As a leading scientist of the 13th century C. E. Quṭb al-Dīn Shīrāzī wrote three substantial works on hay'a (or the configuration of the celestial orbs): Nihāyat al-idrāk fī dirāyat al-aflāk ("The Limits of Attainment in the Understanding of the Heavens"), al-Tuḥfa al-shāhīya fī 'ilm al-hay'a ("The Royal Offering Regarding the Knowledge of the Configuration of the Heavens"), and Ikhtīyārāt-i Muẓaffarī ("The Muẓaffarī Elections"). Completed in less than four years and written in two of the classical languages of the Islamic (...) world, Arabic and Persian, these works provide a fascinating window to the astronomical research carried out in Ilkhanid Persia. Shīrāzī and his colleagues were driven by their desire to rid Ptolemaic astronomy from its perceived shortcomings. An intriguing trail of revisions and emendations in Shīrāzī's hay'a texts serves to highlight both those features of Shīrāzī's astronomy that were inherited from his predecessors, as well as his original contributions to this branch of astronomical research. As a renowned savant, Shīrāzī spent a large portion of his career near centers of political power in Persia and Anatolia. A study of his scientific output and career as a scholar is an opportunity, therefore, for an examination of the patronage of science and of scientific works within the Ilkhanid realms. Not only was this patronage important to the work of scholars such as Shīrāzī but it was critical to the founding and operation of one of the foremost scientific institutions of the medieval Islamic world, the Marāgha observatory. The astronomical tradition in which Shīrāzī carried out his research has many links, as well, to the astronomy of Early Modern Europe, as can be seen in the astronomical models of Copernicus. (shrink)

In The Mysteries of Purification (Kitab asrar al tahara), the third of the forty books of the Revival of the Religious Sciences (Ihya' 'ulum al-din), Abu Hamid al-Ghazali explains the fundamentals of the purification that is necessary in order to perform the five daily prayers. The book begins with an introduction to the general topic of purity. Al-Ghazali explains the hadith "Purification is half of faith," and reminds readers that, for the earliest Muslims, inner purification was much more important than (...) outer purification. In chapter 1, he considers purification from impurities: What are the impurities and how should they be removed? Over the following chapters, al-Ghazali examines the lesser ablution (wudu), the greater ablution (ghusl), and the "dry ablution" (ablution without water, or tayammum). He discusses the etiquette of the bathhouse and outlines exactly how to clean the body of external things and natural growths; finally, he discusses the beard and practices related to it. (shrink)

Suhrawardī, Yaḥyá ibn Ḥabash, 1152 or 3-119.Ḥikmat al-ishrāq- Criticism and interpretation ; Ṣadr al-Dīn Shīrāzī, Muḥammad ibn Ibrāhīm, d. 1641- Criticism and interpretation ; Islamic philosophy.

Ibn Mattawayh, al-Tadhkira fī aḥkām al-jawāhir wa-l-aʿrāḍ. Edited by Daniel Gimaret. 2 vols. Cairo: IFAO, 2009. Pp. 818. €89. Kausalität in der muʿtazilitischen Kosmologie: Das Kitāb al-Muʾaṯṯirāt wa-miftāḥ al-muškilāt des Zayditen al-Ḥasan ar-Raṣṣāṣ. By Jan Thiele. Islamic Philosophy, Theology, and Science, vol. 84. Leiden: Brill, 2011. Pp. x + 155 + 57. $136.

في كتابه "العلمانية من سالب الدين إلى موجب الدولة: راهنية مشروع بشارة عربيًا"، الصادر عن المركز العربي للأبحاث ودراسة السياسات، يشتغل سهيل الحبيّب على فرضية أن كتاب عزمي بشارة، الدين والعلمانية في سياق تاريخي، هو إضافة نوعية على المستويين المعرفي والنظري إلى ما هو سائد في السياق الفكري والأيديولوجي العربي المعاصر والراهن من فهمٍ نظري للعلمانية، ومن تمثّل تاريخي لظواهرها. ويحاول الاستدلال على صحة هذه الفرضية بتحديد الوجوه المتعيّنة للإضافات المعرفية والنظرية التي يحويها كتاب بشارة، من حيث هو جهد يتتبّع (...) ظواهر التديّن والتَّعَلْمُن على مدار قرون عديدة وفي سياقات عديدة من التاريخ الغربي الحديث والمعاصر والراهن، للوصول إلى الفهم التاريخي لظاهرتَي الدين والعلمانية. (shrink)

Language and languages; linguistics; Arabic language; sufism.

Contributed articles on eighteen Indic philosophers and grammarians flourishing between 400 B.C. to 1600 A.D.

