Abstract

Siyaset felsefesinde David Hume, adaletin kökenine ilişkin tartışmalarda rasyonalist ve sözleşmeci yaklaşımlara karşı güçlü bir empirist karşı çıkışı ifade eder. Nitekim adaletin apriori ve ussal bir temeli olduğu argümanına karşıt bir yaklaşımla, düşüncelerini tarihsel-şüpheci bir çizgiye oturtan Hume’un adaletin kökenine ilişkin açıklamaları 20. yüzyılda Hayek ve Nozik’te yeniden yaşam bulmuştur. Bu bağlamda makale Hume’un adalet kuramının etik içerimini konu edinmektedir.