Bioethics has received important criticisms for its perceived privileging of biomedical authority with longstanding calls for greater recognition of the social, political, economic, historical, and...

Rationale: Deep brain stimulation (DBS) of the hippocampus is proposed for enhancement of memory impaired by injury or disease. Many pre-clinical DBS paradigms can be addressed in epilepsy patients undergoing intracranial monitoring for seizure localization, since they already have electrodes implanted in brain areas of interest. Even though epilepsy is usually not a memory disorder targeted by DBS, the studies can nevertheless model other memory-impacting disorders, such as Traumatic Brain Injury (TBI). Methods: Human patients undergoing Phase II invasive monitoring for (...) intractable epilepsy were implanted with depth electrodes capable of recording neurophysiological signals. Subjects performed a delayed-match-to-sample (DMS) memory task while hippocampal ensembles from CA1 and CA3 cell layers were recorded to estimate a multi-input, multi-output (MIMO) model of CA3-to-CA1 neural encoding and a memory decoding model (MDM) to decode memory information from CA3 and CA1 neuronal signals. After model estimation, subjects again performed the DMS task while either MIMO-based or MDM-based patterned stimulation was delivered to CA1 electrode sites during the encoding phase of the DMS trials. Each subject was sorted (post hoc) by prior experience of repeated and/or mild-to-moderate brain injury (RMBI), TBI, or no history (control) and scored for percentage successful delayed recognition (DR) recall on stimulated vs. non-stimulated DMS trials. The subject’s medical history was unknown to the experimenters until after individual subject memory retention results were scored. Results: When examined compared to control subjects, both TBI and RMBI subjects showed increased memory retention in response to both MIMO and MDM-based hippocampal stimulation. Furthermore, effects of stimulation were also greater in subjects who were evaluated as having pre-existing mild-to-moderate memory impairment. Conclusion: These results show that hippocampal stimulation for memory facilitation was more beneficial for subjects who had previously suffered a brain injury (other than epilepsy), compared to control (epilepsy) subjects who had not suffered a brain injury. This study demonstrates that the epilepsy/intracranial recording model can be extended to test the ability of DBS to restore memory function in subjects who previously suffered a brain injury other than epilepsy, and support further investigation into the beneficial effect of DBS in TBI patients. (shrink)

Samuel Golubchuk was unwittingly at the center of a medical controversy with important ethical ramifications. Mr. Golubchuk, an 84-year-old patient whose precise neurological level of function was open to debate, was being artificially ventilated and fed by a gastrostomy tube prior to his death. According to all reports he was neither brain dead nor in a vegetative state. The physicians directly responsible for his care had requested that they be allowed to remove the patient from life support against the wishes (...) of the patient's family. Concurrently the Manitoba College of Physicians and Surgeons released a statement which states that the final decision to withdraw life support lies with the physician. In our opinion the statement is ethically problematic for a number of reasons. 1. It is an affront to the guiding principles of Western medical ethics: patient autonomy and human freedom. 2. The position of Samuel Golubchuk's physicians and the new statement lack cultural sensitivity towards other traditions. 3. In modern society there exists an erosion of a basic attitude towards the value of life. 4. The ability of physicians to predict life expectancy in terminally ill patients has been shown repeatedly to be quite limited. (shrink)

"It's a jungle out there. And in here, too. Through this jungle prowl all the demons of dirt and disorder. Though they must win eventually, the way to delay their victory is to keep everything in its proper place, and that means noticing any detail that doesn't fit." "Welcome to the world of former San Francisco police detective Adrian Monk, intellectual athlete and behavioral cripple, master of crime-solving and slave to his own terrors. Mr. Monk and Philosophy examines that (...) world through the lens of philosophy, bags all the evidence, and identifies DNA samples of Aristotle, Aquinas, Nietzsche, and Wittgenstein." --Book Jacket. (shrink)

