Abstract

W artykule analizowane są reguły „dezintegracji” i „dekonstrukcji” w pracach Kazimierza Dąbrowskiego i Michela Foucaulta. Teoria dezintegracji pozytywnej Dąbrowskiego bada niszczące i budujące procesy w osobowości człowieka. Teoria dyskursu Foucaulta wskazuje na różne dekonstrukcje, którym człowiek jest poddawany na skutek procesów kulturowych i psychologicznych. Obie reguły ukazane są na przykładzie opisów „zdrowia” i „choroby”.