrudan Şiî bilginlerin tefsir metinlerinde böyle bir yargıyı doğrulamak için yeterli veri bulunmamaktadır. İnsâ kavramı ise Şiî müfessirler tarafından, onların peygamberlerin ismeti konusundaki hassas tutumlarının neticesi olarak, farklı yorumlara ve mezhep içi tartışmalara konu olmuştur. Bu tartışmalarda Şiî bilginler imamlardan nakledilen rivayetlerin literal anlamlarına sadık kalmakla teorik tutarlılığı sürdürme arasında farklı konumları benimsemişlerdir. Bu bağlamda bu yazı, tefsir disiplini çerçevesinde benimsenen genel kabullerin metin yorumunda sebep olduğu gerilimlere ve açtığı diyalektik düşünme imkânlarına dair daha kapsamlı çalışmalar için bir tür giriş/başlangıç noktası oluşturmayı da hedeflemektedir. (shrink)

Bu yazı rüyasız uykuyu bilincin çeperinde kalan bir fenomen, Edmund Husserl’in deyimiyle deneyimin bir sınır-durumu (Limesfall) olarak ele almaktadır. Fenomenolojik açıdan, rüyasız uyku bize gündelik hayatımıza şekil veren olağan deneyimlere özgü uyanık bilinçliliğin ardına geçmeyi dayatır. Uyurken bilinç asla ortadan kalkmaz. Dolayısıyla ölümden farksız ve bilinçten tamamen yoksun mutlak bir uyku teorik bir kurgudan ibarettir. Yazının birinci bölümünde felsefe tarihi boyunca rüyasız uyku hakkında görüş ileri süren filozoflar üzerinde durulmaktadır. Immanuel Kant’ın tam aksine John Locke rüyasız bir uykuya imkân tanır. (...) Fakat rüyasız uykuyu bilinçsiz bir zihin hali olarak kabul eden Locke’dan farklı olarak felsefede uyuyan zihne bir duyarlık atfeden René Descartes, G.W. Leibniz ve (başlı başına üçüncü bölümü kendisine ayırdığımız) Husserl gibi filozoflar bilincin uykuda hiçbir zaman tamamen ortadan kalkmayacağı tezini destekler. Ne var ki uykudaki zayıf bilinçliliği göz önünde bulundurmayı önleyen engellerin başında bilinci refleksiyonun bir başarısı olarak görmek gelir. Bilinci refleksiyona eşitleyen her yaklaşım uyurken tamamen bilinçsiz olduğumuz inancını destekleyecektir. Bunun sebebi uykuda refleksiyonun mevcut olmamasıdır. Oysa sadece uyanıkken mümkün olan refleksiyon faaliyeti ortadan kalktığında bile bulanık, edilgin ve cılız bir arka plan bilinci varlığına devam eder. Dahası, uyurken uyanabilmenin yegâne koşulu böylesi bir bulanık bilince zaten sahip olmamızdır. Uyanabilmek için bizi dışarıdan etkileyenin öne çıkıp bir fark yaratacak biçimde bilincinde olmak gerekir. (shrink)

Kartezyen döngü iddiasına göre, Descartes’ın Beşinci Meditasyonda Tanrı’nın varlığını ispat etmek için kullandığı argümanın öncüllerinin doğruluğu, kendileri aracılığıyla ispatlanan Tanrı’nın varlığı ve doğruluğuna bağlıdır. Bu sebeple argüman döngüseldir. Descartes, Tanrı ispatının ardından tüm açık ve seçik algıların doğruluğunun Tanrı’nın bilinmesine bağlı olduğunu ifade eder. Böylece Kartezyen döngü suçlamasını yapanlara göre o, ispata ulaşmak için kullandığı açık ve seçik algıların hepsinin ispattan önceki epistemolojik durumlarını şüpheli hale getirmiştir. Descartes itirazları, doğrulukları Tanrı’nın bilinmesine bağlı olan açık ve seçik algıların, hatırlanması gerekenler olduğunu (...) söyleyerek cevaplar. İspat için kullanılan açık ve seçik algılar zihnimizde hali hazırda mevcuttur, bunlar hatırlanan açık ve seçik algılardan ayrıdır. Buradan şu sonucu çıkarabiliriz, Tanrı’nın var olduğunu ilk defa ispatladığımız sırada başvurduğumuz açık ve seçik algılar, zihnimiz onları, o esnada mevcut bulduğu için Tanrı’nın teminatına muhtaç değildir. Sonrasında bu ispatlama esnasında kullanılan argümanları unutsak ya da onlar bizim için açık ve seçikliklerini yitirseler dahi, bu ilk ispatı yapıp da Tanrı’nın teminatı sonucuna ulaştığımız için epistemolojik kesinliğimizin devamlılığı sağlanmış