Artykuł poruszać będzie zagadnienia dotyczące sposobu definiowania artysty oraz istnienie artystów w kontekście historycznym, ontologicznym i filozoficznym. Autor rozważy także dylematy moralne i etyczne, dotyczące statusu dzieła, jak i problemy estetyczne odniesione do „standaryzacji” dzieł według wzorca produktów i języka biznesowego. Udowodni, że żaden współczesny człowiek w istocie nie potrafi zrobić „kanapki” jako jednostka. Wytwory artystyczne są w podobnej sytuacji. Status quo jest w procesie przewartościowania. W artykule postawiona będzie teza, że współczesny artysta jest nauczycielem, który stymuluje bądź angażuje działalność (...) osób – korzystając z nowych rozwiązań technologicznych – do powstających w sposób zbiorowy dzieł sztuki. Te nowe realia wymagają ogólnego dostępu do zasobów koniecznych dla nowego społeczeństwa. Rozwój technologii spowodował, że wśród artystów i odbiorców znacznie zradykalizował się sposób tworzenia i recepcji sztuki. Nie jest to bynajmniej tajemnicą, szczególnie biorąc pod uwagę konflikty między własnością autorską a prywatną (piractwo) oraz historię tego „problemu” – począwszy od pojawienia się prasy drukarskiej. W świetle nowej technologii nasuwa się pytanie, czy usiłujemy utrzymać przestarzały model? Czy komputer może być artystą? Czy może nim być tłum? A zwierzęta? Czy twory sztuki mogą być własnością publiczną? Co w przypadku powszechnego dostępu do edukacji artystycznej? Jaki paradygmat wprowadzić? Jaka powinna być polityka wobec zasobu energii kreatywnej? (shrink)

Adrian Miaskowski należy do wybitniejszych jezuitów polskich na przełomie XVII i XVIII w. Był pedagogiem, autorem Dialektyki, płodnym pisarzem w dziedzinie teologii, rektorem kilku kolegiów i prowincjałem jezuitów. W dotychczasowej literaturze istnieje na jego temat sporo dłuższych lub krótszych tekstów i wzmianek, a jego nazwisko figuruje w wielu encyklopediach i słownikach, na czele z Polskim Słownikiem Biograficznym. Jednakże jego poglądy filozoficzne nie były dotąd przedmiotem zainteresowania. Niniejsze krótkie opracowanie ma za cel wypełnić tę lukę. Zawiera biografię Miaskowskiego, przegląd treści (...) Dialektyki i zawartych w niej poglądów, oceny Dialektyki oraz omówienie elementów filozofii człowieka i filozofii Boga, zawartych w traktatach teologicznych Miaskowskiego. (shrink)

Adrian Miaskowski należy do wybitniejszych jezuitów polskich na przełomie XVII i XVIII w. Był pedagogiem, autorem Dialektyki, płodnym pisarzem w dziedzinie teologii, rektorem kilku kolegiów i prowincjałem jezuitów. W dotychczasowej literaturze istnieje na jego temat sporo dłuższych lub krótszych tekstów i wzmianek, a jego nazwisko figuruje w wielu encyklopediach i słownikach, na czele z Polskim Słownikiem Biograficznym. Jednakże jego poglądy filozoficzne nie były dotąd przedmiotem zainteresowania. Niniejsze krótkie opracowanie ma za cel wypełnić tę lukę. Zawiera biografię Miaskowskiego, przegląd treści (...) Dialektyki i zawartych w niej poglądów, oceny Dialektyki oraz omówienie elementów filozofii człowieka i filozofii Boga, zawartych w traktatach teologicznych Miaskowskiego. (shrink)

Celem niniejszej pracy jest zastosowanie wizji „Lewiatana” Thomasa Hobbesa do koncepcji superinteligencji lub nadludzkiej inteligencji, które dyskutowane jest wśród transhumanistów i poruszone jest przez takich filozofów i futurologów jak między innymi Nick Bostrom, Stanisław Lem, albo Ray Kurzweil. Inspiracją mojej pracy były pytania w rodzaju: „kiedy człowiek przestaje być autonomicznym podmiotem?” albo „czy człowiek w ogóle może być samodzielny?”. Niemniej jednak wydaje mi się, że takie pytania mogą się pojawić wtedy, kiedy człowieka rozpoznamy jako zwierzę polityczne (politikon zoon w sensie (...) Arystotelesowskim). Albowiem trudno wyobrażać sobie wyłonienie pojęcia polityki wobec człowieka samotnego, to znaczy w izolacji od innych ludzi i bez odniesienia się lub ustosunkowania się do nich. Będę argumentował z perspektywy historyka ewolucyjnego. Za badaczy posiadających wkład do takiego stanowiska można uznać Karola Darwina, Samuela Butlera, George’a Dysona i szczególnie Yuvala Noaha Harariego. Opieram się głównie na pracach dwóch ostatnich. (shrink)

