Abstract

Het hyperrealistische denken waaraan natuurkundigen zich vaak schuldig maken als zij deterministische wetten extrapoleren naar de menswetenschappen, houdt volgens de auteur geen rekening met het metafysische dat niet enkel onze maatschappij maar ook het natuurwetenschappelijke denken zélf beheerst. In dit boek onderzoekt hij hoe dit natuurwetenschappelijke denken, en dan vooral de technologie die het begeleidt, als paradigma fungeert voor ons denken over de maatschappij en onze persoonlijke levenshouding. De zoektocht van de auteur naar een ethische houding die wél rekening houdt met de technologie als maatschappelijke randvoorwaarde maar er geen allesoverheersende werkelijkheidswaarde aan toekent, resulteerde in een kritische inleiding tot het denken over de maatschappij.