Câhiliye dönemi şiiri, İslâm tarihinin olaylarına ışık tutacak unsurlardan birisi olarak görülmektedir. Kuşkusuz ki kimi şairler, gerek tanıklık ettikleri tarihî olayları gerek beslendikleri bazı kültürel unsurlar vasıtasıyla ulaştıkları bilgileri şiirlerine yansıtmaları sebebiyle bu alanda dikkat çekmiştir. Câhiliye ve İslâm dönemlerinde yaşamış önemli bir şair olan Ümeyye b. Ebü’s-Salt’ın şiirleri de bu açıdan incelemeye değer görülmektedir. Câhiliye döneminde hanif olarak yaşamasına rağmen İslâm davetine karşı olumsuz bir tavır sergileyen Ümeyye’nin şiirlerinde, başta itikad olmak üzere mehdiye, mersiye ve tarih gibi alanlarda birçok (...) şiir göze çarpmaktadır. Genel anlamda dinî temalı şiirleriyle tanınan Ümeyye’nin şiirlerindeki tarihsel temalar, İslâm tarihine kaynaklık etmesi bakımından incelenmeye muhtaçtır. Bu makalede, Ümeyye’nin hayatı ve şahsiyetinin yanı sıra şiirlerinde işlediği özellikle tarihsel temalar ele alınmakta ve güvenilirlik noktasında analizi yapılmaktadır. Zira günümüz ve geleceğe dair sağlıklı çıkarımlarda bulunabilmemiz, eldeki bilgilerin doğruluğuna bağlıdır. Konunun özelliği gereğinde makalede betimleyici, analitik ve tümevarımcı bir yöntem izlenmiştir. (shrink)

Mu‘allâkâtların, tefsir, nahiv, sarf ve dil ilimlerindeki önemli rolünün yanı sıra Arap dili ve edebiyatı âleminde de yüksek ve önemli bir konumu bulunmaktadır. Cahiliye devri müfredatlarının pek çoğunu kapsamasından ötürü dil ve edebiyat erbabı ona önem atfetmiştir. Onlardan biri de, ‘Şerhü’l-Kasâ’idi’l-السبع’ adıyla el-Muâ‘llekât’a yaptığı şerhiyle Ebu Bekir Muhammed bin el-Kasım bin Beşar bin el-Anbari. Bu eserinde pek çok nahiv, zamirin aidiyeti, harflerin manası, zarf ile car ve mecrûrun bağlı olduğu yerin belirlenmesi, müfredatlarıni‘râbı, illetler arasındaki üstünlükler, kıyasa ve luğatta asıl olana, (...) kelimenin irabını belirlemede bazı seslerin etki nedenlerine, sarf, lügat, belağat, eleştiri vb. konulara değinmektedir. Bu itibarla bu araştırma, betimsel analitik yöntemini kullanarak et-Anbari’ninMu‘allâkât şerhindeki nahiv yöntemini, Arap nahiv ilminde iki önemli konu olan kıyas ve ta‘lîl ile ilgili duruşunu açıklayarak değerlendirmeyi hedeflemektedir. (shrink)