This paper assumes that aesthetic judgements are irrational in nature. Judges and music experts often provide us with a description of their experiences as well as assessments, and thus set standards for beauty and skill. These assessments have an axionormative character. They can be evaluated by analyzing the statements made which describe the subjective and individual experiences that justify the judgment, or with the methods of heterophenomenology - proposed by Daniel Dennett - as well as through an analysis of cognitive (...) biases in thinking. At the same time, irrationalism is systemic rather than arbitrary or irrational assessments are repetitive and predictable. Narrowing the issues to the problem of decision making, I discuss ideas on resolving the beauty of musical works - or more precisely criteria for assessing the medium for the work, which is the performer. I use results from behavioral economics, according to which man is an irrational animal. In this context, this paper is an attempt to draw a similar discipline of "behavioral aesthetics" in music. -/- Aksjologia muzyki: systemowy irracjonalizm w ocenach wykonań muzycznych -/- Praca opiera się na założeniu, że oceny estetyczne mają irracjonalny charakter. Jury i eksperci muzyki często udostępniają nam opis swoich przeżyć oraz oceny i tym samym wyznaczają standardy piękna i umiejętności. Oceny te mają aksjonormatywny charakter. Można je badać analizując wypowiedzi, które opisują subiektywne i jednostkowe przeżycia jako uzasadnienia osądu, czyli poprzez metody heterofenomenologii - proponowane przez Daniela Dennetta - jak również poprzez analizę błędów poznawczych w myśleniu. Jednocześnie irracjonalizm ten jest raczej systemowy aniżeli arbitralny, czyli irracjonalne oceny są powtarzalne i przewidywalne. Zawężając problematykę do zagadnienia decyzji, omawiam koncepcje dotyczące rozstrzygnięcia piękna dzieł muzycznych – a ściślej: kryteriów oceny medium przekazywania utworów, jakim jest wykonawca. Korzystam z dorobku nurtu ekonomii behawioralnej, w ramach którego zakłada się, że człowiek jest irracjonalnym zwierzęciem. W tym kontekście niniejsza praca jest próbą zarysowania analogicznej „estetyki behawioralnej” na przykładzie muzyki. (shrink)

The problem of interpreting music’s function or role is scrutinized by grounding music’s significance through a selected reading of Platonic philosophy and a reinterpretation of the concept of “pharmakon” familiar to ancient Greeks, and in particular, the Athenians. Views on both mousike and the artistic practice of music in that era are taken into account. The “pharmakon” is analyzed through a concept of love as a harmonizing force and a variety of contexts are explicated, showing that it concerns any object (...) that gives rise to beneficial and detrimental effects. It also changes mental states or the manner of thinking in such a way that the value of the pharmakon is undecidable a priori and dependent upon an axiology of anticipation. Plato’s metaphysics and philosophy of music can be read to show that music can be both a poison and a remedy in regard to the ways it is used, which is analogous to drugs, medicine, or technological entities such as writing. In this context attention is given to the problem of mania, and how music can be both a force that gives rise to such a condition as well as a technique of alleviating it, since it is a tool for manipulating the intrapsychic dialogue of the embodied soul. -/- Znaczenie muzyki w nawiązaniu do Platona i pojęcia „farmakon" Problematyka interpretacji funkcji lub roli muzyki jest badana poprzez ugruntowanie znaczenia muzyki w wybranych wątkach filozofii Platona i reinterpretacji pojęcia „farmakon” bliskiego starożytnym Grekom, a zwłaszcza Ateńczykom. Uwzględnia się poglądy zarówno odnośnie mousike jak i ówczesnej praktyki artystycznej. „Farmakon” analizowany jest poprzez koncepcję miłości jako harmonizującej siły oraz przez różne konteksty, które są wyeksplikowane, aby wskazać na to, że dotyczy jakiegokolwiek przedmiotu, który powoduje korzystne jak i szkodliwe efekty. Zmienia także stany umysłowe lub sposób myślenia tak, że wartość farmakonu jest nierozstrzygalna a priori i powiązana z aksjologią antycypacji. Metafizyka i filozofia muzyki Platona może być czytana w sposób ukazujący, że muzyka może być zarówno trucizną jak i środkiem zaradczym, w zależności od formy jej użytkowania, co jest analogiczne z narkotykami, medycyną i technicznymi bytami takimi jak pismo. W tym kontekście zwraca się uwagę na problem szału i tego, że muzyka może być zarówno siłą, która wywołuje ów stan, jak i środkiem załagodzenia go, ponieważ jest ona narzędziem manipulacji intrapsychicznego dialogu ucieleśnionej duszy. (shrink)

