Abstract

Zdania o przekonaniach nurtują filozofów od samego początku filozofii analitycznej. Wszystkie próby ujęcia języka naturalnego w ramy kompozycyjnej semantyki muszą się zmierzyć z generowanymi przez sprawozdania z przekonań łamigłówkami. Obecne w tradycji filozoficznej teorie nie tylko borykają się z różnymi problemami, ale ponadto nie uwzględniają psychologicznych aspektów przypisywania przekonań innym. W artykule formułuję postulaty, które psychologicznie adekwatna teoria powinna uwzględniać, a następnie przybliżam pojęcie ikoniczności, które stało się osią teorii zaproponowanej przez François Recanati’ego. Chociaż Recanati stara się brać pod uwagę mechanizmy poznawcze odpowiedzialne za produkcję oraz interpretację języka, w świetle jego teorii sprawozdania z przekonań niesłusznie traktowane są na równi z innymi metareprezentacjami. Co więcej, Recanati nie zauważa związku pomiędzy zdolnością do przypisywania przekonań i rozumieniem kontrfaktycznych okresów warunkowych, w związku z czym w dalszej części artykułu proponuję taką modyfikację jego teorii, która będzie spełniać wspomniane postulaty.