Mezheplerin teşekkül etmeye başladığı ilk dönemlerden itibaren istihsanın bir istidlal yöntemi olup olmadığı tartışılagelmiştir. Bu tartışmaların temelinde kavramsallaşma sürecini henüz tamamlamamış olan istihsan teriminin çağrıştırdığı keyfiliğin/sübjektivitenin etkisi çok fazladır. Bu yüzden istihsanı bir yöntem olarak benimseyenler, ağır ithamlara maruz kalmışlardır. İstihsanı benimseyenlerin başında Hanefî hukukçular gelmektedir. Öyle ki istihsan yöntemi Hanefî mezhebiyle anılır hale gelmiştir. Bununla birlikte mezhebin önde gelen temsilcilerinden biri olan ve kıyas metodunu kullanmasıyla ön plana çıkan Züfer b. Hüzeyl’in istihsana yaklaşımıyla ilgili iki farklı yaklaşım tespitedilmiştir. Yaptığımız (...) araştırma ve inceleme neticesinde her iki tespitinde isabetli olmadığını; Züfer b. Hüzeyl’inkıyas yapmadaki becerisinin yanı sıra istihsana müracaatta sonuna kadar kıyas taraftarı olduğunu; ancak kıyasın meselelere çözüm üretmede yetersiz kaldığı ya da doğru sonuç vermediği durumlarda ise ızdırârın da bir gereği olarak meseleyi hükümsüz bırakmama adına istihsana müracaat ettiği görülmektedir. Sonuç olarak Züfer b. Hüzeyl’in genel hatlarıyla Hanefî usulüne bağlı kalmakla birlikte istihsanı bir istidlâl yöntemi olarak kullanma hususunda çerçeveyi oldukça daralttığını; kıyasa başvurma konusunda ise sınırları mümkün olduğunca geniş tuttuğunu söylemek mümkündür. İctihad hürriyeti ve hukûkî zenginlik açısından oldukça önemli olan Hanefi mezhebindeki mezhep içi ihtilaflar, hukûkî istikrar ve emniyeti tehdit etme potansiyeli taşımakta ve ayrıca ihtilaflı meselelerde hüküm veya fetva verecek fakihlerin işini zorlaştırmaktadır. Bu nedenle mezhep içerisindeki ihtilaflı meselelerde râcih görüşü tespit etmek, diğer bir ifadeyle mezhep içi tercih, zorunlu bir ihtiyaçtır. Mezhep içi tercih, “muayyen bir mesele ile ilgili mezhepteki muhtelif kavil veya rivayetlerden daha ağır basanı, üstün olanı belirlemek” şeklinde tarif edilebilir. Tarihi süreçte bu ihtiyacı karşılamak için muhtasar ve fetva kitapları gibi farklı telif türleri; esahh-ı akvâl ve maʻrûzât gibi farklı uygulamalar ortaya çıkmıştır. Bu ihtiyacı gidermeyi hedefleyen uygulamalardan biri de Osmanlı Devleti’nin son dönemindeki kanunlaştırmalardır. Fıkha dayalı kanunlaştırmanın ilk örneği olan Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyye ile mezhep içi tercih arasındaki ilişki ve bu bağlamda Mecelle hazırlanırken, mezhep içi tercihte nasıl bir usûl izlendiği; râcih görüşe ne oranda uyulduğu; Mecelleʼde yer alan râcih görüşe aykırı kanun maddeleri ve bunların gerekçeleri; ihtilaflı bütün konularda düzenleneme yapılıp yapılmadığı ve râcih görüşleri belirleme ihtiyacının ne kadar giderildiği, incelenmesi gereken konulardır. Mecelle-i Ahkâm-ı Adliyye gibi bir kanun metnine ihtiyaç duyulmasının temel nedenlerinden birisi, Hanefî mezhebinde mezhep içi ihtilafların çokluğudur. Buna bağlı olarak Mecelleʼnin hedefi râcih görüşler içeren oluşan bir kanun hazırlamaktır. Mecelle’nin esbâb-ı mûcibeleri mezhep içi tercih açısından incelendiğinde, esbâb-ı mûcibelerin iki temel işlevi olduğu görülür. Bunlardan ilki, kanunun büyük oranda mezhepteki râcih görüşlere uygun olarak hazırlandığını vurgulamaktır. Öyle ki, Mecelle’nin ilk on kitabının esbâb-ı mûcibelerinde bu husus mutlaka ifade edilmektedir. Esbâb-ı mûcibelerin diğer işlevi ise niçin bazı maddelerde râcih görüşe riayet edilmediğini gerekçelendirmektir. Esbâb-ı mûcibelerde on iki maddenin râcih olmayan görüş doğrultusunda hazırlandığı belirtilmektedir. Mecelleʼnin 1851 maddeden oluştuğu göz önünde tutulduğunda Mecelleʼnin muhtevasında râcih görüşlerin ne kadar etkili olduğu daha iyi anlaşılacaktır. Esasen devrin özelliği de bunu zorunlu kılmaktadır. Zira Kitâbüʼl-Havâlenin 692. maddesinde Züferʼin râcih olmayan görüşünün tercih edilmesi, başta Şeyhülislam Hasan Fehmi Efendi