Tekst stanowi głos w dyskusji dotyczącej filozoficznych wniosków, jakie można wysnuć z systematycznych badań empirycznych nad intuicjami w kwestii odniesienia nazw własnych. Artykuł nawiązuje do słynnych badań Machery’ego i współpracowników, w których zaobserwowali oni różnice międzykulturowe w intuicjach semantycznych Amerykanów i Chińczyków. Autorzy badań używają tego rezultatu, by podać w wątpliwość użyteczność intuicji w sporach filozoficznych dotyczących zagadnienia odniesienia nazw własnych. W artykule przedstawiam wyniki własnych badań filozoficzno-eksperymentalnych, które mają na celu nie tyle badanie intuicji semantycznych, ile analizę metod wykorzystywanych (...) do tego w dotychczasowych studiach poświęconych tej tematyce. Rezultaty moich badań wskazują na znaczącą niestabilność werdyktów dotyczących kwestii odniesienia nazw własnych i podatność tych werdyktów na czynniki nieistotne z filozoficznego punktu widzenia. Bazując na zebranych danych, twierdzę, że metody stosowane w dotychczasowych badaniach filozoficzno-eksperymentalnych poświęconych tematyce odniesienia nazw własnych nie gwarantują pomiaru intuicji o pożądanym charakterze. (shrink)

Artykuł poświęcony jest realizacji celu badawczego, na który składają się trzy zadania. Pierwszym z nich jest zarysowanie głównych cech ekspresywizmu metaetycznego, ze szczególnym uwzględnieniem różnic i podobieństw zachodzących między tym typem teorii a tradycyjnym emotywizmem. Drugim zadaniem jest przedstawienie podstawowych twierdzeń najbardziej wyrafinowanej wersji współczesnego ekspresywizmu – koncepcji Allana Gibbarda – z uwzględnieniem miejsca uczuć moralnych w analizie sądów moralnych. Po trzecie w artykule omawia się podjęte przez Gibbarda zastosowanie podejścia ekspresywistycznego w metateorii znaczenia i jego metaetyczne konsekwencje, zwłaszcza w (...) zakresie relacji między ekspresywizmem a antynaturalizmem. (shrink)

Artykuł zawiera prezentację teorii konstruktywizmu metaetycznego Sharon Street i stanowi próbę ustalenia, czy koncepcja ta posiada status adekwatnej teorii metaetycznej pociągającej wiarygodne konsekwencje normatywne. W toku analizy okazuje się, że konstruktywizm Street jest stanowiskiem niedookreślonym w szczegółach, a jego relacja do ekspresywizmu pozostaje niejasna. Normatywne konsekwencje konstruktywizmu głębokiego są nieintuicyjne i kontrowersyjne – przede wszystkim dlatego, że teoria ta uzależnia sferę powinności od dokonywanych przez jednostkę wartościowań, o ile tylko wartościowania te są ze sobą wzajemnie spójne i są instrumentalnie racjonalne (...) w świetle prozaicznych faktów. Konstruktywizm pada ofiarą problemu autoreferencji, który to problem może być sformułowany w postaci następującego pytania: czy konstruktywistyczne ujęcie warunków prawdziwości twierdzeń normatywnych wynika z każdego praktycznego punktu widzenia, czy też jego trafność jest niezależna od praktycznego punktu widzenia w ogóle? Problem jest poważny, ponieważ stawia pod znakiem zapytania wewnętrzną spójność dyskutowanego stanowiska. Ponadto jest rzeczą wątpliwą, czy konstruktywizm jest najmocniejszym poglądem antyrealistycznym w metaetyce – wydaje się, że teorie odwołujące się do reakcji podmiotów znajdujących się w idealnych okolicznościach posiadają przewagę. Te ostatnie są zasadnie bardziej restrykcyjne w dziedzinie etyki normatywnej, nie wchodzą w konflikt z wnioskami wyciąganymi przez Street z tzw. dylematu darwinowskiego oraz w mniejszym stopniu niż konstruktywizm dopuszczają wpływ nieistotnych procesów przyczynowych. (shrink)

