Abstract

Ook al staan de beelden van Confucius, Lao Zi en Boeddha in sommige Chinese tempels weer broederlijk bijeen op het altaar, hun verschillende wegen tot zelfcultivering worden zelden in onderlinge samenhang beschreven. Dit boek benadert confucianisme, daoïsme en het Chinese boeddhisme in zijn vroege ontwikkeling vanuit hun visie op de praktijk van de zelfcultivering. Hoewel ze een volstrekt ander doel hebben dan de westerse zelfverwerkelijking, mogen de Chinese wegen zich in onze contreien toch in een grote populariteit verheugen. Omdat de zelfcultivering in China primair gericht is op de emoties, vormt de emotiecultivering de rode draad in dit boek. Het begrip Qi, levenskracht, speelt een grote rol in alle cultiveringspraktijken en staat centraal in het klassieke Chinese denken. Het eerste hoofdstuk biedt een inleiding in dit begrip, waardoor de lezer een overzicht krijgt van een aantal Chinese kernconcepten en theorieën en daarmee ook van de context van de emotiecultivering. Naast de beschrijving daarvan in confucianisme, daoïsme en boeddhisme biedt het boek verder een beschouwing van de Chinese landschapsschilderkunst als "filosoferen met het penseel". Het slothoofdstuk vat de verschillende cultiveringspraktijken samen en presenteert ze onder de noemer van Wegen naar het Midden.