olmak üzere bazı çevrelerin tepkisine neden olmuş ve bu sebeple Ahmet Cevdet Paşa Divân-ı Ahkâm-ı Adliyye nâzırlığından ve Mecelle Komisyonu başkanlığından azledilmiştir. Râcih görüşe aykırı maddelerin esbâb-ı mûcibeleri incelendiğinde, bu yöndeki tercihlerde maslahat ve örfün belirleyici olduğu görülmektedir. Ayrıca bazı fakihlerin tercihlerinin de bir tercih sebebi olarak zikredildiği görülmektedir. Hanefi kaynaklarda en sık karşılaşılan tercih sebebi naslara uygunluktur. Buna karşın Mecelleʼde sefîhin hacri konusu dışında, naslara uygunluğun bir tercih sebebi olarak işletilmemesi dikkat çekicidir. Mecelle Komisyonunun bazı tercihlerine diğer kurumlarca müdahale edilmiştir. Komisyonca hazırlanan kitaplar hem Meclis-i Vükelâ hem de Meşîhat tarafından incelenmiş ve bu esnada bazı tashihlere konu olmuştur. İşte râcih olmayan görüş esas alınarak hazırlanan iki maddeye Meclis-i Vükelâ tarafından müdahale edilmiştir. Bunların birincisi hakk-ı mürur ve hakk-ı şirbin müstakil olarak satımının cevazını savunan Belh Meşâyihinin görüşü doğrultusunda yazılan 216. madde, ikincisi ise ecîr-i müşterekin tazmin sorumluluğunu düzenleyen 611. maddedir. Mecelle’nin ilk ve en hacimli kitabı olan Kitâbüʼl-Büyûʻun muhtevası mezhep içi tercih açısından incelendiğinde, ihtilaflı konularda genelde mezhepteki râcih görüşün esas alındığı görülmektedir. Kitâbüʼl-Büyûʻun esbâb-ı mûcibesinde, dört meselenin râcih olmayan görüş esas alınarak hazırlandığı ifade edilmekte ve bu tercihler örf ve maslahatla gerekçelendirilmektedir. Ancak Kitâbüʼl-Büyûʻdaki râcih görüşe aykırı maddeler bunlarla sınırlı değildir. Bizim araştırmamıza göre bunlara ilaveten üç madde daha râcih olmayan görüş tercih edilerek hazırlanmıştır. Bunlar beyʻ biʼl-vefânın menkullerde cevazına dair 118. madde, gabn-i fâhişin tanımı hakkındaki 165. madde ve şart muhayyerliğinin hükmü ile ilgili 309. maddedir. Bu üç madde, Mecelleʼdeki râcih görüşe aykırı düzenlemelerin sadece esbâb-ı mûcibelerde açıklananlardan ibaret olmadığını göstermektedir ve bu durum Mecelle hazırlanırken izlenen usûle aykırıdır. Hanefi mezhebindeki bazı ihtilaflı meselelerde hangi görüşün râcih olduğu konusunda tercih ehli fakihler ihtilaf etmişlerdir. Bu meselelerde Mecelleʼde düzenleme yapılırken nasıl bir yol izlendiği açıklanmamıştır. Bu meseleler incelendiğinde çoğunluk tarafından tercih edilme, kolaylığı temin etme ve bazı fakihler tarafından tercih edilme gibi hususların etkili olduğu söylenebilir. Mecelleʼdeki tercihler sadece şerʻî hükümler arasında gerçekleşmemiştir. Buna ilaveten tanımlar ve tanımlarda yer alan kayıtlar da tercihe konu olmuştur. Bu kapsamda Kitâbüʼl-Büyûʻdaki beyʻ akdi, mevkûf akid ve gabn-i fâhişin tanımına ilişkin tercihler örnek olarak zikredilebilir. Hanefi mezhebin içerisindeki ihtilaflı bazı meseleler Mecelleʼde düzenlenmemiştir. İhtilaflı meselelerin çokluğu ve dolayısıyla bütün bunları kapsayan bir kanun hazırlamanın zorluğu dikkate alındığında bu durum doğaldır. Ayrıca bu meselelerden bazıları sık gerçekleşmediği ve lüzumlu görülmediği için Mecelleʼde düzenlenmemiş olabilir. Ancak düzenleme yapılmayan ihtilaflı meselelerin tamamını bu sebeplerle izah etmek mümkün değildir. Zira yasal düzenleme yapılmayan ihtilaflı meselelerin bazıları temel, görece önemli meselelerdir ve muhtasarlarda yer almaktadır. Bu durum Mecelle hazırlanırken, ihtilaflı bazı meselelerde tercih yapmak yerine bu meselelere ilişkin düzenleme yapmama metodunun benimsendiğini göstermektedir. İhtilaftan ârî bir kanun metni oluşturmanın bir yolu olarak da bu usûlün benimsendiği söylenebilir. Böylece bu meselelerde râcih görüşü tespit etme işi hâkimlere bırakılmıştır. Bu durum Mecelleʼnin hedefi olan râcih görüşleri tespit etme ihtiyacını gidermeye uygunluk arz etmemektedir. Ancak bu durum bütün meseleleri kuşatan bir kanun yapmanın güçlüğünün bir sonucudur. (shrink)