Artykuł jest semiotycznym studium map sieci odwrotnej ‒ wykresów stosowanych we współczesnych naukach przyrodniczych do reprezentacji dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego na kryształach. Źródłem badanego materiału są artykuły z dziedziny krystalografii. Przeprowadzona analiza, wykorzystująca narzędzia pojęciowe używane w językoznawstwie, wykazuje, że rozważane obiekty znakowe to nielinearne teksty mieszane oparte w dominującej mierze na kodzie graficznym. W ich strukturze da się wyodrębnić zarówno elementy odnoszące się do rzeczywistości pozatekstowej, jak i metatekst oraz metajęzyk. Dekodowanie map sieci odwrotnej jest złożonym procesem, angażującym nie tylko (...) wiedzę o systemie ich języka, lecz także odbiór informacji o charakterze presupozycyjnym i implikacyjnym. Przegląd literatury krystalograficznej ujawnia istnienie dużej różnorodności form badanych wykresów. Najczęściej spotykane warianty zostały szczegółowo omówione, sformułowałem też postulaty dotyczące ich kodyfikacji, która mogłaby być pożyteczna z punktu widzenia ekonomii językowej naukowego dyskursu. Ponadto, zaprezentowałem przykładowe inne typy stosowanych w krystalografii dwuwymiarowych znaków ikonicznych, które mogą tworzyć makrosystem semiotyczny, wart dalszych studiów. (shrink)

Metaetyka jest prężnie rozwijającą się dziedziną dociekań filozoficznych, której pytania należą do problemów określających przedmiot refleksji filozoficznej od czasów jej zarania. Metody tych dociekań również mają starożytny rodowód, sięgający wysiłków analitycznych Sokratesa. W dziedzinie tej cały czas pojawiają się kolejne zagadnienia, ciekawe i doniosłe teorie, a nawet nowe paradygmaty badawcze. Metaetyka jest przedsięwzięciem interdyscyplinarnym, w którym wykorzystuje się i rozwija teorie z zakresu m.in. filozofii języka, ontologii i epistemologii, odnosząc się także do wyników innych nauk, w szczególności psychologii i biologii. (...) Niniejszy, poświęcony problematyce metaetycznej, numer Etyki bardzo dobrze ilustruje przedstawiony stan rzeczy; znalazły się w nim teksty obejmujące szerokie spektrum tematów. (shrink)

O pewnym językowym rozszerzeniu logiki MR: podejście semantyczne i tabelau W artykule przedstawiamy rozszerzenie minimalnej, normalnej logiki pozycyjnej, czyli logiki z operatorem realizacji. Logika pozycyjna to logika filozoficzna, która umożliwia odniesienie zdań do kontekstów, które można rozumieć na wiele sposobów. Wzbogacamy podstawowy język minimalnej logiki pozycyjnej o dodatkowe wyrażenia zbudowane z predykatów i stałych pozycyjnych. Akceptujemy również wyrażenia zbudowane z operatorem realizacji oraz wiele pozycji, takich jak: Dzięki temu zwiększyliśmy wyrazistość minimalnej logiki pozycyjnej. W artykule wskazujemy na wiele przykładów na (...) to, że dzięki tej niewielkiej zmianie mogą powstać złożone teorie oparte na proponowanym rozszerzeniu. Jako teorię dowodu dla naszej logiki zakładamy metody tableau, pokazujące twierdzenia o poprawności i zupełności. Na koniec jednak pokazujemy, że badana tutaj logika jest tylko rozszerzeniem językowym MR: wszystkie twierdzenia o przedłużeniu mają swoje odpowiedniki w czystych twierdzeniach MR. Jednak teorie oparte na proponowanym rozszerzeniu mogą wyrazić znacznie więcej niż teorie oparte na czystej MR. (shrink)

*Full article is in FrenchEnglish abstract:The five lectures of La Lyre havraise constitute an attempt to elucidate the techniques of the modern novel. For this, Jean-Paul Sarture considers the dis - tinction between the novel and the récit introduced by Alain and Fernandez. The lectures consider Les Faux-Monnayeurs by André Gide; Point Counter Point by Aldous Huxley; Ulysses by James Joyce; The Waves, Mrs. Dalloway and Orlando by Virginia Woolf; Men of Good Will by Jules Romains; and The 42nd Parallel (...) by John Dos Passos. The analysis prefigures the techniques employed by Sartre in the novels published later in his literary career.French abstract:Les cinq conférences de La Lyre havraise constituent une tentative d’élucidation des techniques du roman moderne. Pour cela, Sartre se base sur les distinctions entre le roman et le récit introduites par Alain et Fernandez. Ces conférences traitent des Faux-Monnayeurs d’André Gide, de Contrepoint d’Aldous Huxley, du monologue intérieur d’Ulysse de James Joyce, des Vagues, de Mrs. Dalloway et d’Orlando de Virginia Woolf, des Hommes de bonne volonté de Jules Romains et du 42ième Parallèle de John Dos Passos. Ces analyses préfigurent les techniques employées par Jean-Paul Sartre dans ses oeuvres romanesques qu’il publiera plus tard dans sa carrière littéraire. (shrink)

