Abstract

Kant, Aydınlanma geleneğinin en önemli filozoflarından biri olarak kabul edilmektedir. Kendi felsefesi içerisinde ampirizm ile rasyonalizm’i birleştirmeye çalışmış, bilginin evrensel, zorunlu ve genel-geçer olabilmesi için, hem akla hem deneye dayanması gerektiğini vurgulamıştır. Kant, bilginin sezgi ve kavramdan oluşan iki kaynağı olduğunu söyleyerek, sezgi ve kavramların tüm bilgimizin öğelerini oluşturduğunu belirtmektedir. Ayrıca, Kant bilginin sınırlılığına dikkat çekmiş ve bu doğrultuda da metafiziği eleştirmiştir. Bu bağlamda Kant, fenomenal ve numenal dünya ayrımı yaparak, sadece fenomenler alanının bilgisine sahip olunabilineceğini, numen alanının bilgisine ise asla sahip olunamayacağını ifade etmiştir. Böylelikle bilgi, Kant tarafından fenomenler alanıyla sınırlandırılmış ve bu doğrultuda da metafizik bir bilim olarak kabul edilmemiştir. Fenomenler alanının bilgisi hususunda ise, Kant kategoriler kavramını geliştirir. Kant'ın bilim anlayışında fenomenler alanı ile sınırlı tutulan bilgi, kategoriler aracılığıyla mümkün olmaktadır.Kant is known as one of the leading philosophers of the Age of Enlightenment. Kant tried to reconcile empiricism with rationalism. He emphasized that knowledge must be reasonable and based on experience. Kant stated that a knowledge has two sources; springing from sense and concept. He indicated that sense and concept establish our all knowledge. Moreover, he drew attention to the boundaries of the knowledge and he criticized traditional metaphysics in this context. Within the light of this framework Kant, separating phenomena and noumena indicated that it is possible know merely phenomenon, not noumenon. Therefore, in Kant's point of view, knowledge is limited by the phenomenon and it is not a metaphysical science. As regards to phenomenal issues, Kant enhanced the concept of categories. In Kant's understanding of science, knowledge limited by phenomenal matters can be possible via categories