This paper argues that vice-charging, the practice of charging other persons with epistemic vice, can itself be epistemically vicious. It identifies some potential vices of vice-charging and identifies knowledge of other people as a type of knowledge that is obstructed by epistemically vicious attributions of epistemic vice. The hazards of vice-charging are illustrated by reference to the accusation that parents who hesitate to give their children the MMR triple vaccine are guilty of gullibility and dogmatism. Ethnographic and sociological research is (...) used to make the case that this charge is, in a significant range of cases, epistemically unjust and hinders attempts to make sense of vaccine hesitancy. This epistemic injustice consists in the representation of vaccine hesitant parents as less than full epistemic agents. A case is made for a more tolerant and inclusive approach, not only to vaccine hesitancy but also to other forms of unorthodoxy or non-compliance. The primary objective in these cases should be to achieve Verstehen of seemingly alien outlooks and practices so that policy makers and practitioners in public services can more effectively educate a sceptical public about the risks of vaccine hesitancy. (shrink)

Allah katında en şerefli amellerden biri Kur’ân ilimleri hakkında araştırma yapmaktır. Özellikle Rasulullah’ın ashabına öğretmiş olduğu vahiy vecihlerinin lafızlarını nakletme olgusunu üstlenen kırâat ilmi hakkında araştırma yapmanın ayrı bir yeri vardır. Kur’ân-ı Kerim İslam şeriatının ilk kaynağı olduğundan dolayı geçmiş ve günümüz alimleri kendisiyle alakalı olan tefsir, kırâat, dil bilimi, i’râb ve benzeri ilimlere ehemmiyet vermişlerdir. Biz de bu çalışmamızda çeşitli islami ilimler hakkında ilim ehli zatlar arasındaki yüksek mevkii bulunan İmam Ebû Muhammed Mekkî b. Ebî Talib’i ele aldık. Kırâat, (...) tecvid, arapça, fıkıh, kelam vb. İslami ilimlerde yüze yakın eser telif eden Mekki, İslami ilimlerin çoğunu elde ederek, özellikle Kırâat ve tefsir ilmine öncülük etmiş nadir âlimlerden biridir. Biz bu çalışmamızda Mekkî b. Ebî Talib’in Kırâat ilmindeki yeri ve bu ilme katkısını ele aldık. Bunun yanı sıra onun bu alanda telif ettiği eserler ve bu eserlerin önemi üzerinde durup, özellikle kendisinin Kırâatteki Tevatür meselesine değindik. Çünkü araştırmacılar Mekkî’nin bu konudaki görüşü hakkında ihtilafa düşüp farklı fikirler öne sürmüşlerdir. Son olarak çalışmamızı Mekki b. Ebu Talib’in kırâat ilminde kendisinden sonra gelen kişiler üzerinde ki etkisi hakkında bahsederek sonlandırmış olduk. (shrink)

İlimler, sanatlar ve mesleklerin mazisi tarihe konu olduğu gibi, tarih de farklı sahalara mensup kimseler tarafından kaleme alınmıştır. İslam toplumunda 3./9. yüzyıldan itibaren tıp ve tabipler tarihine dair eserler yazılmaya başlamıştır. Öte yandan, tabiplerin de çağının tanığı olarak tarih yazdıklarını görmekteyiz. İslam dünyasında tabiplerin tarih yazıcılığının ilk örneklerine Abbâsî Devleti’nde rastlamaktayız. Saray tabipleri halifelerin ve devlet ricalinin tedavisiyle vazifeli iken, aynı zamanda siyasi ve toplumsal hadiselere de bizzat yakından şahit olmuşlardır. Bu tabiplerden bazıları gördüklerini rivayet ederek tarih yazımına dolaylı yoldan (...) katkıda bulunmuş, bazıları ahbâr veya kronik türünden eser yazarak çağını kayıt altına almış, bazıları da hatırat kaleme alarak müşahedelerini gelecek nesillere aktarma yolunu seçmiştir. Bu araştırmada Abbâsî Devleti’nin ilk iki asrında sarayda tabip olarak hizmet etmenin yanı sıra tarih eseri yazan şahsiyetler tespit edilmeye çalışıldı. Bu tabiplerin dönemin tarih yazıcılığına ne tür katkı sağladıkları, kaleme aldıkları tarih eserlerindeki hususiyetler ve Abbâsî sarayında istihdam edilen tabiplerin gündelik yaşamlarının öne çıkan yönleri ele alındı. Özellikle Abbâsî sarayı tabiplerinden Huneyn b. İshak’ın tarihe kaynaklık eden hatıratı ve Sâbit b. Sinân’ın kroniği üzerinde duruldu. (shrink)