Professor Strawson was interviewed on video on location at King's College, London during the Spring of 1992. Professor Strawson discusses his thoughts on a variety of topics on which he has written previously, providing some illuminating insights into how his thoughts has progressed. The text published here is en excerpt from this interview, translated with kind permission of Mr Rudolf V. Fara, the producer, in which prof. Strawson discusses his philosophical views with Martin Davies, Wilde Reader in Mental Philosophy at (...) Oxford University, and Mark Sainsbury, Susan Stebbing Professor of Philosophy at King's College, University of London. (shrink)

We present a one per cent measurement of the cosmic distance scale from the detections of the baryon acoustic oscillations in the clustering of galaxies from the Baryon Oscillation Spectroscopic Survey, which is part of the Sloan Digital Sky Survey III. Our results come from the Data Release 11 sample, containing nearly one million galaxies and covering approximately 8500 square degrees and the redshift range 0.2 < z < 0.7. We also compare these results with those from the publicly released (...) DR9 and DR10 samples. Assuming a concordance Λ cold dark matter cosmological model, the DR11 sample covers a volume of 13 Gpc3 and is the largest region of the Universe ever surveyed at this density. We measure the correlation function and power spectrum, including density-field reconstruction of the BAO feature. The acoustic features are detected at a significance of over 7σ in both the correlation function and power spectrum. Fitting for the position of the acoustic features measures the distance relative to the sound horizon at the drag epoch, rd, which has a value of rd,fid = 149.28 Mpc in our fiducial cosmology. We find DV = at z = 0.32 and DV = at z = 0.57. At 1.0 per cent, this latter measure is the most precise distance constraint ever obtained from a galaxy survey. Separating the clustering along and transverse to the line of sight yields measurements at z = 0.57 of DA = and H =. Our measurements of the distance scale are in good agreement with previous BAO measurements and with the predictions from cosmic microwave background data for a spatially flat CDM model with a cosmological constant. © 2014 The Author Published by Oxford University Press on behalf of the Royal Astronomical Society. (shrink)

The garish glow of neon was part of what put Las Vegas on the map—quite literally. The city’s most distinctive form of expression, neon signs tell an elaborate story of the history of Las Vegas, from their debut in 1929 at the onset of the Depression, when their seductive tones lured travelers through the Mojave Desert to part with scarce dollars, to today, when their flickering glow is a vanishing facet of the gaudy spectacle that is contemporary Vegas. Established in (...) 1996 to preserve Las Vegas’s underappreciated neon heritage, the Neon Boneyard houses many of the city's historic casino signs on a three-acre site at the edge of the city. The core of the collection of unrestored signage came from the pioneering Young Electric Sign Company, one of the first to produce neon signs in the area; but, in recent years, it has grown through donations from businesses and individuals who appreciate the key role played by neon in the growth of Las Vegas. Through Judy Natal’s photographs, the Neon Boneyard becomes a dynamic archaeological site that brings Vegas’s past to life in startling ways. The towering figure of Mr. O’Lucky becomes a home for the homeless, while the crumpled sign of a wedding chapel reflects the faded dreams of a lost paradise. Through such juxtapositions of success and failure, of past and present, Neon Boneyard: Las Vegas A–Z returns us to an earlier image of Vegas, suffused with the warm, commercial glow of neon, lighting the desert and inventing modern nightlife. (shrink)

Samuel Golubchuk was unwittingly at the center of a medical controversy with important ethical ramifications. Mr. Golubchuk, an 84-year-old patient whose precise neurological level of function was open to debate, was being artificially ventilated and fed by a gastrostomy tube prior to his death. According to all reports he was neither brain dead nor in a vegetative state. The physicians directly responsible for his care had requested that they be allowed to remove the patient from life support against the wishes (...) of the patient's family. Concurrently the Manitoba College of Physicians and Surgeons released a statement which states that the final decision to withdraw life support lies with the physician. In our opinion the statement is ethically problematic for a number of reasons. 1. It is an affront to the guiding principles of Western medical ethics: patient autonomy and human freedom. 2. The position of Samuel Golubchuk's physicians and the new statement lack cultural sensitivity towards other traditions. 3. In modern society there exists an erosion of a basic attitude towards the value of life. 4. The ability of physicians to predict life expectancy in terminally ill patients has been shown repeatedly to be quite limited. (shrink)