olur. Ancak açık ve seçik algılar sadece elde edilme yolları zihinde her zaman canlı kalmadığı için şüpheli değildir. Özellikle matematiksel doğrular söz konusu olduğunda bilme yetilerinin sağlamlığını şüpheye düşüren kötü deha ihtimali de mevcuttur ve bu algıların ilk elde edilme süreçleri için de şüpheyi gündeme getirir. Descartes cevabında bu konuya değinmemiş, tanrısal teminatı sadece hatırlamaya hasretmiştir. Bu sebeple cevabı yeterince ikna edici değildir. Kartezyen döngü suçlaması, Tanrı’nın varlığını ispatlamak için kullanılan argümanın öncüllerinin Tanrı’nın varlığına ve yanıltıcı olmayan doğasına bağlı olmadığı gösterilerek bertaraf edilebilir. Bunun için şüphe sürecini, bu süreçte elde edilen açık ve seçik algılardan hangisinin tanrısal teminata ihtiyacı olmadığını tespit etmek için yeniden ele almamız gerekir. İkinci Meditasyonda “en ufak bir şüpheye müsaade eden herhangi bir şeyi tamamen yanlışmış gibi bir kenara bırakacağım” şeklinde ifade edilen makul şüphe kuralı, en ufak bir şüpheye mahal vermeyen Cogito’nun elde edilmesiyle ilk defa askıya alınır. “Benim, varım” önermesi kendiliğinden apaçıktır ve doğruluğu kötü bir yaratıcının bilişsel yetilerimi yanılacak şekilde yaratma ihtimaliyle bile sarsılmaz. Descartes buradan doğruluk kuralını elde eder: “çok açık ve seçik olarak kavradığımız tüm şeylerin hepsinin doğru olduğunu şimdiden belirleyebilirim”. Buna göre Cogito kadar emin olduğumuz açık ve seçik algılardan şüphe etmeyi bırakabiliriz. Bu aynı zamanda bu tip hakikatlerin kabulü için tanrısal teminata muhtaç olmadığımız anlamına gelir. Bunlardan biri de Descartes’ın Üçüncü Meditasyondaki Tanrı ispatı için başvurduğu nedensel yeterlilik ilkesidir. Bu, diğer akıl ilkeleri gibi ‘doğal ışık’ tarafından bize verilmiştir. Kendileri aracılığıyla düşündüğümüz, dolayısıyla Kartezyen terimlerle şüphe ettiğimiz, onayladığımız, reddettiğimiz ilkelerin doğruluğu tanrısal teminata bağlı olmadığı gibi baştan beri kötü deha tarafından tehdit de edilmemişlerdir. Aksi durumda yanılmamamıza sebep olabilecek kötücül bir güç için makul şüpheler ortaya koymamız yahut Cogito’daki gibi “düşünen düşündüğü sürece vardır” benzeri, nedensellik ilkesiyle elde edilen sonuçlara ulaşabilmemiz mümkün değildir. Beşinci Meditasyona kadar Descartes açık ve seçik algılardan Cogito’yu, doğruluk kuralını ve nedensel yeterlilik ilkesini tanrısal teminata başvurmadan kabul etmektedir. Geriye ontolojik argümanda üçgen örneğiyle karşımıza çıkan matematiksel doğruların böyle bir garantiye ihtiyaç duyup duymadığı, eğer duyuyorsa bunun ontolojik argümanı döngüsel hale getirip getirmeyeceği soruları kalır. Makul şüphe kuralı gereği, tanrısal teminata başvurmadan yani kötü deha argümanını ortadan kaldırmadan kabul edilemeyecek açık ve seçik algılarımızsa aritmetik ve geometriye dair sahip olduklarımızdır. Bunlara dair düşüncelerimizin içeriği bizden bağımsız olmakla, yani doğruluk kuralına uymak bakımından dahili şüpheye konu değildir. Ancak harici bir şüphe unsuru olarak kötü deha ihtimaline açıktırlar. Yani onların doğruluğundan emin olmak için kendilerini elde etmek için kullandığım yetileri yaratanın yanıltıcı olmadığından emin olmam gerekir. Ancak bu döngüsellik suçlaması için yeterli değildir çünkü Descartes’ın kullandığı Tanrı ispatı bu tür algıların doğruluğuna değil, algı içeriklerinin benden bağımsız olmasına dayanır. Argüman için başvurulan örnekler bazı idelerin benden bağımsız özlerinin olduğuna işaret eder. Tanrı idesinin değişmez bir doğasının var olmasından hareketle onun varlığı ispat edilir. Böylece Descartes’ın Tanrı’nın varlığını ispat için kullandığı argümanlarda döngüsellik olmadığı gösterilmiş olur. (shrink)