Rheumatoid arthritis (RA) may not be a multifactorial disease; it can be hypothesized that RA is developed through a series of events following a triggering event, which is the emergence of a chemokine for neutrophils in the synovium. IL-17A, secreted by infiltrated neutrophils, stimulates synoviocytes to produce CCL20, which attracts various CCR6-expressing cells, including Th17 cells. Monocytes (macrophages) appear after neutrophil infiltration according to the natural course of inflammation and secrete IL-1β and TNFα. Then, IL-17A, IL-1β, and TNFα stimulate synoviocytes (...) to produce CCL20, amplifying the inflammation. Varieties of chemokines secreted by infiltrating cells accumulate in the synovium and induce synoviocyte proliferation by binding to the corresponding G protein-coupled receptors, thus expanding the synovial tissue. CCL20 in this tissue attracts circulating monocytes that express both CCR6 and receptor activator of NF-κB (RANK), which differentiate into osteoclasts in the presence of RANKL. In this way, pannus is formed, and bone destruction begins. (shrink)

This paper argues that vice-charging, the practice of charging other persons with epistemic vice, can itself be epistemically vicious. It identifies some potential vices of vice-charging and identifies knowledge of other people as a type of knowledge that is obstructed by epistemically vicious attributions of epistemic vice. The hazards of vice-charging are illustrated by reference to the accusation that parents who hesitate to give their children the MMR triple vaccine are guilty of gullibility and dogmatism. Ethnographic and sociological research is (...) used to make the case that this charge is, in a significant range of cases, epistemically unjust and hinders attempts to make sense of vaccine hesitancy. This epistemic injustice consists in the representation of vaccine hesitant parents as less than full epistemic agents. A case is made for a more tolerant and inclusive approach, not only to vaccine hesitancy but also to other forms of unorthodoxy or non-compliance. The primary objective in these cases should be to achieve Verstehen of seemingly alien outlooks and practices so that policy makers and practitioners in public services can more effectively educate a sceptical public about the risks of vaccine hesitancy. (shrink)

Analytical study of the philosophy of Vālmīki as discussed in Rāmāyaṇa.

THE PARADOXES OF CONFIRMATION ARE CONSTITUTED BY THE CONTRADICTIONS ARISING FROM THE CONJUNCTION OF THREE PRINCIPLES OF CONFIRMATION - NICOD’S CRITERION, THE EQUIVALENCE CONDITION, AND WHAT THE PAPER CALLS THE SCIENTIFIC LAWS CONDITION. THE PAPER DISCUSSES IN DETAIL THE VARIOUS SOLUTIONS PROVIDED BY ABANDONING ONE OF THE PRINCIPLES. IN THE END IT FINDS NICOD’S CRITERION FALSE, BUT FINDS THE EXPLANATIONS GIVEN BY H.G. ALEXANDER AND OTHERS OF WHY NICOD’S CRITERION IS FALSE THEMSELVES UNSATISFACTORY. IT THEN PROVIDES A MORE ADEQUATE ACCOUNT (...) OF THE CIRCUMSTANCES IN WHICH "RA.BA" CONFIRMS "ALL R’S ARE B". (shrink)

Study of the Rājamārtaṇḍa Sanskrit commentaryof Bhojaraja, King of Malwa, on Yogasūtra of Patañjali, compendium of Yoga philosophy.

On indic philosophy; includes articles on Mahabharata epic.