Objective: We aimed to evaluate the activity of the human glymphatic system in type 2 diabetes mellitus using diffusion tensor image analysis along with the perivascular space.Methods: Diffusion tensor images were acquired to calculate the diffusivities in the direction of the x-axis, y-axis, and z-axis of the plane of the lateral ventricle body in 20 patients with type 2 diabetes and 10 people in a control group. We evaluated the diffusivity along with the perivascular spaces, as well as the projection (...) fibers and association fibers, separately. The analysis along the perivascular space was defined as the mean /mean, where the Dxpro and Dxasc were the Dx values in the projection and association fiber areas, respectively.Results: There were significant differences in diffusivity along the projection fibers and the association fibers among the groups. The significant differences among the groups along the perivascular spaces, shown as the ALPS-index and medical history of T2DM, indicating lower water diffusivity along the perivascular space concerning type 2 diabetes severity, was also observed.Conclusion: Lower diffusivity along the perivascular space on DTI-APLS can reflect impairment of the glymphatic system in T2DM. This study showed that the activity of the glymphatic system could be evaluated by diffusion tensor image analysis. (shrink)

The relationship between brain activity and conscious visual experience is central to our understanding of the neural mechanisms underlying perception. Binocular rivalry, where monocular stimuli compete for perceptual dominance, has been previously used to dissociate the constant stimulus from the varying percept. We report here fMRI results from humans experiencing binocular rivalry under a dichoptic stimulation paradigm that consisted of two drifting random dot patterns with different motion coherence. Each pattern had also a different color, which both enhanced rivalry and (...) was used for reporting which of the two patterns was visible at each time. As the perception of the subjects alternated between coherent motion and motion noise, we examined the effect that these alternations had on the strength of the MR signal throughout the brain. Our results demonstrate that motion perception is able to modulate the activity of several of the visual areas which are known to be involved in motion processing. More specifically, in addition to area V5 which showed the strongest modulation, a higher activity during the perception of motion than during the perception of noise was also clearly observed in areas V3A and LOC, and less so in area V3. In previous studies, these areas had been selectively activated by motion stimuli but whether their activity reflects motion perception or not remained unclear; here we show that they are involved in motion perception as well. The present findings therefore suggest a lack of a clear distinction between ?processing? versus ?perceptual? areas in the brain, but rather that the areas involved in the processing of a specific visual attribute are also part of the neuronal network that is collectively responsible for its perceptual representation. (shrink)

Mr. Hanink objects to my ‘Survival Lottery’ which would save Y and Z, who need new organs, by choosing and killing A at random to provide them. He believes the relevant difference between killing A and not saving Y and Z ‘might well be this: Y and Z can not have A killed without intentionally seeking A's death. But a physician can “not save” Y and Z without intentionally seeking their deaths’.

I critically discuss two claims which Hannah Ginsborg makes on behalf of her account of meaning in terms of ‘primitive normativity’: first, that it avoids the sceptical regress articulated by Kripke's Wittgenstein; second, that it makes sense of the thought—central to Kripke's Wittgenstein—that ‘meaning is normative’, in a way which shows this thought not only to be immune from recent criticisms but also to undermine reductively naturalistic theories of content. In the course of the discussion, I consider and attempt to (...) shed light on a number of issues: the structure of the sceptical regress; the content of the thought that ‘meaning is normative’, and its force against reductive theories; the connection between meaning and justification; and the notion of ‘primitive normativity’. (shrink)

This groundbreaking volume highlights the contemporary relevance of Jacques Lacan (1901-1981), whose linguistic reworking of Freudian analysis radicalized both psychoanalysis and its approach to theology. Part I: Lacan, Religion, and Others explores the application of Lacan's thought to the phenomena of religion. Part II: Theology and the Other Lacan explores and develops theology in light of Lacan. In both cases, a central place is given to Lacan's exposition of the real, thereby reflecting the impact of his later work. Contributors include (...) some of the most renowned readers and influential academics in their respective fields: Tina Beattie, Lorenzo Chiesa, Clayton Crockett, Creston Davis, Adrian Johnston, Katerina Kolozova, Thomas Lynch, Marcus Pound, Carl Raschke, Kenneth Reinhard, Mario D'Amato, Noelle Vahanian, and Slavoj Žižek. Topics traverse culture, art, philosophy, and politics, as well as providing critical exegesis of Lacan's most gnomic utterances on theology, including "The Triumph of Religion."--Back cover. (shrink)

