Abstract

The problem of interpreting music’s function or role is scrutinized by grounding music’s significance through a selected reading of Platonic philosophy and a reinterpretation of the concept of “pharmakon” familiar to ancient Greeks, and in particular, the Athenians. Views on both mousike and the artistic practice of music in that era are taken into account. The “pharmakon” is analyzed through a concept of love as a harmonizing force and a variety of contexts are explicated, showing that it concerns any object that gives rise to beneficial and detrimental effects. It also changes mental states or the manner of thinking in such a way that the value of the pharmakon is undecidable a priori and dependent upon an axiology of anticipation. Plato’s metaphysics and philosophy of music can be read to show that music can be both a poison and a remedy in regard to the ways it is used, which is analogous to drugs, medicine, or technological entities such as writing. In this context attention is given to the problem of mania, and how music can be both a force that gives rise to such a condition as well as a technique of alleviating it, since it is a tool for manipulating the intrapsychic dialogue of the embodied soul. Znaczenie muzyki w nawiązaniu do Platona i pojęcia „farmakon" Problematyka interpretacji funkcji lub roli muzyki jest badana poprzez ugruntowanie znaczenia muzyki w wybranych wątkach filozofii Platona i reinterpretacji pojęcia „farmakon” bliskiego starożytnym Grekom, a zwłaszcza Ateńczykom. Uwzględnia się poglądy zarówno odnośnie mousike jak i ówczesnej praktyki artystycznej. „Farmakon” analizowany jest poprzez koncepcję miłości jako harmonizującej siły oraz przez różne konteksty, które są wyeksplikowane, aby wskazać na to, że dotyczy jakiegokolwiek przedmiotu, który powoduje korzystne jak i szkodliwe efekty. Zmienia także stany umysłowe lub sposób myślenia tak, że wartość farmakonu jest nierozstrzygalna a priori i powiązana z aksjologią antycypacji. Metafizyka i filozofia muzyki Platona może być czytana w sposób ukazujący, że muzyka może być zarówno trucizną jak i środkiem zaradczym, w zależności od formy jej użytkowania, co jest analogiczne z narkotykami, medycyną i technicznymi bytami takimi jak pismo. W tym kontekście zwraca się uwagę na problem szału i tego, że muzyka może być zarówno siłą, która wywołuje ów stan, jak i środkiem załagodzenia go, ponieważ jest ona narzędziem manipulacji intrapsychicznego dialogu ucieleśnionej duszy.