İslam'daki manevi hayatın ve ahlaki değerlerin ismi olan tasavvuf, İslam düşünce tarihinde önemli bir yere sahiptir. Yerel ve evrensel birçok unsuru içinde barındıran bu akım, dinin maneviyat boyutunu ön olanda tutar. İslam toplumu, ruhi ve manevi değerlerin birçoğunu tasavvufa ve onun kurumsal ifadesi olan tarikatlara borçlu olduğu görülmektedir. Tasavvufun en önemli özelliklerinde birisi, bireyin gündelik hayatının akışına müdahil olmasıdır. Dinin bireyin dünyasına nüfuzu anlamına gelen dindarlık ise bireyin günlük dünyasının duygusal yönlerinde Sufizmin etkisiyle güçlü değişiklikler meydana getirmektedir. Bununla beraber tasavvuf, (...) bireysel dinginliğin yanı sıra toplumsal alanda kendini gerçekleştiren bir maneviyat hareketi olma özelliği taşır. Bu çalışmanın amacı, kendini dindar olarak tanımlayan öğrencilerin dine tasavvufa, tarikatlara ve rabıta olgusuna bakışını sosyolojik olarak analiz etmektir. Bundan dolayı, kendini dindar olarak tanımlayan bireylerin tasavvuf, tarikat ve rabıta olgularına yaklaşımlarına odaklanılmıştır. Bu çalışmanın temel tezi hem tasavvufun bireyin hayatını değiştirdiği hem de bazı olumsuzluklarına rağmen dindar öğrencilerin tasavvufa olumlu yaklaştıklarıdır. Tasavvuf, bireyin dünyasında dinin derinleşmesine katkı sunmaktadır. Nitel verilere dayanarak yapılan, Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde okuyan ve kendini dindar olarak tanımlayan öğrencilerle gerçekleştirilen mülakat verilerinin analizine dayanan bu makale, tasavvufun gündelik hayat içindeki varlığını tartışmayı amaçlamaktadır. İki ana bölümden oluşan bu makalenin ilk bölümünde toplumsal bir aktör olarak tasavvuf ile beraber gündelik hayatın sosyolojisine, ikinci bölümde de Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi dördüncü sınıfta okuyan dindar öğrencilerle yapılan mülakat verilerine odaklanılmıştır. Sonuç bölümünde ise tasavvuf, tarikat, rabıta ile beraber tasavvufi yaşamın gündelik hayata etkisi değerlendirilmiştir. Sonuç olarak yerel ve evrensel unsurları içinde barındıran tasavvuf, hem dinin etkisini artırarak bireyin dindarlaşmasına hem de ahlaklı bir toplumun oluşmasına katkı sunmaktadır. Tasavvuf kökenli dini grupların bazı ritüellerine karşı çıkmakla beraber tasavvuf olgusuna olumlu yaklaşan öğrencilere göre tasavvufun bireyin gündelik hayatında sağlamış olduğu temel katkı, dinin pratik ve ritüel boyutunu da içeren ahlak alanındadır. Bundan dolayı tasavvuf, ahlaki eylemler üzerinden toplumsal ve bireysel hayata etki etmekte ve bireyin eylem dünyasını biçimlendirmektedir. Bu bağlamda öğrencilerin nazarında tasavvuf merkezli dini grupların etkili ve meşru olmalarının sebebi, ahlakın merkezde olduğu bir dinselliği görünür kılmalarıdır. Bunun yanı sıra hem eğitim-öğretim sistemi hem de İlahiyat fakültelerindeki eğitim, sadece öğretimi esas aldığı ve pratiği dışarıda bıraktığı için eleştirilmektedir. Bu bağlamda bilgi ile eylemi harmanlayan yeni bir eğitim anlayışına olan ihtiyacın varlığı ortaya çıkmıştır. (shrink)

On the life and works of Maṇḍanamiśra, philosopher of Saṅkarācārya tradition.

On the outside wall and in the vestibule of the ‘House of Publius Paquius Proculus’ in Pompeii three graffiti containing the name Cucuta can be found. The first simply readsCucuta. The second tells us that Cucuta was an attendant of the Emperor Nero :Cu | Cucuta Ner.From the third we learn that Cucuta was a financial secretary of Nero :Cucuta ab ra[t]ioni[b]us | Neronis Augusti. While the meaning and significance of these graffiti may seem apparent—that one of Nero's attendants scratched (...) his name on the wall and vestibule pillar as he waited for the emperor to return from a meeting—the closeness betweenCucuta andcicuta raises a key question: should we readCucutaasCicutaand therefore understand the third graffito in particular as a joke about Nero's rumoured fondness for killing family, friends and his senatorial enemies with poison? In other words, is it Poison, and not a person, that keeps Nero's finances in order? And, if so, can theCucutagraffiti give us an alternative insight into the plethora of wall inscriptions found outside building I.7.1 greeting Publius Paquius Proculus and recommending him for office? (shrink)

Cuand o l a edició n d e est e númer o d e lo s Anale s d e l a Cáted r a F r ancisc o Suá r e z estab a a punt o d e ce r rars e no s so r prendi ó e l f allecimient o d e fo r m a repentina e inesperad a d e Nicolá s Lópe z Calera , Directo r d e est a pu b (...) licació n durant e más d e cuarent a años . P ar a tod o e l equip o editoria l qu e fo r mamo s pa r t e d e lo s A CFS s u mue r t e h a signi f icad o un a pérdid a i r repara b l e po r l a huell a imbo r ra b l e qu e su labo r académic a y dedicació n un i v ersitari a h a dejad o entr e todo s nosotros. (shrink)

