Jednym z głównych pytań w filozofii logiki jest to, czy jest jedna, czy wiele logik. Pytanie to doczekało się różnych odpowiedzi, które formułują opozycyjne stanowiska: monizm logiczny contra pluralizm logiczny. Za reprezentatywnego przedstawiciela monizmu uznawany jest Willard Van Orman Quine, a pluralizmu — Susan Haack. Oba te stanowiska są kontynuowane współcześnie: monizm (m.in. Michael Dummett, Graham Priest, Timothy Williamson) oraz pluralizm (m.in. Jc Beall i Greg Restall, Johan van Benthem, Ottavio Bueno i Scott Shalkovski, Stewart Shapiro i Roy Cook). Monizm (...) jest znacznie mniej preferowany niż pluralizm. W artykule wskazano na źródła pluralizmu w logice (m.in. wieloznaczność spójników języka naturalnego, prawdy i wynikania) oraz przywołano argumentacje wybranych przedstawicieli tego stanowiska. (shrink)

The aim of the article is to analyze the situation of contemporary logic with reference to the issue concerning connections between the pluralism of logical systems and relativism in logic. Accordingly, I seek answers to the following questions: Can the plurality of logic, more specifically, a large number and variety of systems constructed by logicians, be justified in a rational way? Does pluralism in logic imply the thesis of relativism? Is logical relativism in the contemporary philosophy of logic just a (...) superstition or is it a duly substantiated view? (shrink)

WHAT IS LOGICAL PLURALISM? (J.C. BEALL’S AND GREG RESTALL’S STANDPOINT) S u m m a r y C. Beall and Greg Restall are advocates of a comprehensive pluralist approach to logic, which they call Logical Pluralism (LP). According to LP, there is not one correct logic, but many equally acceptable logical systems. The authors share Tarski’s conviction and follow the mainstream in thinking about logic as the discipline that investigates the notion of logical consequence. LP is the pluralism about logical (...) consequence – a pluralist maintains that there is more than one relation of logical consequence. According to LP, classical, intuitionistic and relevant logics are not rivals, but they all are equally correct, they all count as genuine logics. The purpose of this paper is to present some remarks concerning J.C. Beall’s and Greg Restall’s exposition of LP. At the beginning, the definition of the relation of logical consequence, which is central to their proposal, is shown. According to Beall and Restall, argument is valid if, and only if, in every case when the premisses are true, then the conclusion is, too. They argue that by considering different types of cases the logical pluralist obtains different logics. The paper—apart from presenting LP—also gives a critical discussion of this approach. It seems, that the thesis of LP is far from being clear. It is even unclear what exactly LP is and where is stops. It is unclear what “equally good”, “equally correct”, “equally true” mean. It is not clear, how to explain, in scope of logic, that the system of logic, is a model of real logical connections. (shrink)

Celem artykułu jest analiza Józefa M. Bocheńskiego zabobonów występujących w logice w odniesieniu do żywo współcześnie dyskutowanej w filozofii logiki problematyki pluralizmu logicznego. Koncentruję się na jednym zabobonie, nazwanym hasłowo „relatywizm w logice”, który pojawił się w związku z powstaniem nieklasycznych rachunków logicznych. Rozważam problem, czy pluralizm w logice, rozumiany jako współistnienie wielu (nieskończenie wielu) systemów logicznych, przekreślajedność logiki i sprzeciwia się jej normatywnemu charakterowi oraz czy z tego faktu można wyprowadzić wniosek o relatywizmie w logice.

O czterech typach argumentacji na rzecz logiki klasycznej Moim celem w tym artykule jest analiza argumentacji pod kątem poprawności standardowej logiki. Formułuję też kilka uwag krytycznych i porównawczych. Skupiam się na czterech najbardziej spójnych i kompletnych argumentach, które próbują uzasadnić wyróżnione stanowisko logiki klasycznej. Istnieją następujące argumenty: argumentacja pragmatyczno-metodologiczna Willarda van O. Quine’a, argumentacja filozoficzno-metalogiczna Jana Woleńskiego, argumentacja ontologiczno-semantyczna Stanisława Kiczuka, argumentacja metalogiczna. Moim zdaniem teza o poprawności logiki klasycznej jest racjonalnie uzasadniona tymi argumentacjami. Pozostaje problem, czy analizowana logika standardowa (...) jest jedyną właściwą logiką. (shrink)

Ludwik Borkowski’s vast knowledge of philosophy allowed him to put his logical studies in a philosophical context. As a logician, he continued the tradition of the Lvov-Warsaw school. He dealt with the basic issues of the widely understood logic as well as with those having strong philosophical implications (e.g. non-classical logics, the theory of truth, natural deduction, the theory of consequence). He also worked on the theory of definition and the intuitive interpretation of logical results. For Borkowski, logic was an (...) autonomous science whose function is supposed to be ancillary towards the other sciences. Although he did not write any typical philosophical-logical works, investigating philosophical sources, inspirations and the implications of logical results was something he did throughout the whole period of his creative activity. (shrink)

A review of Marcin Tkaczyk, Futura contingentia, Wydawnictwo KUL, Lublin 2015, pp. 450, ISBN 978-83-8061-111-5.

A Correction to this paper has been published: 10.1007/s11225-021-09980-z.