Abstract

Plato wilde in zijn ideale republiek geen literatuur toelaten vanwege de relativering van de politieke, filosofische en religieuze waarheden die zij uitdraagt. Maar het is juist de literatuur en ook andere vormen van kunst, die ons inzicht in het wezen van vergane tijdperken kunnen geven. Magris pleit met veel voorbeelden uit de wereldliteratuur voor de dichters en schrijvers, die de weg kunnen wijzen door de woestijn van het leven.