re s u m o O pre s e nte artigo se inic ia com uma cláusula interna à filosof ia de l e u z e a na, a de que todo pens a me nto pode ser carc t e r i z a do pelo grau de ima n ê nc ia que o me s mo realiza. O pens a me nto de Hu me, como “e m p i r i s mo superior”, segundo ex (...) p ressão de Deleuze, pro mo v e r ia a ima n ê nc ia, ou seja, ele não se re nde r ia a ne n hum tra ns c e nde nt e. Ao me s mo tempo, como s u p e r i o r, se trata de um empirismo que não se pre nde ao ime d ia - t a me nte da do, como suporia um “e m p i r i s mo ing ê nuo”. Por isso, o empirismo seria um p e ns a me nto da ima n ê nc ia que apre s e nta certa alçada tra ns c e ndental, permitindo a Deleuze falar em “e m p i r i s mo tra ns c e nde nt a l ”. A complexa fórmula filosófica re s u m ida nessa ex p ressão de l e u z e a na será por nós, aqui, tratada sob o ponto de vista Hume, de mo do que o ceticismo humeano será tomado como um operador de imanência que of e - rece ao empirismo sua dimensão transcendental. Tal tra t a mento será levado a cabo em duas etapas, quais sejam: a) ceticismo e pro b l e ma da disjunção inclusiva na int e ra ç ã o das fa c u l da des ; b) ceticismo e tra ns c e ndent a l ida de dos juízos empíric o s. palavras-chave Ceticismo; Empirismo; Hume; Deleuze; Transcendental; Imanência. (shrink)

17. yy. da Osmanlıların bir eyaleti olan Trablusgarb’da doğup büyüyen Ahmed b. Huseyn el-Behlûl, Mısır’ın önemli ilim adamlarından eğitim almış sonra memleketine dönmüştür. Osmanlı dönemi şairi Ahmed el-Behlûl, şairlik yönünün yanı sıra Akâid sahasında Durretu’l-‘Akâi’d, Fıkıh sahasında el-Mu‘ayyene ve el-‘Izziyye ve Arap Dili ve Edebiyatı sahasında el-Makâmetu’l-Vitriyye gibi eserleri telif ederek çeşitli sahalarla ilgilenmiş bir âlimdir. Behlûl, ed-Durru’l-Asfâ ve’z-Zebercedu’l-Musaffâ fî Medhi’l-Mustafâ ismiyle meşhur divânını tamamıyla Hz. Muhammed’i medhe tahsis etmiştir. Başta Libya olmak üzere Kuzey Afrika’da meşhur olan Divan, Kâdî ‘İyâz’ın (...) el-‘Iyâdiyye isimli manzumesine yazılmış bir tahmis olup Arap alfabesinin 29 harfinin her biriyle başlayıp beşlemelerin sonlarını da yine aynı harfle bitirdiği 29 kasideden oluşur. Şair, divanında Hz. Peygamber’in doğumu, nesebi, güzel ahlakı ve şemâili, mucizeleri, şirkin onunla ortadan kalktığı, şefaati, peygamberler arasındaki üstünlüğü, yaşadığı kutsal mekânlar, O’na duyulan özlem, O’na, Ehli Beytine ve Ashabına salavât getirmenin önemi, O’nun günah ve hatadan kurtarıcı olması ve ümmeti olmanın ayrıcalığı konularına değinmiştir. (shrink)

Cuand o l a edició n d e est e númer o d e lo s Anale s d e l a Cáted r a F r ancisc o Suá r ez estab a a punt o d e ce r rars e no s so r prendi ó e l f allecimient o d e fo r m a repentin a e inesperad a d e Nicolá s Lópe z Calera , Directo r d e est a pu b (...) licació n durant e má s de cuarent a años . P ar a e l equip o editoria l qu e fo r mamo s pa r t e d e lo s A CF S s u mue r te h a significad o un a pérdid a i r repara b l e po r l a huell a imbo r ra b l e qu e s u labo r aca- démic a y dedicació n un i v ersitari a h a dejad o entr e nosotros . Est e númer o adquiere u n significad o especia l po r qu e e l aza r quis o qu e e l Prof . Lópe z Caler a no s e n viase par a s u pu b licació n e n l a secció n abie r t a e l últim o trabaj o qu e habí a te r minado a f inale s de l pasad o v erano , un a i n v estigació n sobr e “Guille r m o d e Ockha m y el laicism o mode r no” . T ra s s u f allecimiento , e l Consej o d e Redacció n consider ó más apropiad o pu b lica r dich o trabaj o com o l o qu e s u mue r t e l o habí a acabad o con- vi r tiendo : u n document o póstumo . U n document o ademá s especialment e emot iv o par a todo s lo s qu e l o conocimo s y trabajamo s co n él . E n l a secció n habitua l d e la r e vist a podr á disf r uta r e l lecto r d e est e trabaj o de l Prof . Lópe z Caler a e n e l que v olví a a mostra r un a d e su s pasione s intelectuale s preferida s com o er a l a lectur a y l a constant e vuelt a a l pensamient o d e lo s clásico s desd e lo s qu e afronta r lo s temas má s contemporáneos. (shrink)