Abstract

Artykuł porusza problematykę buntu człowieka przeciwko ograniczeniom ludzkiej, ziemskiej kondycji i odnosi się do poświęconych temu zagadnieniu prac Hanny Arendt. Autor wychodzi od analizy przypadku niemal 200 tysięcy osób z całego świata, które w 2013 roku zgłosiły się do projektu „Mars One” i tym samym wyraziły chęć bezpowrotnego lotu na Marsa. Następnie omawia przemiany w sferze nauki, technologii i zbiorowych wyobrażeń, które mogły do tego doprowadzić, pisząc o narodzinach wizji Ziemi jako „więzienia” związanych z eksploracją naszej planety, a także o ujednoliceniu obrazu wszechświata, które dokonało się za sprawą newtonowskiej fizyki. Dalej autor przedstawia koncepcję „kondycji ludzkiej” w rozumieniu Arendt i wskazuje na inne współczesne przykłady zmagania się człowieka ze stałymi ograniczeniami ludzkiej egzystencji, takimi jak nasza śmiertelność czy przymus pracy. Na koniec autor powraca do wyjściowego pytania o przyczyny tak powszechnej woli „ucieczki z Ziemi” i zastanawia się nad możliwymi konsekwencjami jej realizacji, przywołując tezę Arendt o obniżeniu rangi człowieka postępującym wraz z rozwojem nowożytnej nauki.