Thus far, discarding such manuscripts as are copies of printed editions, we have arrived at the following grouping: 1. The group x , in which K is a copy of A, and B of C, while A and C are brothers, the former being only slightly superior to the latter. 2. SQq. Here Q is a copy of S, whose borrowings from Politian it incorporated. Q added some readings from C or K, and scholia and other readings from a manuscript (...) of the Ee stock; and after Q had received these additions, q was in turn copied from Q. 3. IID. Mr. Allen thinks it possible that, for the Homeric Hymns, these two are not direct copies of the same manuscript; and his conclusions may be accepted as indicating their mutual kinship in regard to Callimachus also. D's lost Callimachean portion gave some readings to Politian's text of Hymn V., and is in part represented by J. Lascaris' editio princeps of all six Hymns. 4.Ee, found to be brothers. 5. The group z . Here At appears to be a brother of F; and F stands apart from the z2 section , being nearer than they to xSTLDEe. Among the z2 manuscripts, Br is a copy of I, which is itself separated from GHA; this trio seem, on the imperfect evidence at hand, to be brothers. (shrink)

Volume 2 is made up primarily of unpublished material from the Bradley Papers held at Merton College since Bradley’s death in 1924. The 587 pages of this volume are divided into eight sections with an Introduction by the editor and an Appendix: Introduction by Editor 1. MS Book α : a notebook on metaphysical and psychological topics with Bradley’s index. 2. MS BK T ): one notebook on mainly metaphysical topics with Bradley’s index. 3. Two untitled notebooks containing sketches of (...) chapters for Appearance and Reality. 4. MS BK Z one notebook on psychological topics with Bradley’s index. 5. Draft of a reply to Alfred Sidgwick’s article “Mr. Bradley and the Sceptics” in Mind, vol. 3 ns, July 1894 6. Manuscript of unpublished paper on Alexander Shand’s article “Attention and Will: A Study in Involuntary Action” in Mind, vol. 4 ns, October 1895. 7. Manuscript of unpublished paper on Bertrand Russell’s article “Is Position in Time and Space Absolute or Relative?” in Mind, vol. 10 ns, July 1901. 8. Selections of Bradley’s reading notes on works read from 1883–1902, taken from 5 separate notebooks. Appendix: What Bradley Read. This is a chronological list of works for which there is some positive evidence that Bradley read something from them. The evidence used to determine what he read includes “his correspondence, papers and/or publications”. An acknowledgement of receipt and a promise to read a work is not considered adequate evidence that he actually read the work in question. (shrink)

Volume 2 is made up primarily of unpublished material from the Bradley Papers held at Merton College since Bradley’s death in 1924. The 587 pages of this volume are divided into eight sections with an Introduction by the editor and an Appendix: Introduction by Editor 1. MS Book α : a notebook on metaphysical and psychological topics with Bradley’s index. 2. MS BK T ): one notebook on mainly metaphysical topics with Bradley’s index. 3. Two untitled notebooks containing sketches of (...) chapters for Appearance and Reality. 4. MS BK Z one notebook on psychological topics with Bradley’s index. 5. Draft of a reply to Alfred Sidgwick’s article “Mr. Bradley and the Sceptics” in Mind, vol. 3 ns, July 1894 6. Manuscript of unpublished paper on Alexander Shand’s article “Attention and Will: A Study in Involuntary Action” in Mind, vol. 4 ns, October 1895. 7. Manuscript of unpublished paper on Bertrand Russell’s article “Is Position in Time and Space Absolute or Relative?” in Mind, vol. 10 ns, July 1901. 8. Selections of Bradley’s reading notes on works read from 1883–1902, taken from 5 separate notebooks. Appendix: What Bradley Read. This is a chronological list of works for which there is some positive evidence that Bradley read something from them. The evidence used to determine what he read includes “his correspondence, papers and/or publications”. An acknowledgement of receipt and a promise to read a work is not considered adequate evidence that he actually read the work in question. (shrink)